มายู/ยูเมะ

เช้าวันใหม่ยังคงปกคลุมด้วยความไม่แน่นอน เหล่านักเรียนที่เพิ่งรอดพ้นจากเงื้อมมือปีศาจต่างมุ่งหน้ากลับบ้านเพื่อค้นหาคำตอบจากครอบครัวของตนเอง การเปิดเผยเรื่องราวจากอดีตของบรรพบุรุษแต่ละคน จะช่วยเติมเต็มชิ้นส่วนปริศนาของพลังที่เพิ่งตื่นขึ้น และบทบาทที่พวกเขาต้องแบกรับในสงครามแห่งแสงและความมืดที่กำลังจะอุบัติขึ้นอีกครั้ง

บ้านของมายู: ตำนานแห่งผู้บันทึกและผู้ถ่ายทอด

มายู ก้าวเข้ามาในบ้านอย่างเหนื่อยล้าพร้อมกับคุณแม่ ทันทีที่ประตูเปิดออก คุณตา และ คุณยาย ของเธอก็รีบเข้ามาสวมกอดหลานสาวด้วยความโล่งใจและน้ำตาคลอเบ้า

"มายู! หลานรักของตา! ไม่เป็นอะไรใช่ไหมลูก?" คุณตาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ พลางลูบผมของมายูเบาๆ

คุณยายพยักหน้าเห็นด้วย "ยายเป็นห่วงแทบแย่เลยลูก! เห็นข่าวเมื่อคืนแล้วใจจะขาด!"

มายูรู้สึกอบอุ่นในอ้อมกอดของท่านทั้งสอง เธอรู้ว่าตอนนี้คือเวลาที่จะต้องรู้ความจริงทั้งหมด

"ตาคะ... ยายคะ... หนูอยากรู้เรื่องทั้งหมดค่ะ เรื่องปีศาจเงา... แล้วก็พลังที่เรามีกัน... มันคืออะไรกันแน่คะ?" มายูถามด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย

คุณตาของมายูถอนหายใจช้าๆ ท่านพามายูไปนั่งที่เก้าอี้ตัวโปรด ก่อนจะเริ่มต้นเล่าด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยความเคารพต่ออดีต

"เรื่องนี้มันถูกเล่าสืบต่อกันมาในตระกูลของเรา ตั้งแต่สมัยทวดของทวดของตาเลยนะมายู" คุณตาเริ่มต้น "ในสมัยที่ปีศาจเงาออกอาละวาดอย่างหนัก ผู้คนต่างลืมเลือนประวัติศาสตร์ที่แท้จริงไปเกือบหมด เพราะความมืดมิดที่พวกมันนำมาปกคลุมโลก"

คุณยายเสริม "ในยุคนั้น ไม่ใช่ทุกคนที่มีพลังในการต่อสู้โดยตรงกับปีศาจ แต่ตระกูลของเรามีบทบาทที่สำคัญไม่แพ้กัน นั่นคือการเป็น ผู้บันทึก และ ผู้ถ่ายทอด เรื่องราวของสงครามครั้งนั้น"

"ทวดของทวดของตา" คุณตาเล่าต่อ "ท่านเป็นนักเวทย์ที่เชี่ยวชาญด้าน การจดบันทึก และ การรวบรวมข้อมูล เกี่ยวกับปีศาจเงาอย่างละเอียด ท่านไม่ได้ใช้กำลังเข้าต่อสู้ แต่ท่านใช้สติปัญญาและพลังเวทย์ในการติดตามพฤติกรรม จุดอ่อน และกลยุทธ์ของพวกปีศาจ"

"ท่านรู้ว่าการต่อสู้ครั้งนี้จะต้องยาวนาน และความรู้ที่แท้จริงคืออาวุธที่สำคัญที่สุด" คุณยายกล่าวเสริม "ทวดของทวดของตาได้เดินทางไปทั่วทุกมุมโลกที่ถูกปีศาจรุกราน รวบรวมคำบอกเล่าของผู้รอดชีวิต ภาพวาดโบราณ และร่องรอยของเวทมนตร์ที่ถูกทิ้งไว้ เพื่อนำมาบันทึกไว้ในหนังสือโบราณที่สืบทอดกันมาในตระกูลของเรา"

