กลางดึก ณ เรือนชูเฟย จวนอ๋องจิ้ง ความเงียบสงัด ทำให้เจ้าของเรือน นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ภายในห้องมีเพียงแสงเทียบริบหรี่ เพื่อมิให้เป็นการรบกวนการนอนของชูเฟย ร่างอวบอิ่มที่สวมเพียงชุดเนื้อบางเบา พลิกกายจนทำให้ผ้าห่มเลื่อนหลุดลงไปอยู่ที่เอว เผยให้เห็นสองแต่งตึง ที่ดันเนื้อผ้าออกมาอวดความใหญ่โต “อื้อ...ท่านอ๋อง...อื้อ” ชูเฟยครางออกมา เมื่อผิวเนื้อของนางถูกสัมผัส ก่อนที่นางจะเอียงใบหน้าเปิดให้สามี ได้ซุกไซ้ซอกคอขาวผ่องของนางได้อย่างสะดวก นานแค่ไหนแล้วที่สามีไม่เคยมาที่เรือนของนาง เมื่อถูกเขากระตุ้นด้วยมือที่หยาบกร้าน ก็ทำให้นางอ่อนระทวย ยิ่งกว่าขี้ผึ้งถูกไฟรน ผ้าห่มที่คลุมเพียงครึ่งร่าง ถูกกระชากออกพ้นกาย ชูเฟยยังคงหลับตาพริ้ม เพื่อรอรับการปรนเปรอจากสามี แม้จะรู้สึกว่าเขามีหนวดเครา นั่นคงเพราะมิได้โกนออก ด้วยโหมงานหนัก ตัวนางเองก็มิได้ไปหาเขาเท่าใดนัก เสียงครางดังจากเบาๆ เริ่มที่จะมีเสียงดังมากขึ้น นั่นทำให้คนที่ยืนมองทุกอย่างอยู่ในความมืด ยิ้มอย่างพอใจ ในเมื่อเคยเตือนแล้วยังรั้นที่จะทำ บทเรียนราคาแพงนี้ เขาก็จะมอบให้นาง ถือเส
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-25
