บทที่ 3 เรื่องน่าสงสัย

บทที่ 3 เรื่องน่าสงสัย

หลังจากที่ขึ้นมาบนห้องนอนยั่วถงทำเหมือนเคยทำ เขาส่งเธอที่หน้าห้องเท่านั้นให้เธอเช้าไปที่ห้องเพียงลำพังเพราะตั้งแต่แต่งงานกันมาทั้งสองไม่เคยนอนด้วยกันเลยนอกจากคืนเข้าหอคืนแรก

"ฉันดีใจนะที่เธอกลับมา ฉันคิดว่าจะเสียเธอไปแล้วเสียอีก" เขาบ่นพึมพำพร้อมคิดเรื่องราวที่ผ่านมา

ส่วนหลินชิงเสียงเข้ามาในห้องเธอกวาดสายตามองห้องนี้ตกแต่งอย่างสวยงามของใช้ทุกอย่างล้วนเป็นของยุคสมัยก่อนเธอเดินผ่านกระจกเห็นใบหน้าตัวเองต้องชะงัก เพราะใบหน้านี่งดงามจริง ๆ และเป็นคนเดียวกับที่เธอทำสัญญาตกลงเรื่องข้อแลกเปลี่ยนที่ให้เธอกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

"ไม่คิดเลยว่าฉันจะได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง แถมยังมีชีวิตอยู่ในยุคทศวรรษ1980ด้วย " หลินชิงเสียงจับลูบใบหน้าอย่างพึงพอใจก่อนจะครุ่นคิดเรื่องที่เจ้าของร่างทำก่อนเสียชีวิต ความสงสัยข้องใจมากมายเกิดขึ้นในใจของเธอ สิ่งแรกที่เธอต้องทำคือการที่เธอต้องรู้เหตุผลข้อนี้ให้ได้ แล้วทำไมเจ้าของร่างถึงได้อยากให้เธอกลับมาแก้ไขและทำให้ทุกคนมีความสุขหรือเพราะว่าเธอสำนึกผิดก่อนจะตายอย่างนั้นเหรอ

"เฮ้อ!! ปวดหัวจังทำไมไม่บอกถึงเหตุผลที่เธอได้ทำลงไปด้วยล่ะแล้วอย่างนี้ฉันจะแก้ไขยังไง " เธอบ่นพึมพำเปิดตู้เสื้อผ้าก่อนจะเปลี่ยนมัน และเมื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเธอจึงเดินออกไปหาหลี่ยั่วถงผู้เป็นสามีของเธอให้เข้ามาด้านใน

"ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วเข้ามาสิ" หลี่ยั่วถงแทบไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองหากเป็นเมื่อก่อนมีแต่เธอที่ขับไล่เขาออกไปไม่ให้เขาเข้าใกล้ด้วยซ้ำ

"ฉันเข้าไปได้จริง ๆ หรือ? "

"ก็เราเป็นสามีภรรยากันไม่ใช่หรือไง นอนห้องเดียวกันมันแปลกหรือไง" เธอพูดจบเดินนำหน้าเขาเข้ามาด้านใน ยั่วถงต้องการถามเรื่องที่เกิดขึ้นจึงยอมเข้ามาไม่รู้ว่าครั้งนี้เธอจะมีแผนการอะไรหรือเปล่า

"จื่อเหยา ฉันรู้ว่าเธอเกลียดฉันมากแค่ไหนแม้กระทั่งหน้าเธอยังไม่อยากเห็นแต่เธอเป็นคนที่รักตัวเองมาก ทำไมเธอถึงได้ไปนอนอยู่ริมแม่น้ำได้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอคงไม่คิดฆ่าตัวตายหรอกใช่มั้ย?"

"ห่ะ! อะไรนะฉันเนี่ยะนะฆ่าตัวตายไม่มีทาง " เธอรีบพูดขึ้นมาอย่างตกใจถ้าคนอยากตายจริง ๆ ทำไมต้องอ้อนวอนดวงวิญญาณอย่างหลินชิงเสียงกลับมาแก้ไขทุกอย่างด้วยล่ะ เรื่องนี้มีเงื่อนงำจริง ๆ

"ถ้าอย่างนั้นเธอตกลงแม่น้ำได้ยังไง พี่สะใภ้บอกว่าเธอเสียใจที่เอ่ออ..คนรักเก่าของเธอแต่งงานเลยคิดจบชีวิต"

"นั่นยิ่งไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะฆ่าตัวตายหรอกนะ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแต่ว่าตอนนี้ฉันคิดอะไรไม่ออกจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตกลงไปในแม่น้ำได้ยังไง เอ่อ..ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วไม่แน่ฉันนอนหลับตื่นขึ้นมาอาจจะจำอะไรได้ขึ้นมา"

"จริงสิเธอพึ่งผ่านพ้นความตายมาฉันต้องให้เธอพักผ่อนไม่ใช่มาถามเรื่องนี้ อย่างนั้นฉันไปนอนก่อนนะ"

"เอ๊ะ! คุณไม่ได้นอนห้องนี้ด้วยกันหรอกหรือ?"