คุณตาพยักหน้า "หนังสือเล่มนั้นไม่ใช่แค่บันทึกธรรมดาๆ นะลูก แต่มันถูกลงอาคมเวทมนตร์ให้สามารถ เก็บซ่อนข้อมูล และ ปกป้องความลับ ของนักเวทย์สายขาวจากปีศาจได้ มันยังเป็นแหล่งรวมความรู้เกี่ยวกับคาถาอาคม การสร้างอาวุธ และวิธีการรับมือกับปีศาจในรูปแบบต่างๆ"

"ในสงครามครั้งสุดท้าย... เมื่อเหล่านักเวทย์สายขาวต้องเผชิญหน้ากับปีศาจจำนวนมหาศาล" คุณยายเล่าต่อ "ทวดของทวดของตาไม่ได้อยู่ในแนวหน้า แต่ท่านเป็นผู้ที่คอย ให้ข้อมูลสำคัญ แก่ผู้นำการรบ ทำให้พวกเขาสามารถวางแผนกลยุทธ์ได้อย่างแม่นยำ และหลีกเลี่ยงการสูญเสียที่ไม่จำเป็น"

"ท่านเป็นผู้ที่คอย ถ่ายทอด ความรู้และประสบการณ์จากบรรพบุรุษให้กับนักเวทย์รุ่นใหม่ ทำให้พลังของสายขาวไม่เลือนหายไปตามกาลเวลา" คุณตาปิดท้าย "นี่คือภาระหน้าที่ของตระกูลเรา มายู... การเป็นผู้บันทึกความจริง การปกป้องความรู้ และการถ่ายทอดเรื่องราวไปสู่คนรุ่นหลัง พลังที่ลูกมีอยู่ในตอนนี้... คือพลังแห่งการจดจำและการเรียนรู้ ลูกคือผู้ที่ต้องนำความรู้ในอดีตมาใช้เพื่ออนาคต"

มายูฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยความรู้สึกเข้าใจในบทบาทของเธอ เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงเป็นคนละเอียดอ่อนและชอบค้นคว้า พลังแห่งการบันทึกและการถ่ายทอดความรู้กำลังจะถูกปลุกขึ้นในตัวเธออย่างเต็มที่

บ้านของยูเมะ: เรื่องเล่าแห่งผู้เบิกเนตรและผู้ชี้นำ

ในเวลาเดียวกัน ที่บ้านของ ยูเมะ บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความห่วงใยเช่นกัน ยูเมะกลับถึงบ้านพร้อมพ่อและแม่ และทันทีที่ก้าวเข้าประตู คุณปู่ และ คุณย่า ของเธอก็รีบวิ่งเข้ามาสวมกอดหลานสาวด้วยความเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด

"ยูเมะ! หลานย่าปลอดภัยดีใช่ไหมลูก!? ปู่เป็นห่วงแทบแย่เลย!" คุณปู่และคุณย่ากล่าวพร้อมกัน ท่านทั้งสองลูบไล้แขนขาของยูเมะ ราวกับจะมั่นใจว่าเธอไม่ได้รับบาดเจ็บ

ยูเมะรู้สึกอบอุ่นในอ้อมกอดของท่านทั้งสอง เธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม "ปู่คะ... ย่าคะ... พ่อกับแม่... เรื่องเมื่อคืนนี้... หนูอยากรู้เรื่องทั้งหมดค่ะ"

คุณปู่ของยูเมะถอนหายใจยาวๆ ท่านมองไปยังพ่อและแม่ของยูเมะ ก่อนจะหันมามองหลานสาวด้วยแววตาที่ลึกซึ้ง "เอาล่ะ... ถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องรู้เรื่องราวที่แท้จริงของตระกูลเรานะยูเมะ" คุณปู่เริ่มเล่าด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มนุ่มแต่แฝงไปด้วยความจริงจัง

