Semua Bab ข้านี้แหละที่จะทำให้ตระกูลนี้ร่ำรวย: Bab 11 - Bab 20

เช้าตรู่วันประลอง ท้องฟ้าเหนือเมืองหลวงยังคงมืดสลัวด้วยไอหมอกจางๆ แต่ใจกลางเมืองกลับคึกคักไปด้วยผู้คนมหาศาลที่หลั่งไหลมาจากทั่วทุกสารทิศ เพื่อเป็นสักขีพยานในศึกประลองรสชาติครั้งประวัติศาสตร์นี้ ไม่ใช่เพียงแค่การแข่งขันทำอาหารธรรมดา แต่มันคือการปะทะกันระหว่าง อำนาจ และ ความสามารถ ระหว่าง ศักดิ์ศรี ของเจ้าเมืองผู้ยิ่งใหญ่ กับ ความกล้าหาญ ของแม่ครัวสามัญชนเหม่ยหลินและครอบครัวเดินทางมาถึงลานประลองที่ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ มีเวทีขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลาง รายล้อมด้วยที่นั่งสำหรับแขกผู้มีเกียรติและประชาชนทั่วไป กลิ่นหอมของเครื่องหอมปะปนกับกลิ่นไอของตลาดสดอบอวลไปทั่วบริเวณ"ท่านแม่! คนเยอะมากเลยขอรับ!" หลี่เฟยหยางเกาะแขนเหม่ยหลินแน่น ดวงตากลมโตสอดส่ายมองไปรอบๆ ด้วยความตื่นเต้นปนหวาดหวั่น"ไม่ต้องกลัวหรอกลูก" เหม่ยหลินยิ้มให้กำลังใจลูกชาย เธอเองก็รู้สึกตื่นเต้นไม่แพ้กัน แต่ความมุ่งมั่นในใจกลับแข็งแกร่งกว่าสิ่งใดเมื่อเดินไปถึงหลังเวที พวกเขาก็เห็นเจ้าเมืองหลี่กวงหมิงยืนอยู่พร้อมกับพ่อครัวประจำจวนของเขา และชายชุดดำสองคนที่คุ้นหน้าคุ้นตา ใบหน้าของหลี่กวงหมิงเรียบตึง แต่แววตาของเขากลับฉาย

รุ่งอรุณหลังคืนแห่งความวุ่นวาย แสงตะวันสาดส่องเข้ามาในเรือนพักของท่านราชครูจ้าว เหม่ยหลินรู้สึกปลอดภัยอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนในรอบหลายเดือนที่ผ่านมา หลี่เฟยหลง ชิวลี่ฮวา หลี่เฟยหาน และหลี่เฟยหยาง ต่างกอดเธอแน่นด้วยความโล่งใจ การปรากฏตัวของหัวหน้าหมาและท่านราชครูจ้าวราวกับแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แห่งความมืดมิดท่านราชครูจ้าวนั่งลงตรงข้ามกับเหม่ยหลิน ใบหน้าของท่านเต็มไปด้วยความเมตตาและแววตาที่เต็มไปด้วยความชื่นชม"ท่านแม่เจียง" ท่านราชครูจ้าวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ข้าต้องขออภัยแทนเจ้าเมืองหลี่กวงหมิงด้วย ที่ทำให้ท่านต้องมาประสบเรื่องราวเลวร้ายเช่นนี้"เหม่ยหลินก้มศีรษะเล็กน้อย "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านราชครู ข้าเข้าใจดีว่าอำนาจมักจะทำให้คนตาบอด""ถูกต้อง" ท่านราชครูจ้าวพยักหน้า "เรื่องของเจ้าเมืองหลี่กวงหมิงนั้น ข้าได้ส่งคนไปสอบสวนแล้ว และข้าเชื่อว่าเขาจะต้องได้รับโทษทัณฑ์ตามความผิดที่เขากระทำ"ท่านราชครูจ้าวหันไปมองหัวหน้าหมาที่ยืนอยู่ข้างๆ "หัวหน้าหมา เจ้าทำความดีความชอบในครั้งนี้ ข้าจะรายงานเรื่องนี้ต่อองค์จักรพรรดิ ให้ท่านได้รับความดีความชอบอย่างที่ควรจะได้รับ"หัวหน้าหมาก้มศีรษะด้

