Semua Bab ข้าหมดใจแต่โหวใจร้ายกลับคลั่งรัก: Bab 11 - Bab 20

ปลายเท้าหยุดชะงักด้วยความงุนงง ‘ข้าคงหูฝาดไปเอง แม้จะฟังดูคล้ายเสียงท่านพี่ แต่เขาไม่เคยเรียกข้าด้วยสรรพนามคุ้นเคยเช่นนี้มาก่อน’ สลัดความคิดฟุ้งซ่านก่อนจะก้าวขาข้างหนึ่งพ้นออกจากธรณีประตูทว่า… “ซีเอ๋อร์อย่าไป...” น้ำเสียงอ่อนแรงชัดขึ้นทำให้เจ้าของร่างบอบบางหมุนกายกลับไปด้วยความงุนงง “ทะ...ท่านโหว” เสี่ยซีเอ่ยเรียกเขาด้วยความไม่เข้าใจ ยิ่งเห็นว่าเขาพยายามยกมือยื่นออกมาราวกับต้องการไขว่คว้านางเอาไว้ก็ยิ่งรู้สึกสับสน แน่นอนว่าภายในห้องนั้นไม่ได้มีเพียงหลี่เสี่ยซีที่งุนงงกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ฮูหยินหวงหยาเฟย หวงยุ่นฉาน โจวจื่อลู่ และพ่อบ้านที่เพิ่งก้าวเข้ามาต่างตกตะลึงไปตามๆ กัน “มา...หา...ข้า ได้โปรด” น้ำเสียงอ้อนวอนทำให้เสี่ยซีเผลอไผลก้าวเท้ากลับเข้าไปหาคนเจ็บราวกับต้องมนตร์สะกด ‘เขาต้องการอะไรกันแน่ รั้งข้าไว้ ทำราวกับมีใจห่วงหา จากนั้นก็จะผลักไส หัวเราะเยาะเย้ยข้าที่แสนโง่งมทีหลังงั้นหรือ’ ในหัวสมองของคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลหลี่เต็มไปด้วยคำถามและความคลางแคลงใจ นางขยับกายไปยืนข้า

บทที่ 8/2เมื่อครั้งที่เราต่างตกหลุมรักเผียะ!ฝ่ามือหนักๆ ตบริมฝีปากสีชาดเต็มแรง ก่อนที่พวกมันจะเงื้อมือหมายจะต่อยเข้าที่ท้องน้อยเพื่อให้เหยื่อสาวสิ้นฤทธิ์ ทว่ายังไม่ทันที่จะได้ทำดั่งใจหมายก็ถูกดาบยาวฟาดลงกลางแผ่นหลังจนล้มกลิ้งลงไปกับพื้น“จับพวกมันไปส่งทางการให้หมด”น้ำเสียงทุ้มเอ่ยห้วนก่อนจะปราดเข้ามาประคองหญิงสาวที่ตัวสั่นงันงกด้วยความหวาดกลัวเอาไว้“ขอรับท่านโหว”ทหารติดตามสองนายจับกุมกลุ่มชายฉกรรจ์เมามายออกไป ปล่อยให้เจ้านายหนุ่มดูแลสตรีที่กำลังขวัญเสีย“แม่นางเจ้าบาดเจ็บตรงไหนบ้างหรือไม่”มือหนาเอื้อมมือออกไปวางบนไหล่บางสั่นเทิ้ม หลี่เสี่ยซีหวาดกลัวจนตัวสั่น นางค่อยๆ เงยหน้าขึ้นมองชายผู้มีพระคุณ ดวงตากลมโตคลอไปด้วยหยาดน้ำตา ใบหน้าหวานฝั่งซ้ายบวมโย้จากแรงตบกระนั้นหญิงสาวกลับยังคงงดงามจนทำให้หัวใจของคนตัวโตกระตุกแรง“ขะ...ขอบคุณท่านมากเจ้าค่ะ หากไม่ได้ท่านช่วยเหลือข้าคงแย่แน่ๆ”หญิงสาวห่อไหล่แล้วกอดอกเริ่มรู้สึกหนาวเย็น เมื่อโหวหนุ่มเห็นดังนั้นจึงถอดเสื้อคลุมสีดำของตนคลุมลงบนไหล่เล็กๆ ของนางอย่างอ่อนโยนเขาเพิ่งเดินทางกลับจากไปทำธุระให้บิดา บังเอิญได้ยินเสียงหญิงสาวร้องตะโกนของค