"เรื่องนี้ถูกเล่าสืบทอดกันมาในตระกูลของเรา ตั้งแต่สมัยทวดของทวดของปู่เลยล่ะ" คุณปู่เริ่มต้น "ในสมัยที่ปีศาจเงาออกอาละวาดอย่างบ้าคลั่งนั้น โลกเต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย ผู้คนไม่รู้ว่าควรจะไปทางไหน ควรจะทำอย่างไร"

คุณย่าของยูเมะเสริม "ตระกูลของเราไม่ได้เป็นนักรบแนวหน้า หรือผู้เยียวยาโดยตรง แต่พวกเราคือ ผู้เบิกเนตร และ ผู้ชี้นำทาง"

"ทวดของทวดของปู่" คุณปู่เล่าต่อ "ท่านเป็นนักเวทย์ที่มีพลังพิเศษในการ มองเห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ และ ชี้นำเส้นทางที่ถูกต้อง ท่านสามารถมองเห็นพลังงานที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า และรับรู้ถึงเจตนารมณ์ที่แท้จริงของปีศาจ"

"ท่านไม่ได้แค่เห็นนะลูก แต่ท่านยังสามารถ สร้างภาพมายา หรือ ภาพลวงตา เพื่อปกป้องเหล่านักเวทย์สายขาวจากการโจมตีที่คาดไม่ถึง และยังสามารถ ชี้นำ พวกเขาให้ไปในเส้นทางที่ปลอดภัย หรือไปยังจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญในการต่อสู้" คุณย่ากล่าวเสริม "ทวดของทวดของปู่ ท่านเป็นเหมือนดวงตาของเหล่านักรบสายขาวที่ช่วยให้พวกเขาไม่หลงทางในความมืดมิด"

"ในสงครามครั้งสุดท้าย... เมื่อปีศาจเงาพยายามจะซ่อนตัวอยู่ในเงามืด และวางแผนโจมตีอย่างลับๆ" คุณปู่เล่าต่อ "ทวดของทวดของปู่ ท่านได้ใช้พลังแห่งการเบิกเนตรของท่านในการ เปิดเผยตัวตนที่แท้จริง ของปีศาจเหล่านั้น ทำให้พวกมันไม่สามารถซ่อนตัวได้อีกต่อไป และยังสามารถ คาดการณ์เส้นทาง ที่พวกมันจะเคลื่อนที่ ทำให้เหล่านักรบสามารถดักซุ่มโจมตีได้อย่างมีประสิทธิภาพ"

"ท่านยังเป็นผู้ที่คอย ชี้นำ เหล่านักเวทย์คนอื่นๆ ให้ไปยังจุดที่พลังงานปีศาจอ่อนแอที่สุด เพื่อให้การผนึกและการกำจัดปีศาจเป็นไปได้ง่ายขึ้น" คุณย่ากล่าวปิดท้าย "นี่คือภาระหน้าที่ของตระกูลเรา ยูเมะ... การเป็นผู้เบิกเนตร การมองเห็นความจริงที่ซ่อนอยู่ และการชี้นำผู้คนไปในเส้นทางที่ถูกต้อง พลังที่ลูกมีอยู่ในตอนนี้... คือพลังแห่งการมองเห็นและชี้นำ ลูกคือผู้ที่จะนำทางพวกเราไปสู่ชัยชนะ"

ยูเมะฟังเรื่องราวทั้งหมดด้วยความรู้สึกทึ่งและเข้าใจในทันที เธอเข้าใจแล้วว่าทำไมเธอถึงมักจะสังเกตเห็นสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่คนอื่นมองข้าม และทำไมเธอถึงรู้สึกอยากจะช่วยนำทางเพื่อนๆ เสมอมา พลังแห่งการเบิกเนตรและชี้นำกำลังจะถูกปลุกขึ้นในตัวเธออย่างเต็มที่

เรื่องเล่าจากอดีตของแต่ละครอบครัว ไม่เพียงแต่จะเปิดเผยความลับที่ถูกซ่อนไว้มานาน แต่ยังเป็นการปลุกจิตวิญญาณของทายาทนักเวทย์สายขาวให้ตื่นขึ้นอย่างแท้จริง พร้อมที่จะรับมือกับชะตากรรมที่รออยู่เบื้องหน้าในคืนวันพรุ่งนี้