"นี่เธอจำไม่ได้แม้กระทั่งว่าเราไม่เคยนอนด้วยกันสินะ น่าแปลกราวกับเป็นคนละคนเลย"

"อ้อ ..อาจเป็นเพราะว่าฉันตกน้ำ น้ำน่าจะเข้าสมองทำให้จดจำเรื่องราวที่ผ่านมาไม่ค่อยได้ อย่างนั้นคุณเองก็กลับไปนอนห้องคุณเถอะค่ะ" หลินชิงเสียงรีบแก้ตัวกลัวเขาจับได้ เขาเหมือนจะพยายามเข้าใจเธอและลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินออกไปนอกห้อง

ครั้นนั้นหลินชิงเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างโล่งอก

"เฮ้อ!! ทำไมถึงได้เป็นอย่างนี้นะ จื่อเหยาทำไมเธอถึงไม่ให้ฉันรับรู้ความทรงจำที่ผ่านมาทั้งหมดของเธอด้วยล่ะแล้วอย่างนี้ฉันจะทำยังไง ยิ่งถ้าแม่สามีหรือผู้หญิงอีกคนนั้นรู้ว่าฉันไม่ใช่เธอคงไม่ไปเชิญนักล่าวิญญาณมาขับไล่ฉันหรอกนะ ได้มาเกิดใหม่ก็ดีอยู่หรอกแต่ขอรู้ความเป็นมาของทุกเรื่องด้วยสิ " หลินชิงเสียงพูดพลางเดินไปที่เตียงนอนทิ้งตัวลงนอนพลางครุ่นคิดเรื่องอะไรหลาย ๆ อย่างและความทรงจำเรื่องที่เธอรังเกียจลูกแล้วเหตุผลอะไรที่เธอต้องทำร้ายจิตใจเด็กได้ ไม่รู้ว่านานแค่ไหนเธอผล็อยหลับไปในที่สุด

"หลินชิงเสียงฉันเองจื่อเหยา ฉันต้องขอโทษที่ไม่ได้บอกเธอเกี่ยวกับเรื่องของฉันเพราะเวลาของฉันมีจำกัดอย่างนั้นฉันจะให้เธอได้เห็นด้วยตนเอง" เสียงกระซิบแผ่วเบาพัดผ่านมาพร้อมกระแสลมก่อนที่ทุกอย่างจะถูกแสดงให้หลินชิงเสียงได้เห็นในความฝัน

จื่อเหยาเป็นสาวงามในหมู่บ้านเธอรักอยู่กับชายคนหนึ่งแต่ทว่าครอบครัวของชายคนที่เธอรักไม่ได้มีฐานะ ตระกูลของเธอเคยร่ำรวยจนกระทั่งทุกอย่างเปลี่ยนไปวันหนึ่งพ่อของเธอเกิดล้มสลาย ได้ครอบครัวสกุลหลี่ยื่นมือเข้ามาช่วย ด้วยความที่ไม่มีอะไรตอบแทนพ่อของเธอจึงยกเธอให้ลูกชายคนที่สองของตระกูล จื่อเหยาเสียใจที่พ่อไม่เคยให้เธอได้ตัดสินใจเอาเอง แถมชายที่เธอจะแต่งงานด้วยคือเพื่อนสนิทของคนรักของเธอ และหลี่ยั่วถงเคยสารภาพรักกับเธอมากก่อน จื่อเหยาเชื่อมาเสมอว่าความดีอย่างไรก็ต้องเอาชนะความรวยและความรักของเธอกับคนรักจะเอาชนะใจของคุณพ่อได้แต่มันก็เท่านั้นเพราะงานแต่งของเธอกับหลี่ยั่วถงยังคงดำเนินการต่อ เมื่อเธอได้แต่งกับเขาทำให้เธอเกลียดเขาและคิดว่าแผนการที่สกุลหลี่ยื่นมือเข้ามาช่วยเป็นแผนการของหลี่ยั่วถง เขาแค้นที่เธอไม่รับรักจึงคิดจะพรากเธอจากคนรัก ตอนนี้เธอหัวรั้นไม่เชื่อฟังคำพูดของหลี่ยั่วถงเลยแม้แต่น้อย

ตั้งแต่นั้นมาคนรักของเธอได้หายไปจากชีวิต เธอต้องย้ายมาอยู่ในบ้านสกุลหลี่ ในเมื่อเขาพรากความสุขไปจากเธอ เธอจึงคิดจะทำให้ทุกคนในครอบครัวของเขาไม่มีความสุขเช่นกัน แต่ใครจะคิดคืนแรกที่แต่งงานกันยั่วถงเมามายดีใจที่ตัวเองได้แต่งกับหญิงคนที่ตัวเองแอบรักมานาน เมื่อเห็นเธอนั่งอยู่ในห้องหอเขาไม่รีรอที่จะชื่นชมเธอ จื่อเหยาเจ็บปวดหัวใจที่ถูกเขาย่ำยีและตั้งแต่คืนนั้นมาเธอไม่ให้เขาเข้ามานอนห้องเดียวกับเธออีกเลย และใครจะคิดว่าการนอนด้วยกันเพียงแค่ครั้งเดียวจะทำให้เธอท้องได้ เธอเกลียดเขาไม่พอยังเกลียดลูกในท้องและพูดเอาไว้ว่าเด็กคนนี้ไม่ได้เกิดมาจากความรักก็อย่าหวังจะได้ความรักจากเธอเลย นั่นคือเหตุผลที่ทำให้เธอเกลียดทุกคนแม้ทุกคนจะทำดีกับเธอก็ตาม