ชีวิตในวังหลวงเริ่มต้นขึ้นแล้วสำหรับเหม่ยหลินและครอบครัว วันเวลาแห่งความยากลำบากและความหวาดกลัวได้ผ่านพ้นไป ถูกแทนที่ด้วยเกียรติยศ ความสุขสบาย และที่สำคัญที่สุดคือ ความปลอดภัยบ้านพักที่ถูกจัดสรรให้พวกเขาในวังหลวงนั้นโอ่อ่ากว้างขวาง มีสวนหย่อมส่วนตัวงดงาม และมีบ่อน้ำเล็กๆ ที่เต็มไปด้วยปลาคราฟหลากสีสัน ห้องครัวของเหม่ยหลินถูกขยายให้ใหญ่ขึ้น พร้อมด้วยวัตถุดิบและอุปกรณ์ที่ทันสมัยที่สุดในยุคนั้น เธอยังคงรังสรรค์เมนูอาหารใหม่ๆ ด้วยใจรัก ไม่ใช่เพื่อการเอาตัวรอดอีกต่อไป แต่เพื่อความสุขและสุขภาพขององค์จักรพรรดิและผู้คนในราชสำนักองค์จักรพรรดิมีพระพลานามัยแข็งแรงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ด้วยอานุภาพของ "ซุปแห่งชีวิตอมตะ" และอาหารบำรุงอื่นๆ ที่เหม่ยหลินปรุงถวายทุกวัน พระพักตร์ของพระองค์สดใสขึ้น และทรงมีกำลังวังชาในการบริหารราชการแผ่นดินอย่างเต็มที่ พระองค์ทรงไว้วางพระทัยในเหม่ยหลินอย่างมาก และมักจะเรียกเธอเข้าไปปรึกษาเรื่องอาหารและสุขภาพอยู่เสมอหลี่เฟยหลง เติบโตขึ้นเป็นชายหนุ่มผู้กล้าหาญและซื่อสัตย์ ด้วยการฝึกฝนจากทหารองครักษ์ฝีมือดี เขากลายเป็นหนึ่งในองครักษ์ส่วนพระองค์ขององค์จักรพรรดิ คอยปกป้องคุ้ม

หลังจากเดินทางมาหลายวัน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบริเวณที่คาดว่าจะเป็นที่อยู่ของ เห็ดจันทราพันปี มันเป็นบริเวณที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่และโขดหินรูปร่างประหลาด บรรยากาศเงียบสงัดราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิตใดอาศัยอยู่"ท่านแม่! เราจะหาเห็ดจันทราพันปีเจอได้อย่างไรขอรับ?" หลี่เฟยหลงถาม"เห็ดจันทราพันปีจะผลิบานในคืนพระจันทร์เต็มดวงเท่านั้นลูก" เหม่ยหลินตอบ พลางมองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่เริ่มมืดลง "และคืนนี้...ก็เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงพอดี"พวกเขาตั้งค่ายพักแรมใกล้กับลำธารเล็กๆ รอคอยการปรากฏตัวของเห็ดจันทราพันปี ทหารองครักษ์จุดไฟเพื่อไล่สัตว์ป่า และเตรียมอาหารมื้อค่ำอย่างง่ายๆเมื่อพระจันทร์เต็มดวงลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้า แสงจันทร์ส่องลงมายังป่าอย่างอ่อนโยน สร้างบรรยากาศที่ลึกลับและสวยงามอย่างน่าอัศจรรย์ทันใดนั้นเอง เหม่ยหลินก็สังเกตเห็นแสงเรืองรองสีเงินปรากฏขึ้นจากใต้โขดหินขนาดใหญ่! เธอรีบเดินเข้าไปใกล้ และก็พบกับสิ่งที่เธอกำลังตามหา!เห็ดจันทราพันปี! พวกมันผลิบานอยู่ใต้โขดหินใหญ่ แต่ละดอกมีขนาดเท่าฝ่ามือ มีสีขาวนวลบริสุทธิ์ และเปล่งแสงเรืองรองสีเงินออกมาอย่างอ่อนโยน กลิ่น

เส้นทางสู่ "สรวงสวรรค์" และการค้นพบที่ยิ่งใหญ่การเดินทางร่วมกับไป๋หู่เป็นประสบการณ์ที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ไป๋หู่มีความรู้เรื่องป่าอย่างลึกซึ้ง เขาสามารถอ่านร่องรอยของสัตว์ป่า คาดการณ์สภาพอากาศ และที่สำคัญที่สุดคือ เขารู้จักพืชพรรณและสมุนไพรหายากต่างๆ ที่ซ่อนอยู่ในป่าลึก"ท่านแม่เจียง" ไป๋หู่ชี้ไปที่ต้นไม้สูงใหญ่ต้นหนึ่ง "นั่นคือ 'ต้นหยกพันปี' เปลือกของมันสามารถนำมาทำยาอายุวัฒนะได้"เหม่ยหลินตื่นเต้นอย่างมาก เธอจดบันทึกทุกสิ่งที่ไป๋หู่บอกอย่างละเอียด เธอได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มากมายจากการเดินทางครั้งนี้ ซึ่งหาไม่ได้จากตำราใดๆหลี่เฟยหลงและเหล่าทหารองครักษ์ก็ชื่นชมในความสามารถของไป๋หู่ เขาทั้งกล้าหาญและชาญฉลาด ทำให้การเดินทางของพวกเขาปลอดภัยและรวดเร็วขึ้นมากหลังจากเดินทางมาอีกหลายวัน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบริเวณที่ไป๋หู่เรียกว่า "หุบเขาสรวงสวรรค์" มันเป็นหุบเขาที่ซ่อนตัวอยู่ลึกเข้าไปในป่า รายล้อมด้วยหน้าผาสูงชัน และมีหมอกจางๆ ปกคลุมตลอดเวลา บรรยากาศภายในหุบเขาอบอุ่นและชุ่มชื้น พืชพรรณเจริญงอกงามอย่างน่าอัศจรรย์ ราวกับเป็นดินแดนที่ไม่เคยถูกรบกวนโดยมนุษย์แล