Semua Bab 5/B กับหีบต้องคำสาป: Bab 21 - Bab 30

บ้านของฟูมิโกะ: ตำนานแห่งผู้เยียวยาและผู้พิทักษ์มิติฟูมิโกะ กลับถึงบ้านพร้อมกับพ่อและแม่ ใบหน้าของเธอยังคงซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวจากเหตุการณ์เมื่อคืน แต่ดวงตาของเธอกลับเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่จะเข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น"พ่อคะ... แม่คะ... เรื่องเมื่อคืนนี้... มันคืออะไรกันแน่คะ? ทำไมหนูถึงรู้สึกเหมือนมีพลังบางอย่างในตัว?" ฟูมิโกะถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัยพ่อของฟูมิโกะเดินเข้ามาใกล้ลูกสาว ลูบหัวเธอเบาๆ ด้วยความอ่อนโยน "ถึงเวลาแล้วที่เราจะต้องเล่าให้ลูกฟังนะฟูมิโกะ เรื่องราวของตระกูลเรา... มันต่างออกไปเล็กน้อย"แม่ของฟูมิโกะพยักหน้า ก่อนจะเริ่มเล่าด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง "ในสมัยที่ปีศาจเงาออกอาละวาดอย่างรุนแรงนั้น... โลกไม่ได้มีเพียงการต่อสู้ด้วยคมมีดหรือคาถาที่รุนแรงเพียงอย่างเดียวหรอกนะลูก"พ่อของฟูมิโกะเสริม "ตระกูลของเราคือ ผู้เยียวยา และ ผู้รักษาสมดุล บรรพบุรุษของเราไม่ได้เป็นนักรบแนวหน้า แต่เป็นผู้ที่คอย รักษาชีวิต และ ซ่อมแซมความเสียหาย ที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้""ทวดของทวดของพ่อ" พ่อของฟูมิโกะเริ่มต้น "ท่านเป็นนักเวทย์ที่เชี่ยวชาญด้าน คาถ

เช้าวันใหม่ยังคงปกคลุมด้วยความไม่แน่นอน เหล่านักเรียนที่เพิ่งรอดพ้นจากเงื้อมมือปีศาจต่างมุ่งหน้ากลับบ้านเพื่อค้นหาคำตอบจากครอบครัวของตนเอง การเปิดเผยเรื่องราวจากอดีตของบรรพบุรุษแต่ละคน จะช่วยเติมเต็มชิ้นส่วนปริศนาของพลังที่เพิ่งตื่นขึ้น และบทบาทที่พวกเขาต้องแบกรับในสงครามแห่งแสงและความมืดที่กำลังจะอุบัติขึ้นอีกครั้งบ้านของมายู: ตำนานแห่งผู้บันทึกและผู้ถ่ายทอดมายู ก้าวเข้ามาในบ้านอย่างเหนื่อยล้าพร้อมกับคุณแม่ ทันทีที่ประตูเปิดออก คุณตา และ คุณยาย ของเธอก็รีบเข้ามาสวมกอดหลานสาวด้วยความโล่งใจและน้ำตาคลอเบ้า"มายู! หลานรักของตา! ไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก?" คุณตาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางลูบผมของมายูเบาๆคุณยายพยักหน้าเห็นด้วย "ยายเป็นห่วงแทบแย่เลยลูก! เห็นข่าวเมื่อคืนแล้วใจจะขาด!"มายูรู้สึกอบอุ่นในอ้อมกอดของท่านทั้งสอง เธอรู้ว่าตอนนี้คือเวลาที่จะต้องรู้ความจริงทั้งหมด"ตาคะ... ยายคะ... หนูอยากรู้เรื่องทั้งหมดค่ะ เรื่องปีศาจเงา... แล้วก็พลังที่เรามีกัน... มันคืออะไรกันแน่คะ?" มายูถามด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยคุณตาของมายูถอนหายใจช้าๆ ท่านพามายูไปนั่งที่เก้าอี้ตัวโปรด ก่อนจะเริ่มต้นเล

