“ห้ามแตะต้องนางอีก!” มู่เลี่ยงหรงรีบก้าวขึ้นมาสมทบบนรถม้า ใบหน้าถมึงทึงแสดงความไม่พอใจอย่างแจ่มชัด บุรุษเจ้าเล่ห์ผู้นี้ไม่คู่ควรกับนางฟ้าน้อยของตนสักนิด อ๋องหนุ่มจึงออกคำสั่งห้ามอย่างเด็ดขาด แต่ก็ไม่ได้ตวาดเสียงดังจนเรียกความสนใจจากภายนอก“ก็ได้...ก็ได้ กระหม่อมจะไม่ยุ่งกับนาง จะไม่แตะต้องคุณหนูถางอีกแม้แต่ปลายก้อย ทีนี้พวกท่านพอใจกันหรือยัง” เยี่ยนจิ้นหลิงรับคำง่ายๆ น้ำเสียงเจือแววเกียจคร้าน ในเมื่อถางซือเซียนไม่รู้จักพูดจาให้กระจ่างตนก็จะปล่อยเหตุการณ์ให้เป็นไปแบบนี้เช่นกันในขณะที่ทุกคนยังตกตะลึงกับคำตอบ ชายหนุ่มก็เป่าปากส่งสัญญาณเรียกอาชาแสนรู้ของตน จากนั้นบุรุษผู้เอาแต่ใจก็ทะยานจากไปทันทีโดยไม่สนว่าใครจะคิดยังไงเมื่อได้ยินและเห็นท่าทีของเขา ถางซือเซียนก็เงยหน้าขึ้น นัยน์ตากลมโตปรากฏน้ำตาเอ่อคลอ จากนั้นจึงร่วงหล่นพรั่งพรูดังเม็ดมุกเล็กๆ ยังไม่ทันจะข้ามวัน บุรุษร้ายกาจผู้นั้นก็ทำร้ายนางอย่างเลือดเย็นเสียแล้ว“ฮือๆ ท่านกุนซือ คนใจร้าย” นางเอามือปิดหน้าแล้วสะอึกสะอื้น น้อยอกน้อยใจที่ชายหนุ่มทิ้งนางอย่างง่ายดายเช่นนี้ เรื่องเมื่อคืนคงไม่มีความหมายสำหรับเขา มีเพียงตนที่คิดมากอยู่ฝ่ายเ
Terakhir Diperbarui : 2025-06-17
Masuk
