Semua Bab ข้านี้แหละที่จะทำให้ตระกูลนี้ร่ำรวย: Bab 1 - Bab 10

กลิ่นหอมหวลของน้ำมันงากับกระเทียมเจียวฉุนกึกไปทั่วทั้งครัวสเตนเลสสตีลขนาดใหญ่ อุณหภูมิภายในห้องที่สูงลิบไม่ได้ทำให้สติของ เหม่ยหลิน วัยสามสิบห้าปีสะท้านสะเทือนแม้แต่น้อย ใบหน้าเรียวสวยที่มักจะประดับด้วยรอยยิ้มอบอุ่นยามอยู่นอกครัว บัดนี้กลับเคร่งขรึมและเปี่ยมด้วยสมาธิ ดวงตาสีรัตติกาลจับจ้องไปยังกระทะใบยักษ์เบื้องหน้า ที่กำลังเดือดพล่านด้วยความร้อนระอุจากเตาแก๊สแรงดันสูง"ผักบุ้งไฟแดงสามที่! กุ้งผัดพริกเกลือหนึ่ง! ปลาหิมะนึ่งซีอิ๊วสอง!" เสียงตะโกนสั่งจากหัวหน้าเชฟประจำไลน์ดังสนั่น เหม่ยหลินไม่รอช้า มือหนึ่งตวัดกระบวยเหล็กตักน้ำมันร้อนจัดราดลงบนกุ้งตัวโตที่กำลังถูกทอดในอีกกระทะจนผิวส้มสวย อีกมือก็ตวัดผักบุ้งที่เพิ่งลงกระทะแรงๆ เพียงไม่กี่ครั้ง เปลวไฟสีแดงฉานลุกโชนขึ้นท่วมกระทะ ราวกับจะแผดเผาทุกสิ่งให้มอดไหม้ แต่เหม่ยหลินกลับนิ่งสงบราวกับเป็นส่วนหนึ่งของเปลวไฟนั้นเธอคือเชฟกระทะเหล็กแห่งภัตตาคาร 'มังกรทอง' ภัตตาคารอาหารจีนหรูใจกลางมหานครเซี่ยงไฮ้ ที่เลื่องชื่อเรื่องรสชาติอาหารระดับห้าดาวและการตกแต่งที่วิจิตรบรรจง เธอสั่งสมประสบการณ์ในเส้นทางนี้มานับสิบปี ฝึกฝนฝีมือจนได้รับการยอมรับจากทั้ง

ซุปผักกาดขาวมันเทศร้อนๆ ไม่เพียงแต่อบอุ่นร่างกาย แต่ยังทำให้อาหารมื้อแรกของเหม่ยหลินในโลกใหม่นี้เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ความโล่งใจที่ลูกๆ ยอมรับรสชาติอาหารของเธอ ความตื้นตันที่ได้เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่เฟยหยาง และความมุ่งมั่นที่จะกอบกู้สถานการณ์ของครอบครัวนี้ให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งหลังจากอิ่มท้องแล้ว หลี่เฟยหยางก็เผลอหลับไปบนตักของชิวลี่ฮวาด้วยความเหนื่อยล้า ชิวลี่ฮวาลูบไล้เส้นผมของเขาเบาๆ ส่วนหลี่เฟยหานก็ก้มหน้าก้มตาเก็บถ้วยชามไปล้างอย่างเงียบๆ มีเพียงหลี่เฟยหลงเท่านั้นที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ตรงหน้าเหม่ยหลิน ดวงตาที่เคยแข็งกร้าวยามนี้คล้ายจะอ่อนลง แต่ก็ยังคงแฝงไว้ด้วยความระแวง"พวกเจ้า...มีอะไรที่ต้องเล่าให้ข้าฟังบ้างไหม?" เหม่ยหลินเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ น้ำเสียงของเธออบอุ่นและอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอรู้ว่าการจะเปลี่ยนแปลงสิ่งใดได้ เธอต้องเข้าใจสถานการณ์ของร่างนี้อย่างถ่องแท้เสียก่อนหลี่เฟยหลงเงยหน้าขึ้นมองเธอ ดวงตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ "ท่านแม่...ท่านแม่หมายถึงเรื่องอะไรหรือขอรับ?""ทุกเรื่อง" เหม่ยหลินตอบ พลางจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา

รุ่งเช้าของวันถัดมา ดวงอาทิตย์เพิ่งโผล่พ้นขอบฟ้าส่งแสงสีทองสาดส่องกระทบยอดไม้ เหม่ยหลินและครอบครัวก็ตื่นขึ้นมาด้วยความกระตือรือร้น เสียงตำครกดังโขกไปมาตั้งแต่ไก่โห่ บรรยากาศในบ้านเต็มไปด้วยความคึกคักอย่างไม่เคยมีมาก่อน"ชิวลี่ฮวา เจ้าช่วยบดข้าวโพดที่เหลือให้ละเอียดกว่านี้นะ" เหม่ยหลินสั่งกำชับ ขณะที่มือเรียวของเธอกำลังคลุกเคล้าหัวไชเท้าขูดกับแป้งข้าวโพดที่ได้จากการแลกเปลี่ยนเมื่อวาน"เจ้าค่ะท่านแม่" ชิวลี่ฮวารับคำอย่างกระตือรือร้น เธอใช้ไม้เท้าคนข้าวโพดที่แช่น้ำไว้ในครกไม้ขนาดใหญ่ พลางใช้สากตำอย่างระมัดระวัง แม้จะยังไม่คุ้นเคยกับงานครัวนัก แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็บ่งบอกถึงความสุขที่ได้ช่วยเหลือหลี่เฟยหลงกับหลี่เฟยหานช่วยกันก่อไฟในเตาฟืนจนเปลวไฟลุกโชน ส่วนหลี่เฟยหยางก็วิ่งพล่านไปมาในครัวอย่างสนุกสนาน คอยหยิบจับสิ่งของเล็กๆ น้อยๆ ตามที่เหม่ยหลินบอก"หลี่เฟยหลง เจ้าช่วยยกกระทะใบนี้ขึ้นตั้งบนเตาให้แม่หน่อย" เหม่ยหลินบอก เมื่อเธอปรุงส่วนผสมของลูกชิ้นหัวไชเท้าเสร็จแล้วหลี่เฟยหลงรับคำอย่างแข็งขัน ยกกระทะเหล็กหนักอึ้งขึ้นวางบนเตาอย่างคล่องแคล่ว แววตาของเขาจับจ้องการกระทำของเหม่ยหลินอย่างไ