บ้านของคาชิมิ: ตำนานแห่งผู้ปกป้องธรรมชาติและผู้ชำระล้างจิตวิญญาณคาชิมิ ก้าวเข้ามาในบ้านอย่างอ่อนล้าพร้อมกับคุณพ่อและคุณแม่ ทันทีที่ประตูเปิดออก คุณยาย ของเธอก็รีบเข้ามาสวมกอดหลานสาวด้วยความโล่งใจและน้ำตาคลอเบ้า พร้อมกับหยิบน้ำมนต์จากขวดเล็กๆ มาพรมไปทั่วตัวคาชิมิเบาๆ"คาชิมิ! หลานรักของยาย! ไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก?" คุณยายถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางลูบผมของคาชิมิเบาๆคุณแม่พยักหน้าเห็นด้วย "แม่เป็นห่วงแทบแย่เลยลูก! เห็นข่าวเมื่อคืนแล้วใจจะขาด!"คาชิมิรู้สึกอบอุ่นในอ้อมกอดของท่านทั้งสอง และรู้สึกถึงความเย็นสบายจากน้ำมนต์ที่พรมลงบนตัว เธอผละออกมาเล็กน้อย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม "ยายคะ... พ่อคะ... แม่คะ... เรื่องเมื่อคืนนี้... ปีศาจเงา... แล้วก็น้ำมนต์ของยาย... มันคืออะไรกันแน่คะ?"คุณยายของคาชิมิถอนหายใจช้าๆ ท่านพาคาชิมิไปนั่งที่เก้าอี้ตัวโปรดในห้องนั่งเล่น ก่อนจะเริ่มต้นเล่าด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยความเคารพต่ออดีต"เรื่องนี้มันถูกเล่าสืบต่อกันมาในตระกูลของเรา ตั้งแต่สมัยทวดของทวดของยายเลยนะคาชิมิ" คุณยายเริ่มต้น "ในสมัยที่ปีศาจเงาออกอาละวาดอย่างหนักนั้

แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องลงมาไม่ได้ช่วยขับไล่ความกังวลออกจากใจของเหล่านักเรียนโรงเรียนริโอะเอนได้เลย คำเตือนเรื่องการโจมตีระลอกใหม่จากปีศาจเงาที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนวันพรุ่งนี้ ทำให้พวกเขาต้องเร่งทำความเข้าใจพลังที่เพิ่งตื่นขึ้นในตัวเอง และบทบาทของตระกูลที่สืบทอดกันมา การกลับบ้านเพื่อฟังเรื่องเล่าจากบรรพบุรุษจึงเป็นสิ่งเดียวที่จะไขปริศนาเหล่านี้ได้บ้านของดาอิและไดชิ: ตำนานแห่งผู้รังสรรค์มิติและผู้ควบคุมกาลเวลาดาอิ และ ไดชิ (ฝาแฝดชายหญิง) ก้าวเข้ามาในบ้านขนาดใหญ่ด้วยความเหนื่อยล้าพร้อมกับคุณพ่อและคุณแม่ ทันทีที่ประตูบานโอ่อ่าเปิดออก คุณตา คุณยาย และ คุณปู่ คุณย่า ของพวกเขาก็รีบเข้ามาสวมกอดด้วยความโล่งใจอย่างสุดซึ้ง"โอ้! ดาอิ! ไดชิ! หลานรักของปู่ย่าตายาย ไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก?" คุณปู่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ใบหน้าเต็มไปด้วยความห่วงใยคุณยายสั่งสาวใช้ทันที "รีบเอาน้ำกับขนมมาให้คุณหนูคุณชายเร็วเข้า! พวกเด็กๆ คงจะเหนื่อยมาก!"ดาอิและไดชิรู้สึกอบอุ่นในอ้อมกอดของญาติผู้ใหญ่ พวกเขามองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนที่ดาอิจะเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ปู่คะ... ย่าคะ... ตาคะ... ยายคะ... พ่อคะ... แม่คะ...

แสงอาทิตย์ยามบ่ายค่อยๆ เลือนหายไปจากขอบฟ้า เหลือเพียงความมืดมิดที่เริ่มคืบคลานเข้ามาปกคลุมเมือง ความหวาดหวั่นปะปนกับความมุ่งมั่นในใจของเหล่านักเรียนที่เพิ่งรับรู้ถึงพลังและภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของตระกูลตนเอง เรื่องเล่าจากบรรพบุรุษที่ถูกส่งต่อมาหลายชั่วอายุคนได้ปลุกจิตวิญญาณแห่งนักเวทย์สายขาวให้ตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ พวกเขาต่างรู้สึกตกตะลึงกับความสามารถที่ซ่อนเร้น แต่ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยความภาคภูมิใจและพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับชะตากรรมที่รออยู่เมื่อความมืดของราตรีเริ่มปกคลุม ทุกครอบครัวต่างเดินทางมารวมตัวกันที่ลานกว้างหน้าโรงเรียนริโอะเอน อันเป็นจุดนัดหมายและเป็นที่ตั้งของม่านพลังคุ้มกันที่แข็งแกร่งที่สุด[ลานกว้างหน้าโรงเรียนริโอะเอน ยามสนธยา]ลมเย็นยามค่ำพัดเอื่อยๆ พากลิ่นดอกไม้ป่าผสมกับความชื้นของดินชวนให้ใจสงบ แต่บรรยากาศโดยรอบกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียด แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟหน้าโรงเรียนส่องกระทบใบหน้าของเหล่านักเรียนและผู้ปกครองที่ยืนรอคอยกันอย่างเงียบงันลุงภารโรง ยืนอยู่ตรงกลางลาน สายตาคมกริบกวาดมองไปรอบๆ ราวกับกำลังสำรวจสิ่งผิดปกติที่ซ่อนอยู่ในเงามืด เขาดูสุขุมกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาในช