อดีตบ้านของไอโกะ/โช

บ้านของไอโกะ: ตำนานแห่งผู้กักเก็บวิญญาณ

ไอโกะ เดินทางกลับถึงบ้านพร้อมกับพ่อและแม่ของเธอ ทันทีที่ประตูบ้านเปิดออก คุณปู่ของไอโกะ ผู้ซึ่งมีดวงตาที่ลึกซึ้งและใบหน้าที่เปี่ยมด้วยประสบการณ์ ก็รีบเดินออกมาด้วยสีหน้าเป็นห่วง

"ไอโกะ! หลานปู่ไม่เป็นอะไรใช่ไหม!?" คุณปู่เข้ามาโอบกอดไอโกะอย่างแน่นหนา ก่อนจะผละออกแล้วสำรวจร่างกายของหลานสาวอย่างละเอียด พ่อกับแม่ของไอโกะก็ได้แต่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่ลูกสาวปลอดภัย

ไอโกะรู้สึกได้ถึงความห่วงใยจากคุณปู่ เธอรู้ว่าคุณปู่เป็นคนสำคัญที่จะไขปริศนาทั้งหมดนี้ได้

"ปู่คะ... เรื่องเมื่อคืนนี้... ปีศาจเงา... แล้วก็มีดพวกนั้น... ปู่รู้เรื่องทั้งหมดใช่ไหมคะ?" ไอโกะถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง เธอชูขวดกักเก็บดวงจิตที่ยังคงถืออยู่ในมือขึ้นมา "ปู่รู้เรื่องขวดนี้ด้วยใช่ไหมคะ?"

คุณปู่ของไอโกะมองไปยังขวดในมือหลานสาว ดวงตาของท่านฉายแววครุ่นคิด ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ "ถึงเวลาแล้วจริงๆ สินะ... ที่หลานจะต้องรู้ความจริง" คุณปู่เดินนำทุกคนไปยังห้องนั่งเล่นที่เงียบสงบกว่า แล้วเริ่มเล่าเรื่องราวด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำแต่แฝงไปด้วยความเคารพต่ออดีต

"เรื่องนี้ถูกเล่าสืบต่อกันมาในตระกูลของเรา ตั้งแต่สมัยทวดของทวดของปู่เลยล่ะไอโกะ" คุณปู่เริ่มต้น "ในสมัยนั้น ปีศาจเงาไม่ได้มีเพียงแค่การกัดกินวิญญาณเท่านั้น แต่มันยังสามารถ กลืนกินแสงสว่าง ทำให้โลกตกอยู่ในความมืดมิดที่ไร้สิ้นสุด ผู้คนหวาดกลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะออกจากบ้าน แสงอาทิตย์ไม่สามารถส่องลงมาถึงพื้นดินได้เลย"

คุณปู่เว้นจังหวะเล็กน้อย สีหน้าของท่านดูจริงจังขึ้น "ในยามนั้นเอง บรรพบุรุษของเรา ซึ่งเป็นนักเวทย์สายขาวที่เชี่ยวชาญด้าน การกักเก็บและผนึก ได้ถือกำเนิดขึ้น ทวดของทวดของปู่ ท่านเป็นผู้ที่รับผิดชอบในการคิดค้นวิธีการที่จะไม่เพียงแค่ขับไล่ปีศาจ แต่ยังต้อง กักเก็บวิญญาณของพวกมัน ไว้ไม่ให้กลับมาสร้างความเดือดร้อนได้อีก"

"ท่านได้ใช้พลังวิญญาณของตนเอง และความรู้ด้านการปรุงยาและเวทมนตร์โบราณ สร้าง ขวดกักเก็บดวงจิต เหล่านี้ขึ้นมา" คุณปู่ชี้ไปที่ขวดในมือของไอโกะ "มันไม่ใช่แค่ขวดธรรมดา แต่เป็นภาชนะที่ถูกลงอาคมด้วยคาถาผนึกขั้นสูง สามารถดูดซับและกักเก็บดวงจิตที่แตกสลายของปีศาจเงาเอาไว้ได้ตลอดกาล"

"การต่อสู้ครั้งนั้น... บรรพบุรุษของเราไม่ได้เป็นนักรบแนวหน้าหรอกนะไอโกะ" คุณปู่เล่าต่อ "แต่ท่านเป็น ผู้สนับสนุนเบื้องหลังที่สำคัญที่สุด ในทุกสมรภูมิ เมื่อเหล่านักเวทย์สายขาวคนอื่นๆ กำจัดปีศาจสำเร็จ ทวดของทวดของปู่และคนในตระกูลของเรา ก็จะทำหน้าที่กักเก็บดวงจิตเหล่านั้นไว้ในขวด เพื่อป้องกันไม่ให้พวกมันกลับมาเกิดใหม่ได้อีก"

"มันเป็นงานที่อันตรายและละเอียดอ่อน เพราะดวงจิตของปีศาจก็ยังคงมีพลังงานชั่วร้ายหลงเหลืออยู่ การสัมผัสกับมันมากเกินไปอาจทำให้วิญญาณแปดเปื้อนได้" คุณปู่มองไอโกะด้วยแววตาที่เตือนสติ "ทวดของทวดของปู่ได้ใช้ความพยายามอย่างไม่ลดละ รวบรวมขวดกักเก็บดวงจิตเหล่านี้จนเต็ม ก่อนที่จะนำพวกมันทั้งหมดไปผนึกไว้ใน หีบต้องสาป ที่ถูกสร้างขึ้นมาเป็นพิเศษใต้โรงเรียนแห่งนี้"

"นี่คือภาระหน้าที่ของตระกูลเรา... การเป็นผู้กักเก็บวิญญาณ การทำความสะอาดโลกจากความชั่วร้าย และการรับผิดชอบต่อการผนึกที่คงอยู่ตลอดไป" คุณปู่กล่าวปิดท้าย น้ำเสียงของท่านเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจในสายเลือด

ไอโกะกำขวดในมือแน่น เธอรู้สึกถึงน้ำหนักของภาระหน้าที่ที่กำลังจะตกอยู่บนบ่าของเธอ ความเข้าใจในบทบาทของตระกูลเธอได้ชัดเจนขึ้นแล้ว และเธอก็พร้อมที่จะทำหน้าที่นั้น

บ้านของโช: เรื่องเล่าแห่งนักรบผู้บ้าบิ่น

ในเวลาเดียวกัน ที่บ้านของ โช บรรยากาศก็ไม่ได้ผ่อนคลายไปกว่ากันนัก โชกลับถึงบ้านพร้อมกับพ่อของเขา (แม่ของโชอาจจะเสียชีวิตไปแล้ว หรือมีบทบาทที่แตกต่างออกไปตามที่ผู้เขียนต้องการ) ใบหน้าของทั้งคู่ยังคงเหนื่อยล้า แต่แววตาของโชเต็มไปด้วยความคาดหวัง

"พ่อครับ! เรื่องเมื่อคืนนี้มันคืออะไรกันแน่!?" โชถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน "พวกปีศาจพวกนั้น... แล้วพ่อกับลุงภารโรง... ทำไมถึงมีพลังแบบนั้นได้?"

พ่อของโชถอนหายใจยาว พลางลูบหัวลูกชายเบาๆ "ถึงเวลาแล้วสินะที่ลูกจะต้องรู้เรื่องราวของตระกูลเรา" พ่อของโชเดินไปหยิบมีดลงอาคมของตัวเองที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาถือไว้ เขาลูบคมมีดเบาๆ ราวกับระลึกถึงอดีตอันไกลโพ้น

"เรื่องนี้มันถูกเล่าสืบต่อกันมาในตระกูลของเรา ตั้งแต่สมัยทวดของทวดของพ่อเลยนะโช" พ่อของโชเริ่มต้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความดุดันและกล้าหาญ "ในสมัยที่ปีศาจเงาออกอาละวาดอย่างหนัก ทวดของทวดของพ่อไม่ได้เป็นนักเวทย์ที่เชี่ยวชาญด้านคาถาอาคมซับซ้อน หรือการผนึกอันยิ่งใหญ่หรอกนะ"

