Semua Bab บุพเพสันนิวาสแห่งนครพิงค์: Bab 11 - Bab 20

ข่าวลือที่ไม่ดีเกี่ยวกับแก้วกัลยาเริ่มแพร่กระจายความสงสัยและความริษยาของแม่หญิงเดือนฉายมิได้จางหายไป ตรงกันข้าม กลับทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอเริ่มจับจ้องทุกการเคลื่อนไหวของแก้วกัลยาและหม่อมราชวงศ์รวิอย่างใกล้ชิด พยายามหาหลักฐานมายืนยันความสงสัยของตนแม่หญิงเดือนฉายเริ่มพูดคุยกับคนใกล้ชิด สอบถามถึงความสัมพันธ์ระหว่างแก้วกัลยาและหม่อมราชวงศ์รวิ เธอพยายามที่จะโน้มน้าวให้ผู้อื่นเชื่อว่าทั้งสองมีความสนิทสนมกันเกินงาม“พวกท่านว่าจริงหรือไม่คะ ที่ดิฉันเห็นท่านหม่อมราชวงศ์สนิทสนมกับแม่แก้วมากผิดปกติ?” แม่หญิงเดือนฉายเอ่ยถาม “ทั้ง ๆ ที่แม่แก้วก็กำลังจะเข้าพิธีหมั้นหมายแล้วแท้ ๆ”คนเหล่านั้นต่างก็แสดงความสงสัย แต่ก็ไม่มีใครกล้ายืนยันหรือปฏิเสธอย่างชัดเจน เนื่องจากเกรงใจพ่อเลี้ยงอินทาและสถานะของหม่อมราชวงศ์รวิอย่างไรก็ตาม คำพูดของแม่หญิงเดือนฉายก็เริ่มแพร่สะพัดออกไปในวงสังคมเล็ก ๆ ของเชียงใหม่ ข่าวลือที่ไม่ดีเกี่ยวกับแก้วกัลยาเริ่มกระซิบกระซาบกันในหมู่ข้ารับใช้และคนรู้จัก“ได้ยินมาว่าแม่แก้วสนิทสนมกับท่านหม่อมราชวงศ์มากเลยนะ”“จริงหรือ? ทั้ง ๆ ที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวของเจ้าศิริวัฒน์แล้วแท้ ๆ

ภายหลังจากที่เจ้าศิริวัฒน์กลับไปพร้อมกับความไม่พอใจ บรรยากาศในเรือนของพ่อเลี้ยงอินทาก็ยังคงตึงเครียด แก้วกัลยารู้สึกเสียใจและอับอายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอไม่คาดคิดว่าคู่หมั้นของตนจะเชื่อข่าวลือโดยง่ายดายเช่นนี้หม่อมราชวงศ์รวิรู้สึกโกรธเคืองกับการกระทำของเจ้าศิริวัฒน์ที่กล่าวหาแก้วกัลยาอย่างไม่ยุติธรรม เขามั่นใจในความบริสุทธิ์ใจของเธอ และต้องการที่จะสืบหาความจริงเบื้องหลังข่าวลือเหล่านี้“ผมจะไม่ปล่อยให้เรื่องนี้ผ่านไปเฉย ๆ” หม่อมราชวงศ์รวิกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “ผมจะสืบให้รู้ว่าใครเป็นคนปล่อยข่าวลือเหล่านี้”“ท่านหม่อมราชวงศ์คะ อย่าเลยค่ะ” แก้วกัลยารีบห้าม “ดิฉันไม่อยากให้ท่านต้องเดือดร้อนเพราะเรื่องของดิฉัน”“คุณไม่ได้ทำให้ผมเดือดร้อนเลยครับ” หม่อมราชวงศ์รวิตอบด้วยความจริงจัง “ผมอยากจะช่วยคุณ ผมไม่อยากเห็นคุณต้องทนทุกข์กับเรื่องที่ไม่เป็นความจริง”เจ้าสรุศักดิ์ซึ่งอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเช่นกัน ก็แสดงความเห็นด้วยกับหม่อมราชวงศ์รวิ“ผมก็เห็นด้วยครับแม่แก้ว ใครก็ตามที่ปล่อยข่าวลือเหล่านี้สมควรได้รับการลงโทษ” เจ้าสรุศักดิ์กล่าวด้วยความไม่พอใจหม่อมราชวงศ์รวิตัดสินใจที่จะเริ่มสืบห

