บทที่ 6

เมริสาเองก็รู้สึกผิดไม่ใช่น้อยที่ความสะใจเล็ก ๆ ของเธอกลับทำให้อนาคตของผู้หญิงคนหนึ่งอาจต้องจบลง ไม่รู้ว่าควรจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไรดีจึงคว้ากุญแจรถ BM คันหรูซีรีย์ใหม่ล่าสุดแล้วนัดแนะเพื่อนสนิทไปพบกันที่คาเฟ่เจ้าประจำซึ่งมีมายด์หนึ่งในแก๊งเพื่อนสาวของกลุ่มเป็นเจ้าของ

"แหมมม ไม่ทราบว่าลมอะไรหอบคุณหนูมาริสามาถึงคาเฟ่ของกูจ๊ะ" มายด์ มารีญาพูดพร้อมกับวางแก้วบลูเบอร์รี่ชีสเค้กปั่นใส่ไข่มุกเมนูโปรดของเพื่อนสนิทลงบนโต๊ะกระจกใสกิ๊ง

"กูยังไม่ได้สั่งเนาะ" ถึงพูดออกไปอย่างนั้น ฝ่ามือเรียวบางก็คว้าหมับแล้วยกน้ำบลูเบอรี่ชีสเค้กปั่นขึ้นมาสูด บ่งบอกได้ว่าตอนนี้เธอกำลังมีเรื่องให้คิดวิตก...

เพราะทุกครั้งที่เมริสาเครียด คิดมาก มีความสุข ดีใจ เสียใจ ตื่นเต้น หรืออะไรก็ตามที่มันรู้สึกมากกว่าเวลาปกติทั่วไปก็มักจะใช้ความหวานของบลูเบอร์รี่ชีสเค้กปั่นเมนูโปรดและความเย็นยะเยือกสูดเข้าไปในร่างกายเพื่อกระตุ้นฮอร์โมน

"แต่มึงก็แดกไหมล่ะอีเม ไหน ใครมันกล้ามาทำให้คุณหนูเมริสาของกูไม่สบายใจ บอกกูมาเดี๋ยวกูจะไปหยุมหัวมันให้" มายด์ทำสีหน้าเอาจริงเอาจังแต่ก็แฝงไปด้วยความประชดประชันสอดแทรกเอาไว้ซึ่งเมริสามองออก!

เอาเถอะ ไอ้ฉายา 'คุณหนูเมริสา' เนี่ยไม่ได้ได้มาง่าย ๆ หรอกนะ ก็อย่างที่ทราบกันโดยทั่วไปเธอเป็นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนเพียงคนเดียวของคุณเกียรตินครและคุณผู้หญิงพรพรรณที่รักทะนุถนอมดั่งกับไข่ในหิน ยุงไม่ให้ไตไรไม่ให้ตอม...นิสัยใจคอจึงโคตรคุณหนู๊คุณหนูจนเพื่อน ๆ ในแก๊งตั้งฉายาให้และเรียกแบบนี้มาตลอด!

เข้าร้านข้างทางจานสี่สิบ ห้าสิบอย่าหวังว่าเมริสาจะยอมลงไปนั่งกินให้เหงื่อชุ่มไหลโชก! ตลาดนัดอะไรเธอไม่เคยไปเดินให้กลิ่นไก่ย่าง หมูย่างปลิวว่อนมาติดเหนือเสื้อผ้าแบรนด์เนมราคาครึ่งแสน!

อย่าว่าแต่ของพันนี้เลย! ตั้งแต่รู้จักกันมาสมัยเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ในโรงอาหารมีร้านขายเป็นสิบสิบร้าน เมนูให้เลือกสรรมากมายตามที่อยากจะกิน ทั้งข้าวผัด ก๋วยเตี๋ยว หมี่เหลืองผัดซีอิ้ว ราดหน้า สุกี้ต้มยำ แกง ผัด ทอด ต้ม นึ่ง ครบถ้วน

เมริสาไม่เคยคิดจะย่างกรายเข้าไปแตะพื้นโรงอาหารเลยด้วยซ้ำ!!! โน้น กดเข้าแอพเขียวแล้วสั่งสปาเก็ตตี้คาโบนาร่า ต้มยำปลากะพง หูฉลามผัดขี้เมา อาหารส่งตรงจากในห้างทั้งนั้น!!

