Semua Bab ข้าเกิดใหม่เป็นคุณหนูตกอับตระกูลบัณฑิต: Bab 161 - Bab 170

“อันอัน กุยเฮยของเจ้าพิเศษจริง ๆ” เหลียนเซียวมู่ตงพูดเสียงกลั้วหัวเราะโดยมีสายตามองแรงของกุยเฮยส่งตรงมาทางเขา‘เด็กน้อยข้าจะกัดหูเด็กนั่นที่บังอาจกล้ามากล่าวล้อเลียนสัตว์เทพเช่นข้า’ กุยเฮยพูดขึ้นอย่างโมโห‘หากเจ้าทำอย่างนั้นระวังจะอดกินของอร่อยนะ ตอนนี้เราต้องพึ่งเขาเจ้าลืมแล้วหรือ’ จบคำของคู่หูเต่า

ในขณะที่หลินเจ๋กำลังหาทางรอดให้ตัวเองเสียงเล็กของหนิงอันก็เปรียบเหมือนระฆังช่วยชีวิตตน “พี่ชายเรารีบไปกันเถอะข้าจะนั่งม้าตัวเดียวกับท่านเพราะข้ายังไม่เคยหัดขี่ม้า” เด็กชายจึงได้หันมาทางใบหน้าน้อยของคนพูดที่ดึงปลายแขนเสื้อของตนหลินเจ๋กำลังจะพรูลมหายใจออกมาทว่า “นับตั้งแต่วันพรุ่งเจ้าไปเก

“เอาเถอะเมื่อไหร่ที่เจ้ากลับบ้านข้าจะเป็นคนไปส่งเจ้าเอง” เด็กหนุ่มรับปากหนักแน่นทำให้หนิงอันยิ้มออกมา “ขอบคุณเจ้าค่ะ พี่ชายช่างแสนดีจริง ๆ” เด็กหญิงไม่วายกล่าวประจบ หลังจากชายวัยกลางคนเตรียมเอกสารของตนเรียบร้อยเขาก็ลงมายืนรอเด็กทั้งสองคนอยู่หน้าทางเข้าของโรงเตี๊ยมที่กำลังจะถูกเปลี่ยนมือใ

“ท่านช่วยแยกเครื่องเขียนเอาไว้ต่างหากให้ข้าด้วย” อันอันส่งเสียงออกไป “อันอันสิ่งที่เจ้าซื้อนั้นมีอะไรบ้างเหตุใดเจ้าต้องเหมาทั้งหมด” เหลียนเซียวมู่ตงกระซิบถามเด็กหญิงให้ได้ยินกันเพียงสองคน “เครื่องเขียน เครื่องหนัง ผ้าขนสัตว์ อาหารแห้ง เครื่องเทศและเมล็ดพันธุ์ เครื่องดื่ม กระจ

“โรงเตี๊ยมหลังนี้ที่เขาลือกันว่ามีวิญญาณสิงสู่ไม่ใช่หรือคนพวกนี้เห็นทีคงจะถูกย้อมแมวขายเสียแล้ว” ชายร่างผอมกระซิบข้างหูเพื่อน“ก็ใช่นะสิหากไม่ใช่วิญญาณจะเป็นอะไร หนึ่งในช่างที่มาทำเป็นพี่เมียของข้าเอง เขาบอกว่ากำลังทำงานก็มักจะได้ยินเสียงกุก ๆ กัก ๆ ไม่เพียงแค่นั้นอาหารที่นำมาก็มักจะหายไปข้าว่ามันต