All Chapters of ชายาบำเรอรัก: Chapter 11 - Chapter 20

“ ป้ารู้เรื่องของเจ้ากับท่านอ๋องแล้ว เมื่อคืนพวกเจ้าอยู่ในห้องนอนด้วยกันบ่าวไพร่มันนินทากันให้สนุกปาก เสียงดังออกไปนอกเรือน ป้าไปถามท่านอ๋องเมื่อเช้าก่อนที่ท่านจะออกไปราชการที่วังหลวงแล้วท่านอ๋องยอมรับกับป้าว่าเขารับเจ้าเป็นอนุ และได้เสียกับเจ้าก่อนหน้านี้แล้ว จึงยอมให้เจ้าแต่งงานกับผู้ใดไม่ได้อีก เหลียนฮวาเกิดอะไรขึ้นไหนกันแน่ " แม่นมเหลียนที่เพิ่งรู้เรื่องที่ท่านอ๋องมอบเรือนหลังนี้ที่หรูหราเกินฐานะคนอาศัยให้เหลียนฮวาก็เพราะนางเป็นสตรีของท่านอ๋อง เหลียนฮวาใบหน้าร้อนผ่าว “ หลายวันก่อนข้าทำขนมแล้วนำไปให้ท่านอ๋องชิม แต่ท่านอ๋องเมื่อชิมขนมของข้าแล้ว เขาดูเหมือนมีอาการผิดปกติ เขาเข้าใจว่าข้าวางยาปลุกกำหนัดเขา แต่ข้าไม่ได้ทำนะเจ้าคะ และก็อย่างที่ท่านป้าทราบเจ้าค่ะ ข้าตกเป็นของท่านอ๋องในบ่ายวันนั้นและเมื่อคืนเขาก็…..มาที่เรือนนี้เจ้าค่ะ ”ป้าของเหลียนฮวาถอนใจ แม้นางจะเป็นแม่นมของท่านอ๋อง แต่นางก็รู้ดีว่าท่านอ๋องผู้นี้ถือตัวนัก การที่จะยอมรับแต่งงานกับเหลียนฮวารับนางเป็นชายานั้นไม่มีทางเป็นไปได้ และแม่นมก็เสียดายความงดงามของเหลียนฮวา อยากให้นางมีโอกาสที่ดีกว่าเป็นอนุในเรือนหลังของ

สามวันต่อมา คุณหนูเมิ่งมาเยี่ยมเยียนท่านอ๋องหรู่หยางที่จวนของเขา แต่พ่อบ้านซื่อที่ออกมาต้อนรับกล่าวว่า“ ท่านคงจะเป็นคุณหนูเมิ่งใช่หรือไม่ ตอนนี้ท่านอ๋องไม่อยู่ขอรับ แต่ท่านอ๋องสั่งเอาไว้แล้ว หากคุณหนูเมิ่งมาพบให้เชิญไปรอในเรือนหลักก่อน ท่านอ๋องเข้าวังหลวงคงจะกลับมาในอีกไม่นานนี้แล้ว หรือไม่คุณหนูจะไปนั่งเล่นที่ศาลากลางบึงบัวก็ได้ขอรับ ข้าจะให้สาวใช้นำน้ำชากับขนมไปรับรอง ” พ่อบ้านซื่อแนะนำ ส่วนเมิ่งลี่หลินรับคำพร้อมกับยิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวาน “ ข้าจะไปนั่งเล่นที่ศาลาดีกว่า ลมคงจะเย็นสบายดีกว่าในเรือน ” แล้วนางกับสาวใช้ก็เดินกันไปตามเส้นทางที่พ่อบ้านชี้มือบอก ส่วนพ่อบ้านซื่อก็แยกไปสั่งการให้สาวใช้นำน้ำชาและขนมหวานไปรับรองว่าที่พระชายาที่อีกไม่นานก็คงจะแต่งงานกับท่านอ๋องแล้ว ส่วนเมิ่งลี่หลินเมื่อนั่งเล่นอยู่ในศาลาไดัครู่หนึ่ง นางก็เห็นสตรีนางหนึ่งที่แต่งกายหรูหราด้วยอาภรณ์ราคาแพงกำลังเดินเล่นอยู่ที่ในสวนท่ามกลางดอกไม้หลากสีสันที่ขึ้นไปพุ่มเบ่งบานอยู่เต็มไปหมด สตรีนางนั้นมองไปแล้วแม้แต่สตรีด้วยกันเองยังรู้สึกว่านางงดงามบาดตายิ่งนัก ความระแวงพลันเกิดขึ้นในใจของเมิ่งลี่หลินทันท

