Semua Bab ข้าเกิดใหม่เป็นคุณหนูตกอับตระกูลบัณฑิต: Bab 151 - Bab 160

“เอ่อ..จะว่าอะไรไหมหากว่าข้าอยากขอให้ท่านช่วยทำเนื้อปรุงสุกให้พวกเรากินบ้าง” หมาป่าตัวที่ชื่นชอบของอร่อยพูดขึ้น หนิงอันมองไปยังหมาตัวนั้นอย่างสงสัยเมื่อได้ยินคำแปลจากกุยเฮย “มันก็ได้หรอกนะแต่สัตว์ตัวใหญ่ข้าทำไม่ได้หรอกเอาเป็นไก่ป่ากับกระต่ายก่อนก็แล้วกัน ในเมื่ออยากกินพวกเจ้าก็ช่วยไปหาส

มื้อเย็นของวันอันอันได้ทำเนื้อหมูตุ๋นใส่มันฝรั่งและมันฝรั่งเปรี้ยวหวาน ไก่ขอทานซึ่งรายการอาหารนี้ทำให้มีแต่คนคิดเสียดายเมื่อเห็นเธอทั้งนำดินมาพอกและโยนไก่ตัวใหญ่เข้าไปในกองฟืน แต่แล้วตอนนี้เป็นอย่างไรมีแต่คนกินกันจนปากมันทีเดียว โดยเฉพาะเหล่าสหายต่างเผ่าพันธุ์ของเด็กหญิงที่กินไม่เหลือแม้

ทำให้ผู้เป็นแขกต่างพากันยกยิ้มเอ็นดูเขาตาม ๆ กัน หลังจากเด็กชายครบหนึ่งปีแม้อันอันจะรู้ว่าน้ำตกสวรรค์นั้นทำให้น้องมีพัฒนาการมากกว่าเด็กคนอื่นแต่นางไม่คิดว่าจะเร็วถึง เพียงนี้ “พี่สาวด้วย” เด็กชายพูดขึ้นเมื่อจบมื้อเช้า ในตอนนี้หนิงอันไม่จำเป็นต้องไปฝึกวรยุทธในตอนเช้าพร้อมกับศิษย์พี่อีกเนื

ใช้เวลาหนึ่งเดือนรถม้าที่สุดแสนจะธรรมดาก็พาหนิงอันผู้กำลังหลับเข้าสู่จวนแห่งหนึ่งในยามวิกาล ยังไม่ทันที่ยงเผยจะเรียกเจ้าตัวน้อย ‘เจ้าเด็กขี้เซาตื่นได้แล้วไม่อย่างนั้นข้าจะกัดหูเจ้า’ คำพูดของกุยเฮยทำให้หนิงอันลืมตาตื่นทันที ‘เฮยเฮยเมื่อไหร่เจ้าจะเลิกขู่ข้าเรื่องนี้สักที’ หนิงอ

สองตาของชายต่างวัยทั้งสองคู่มองสิ่งที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กเพื่อหวังจะให้ตัวเองหลุดพ้นจากปากคีบของเด็กหญิงด้วยความตื่นตะลึง “ท่านอาจารย์เปิดขวดสิเจ้าคะ ข้าจะรีบใส่มันลงไป ข้าเกลียดสัตว์แบบนี้” ฉู่เกอคืนสติเมื่อได้ยินเสียงศิษย์ตัวน้อย เมื่อกำจัดสิ่งที่ตนเองรู้สึกขนลุกไปแล้วหนิงอันก็รีบ