Semua Bab ปูเปลี่ยนชีวิต: Bab 71 - Bab 80

จุดเริ่มต้นของแรงบันดาลใจหลังจากโครงการ “ปูเพื่อชุมชน” และ “โรงเรียนปูชายหาด” ขยายผลสู่หลายพื้นที่ (ฉากที่ 67–68) นนท์ได้รับจดหมายจากครูคนหนึ่งในโรงเรียนชายฝั่งเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในภาคใต้ ในจดหมายเขียนว่า“มีเด็กชายคนหนึ่งชื่อ ‘น้องเรย์’ บ้านยากจน พ่อออกทะเลไปแล้วไม่กลับ เขาชอบวาดรูปปูเต็มสมุด และบอกทุกคนว่า โตขึ้นอยากเป็น ‘นนท์’ แต่ตอนนี้ เขาไม่มีแม้กระทั่งค่าชุดนักเรียน ครูเลยอยากส่งเรื่องมาขอคำแนะนำ ไม่ใช่ขอเงิน แค่อยากให้เขาได้เชื่อว่า ‘ความฝันของเขามีคนรออยู่ปลายทาง’”นนท์อ่านจบ... นิ่งไปนาน เขานึกถึงวันที่เขาเคยจับปูด้วยมือเปล่า ไม่มีทุน ไม่มีคำปรึกษา มีแต่ “ความกล้าเล็ก ๆ ที่ยังไม่กลัวฝัน”เปิดโครงการใหม่: “ปูสานฝัน”โครงการทุนการศึกษาสำหรับ “เด็กชายหาดรุ่นใหม่” ไม่ใช่แค่ให้เงินเรียน แต่ “ให้โอกาส” และ “ให้ครูชีวิต” ไปพร้อมกันรูปแบบของทุน “ปูสานฝัน”1. ทุนเรียนต่อระดับมัธยมและอาชีวะค่าเล่าเรียน ค่าหนังสือ ชุดนักเรียนสนับสนุนจนถึง ปวส. หรือเทียบเท่า2. ทุนฝึกอาชีพปูเปลี่ยนชีวิตเรียนการเลี้ยงปู การแปรรูป การทำตลาดฝึกงานจริงกับฟาร์มหรือร้านในเครือมีพี่เลี้ยงคอยดูแล3. ทุน “ฝัน

หลังจากพายุผ่าน — แต่คำถามยังค้างอยู่ในใจผ่านไป 3 วันหลังพายุถล่มฟาร์ม ทีมงานยังคงช่วยกันเก็บซาก ซ่อมบ่อ วางระบบใหม่ แต่สีหน้าแต่ละคนเต็มไปด้วยคำถามว่า…“เราจะสร้างกลับขึ้นมาไหม?”“เราจะเดินหน้าต่อยังไง?”“เรายังมีแรงกันอยู่หรือเปล่า?”ถึงแม้ทุกคนไม่พูด แต่นนท์รู้ว่า... ทุกสายตากำลังรอคำตอบจากเขาความเคลื่อนไหวจากโลกภายนอกในขณะที่ภายในกำลังสับสน ก็มีข่าวดีที่ทำให้สถานการณ์ซับซ้อนยิ่งขึ้นบริษัทระดับโลกเสนอซื้อกิจการ “ปูเปลี่ยนชีวิต”พร้อมเงินลงทุนมูลค่า 100 ล้านบาท เงื่อนไขคือ:ให้สิทธิ์บริหารระดับบนทั้งหมดแก่บริษัทสัญญาว่าจะคงชื่อแบรนด์ไว้ แต่จะขยายผ่านระบบของพวกเขาทีมนักลงทุนบอกว่า: “คุณมีหัวใจที่แข็งแรง แต่คุณไม่มีระบบรับมือกับภัยพิบัติแบบนี้ ถ้าคุณอยากให้แบรนด์อยู่ต่อ คุณต้องปล่อยให้เราช่วยดูแล”การประชุมใหญ่ที่เงียบที่สุดในประวัติศาสตร์ฟาร์มพี่ตั้ม แก้ม ลุงเฉื่อย ทีมงานชาวบ้าน นั่งเรียงกันในศาลาไม้ที่ยังไม่ทันซ่อมดีทุกคนมีความคิดเห็นต่างกันบางคนบอกให้ ยอมขาย เพื่อให้แบรนด์รอดบางคนอยาก พักกิจการไปสักปี เพื่อฟื้นฟูบางคนเสนอให้ เปิดระดมทุนจากลูกค้า อีกครั้งแต่บางคนเงียบ เพ