ส่วนน้ำแก้วสิบบาทสิบบาทอย่าหวังว่าจะได้แตะลิ้นทองคำของเมริสาเป็นอันขาด สตาร์บัค หรือร้านคาเฟ่หรู ๆ เท่านั้นแหละจ๊ะ! สมฉายาคุณหนูเมริสาไหมล่ะ

"มึงงงง" เมริสาลากเสียงยาว "แล้วทำไมอีพวกนี้ยังไม่มา"

"พวกกูมาแล้วค่าคุณหนูเม" ริต้า รัญชิดา และโรส รติมา หนึ่งในแก๊งเพื่อนสนิทอีกสองคนก็เดินเข้ามาหย่อนสะโพกลงนั่งบนเก้าอี้ "อีมายด์โซนนี้มึงเพิ่งสร้างต่อเติมใหม่หรอวะทำไมกูมาเมื่อไม่กี่วันมานี้ยังไม่มีล่ะ"

"อีโรส! มึงมาร้านกูครั้งล่าสุดเมื่อสองเดือนก่อนค่ะตั้งแต่งานแต่งงานอีคุณหนูเมโน่น มึงเนี่ยทำงานทำการจนลืมวันลืมปีแล้วนะสงสัยอีกไม่นานคงเป็นโรคอัลไซเมอร์แน่ ๆ"

"แหม ก็ช่วงนี้เป็นช่วงขาขึ้นนี่กูก็ต้องรีบออกโกย พวกมึงก็รู้ว่างานวงการบันเทิงเอาอะไรแน่นอนไม่ได้ เผลอ ๆ พรุ่งนี้กูอาจจะกลายเป็นนางฟ้าตกสวรรค์เพราะไอ้พวกผู้ชายที่กูเคยไปคั่วปล่อยคลิปหลุดออกมาแบล็คเมล์ แม่ง! จากดาราหน้าทีวีกลายไปเป็นนางเอกหนังโป๊ในเว็บไซต์เถื่อนก็ไม่แน่นะ"

รติมาเหวตอบตามประสาหญิงสาวเจ้าอารมณ์ ตรงไปตรงมา พูดจาโผงผางไม่ประดิดประดอย เว้นเสียแต่เวลาอยู่หน้ากล้องและหน้าใหม่ของสื่อจากช่องข่าวต่าง ๆ ที่หล่อนจะต้องปั้นหน้ายิ้มเสแสร้งผู้เป็นคนดีผุดผ่อง ส่วนเวลาที่ได้อยู่กับแก๊งของเพื่อนสนิทนั่นคือเวลาที่หล่อนจะได้ปลดปล่อยและแผลงฤทธิ์ความเป็นตัวเองออกมาได้มากที่สุด

"พวกมึงก็ดูอย่างยัยพิญญา แม่ดาราที่กำลังพุ่งกระฉูดเพราะกระแสข่าวคู่จิ้นกับคุณสองนักแสดงหนุ่มดาวรุ่งสิ เมื่อวานยังมีงานเข้ามาไม่ขาดเลยได้ข่าวแว่ว ๆ ว่ากำลังจะเปิดกล้องถ่ายทำละครเรื่องใหม่คู่กันด้วยล่ะอย่าให้พูดถึงเรตติ้งเลยหากละครออนแอร์เมื่อไหร่ กูรับประกันได้เลยว่าทำเงินเข้าช่องมากมายมหาศาลแน่ แต่จู่ ๆ วันนี้ก็ดังนะแต่ดังแบบทางลบ ๆ ขึ้นเพลงทวิตเตอร์แบนพิญญา" ข่าวนี้อยู่ในหูในสายตาของรติมามาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว หล่อนอยู่ในเเวดวงสังคมบันเทิงก็ต้องย่อมรู้เรื่องนี้ก่อนใคร ๆ ไม่แปลก

"ก็เพราะเรื่องนี้ไงที่ทำให้กูเครียดเนี่ย..." จู่ ๆ เมริสาที่นั่งเงียบดื่มน้ำบลูเบอรี่ชีสเค้กปั่นฟังเพื่อนสนิทสาธยายมานานก็เอ่ยแทรกขึ้นมา "พวกมึง กูจะทำยังไงดีวะ กูแม่งเป็นต้นเหตุของเรื่องนั้น กูแบบ กูไม่ได้ตั้งใจจะให้เรื่องมันบานปลายถึงขนาดนั้นเว้ยกูแค่ทำลงไปเพราะความหมั่นไส้อีตาธันวานั่นเท่านั้นแหละ"

"อีเม มึงไม่เห็นจะต้องเครียดอะไรเลย ปัญหาของพวกมันก็ให้พวกมันแก้เองดิวะ" รัญชิตา หนึ่งในแก๊งสี่สาวดาวยั่วประจำโรงเรียนอีกคนหนึ่งเอ่ยขึ้น