ท่ามกลางความวุ่นวายของข่าวลือและความตึงเครียดระหว่างแก้วกัลยา เจ้าศิริวัฒน์ และหม่อมราชวงศ์รวิ ยังมีอีกผู้หนึ่งที่คอยเฝ้ามองและเป็นห่วงแก้วกัลยาอยู่เงียบ ๆ นั่นคือเจ้าสรุศักดิ์เจ้าสรุศักดิ์สังเกตเห็นความทุกข์ใจและความกดดันที่แก้วกัลยาต้องเผชิญ เขาเข้าใจดีว่าข่าวลือเหล่านั้นสร้างความเจ็บปวดให้กับเธอมากเพียงใด แม้ในใจของเขาจะมีความรู้สึกพิเศษต่อแก้วกัลยา แต่เขาก็เลือกที่จะแสดงออกด้วยความสุภาพและปรารถนาดี โดยไม่ต้องการให้เธอต้องลำบากใจวันหนึ่ง เจ้าสรุศักดิ์ได้พบกับแก้วกัลยาที่กำลังนั่งเหม่อมองดอกไม้ในสวนด้วยสีหน้าที่เศร้าสร้อย เขาเดินเข้าไปหาเธออย่างเงียบ ๆ“แม่แก้ว...” เจ้าสรุศักดิ์เอ่ยเรียกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนแก้วกัลยารีบเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นเขา เธอก็พยายามฝืนยิ้ม“คุณสรุศักดิ์...”“ผมเห็นแม่แก้วดูไม่สบายใจ มีอะไรให้ผมช่วยหรือไม่ครับ?” เจ้าสรุศักดิ์ถามด้วยความเป็นห่วงแก้วกัลยาส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่มีอะไรมากค่ะคุณสรุศักดิ์ ขอบคุณค่ะ”“ผมรู้ว่าแม่แก้วกำลังเผชิญกับเรื่องยากลำบาก” เจ้าสรุศักดิ์กล่าวด้วยความเข้าใจ “ข่าวลือเหล่านั้น... มันไม่ยุติธรรมเลย”น้ำตาคลอเบ้าของแก้วกัลยาอีกค

ภายหลังจากที่หม่อมราชวงศ์รวิได้พูดคุยกับแม่หญิงเดือนฉาย เขาก็รู้สึกโล่งใจที่เธอรับปากว่าจะหยุดการกระทำที่ไม่ดีเหล่านั้น แต่ในใจเขาก็ยังคงมีความกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์โดยรวมหม่อมราชวงศ์รวิและแก้วกัลยายังคงหาโอกาสพบปะกันอย่างระมัดระวัง พวกเขารู้ดีว่าความลับของพวกเขานั้นเปราะบาง และอาจถูกเปิดเผยได้ทุกเมื่อวันหนึ่ง ขณะที่หม่อมราชวงศ์รวิและแก้วกัลยากำลังพูดคุยกันอย่างลับ ๆ ในศาลาเรือนเล็กริมน้ำเช่นเคย พวกเขามิได้สังเกตว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมองพวกเขาอยู่จากที่ไกล ๆผู้นั้นคือคนสนิทของเจ้าศิริวัฒน์ ซึ่งได้รับคำสั่งให้คอยติดตามความเคลื่อนไหวของแก้วกัลยา หลังจากที่เจ้าศิริวัฒน์ยังคงคลางแคลงใจในความสัมพันธ์ของเธอกับหม่อมราชวงศ์รวิคนสนิทของเจ้าศิริวัฒน์ได้เห็นทั้งสองอยู่ด้วยกันในบรรยากาศที่ใกล้ชิด และได้ยินบทสนทนาบางส่วนที่แสดงให้เห็นถึงความรู้สึกพิเศษที่ทั้งสองมีให้กัน เขาจึงรีบกลับไปรายงานเรื่องนี้ให้เจ้าศิริวัฒน์ทราบทันทีเมื่อเจ้าศิริวัฒน์ได้รับรู้เรื่องราวทั้งหมด ความโกรธและความหึงหวงก็พลุ่งพล่านขึ้นในใจ เขาไม่คาดคิดว่าคู่หมั้นของตนจะกล้าทำเช่นนี้ลับหลังเขา“พวกมันนัดพบกันจริง ๆ

ภายใต้แรงกดดันอย่างหนักจากครอบครัว แก้วกัลยารู้สึกเหมือนตกอยู่ในที่นั่งลำบาก เธอต้องเลือกระหว่างความรักที่เพิ่งก่อตัวขึ้นกับหม่อมราชวงศ์รวิ และหน้าที่ความรับผิดชอบต่อวงศ์ตระกูล การแต่งงานกับเจ้าศิริวัฒน์คือสิ่งที่ถูกต้องตามประเพณี และเป็นสิ่งที่ครอบครัวของเธอต้องการ แต่หัวใจของเธอกลับร่ำร้องหาเพียงหม่อมราชวงศ์รวิตลอดหลายวันที่ผ่านมา แก้วกัลยาเก็บตัวอยู่ในห้อง พยายามทบทวนทุกสิ่ง เธอคิดถึงความอบอุ่น ความเข้าใจ และความจริงใจที่หม่อมราชวงศ์รวิมอบให้ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขา เธอรู้สึกเป็นตัวของตัวเองและมีความสุขอย่างแท้จริง ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยรู้สึกเมื่ออยู่กับเจ้าศิริวัฒน์แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็ไม่อาจมองข้ามความปรารถนาดีและความกังวลของพ่อเลี้ยงอินทาและมารดา พวกท่านหวังเพียงสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเธอ และการล้มเลิกการหมั้นหมายกับเจ้าศิริวัฒน์อาจนำมาซึ่งผลกระทบที่ร้ายแรงต่อวงศ์ตระกูลหม่อมราชวงศ์รวิเองก็รู้สึกถึงความทุกข์ใจของแก้วกัลยา เขาพยายามหาโอกาสมาพบเธอเพื่อพูดคุยและให้กำลังใจ แต่ก็ต้องทำอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้สถานการณ์เลวร้ายลงไปอีก“อย่าโทษตัวเองเลยนะครับ” หม่อมราชวงศ์รวิกล่าวด้