"บรรพบุรุษของเราคือ นักรบผู้บ้าบิ่น เป็น แนวหน้าในการปะทะ กับปีศาจอย่างแท้จริง" พ่อของโชกล่าวเน้นเสียงหนักแน่น "ทวดของทวดของพ่อ เป็นชายผู้มีพละกำลังมหาศาล และมีจิตใจที่กล้าหาญเกินกว่าใคร เขาไม่ลังเลที่จะพุ่งเข้าหาปีศาจตัวแล้วตัวเล่าด้วย มีดลงอาคม ที่ถูกตีขึ้นมาเพื่อการต่อสู้โดยเฉพาะ"

"เขาไม่ได้ต่อสู้ด้วยกลยุทธ์ที่ซับซ้อน แต่เป็นการต่อสู้ด้วย ความแข็งแกร่งและความเด็ดเดี่ยว ทวดของทวดของพ่อเชื่อว่าการต่อสู้กับปีศาจเงา ต้องเผชิญหน้ากับมันอย่างตรงไปตรงมา ไม่หลบเลี่ยง ไม่ประนีประนอม เขาคือผู้ที่นำทัพเหล่านักรบเวทย์สายขาวเข้าปะทะกับกองทัพปีศาจเงาที่ใหญ่ที่สุด"

"ในสมรภูมิที่นองเลือดและเต็มไปด้วยความมืดมิด ทวดของทวดของพ่อเคยเผชิญหน้ากับ ปีศาจเงาตัวที่แข็งแกร่งที่สุด ซึ่งเป็นผู้นำของพวกมัน ตัวของมันใหญ่โตมหึมาและมีพลังทำลายล้างสูงมาก" พ่อของโชกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น "การต่อสู้ครั้งนั้นกินเวลาหลายวันหลายคืน ทวดของทวดของพ่อบาดเจ็บสาหัสเกือบเอาชีวิตไม่รอด แต่ด้วย จิตวิญญาณที่ไม่ยอมแพ้ และ ความมุ่งมั่นที่จะปกป้องผู้บริสุทธิ์ เขาได้รวบรวมพละกำลังเฮือกสุดท้าย แทงมีดลงอาคมเข้าที่จุดอ่อนของปีศาจตนนั้น ทำให้มันแตกสลายไปในที่สุด"

"เขาคือ ผู้สร้างขวัญกำลังใจ ให้กับเหล่านักรบคนอื่นๆ และเป็นผู้ที่ช่วยเปิดทางให้เหล่านักเวทย์สายขาวคนอื่นๆ ได้ทำหน้าที่ของตัวเองในการกักเก็บและผนึกปีศาจ" พ่อของโชกล่าวด้วยความภาคภูมิใจในสายเลือดของตัวเอง "ความกล้าหาญและความแข็งแกร่งในการต่อสู้คือสิ่งที่ถูกส่งต่อมาในสายเลือดของพวกเราโช นี่คือเหตุผลว่าทำไมเราถึงต้องแข็งแกร่งเสมอ และไม่ยอมแพ้ต่อความชั่วร้ายใดๆ"

โชฟังเรื่องราวด้วยแววตาเป็นประกาย เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมเขาถึงรู้สึกกระตือรือร้นที่จะต่อสู้ และทำไมเขาถึงมีพละกำลังมากกว่าคนอื่นๆ เขาคือทายาทของนักรบผู้บ้าบิ่น ที่พร้อมจะเผชิญหน้ากับอันตรายทุกรูปแบบ

เรื่องเล่าจากอดีตของแต่ละครอบครัว ไม่เพียงแต่จะเปิดเผยความลับที่ถูกซ่อนไว้มานาน แต่ยังเป็นการปลุกจิตวิญญาณของทายาทนักเวทย์สายขาวให้ตื่นขึ้นอย่างแท้จริง พร้อมที่จะรับมือกับชะตากรรมที่รออยู่เบื้องหน้าในคืนวันพรุ่งนี้