บทที่ 9/2เรียกหาภรรยา“อี๋ฉานหากไม่อยากถูกเอ็ดก็รีบมาช่วยข้าแต่งตัวเถอะ หากข้าไปช้าท่านแม่อาจดุเอาได้”เสี่ยซีหันไปสั่งสาวใช้อย่างอิดหนาระอาใจ ก่อนจะก้าวยาวๆ ไปเปิดหีบผ้าแล้วเลือกเสื้อผ้าตัวบนสุดขึ้นมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว โดยมีสาวใช้รีบกุลีกุจอมาช่วยสวมให้อย่างเสียไม่ได้‘เกิดอะไรขึ้นกับท่านพี่หรือเปล่านะ เหตุใดท่านแม่จึงให้สาวใช้มาตามข้ากลางดึกเช่นนี้’ทันทีที่สาวใช้ผูกผ้าคาดเอวแล้วเสร็จ เสี่ยซีก็รีบก้าวเท้ายาวๆ ออกจากเรือนนอนของตนเองไปอย่างเร่งร้อน ผมยาวไม่ได้รวบมวยให้เรียบร้อยแต่ยังคงปล่อยสยายเต็มแผ่นหลัง ระหว่างที่ย่างเท้าก้าวต่อก้าว หัวใจหน่วงหนักเต็มไปด้วยความห่วงใยในตัวสามี‘หึ!’หลี่เสี่ยซีแค่นยิ้มดั่งนึกสมเพชตนเอง ปากบอกว่า ‘หมดรัก’ สมองสั่งให้ ‘หมดใจ’ แต่ดูการกระทำของข้าสิ ดั่งสตรีไร้หัวคิด ดั่งสตรีโง่เขลาเจ็บไม่รู้จักจำลมหายใจหอบกระชั้น นางแทบไม่รู้ตัวเลยว่านางก้าวยาวราวกับวิ่งมาหยุดอยู่หน้าเรือนนอนของสามีไวเพียงใด หญิงสาวสูดลมหายใจลึกเพื่อควบคุมไม่ให้ร่างกายหอบโยน ก่อนจะส่งเสียงออกมา“ข้าเสี่ยซีมาแล้วเจ้าค่ะท่านแม่”“รีบเข้ามาเถอะเจ้าค่ะคุณหนูหลี่”ผู้ที่ออกมาเปิดประตูคือห

บทที่ 10/2ท่านจูบ...ข้าตบ!“…”เวลานี้หญิงสาวงุนงงไร้คำพูดใดๆ จะเปล่งออกไป“ข้าขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้าทำร้ายจิตใจเจ้า ซีเอ๋อร์...ขอโอกาสให้ข้าได้ดูแลเจ้าในฐานะสามี ในฐานะคู่ชีวิตได้หรือไม่”“...”หญิงสาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น ก่อนจะหมุนกายไปจับถ้วยยาที่วางอยู่บนโต๊ะไม่ไกลนัก“ในเมื่อท่านดื่มยาหมดแล้ว อีกประเดี๋ยวยาก็คงออกฤทธิ์เจ้าค่ะ ช่วงนี้ท่านอาจเบลอๆ รู้สึกราวกับไม่เป็นตัวเองคงเป็นผลข้างเคียงจากการถูกกระทบกระเทือนอย่างแรง เวลานี้นับว่าดึกมากแล้วท่านบาดเจ็บอยู่ควรนอนพักผ่อนให้มาก เช่นนั้นข้าขอลาเจ้าค่ะ”หลี่เสี่ยซียอบกายทำความเคารพสามี ก่อนจะก้าวยาวๆ เดินออกจากห้องไปราวกับกำลังวิ่งหนีความเปลี่ยนแปลงที่นางไม่อาจยอมรับได้ ก้าวยาวไม่หันกลับไปมองคนตัวโตที่นั่งคอตกแม้เพียงหางตา“ซีเอ๋อร์...”เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ไหล่นวลกระตุกน้อยๆ ถึงกระนั้นนางก็ยกเท้าก้าวออกจากประตูไป เพียงก้าวห่างออกมาจากเรือนนอนของสามีไม่กี่ก้าว นางก็ถึงกับทรุดกายลงไปกับพื้นปล่อยโฮออกมาอย่างสุดจะกลั้นท้องฟ้ากระจ่างไปด้วยแสงดวงดาว จันทร์กระจ่างสาดแสงลงมากระทบหยาดน้ำตาบนนวลแก้มผุดผาด น้ำใสหยดแล้วหยดเล่าร

บทที่ 11/2น้ำตาของจื่อลู่ “ท่านพี่ก็รู้มิใช่หรือว่าเสี่ยเอ๋อร์เป็นสตรีร้ายกาจเช่นไร แล้วเหตุใดจึงเชื่อนังนั่นมากกว่าพวกข้า ที่ผ่านมาพวกข้าถูกนังนั่นรังแกทุบตีมาโดยตลอด ท่านพี่ลืมไปหมดสิ้นแล้วหรือเจ้าคะ” ยุ่นฉานใจเต้นตุบๆ ด้วยความโกรธจนควันร้อนแทบพ่นออกหู นางไม่คิดเลยว่าพี่ชายจะเปลี่ยนไปราวกับคนละคนเช่นนี้ โดยปกติแล้วพี่ชายมักแสนดีและอ่อนโยนกับนางเสมอ อีกทั้งยังทอดไมตรีจิตให้สหายของนางอย่างไม่ถือตัว แต่นี่อะไร! ยิ่งสหายรักร้องห่มร้องไห้สะอึกสะอื้นเช่นนี้ ยุ่นฉานก็ยิ่งทนไม่ได้ จื่อลู่ก้มหน้าซับหยาดน้ำตา แอบเม้มริมฝีปากกัดฟันกรอด ขุ่นแค้นไปยังญาติผู้น้องที่ทำให้แผนการของนางผิดเพี้ยนไปหมด โหวหยางหมิงควรหลงใหลและมองเห็นความดีในตัวนางสิ เหตุใดจึงมองนางด้วยสายตาราวกับจะแล่เนื้อเถือหนังออกมาราดเยี่ยวม้าเช่นนี้เล่า! ‘มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่นะ! หรือว่านังเสี่ยซีจะใช้อาคมมนต์ดำให้ท่านพี่หยางหมิงหลงรัก จึงได้มีอาการราวกับกลับขาวเป็นดำไปหมดเช่นนี้ ไม่ผิดแน่อาการเช่นนี้คงถูกมนตร์ดำศาสตร์มารเข้าให้แล้ว นางต้องเร่งนำเรื่องนี้ไปปรึกษามารดาให้เ