ชัยชนะจากการประลองรสชาติครั้งนั้นสร้างชื่อเสียงให้เหม่ยหลินและตระกูลหลี่อย่างรวดเร็ว เช้าวันรุ่งขึ้น ณ ตลาดในเมือง แผงขายอาหารของพวกเขาคึกคักเป็นพิเศษ ผู้คนต่างมาเข้าคิวรอซื้อ "บะหมี่เจผักรวม" และ "ซุปเห็ดหลินจือดำ" อย่างไม่ขาดสาย กลิ่นหอมฟุ้งของอาหารจีนโบราณที่ปรุงด้วยความพิถีพิถันลอยอบอวลไปทั่วทั้งตลาด"ท่านแม่เจียง! ข้าขอซุปเห็ดหลินจือดำสองถ้วย!""ท่านแม่เจียง! บะหมี่เจของท่านอร่อยจริง ๆ ข้าจะกลับมากินทุกวันเลย!"เสียงชมเชยและเสียงเงินทองที่ดังกระทบกัน สร้างรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเหม่ยหลินและลูก ๆ หลี่เฟยหลงกับหลี่เฟยหานช่วยกันตักอาหารอย่างคล่องแคล่ว ส่วนชิวลี่ฮวากับหลี่เฟยหยางก็ช่วยกันรับเงินและห่ออาหารด้วยความกระตือรือร้น"วันนี้เราขายดีมากเลยนะขอรับท่านแม่!" หลี่เฟยหยางเอ่ยขึ้นด้วยความดีใจ ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาเปื้อนไปด้วยคราบแป้งเล็กน้อยเหม่ยหลินยิ้ม "ใช่แล้วลูก วันนี้เราต้องทำอย่างเต็มที่นะ"ตลอดทั้งวันนั้น อาหารของเหม่ยหลินขายหมดเกลี้ยงตั้งแต่ช่วงบ่าย ผู้คนบางส่วนถึงกับผิดหวังที่มาไม่ทัน พวกเขาก็ต่างสั่งจองอาหารสำหรับวันพรุ่งนี้ล่วงหน้า"ท่านแม่! วันนี้เราได้เงินเยอะมากเลยขอรั

ชัยชนะจากการประลองปัญญาครั้งนั้นส่งให้ชื่อเสียงของ เหม่ยหลิน และ ตระกูลหลี่ ดังกระฉ่อนไปทั่วทั้งตลาด และลามไปถึงหมู่บ้านใกล้เคียงอย่างรวดเร็ว ผู้คนต่างพูดถึง "แม่เจียงคนใหม่" ที่ไม่เพียงแต่ทำอาหารอร่อยเลิศ แต่ยังเฉลียวฉลาดและกล้าหาญ กล้าเผชิญหน้ากับผู้มีอิทธิพลอย่างหัวหน้าหมาเช้าวันรุ่งขึ้น แผงขายของเหม่ยหลินไม่เพียงแค่คึกคัก แต่กลับแน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่มาต่อคิวยาวเหยียด พวกเขาไม่เพียงมาซื้อ "บะหมี่เจผักรวม" และ "ซุปเห็ดหลินจือดำ" เท่านั้น แต่ยังมาเพื่อชมบารมีของเหม่ยหลินและลูก ๆ ของเธอด้วย"ท่านแม่เจียง! ข้ามาจากหมู่บ้านเจียงเป่ย! ได้ยินว่าอาหารของท่านอร่อยล้ำเลิศนัก ข้าจึงมาขอชิมด้วยตัวเอง!" ชายชราคนหนึ่งกล่าวด้วยความเลื่อมใส"ท่านแม่เจียง! ข้าซื้อบะหมี่เจของท่านไปให้ลูกเมียกินแล้ว! พวกเขาชอบมากเลย! ขอบพระคุณท่านแม่เจียงที่ทำอาหารดี ๆ แบบนี้มาให้พวกเราได้กิน!" ชาวนาอีกคนกล่าวพร้อมรอยยิ้มเหม่ยหลินยิ้มตอบรับคำชมเชยอย่างอ่อนน้อม เธอและลูก ๆ ทำงานกันอย่างขะมักเขม้น หลี่เฟยหลงกับหลี่เฟยหานทำหน้าที่ตักบะหมี่และซุป ส่วนชิวลี่ฮวากับหลี่เฟยหยางก็ช่วยรับเงินและห่ออาหารด้วยความสนุกสนาน"ท่า