อาณาจักรข้างเคียง

ชีวิตในวังหลวงดำเนินไปอย่างสงบสุข แต่ความสุขมักนั้นมักมาพร้อมกับบททดสอบใหม่เสมอ ชื่อเสียงของเหม่ยหลินในฐานะ "เชฟหลวงแห่งแผ่นดิน" และข่าวลือเรื่อง "ซุปแห่งชีวิตอมตะ" ที่ช่วยฟื้นฟูองค์จักรพรรดิให้กลับมาแข็งแรงนั้น ได้แพร่สะพัดไปไกลกว่าที่ใครจะคาดคิด ไม่ใช่แค่ในแคว้นของพวกเขาเท่านั้น แต่ล่วงเลยไปถึงอาณาจักรข้างเคียงที่มีความสัมพันธ์ตึงเครียดมายาวนาน

วันหนึ่ง ขณะที่เหม่ยหลินกำลังจัดเตรียมสำรับเช้าถวายองค์จักรพรรดิ ท่านราชครูจ้าวก็เดินเข้ามาในห้องเครื่องด้วยใบหน้าเคร่งเครียดกว่าปกติ

"ท่านแม่เจียง" ท่านราชครูจ้าวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง "มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นแล้ว"

เหม่ยหลินหยุดมือจากงานครัวทันที เมื่อเห็นสีหน้าของท่านราชครู เธอก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแน่นอน

"เกิดอะไรขึ้นเพคะท่านราชครู?"

"เมื่อคืนที่ผ่านมา... ราชทูตจาก แคว้นเยว่ ได้เดินทางมาถึงวังหลวงของเราโดยไม่คาดคิด" ท่านราชครูจ้าวกล่าว "และคำขอของพวกเขา... ช่างน่าตกใจยิ่งนัก"

แคว้นเยว่เป็นอาณาจักรที่อยู่ทางทิศเหนือ มีชื่อเสียงด้านการรบและมีอำนาจทางทหารที่แข็งแกร่ง ความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นมักจะอยู่ในภาวะสงครามเย็น มีการปะทะกันตามแนวชายแดนอยู่เนืองๆ

"พวกเขามาขออะไรหรือเพคะ?" เหม่ยหลินถามด้วยความกังวล

"พวกเขามาขอให้เราส่งตัวท่านแม่เจียง... ไปยังแคว้นเยว่" ท่านราชครูจ้าวตอบ ดวงตาของท่านฉายแววเคร่งเครียด "โดยอ้างว่าพวกเขาต้องการให้ท่านไปปรุง 'ซุปแห่งชีวิตอมตะ' เพื่อรักษาองค์จักรพรรดิของพวกเขาที่กำลังประชวรหนักเช่นกัน"

คำขอของแคว้นเยว่ทำให้เหม่ยหลินถึงกับอึ้ง นี่เป็นการทาบทามที่ไม่ได้เป็นมิตรเลยแม้แต่น้อย

"แล้วองค์จักรพรรดิของเราทรงว่าอย่างไรบ้างเพคะ?"

"องค์จักรพรรดิของเราไม่ยินยอมแน่นอน" ท่านราชครูจ้าวกล่าว "การส่งตัวเชฟหลวงผู้รักษาพระองค์ไปให้แคว้นศัตรูนั้นเป็นเรื่องที่ยอมรับไม่ได้เด็ดขาด! แต่นั่นไม่ใช่ทั้งหมด... พวกเขายังทิ้งท้ายไว้ว่า หากเราปฏิเสธ... พวกเขาจะถือว่าเป็นการประกาศสงคราม"

เหม่ยหลินรู้สึกได้ถึงความกดดันที่ถาโถมเข้ามา สงครามระหว่างสองแคว้นเป็นสิ่งที่ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น ผลลัพธ์ของมันคือความสูญเสียและทุกข์ทรมานของประชาชนนับไม่ถ้วน

"แคว้นเยว่... พวกเขาคงได้ข่าวเรื่องซุปแห่งชีวิตอมตะจากแหล่งข่าวบางอย่างที่แอบแฝงอยู่ในวังหลวงของเราเพคะ" เหม่ยหลินครุ่นคิด "เรื่องนี้ต้องมีเบื้องหลังที่ซับซ้อนกว่าแค่การรักษาองค์จักรพรรดิของพวกเขา"

"ถูกต้อง" ท่านราชครูจ้าวพยักหน้า "ข้าเองก็สงสัยในเจตนาที่แท้จริงของพวกเขา"