Semua Bab The Fine Print of Falling in Love: Bab 11 - Bab 20

Kararating lamang ni Ralph sa opisina. Tambak ang gawain niya lalo na at nalalapit na ang kasal nila ni Alexis. Nasa gitna siya ng pag iisip at pagkalito nang may di inaasahan siyang bisita. Kumatok siya sa glass door ng opisina ni Ralph.“Pwede ba kitang makausap… alone?”Tiningnan siya ni Ralph mula sa kanyang desk. Bahagyang kumunot ang noo, pero tumango. “Sige. Five minutes.”Pumasok si Mica at dahan-dahang isinara ang pinto. Umupo siya sa harap ni Ralph, nakatingin diretso. “Hindi pa ako nakaka-move on.”Tahimik si Ralph. Tumitig lang siya sa mga papel sa harapan niya."Why just now?"“Alam kong mali 'yung ginawa ko noon. Pero Ralph, ako pa rin ‘yung babaeng minahal mo.” “Mica, nakaraan na ‘yon. Hindi na tayo.” “So siya na talaga?”Napatingin si Ralph kay Mica. Tila may gustong sabihin pero hindi alam kung paano uumpisahan. Sa isip niya, hindi niya rin maintindihan kung paano nauwi sa ganito ang lahat. Sa isang kasunduang panandalian, unti-unti siyang nahuhulog — kay Alexis.

Malamig ang simoy ng hangin, kahit naka-aircon na ang suite. Tahimik ang paligid—walang bisita, walang planner, walang photographer. Sa unang pagkakataon simula ng kasal, silang dalawa na lang."You must be tired. Gusto mo bang magpahinga na muna? O gusto mong magpalit?" kita ang concern sa mukha ni Ralph."Yeah, I'll change first."Nagtungo siya sa bathroom dala ang isang silk white slip dress na pantulog — regalo mula sa isa sa kanilang bridesmaids, hindi niya inakalang maisusuot niya agad. Ngunit pagharap niya sa salamin, kinailangan niyang huminga nang malalim."Relax lang, Alexis. Kunwaring honeymoon lang ‘to. Kunwari lang…” she reminded herself kasi baka makalimot na naman siya.Natigilan sandali si Ralph ng matanaw siya. After shower ay nagyaya na si Ralph magdinner. After dinner, sa mahabang table na may kandilang walang apoy, nagkatapat sila habang humihigop ng mainit na tsokolate—hindi alak, hindi wine. Mula ito sa resort, signature drink daw tuwing malamig ang panahon. Naka

Ang simoy ng hangin ay malamig, may halong bango ng kape, at tanaw mula sa balcony ng suite nila Alexis at Ralph ang tila walang katapusang tanawin ng Taal Volcano. Nasa kalagitnaan na sila ng kanilang “honeymoon itinerary” — isang kunwaring romantic escape, pero bakit tila hindi na ito basta palabas? O ayaw lamang isipin ni Alexis na isang palabas?Habang hinihigop niya ang mainit na tsokolate sa balcony, napatingin siya kay Ralph na abala sa pag-aayos ng camera tripod. May nakaplano silang buong araw na photoshoot para sa social media — sweet couple content, breakfast date sa balcony, cozy roadtrip shots, at romantic dinner sa dulo ng gabi.Si Ralph nagsasalita habang inaayos ang angle ng camera “Ready ka na, Ma’am Mrs. Santillan?”Natawa naman si Alexis.“Stop calling me that! But also... kinda cute.”Tumawa rin si Ralph — isang tawa na hindi pilit. Isa sa mga bihirang pagkakataong parang hindi siya laging nag-iisip, parang masaya lang siya sa kasalukuyan.“Alam mo, kung araw-araw g

Hindi pa rin dalawin ng antok si Alexis matapos ang mainit na eksena na namagitan sa kanila ni Ralph. Ang mga bituin sa langit ng Tagaytay ay tila nagpipiyestang kumikislap, pero hindi iyon ang nagniningning sa gabi — kundi ang mga matang gising pa rin ni Alexis, habang nakatitig sa kisame, hawak-hawak ang kanyang sariling dibdib na parang sinusubukang pigilan ang pagbilis ng tibok ng puso.Napapikit siya, humawak sa dibdib. Mabigat. Ramdam ang bigat ng damdaming pilit iniiwasan.“Hindi naman ito ang usapan, diba? Tatlong buwan. Walang personalan. Walang puso. Pero Ralph… anong klaseng biro ang tadhana kung sa'yo ko muling nakita ang sarili ko?”Bumangon siya, lumapit sa bukas na pintuan ng veranda. Tanaw ang mga ilaw ng Tagaytay sa malayo. Malamig ang hangin, pero mas malamig ang kawalang katiyakan.“Alam kong nasaktan ka rin. Na may bahagi sa’yo na pilit isinasara ang pinto para sa bagong pagmamahal. Pero Ralph… paano kung ako ang kumatok? Paano kung sa dami ng taong umalis, ako

 Pagkapasok sa villa, tahimik si Ralph at Alexis. Ngunit hindi ito tahimik na awkward — kundi tahimik na puno ng kuryente, ng hindi maipaliwanag na tensyon. Pareho nilang alam: may namumuo. May bumibigat. At kahit pa may kontratang nakasulat, tila mas malakas ang dikta ng damdamin kaysa tinta sa papel. Pagpasok, una si Alexis sa sala, hinubad ang kanyang jacket at nagsimulang mag-ayos ng buhok sa salamin.“Ang lamig sa labas pero parang ang init ng pakiramdam ko.” Sumulyap si Ralph sa kanya, hindi maalis ang tingin sa likod ng babaeng na unti-unting naglaladlad ng tunay na sarili — hindi lamang bilang partner sa plano, kundi bilang taong gusto niyang mas makilala pa.