จุดเริ่มต้น: คำถามกลางวงประชุมหลังการฟื้นฟูหลังพายุผ่านไป 2 เดือนบ่อปูเริ่มกลับมามีชีวิต ออเดอร์กลับมา แต่ทีมงานหลักเริ่มถกเถียงกันในประเด็นใหม่“เราจะกลับไปใช้ระบบเดิมไหม?”“หรือเราจะปรับเพื่อไม่ต้องเสี่ยงแบบนี้อีก?”นนท์นั่งเงียบเปิดสมุดจดแผนงานรุ่นแรก แล้วพูดว่า“ตอนนั้นเราคิดแค่ว่า ถ้าคุมคุณภาพได้ = ทุกอย่างจะไปได้แต่ตอนนี้โลกมันเปลี่ยน... ถ้าเราไม่ปรับโมเดลให้สอดคล้องกับคน กับธรรมชาติ กับระบบเศรษฐกิจใหม่ เราก็จะวิ่งอยู่ในวงกลมเดิม”เป้าหมายของการปรับโมเดลธุรกิจลดความเสี่ยงจากปัจจัยภายนอกกระจายอำนาจการบริหารเพิ่มความคล่องตัวในการผลิตและส่งออกเพิ่ม “ความเป็นเจ้าของร่วม” ให้กับชุมชนและทีมยึดหลัก "ไม่เน้นโตเร็ว แต่ต้องโตได้ทุกคน"โมเดลธุรกิจใหม่: “ชุมชนร่วมสร้าง – ระบบร่วมดูแล”จากเดิม:บริษัทปูเปลี่ยนชีวิตเป็นศูนย์กลาง ชาวบ้านเป็นผู้ผลิต → ส่งวัตถุดิบ → บริษัทแปรรูป → ขาย สู่โมเดลใหม่:แบ่งธุรกิจออกเป็น “เซลล์ย่อย” กระจายตามพื้นที่ ทุกเซลล์มีอิสระแต่เชื่อมด้วยมาตรฐานเดียวกัน คนในพื้นที่ร่วมถือสิทธิ์ (co-ownership)โครงสร้างธุรกิจใหม่ ประกอบด้วย 4 เสาหลัก1. ศูนย์ผลิตกระจาย (D

จุดเริ่มต้น: ซองจดหมายจากกรมพัฒนาธุรกิจการค้าวันหนึ่ง ทีมงาน “ปูเปลี่ยนชีวิต” ได้รับจดหมายทางการจากหน่วยงานภาครัฐ หัวจดหมายเขียนว่า“ขอแสดงความยินดี ท่านได้รับคัดเลือกเป็นผู้ประกอบการรุ่นใหม่ที่มีผลกระทบเชิงบวกต่อสังคมในระดับประเทศ และเป็น 1 ใน 5 รายชื่อที่เข้ารอบสุดท้ายสำหรับรางวัล Young Impact Entrepreneur of the Year ประจำปีนี้”นนท์อ่านจบ... เขานิ่งเงียบไป ทีมรอบข้างตื่นเต้นไปตาม ๆ กัน แต่เขาพูดแค่เพียงว่า“เราก็แค่คนเลี้ยงปูจากชายหาดนะ…”พี่ตั้มยิ้ม แล้วตบบ่าเบา ๆ“แต่ชายหาดที่นายยืนอยู่ มันส่งคลื่นไปถึงคนอีกหลายพันคนแล้ว”การเตรียมตัวไปรับรางวัล — แต่ไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่งานจัดขึ้นที่ศูนย์ประชุมใหญ่ใจกลางกรุงเทพฯ นนท์ถูกเชิญให้ขึ้นเวทีพร้อมผู้เข้าชิงอีก 4 คน ซึ่งล้วนแต่เป็นเจ้าของบริษัทเทคโนโลยี, แพลตฟอร์มออนไลน์, และธุรกิจนวัตกรรมทีมงานถามว่าเขาอยากใส่สูทไหม แต่เขากลับส่ายหน้า แล้วหยิบ “เสื้อยืดตัวเก่า” ที่มีโลโก้ ปูเปลี่ยนชีวิต ปักด้วยด้ายมือของเด็กในโรงเรียนชายหาดเขาพูดกับทีมว่า“วันนี้ผมอยากให้พวกเขาเห็นว่า เราไม่ได้ประสบความสำเร็จ เพราะแต่งตัวเหมือนนักธุ

เปิดฉาก: เวทีเล็กริมทะเลค่ำวันหนึ่ง หลังงานเลี้ยงเล็ก ๆ เพื่อขอบคุณทุกคนที่ร่วมสร้างแพลตฟอร์ม PooLife (ฉากที่ 75) มีเวทีเล็ก ๆ ตั้งอยู่ริมทะเล ไม่มีแสงไฟแรง ไม่มีคนดัง ไม่มีการถ่ายทอดสดมีเพียงชาวประมงรุ่นเก่าเด็ก ๆ จากโรงเรียนปูชายหาดคนในทีมพันธมิตรจากหลายชุมชนและแม่ของนนท์ที่นั่งอยู่แถวหน้าพิธีกรประกาศว่า“ขอเชิญผู้ก่อตั้ง ปูเปลี่ยนชีวิตขึ้นมาพูดอะไรบางอย่าง…ไม่ใช่ในฐานะนักธุรกิจ แต่ในฐานะ ‘คนที่จับปูตัวแรก เพื่อซื้อข้าวให้แม่’”นนท์เดินขึ้นเวทีด้วยกระชอนอันเดิมเขาเงียบอยู่ครู่หนึ่งมองผู้คนที่อยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า...“ตอนที่ผมจับปูตัวแรก ผมไม่ได้คิดอะไรใหญ่โต ผมแค่อยากมีข้าวให้แม่สักมื้อ ผมไม่ได้รู้ด้วยซ้ำว่า… ปูจะพาผมมาถึงตรงนี้”“ผมเคยคิดว่า ‘ปูเปลี่ยนชีวิต’ หมายถึงชีวิตของผมที่เปลี่ยน เพราะจับปูแล้วมีรายได้ แต่วันนี้… ผมเข้าใจแล้วว่า ‘ปูเปลี่ยนชีวิต’ มันไม่ใช่แค่เรื่องของผมเลยสักนิด”นนท์หันไปมองกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้า“มันคือชีวิตของป้าจันทร์ ที่กลับมาเลี้ยงปูแล้วไม่ต้องไปทำงานโรงงานอีก มันคือชีวิตของน้องหล้า ที่ได้ทุนเรียนต่อ มันคือชีวิตของเด็กชายหาด ที่เริ่มเชื่อว่า... ค