ท่านหมอมาตรวจอาการสตรีทั้งสองนางแล้วก็จัดยาเอาไว้ให้แล้วก็ขอตัวกลับไป โดยมีพ่อบ้านซื่อให้คนตามไปส่งเขาถึงที่จวน เมื่อท่านอ๋องยืนดูสาวใช้ของเมิ่งลี่หลินได้ให้ยานางดื่มเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาก็ตัดสินจะพานางกลับไปที่จวนพร้อมกับยาที่ท่านหมอจัดเอาไว้ นางกับเขายังไม่ได้เป็นอะไรกัน นางไม่ควรจะนอนค้างคืนในตำหนักของเขา แม้นางจะป่วย แต่ก็พอจะเดินทางกลับจวนของพี่ชายของนางได้อยู่อ๋องหนุ่มจึงได้ตัดสินใจอุ้มเมิ่งลี่หลินที่ตอนแรกนางเหมือนไม่ยินยอมกลับไป อ้างว่านางรู้สึกปวดศีรษะแต่เมื่อท่านหมอยืนยันว่านางกับเหลียนฮวามิได้เป็นอะไรมาก แค่เพียงเหลียนฮวามีแผลฟกช้ำที่ขาของนางฟาดกับสะพานในขณะที่นางกำลังร่วงหล่นลงมาเพียงเท่านั้น ส่วนเมิ่งลี่หลินมิได้มีบาดแผลใด แค่เพียงอาการสำลักน้ำ“ เปิ่นหวางคิดว่าเจ้าควรกลับไปนอนพักผ่อนที่จวนของเจ้าจะดีกว่า กินยาที่ท่านหมอจัดให้แล้วก็นอนพักยาวๆ ให้หายดีแล้ว แล้วเปิ่นหวางจะไปเยี่ยมเจ้าที่จวนของพี่ชายเจ้าจะเหมาะสมกว่า ”แล้วเขาก็ช้อนอุ้มตัวของเมิ่งลี่หลินอย่่างไม่ได้สนใจความไม่พอใจของนาง แล้วก็อุ้มพางนางไปขึ้นรถม้าของเขาแล้วก็พานางกลับไปยังจวน โดยให้สาวใช้ของนางเข้า

ท่านอ๋องหรู่หยางกำลังคิดหาทางจะทำเช่นไร ที่จะไม่ให้กระทบกระเทือนกับทุกฝ่าย และเขาเองก็จะไม่ต้องเสียเหลียนฮวาไป เขาตัดสินใจยอมให้เหลียนฮวาได้พักผ่อนอยู่ที่ตำหนักของพระมารดาไปก่อน ส่วนเขายอมกลับไปที่จวนเพื่อแก้ปัญหาเสียก่อนถึงจะไปรับนางกลับมาด้านพระสนมหยูเรียกแม่นมเหลียนเข้ามาปรึกษากันเรื่องบุตรชายที่ปากแข็งนัก ทำให้แม่นมเหลียยจำต้องเล่าความจริงทุกอย่างให้พระสนมฟัง พระสนมหยูถอนหายใจออกมา แต่แล้วก็ตัดสินใจเอ่ยว่า “ เจ้าลูกคนนี้ปากก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ก็ขัดขวางเขาเสียทุกทีที่เขาจะออกเรือนไป มันยังไงกันแน่ เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เรามาวางแผนให้เจ้าคนปากแข็งยอมตัดสินใจเสียที ว่าตกลงจะเลือกใคร บอกว่าเลือกคุณหนูเมิ่ง แต่ก็มาวอแวเหลียนฮวาไม่หยุดหย่อน ถึงกับตามนางเข้ามานอนในตำหนักของข้าทั้งที่ร้อยวันพันปี ตั้งแต่โตเป็นหนุ่มก็ไม่คิดจะกลับเข้ามานอนในตำหนักแม่ ที่จริงตามสตรีมานี่เอง เอาละข้านึกออกแล้ว ให้เจ้าไปทำตามนี้ก็แล้วกัน ” แล้วพระสนมหยูก็ค่อยๆแจกแจงแฝนการพิสูจน์ใจของบุตรชายว่าเป็นเช่นใดกันแน่ ให้แม่นมเหลียนฟัง “ ดูสิว่าเจ้าลูกปากแข็งมันจะทำอย่างไร ส่วนข้าไม่รั

“ อ๊าา อื้อ.. อู๊ยยย อื้อ… อ๊าายย อ๊าา ” นางร้องครางออกมาทั้งที่ถูกเขาจูบอย่างดูดดื่ม นางรู้สึกยิ่งเสียวซ่านยิ่งขึ้นเมื่อเขาเลียไล้วนเวียนลงมาที่อกอวบใหญ่ของนางอีกครั้ง ใช้ปลายลิ้นดุนดันตวัดเน้นย้ำๆที่ปลายถันที่ชูชันแข็งเป็นไต ก่อนจะอ้าปากครอบครองเต้าอวบของนางจนเต็มปาก ดูดอย่างแรงและตวัดลิ้นเลียไล้ไปพร้อมๆกัน จนเหลียนฮวาแอ่นอกอวบขึ้นหาใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างบ้าคลั่ง ปากก็ร้องครวญครางแทบจะขาดใจ เพราะนางเสียวเสียวเหลือเกิน มือบางนั้นทั้งกดศีรษะที่มีผมดกหนาและมีกว้านสีเงินครอบเอาไว้นั้นอย่างแรง กดจนศีรษะของเขาแนบชิดกับอกอวบของนาง กดให้แนบชิดไปกับสองเต้าของนางที่แอ่นเข้าหาเขาอย่างบ้าคลั่งเหลียนฮวาเสียวจนร่องอวบของนางเปียกแฉะไปหมด เผลอโยกสะโพกอวบร่อนขึ้นสูงอย่างหลงลืมตนไปหมดแล้ว เวลานี้นางต้องเขา ต้องการให้เขาสัมผัสร่องอวบของนางแทบจะบ้าอยู่แล้ว แต่ท่านอ๋องหนุ่มยังคงอยากจะปลุกปั่นนางให้ถึงที่สุด เขาคายอกอวบของนางออกจากปากหนาของเขา แล้วเลื่อนตัวลงต่ำไปอีก ต่ำลงไป จนกระทั่งลมหายใจร้อนผ่าวของเขารดที่เนินอวบของนาง มือหนาแหวกร่องอวบของนางออก แล้วใช้ริมฝีปากค่อยๆดึงเชือกที่ผูกบริเวณส