สมัยที่เรียนมัธยมปลายและมหาวิทยาลัยหล่อนเป็นคนที่เรียบร้อยและตั้งใจเรียนมากที่สุดในกลุ่ม...เรื่องผู้ชายไม่เคยอยู่ในสายตาเพราะมุ่งมั่นตั้งใจที่จะคว้าใบปริญญากลับไปให้พ่อแม่ได้ชื่นใจ แต่สุดท้ายอย่างที่เขาว่าคนที่เรียบร้อยมักมีผัวก่อนเพื่อน ซึ่งมันคือเรื่องจริง...

เรียนจบไม่ถึงหนึ่งปี รัญชิตาก็ปัดทินเนอร์แล้วไปเจอกับผู้ชายฝรั่งหุ่นแซ่บคนหนึ่งพูดคุยกันถูกคอใช้เวลาคบหาดูใจเพียงสองเดือนก็ตัดสินใจแต่งงาน ตอนนี้ใช้ชีวิตนั่ง ๆ นอน ๆ ให้ผัวเลี้ยงสบายไปทั้งชาติ แถมผัวก็รักก็หลงมันผัวปักหัวปำ ชีวิตโคตรดี!!!

"แต่พิญญาเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดเลยนะมึง ทั้งสองคนนั้นเขารักกัน เขาเป็นแฟนกันก่อนที่คุณธันจะต้องมาตกร่องปล่องชิ้นแต่งงานกับกูเพราะความต้องการของพ่อแม่เสียอีก...กูรู้สึกผิดว่ะ"

"อีเม แล้วมึงจะทำอะไรได้ ถ้ามึงรู้สึกผิดมึงก็ขอหย่าจากคุณธันสิวะ เรื่องมันจะได้จบ ๆ " มารีญารู้ดีว่าเพื่อนสาวไม่เคยอยากจะแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นและก็รู้อีกด้วยว่าที่ต้องจำใจเพราะสาเหตุอะไร

"พวกมึงก็รู้กูทำแบบนั้นไม่ได้ กูเนี่ยพยายามทำทุกอย่างเพื่อที่จะบีบให้อีตาคุณธันทนไม่ไหวจนขอหย่าขาดจากกูไปเอง กูจะได้มีข้ออ้างกับคุณพ่อคุณแม่ว่ากูไม่ได้เป็นฝ่ายผิดสัญญาแต่ฝ่ายนั้นต่างหาก...แต่กูไม่สำเร็จ ทั้ง ๆ ที่อีตาคุณธันก็ไม่ได้รักกู หนำซ้ำยังเกลียดขี้หน้ากูด้วยซ้ำแต่ไม่รู้จะทนอยู่ไปเพื่ออะไร" เมริสาไหลตัววางศีรษะลงบนพนักพิงเก้าอี้อย่างหมดสภาพ

"เม กูขอพูดเถอะนะ...มึงอย่าไปคิดอะไรมากเลยกับเรื่องนี้นะ กูรู้จักอีพิญญาดี ผู้หญิงตอแหลแบบนั้นน่ะเดี๋ยวมันก็ต้องหาทางออกให้กับตัวเองได้อยู่ดี" จู่ ๆ รติมาก็โพล่งปากพูดขึ้นมาคล้ายมีอะไรบางอย่างติดค้างอยู่ในใจกับบุคคลที่สาม "พวกมึงจำตอนที่มันเป็นข่าวกับคุณธันวาเรื่องที่แอบลักลอบคบหากันได้ป่ะ"

"จำได้" ทุกคนพยักหน้ารัว ๆ เพราะข่าวนี้เป็นข่าวดังอยู่พักใหญ่ ๆ ก่อนที่จะหายไปเพราะผู้หญิงคนนั้นออกมาแก้ตัว ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ บีบน้ำตาว่าไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งสิ้น

"มันออกมาปฏิเสธตอแหลตระบัดสัตย์ว่าที่ต้องติดต่อกับคุณธันก็แค่เรื่องงานเท่านั้นไม่ได้มีความสัมพันธ์ใด ๆ ลึกซึ้งกันเลย แค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วป่ะว่าอีนี่มันไม่เคยรักใครนอกจากรักตัวเอง!! มันไม่กล้าเปิดตัวคบหากันเพราะกลัวว่าแฟนคลับที่คอยซัพพอร์ตมันกับคุณสองในฐานะคู่จิ้นจะโจมตี"