คืนพระจันทร์เต็มดวงและเห็ดจันทราพันปี

หลังจากเดินทางมาหลายวัน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบริเวณที่คาดว่าจะเป็นที่อยู่ของ เห็ดจันทราพันปี มันเป็นบริเวณที่เต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่และโขดหินรูปร่างประหลาด บรรยากาศเงียบสงัดราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิตใดอาศัยอยู่

"ท่านแม่! เราจะหาเห็ดจันทราพันปีเจอได้อย่างไรขอรับ?" หลี่เฟยหลงถาม

"เห็ดจันทราพันปีจะผลิบานในคืนพระจันทร์เต็มดวงเท่านั้นลูก" เหม่ยหลินตอบ พลางมองขึ้นไปยังท้องฟ้าที่เริ่มมืดลง "และคืนนี้...ก็เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงพอดี"

พวกเขาตั้งค่ายพักแรมใกล้กับลำธารเล็กๆ รอคอยการปรากฏตัวของเห็ดจันทราพันปี ทหารองครักษ์จุดไฟเพื่อไล่สัตว์ป่า และเตรียมอาหารมื้อค่ำอย่างง่ายๆ

เมื่อพระจันทร์เต็มดวงลอยเด่นอยู่กลางท้องฟ้า แสงจันทร์ส่องลงมายังป่าอย่างอ่อนโยน สร้างบรรยากาศที่ลึกลับและสวยงามอย่างน่าอัศจรรย์

ทันใดนั้นเอง เหม่ยหลินก็สังเกตเห็นแสงเรืองรองสีเงินปรากฏขึ้นจากใต้โขดหินขนาดใหญ่! เธอรีบเดินเข้าไปใกล้ และก็พบกับสิ่งที่เธอกำลังตามหา!

เห็ดจันทราพันปี! พวกมันผลิบานอยู่ใต้โขดหินใหญ่ แต่ละดอกมีขนาดเท่าฝ่ามือ มีสีขาวนวลบริสุทธิ์ และเปล่งแสงเรืองรองสีเงินออกมาอย่างอ่อนโยน กลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของมันลอยอบอวลไปทั่วบริเวณ ราวกับกลิ่นหอมของดอกไม้แห่งสรวงสวรรค์

"ท่านแม่! มันคือเห็ดจันทราพันปีจริงๆ ด้วยขอรับ!" หลี่เฟยหลงอุทานด้วยความตื่นเต้น ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความทึ่ง

เหม่ยหลินบรรจงเก็บเห็ดจันทราพันปีอย่างระมัดระวัง เธอรู้ว่านี่คือวัตถุดิบล้ำค่าที่องค์จักรพรรดิจะทรงโปรดปรานอย่างแน่นอน

พบพาน "ผลไม้แห่งสวรรค์" และภัยคุกคามที่ไม่คาดฝัน

หลังจากเก็บเห็ดจันทราพันปีได้แล้ว พวกเขาก็ออกเดินทางต่อ เพื่อตามหา "ผลไม้แห่งสวรรค์" ซึ่งเป็นวัตถุดิบอีกชนิดหนึ่งที่องค์จักรพรรดิทรงต้องการ

พวกเขาเดินทางลึกเข้าไปในป่าอีกหลายวัน จนกระทั่งมาถึงบริเวณที่เต็มไปด้วยหน้าผาสูงชันและถ้ำลึก เหม่ยหลินจำได้ว่าในตำราโบราณระบุไว้ว่า ผลไม้แห่งสวรรค์มักจะเติบโตในที่ลับแล ยากจะเข้าถึง

"ท่านแม่! ดูนั่นขอรับ!" หลี่เฟยหลงชี้ไปที่หน้าผาแห่งหนึ่ง บนหน้าผาสูงชันนั้น มีต้นไม้เล็กๆ ต้นหนึ่งเติบโตอยู่ และบนกิ่งของมันก็มีผลไม้สีแดงสดใส!

"นั่นแหละ! ผลไม้แห่งสวรรค์!" เหม่ยหลินอุทานด้วยความดีใจ

แต่การจะขึ้นไปเก็บผลไม้แห่งสวรรค์นั้นไม่ใช่เรื่องง่าย หน้าผานั้นสูงชันและอันตรายมาก

"ท่านแม่รออยู่ที่นี่นะขอรับ! ลูกจะปีนขึ้นไปเก็บมาให้!" หลี่เฟยหลงกล่าวด้วยความมุ่งมั่น เขาเริ่มปีนป่ายหน้าผาอย่างคล่องแคล่ว อาศัยประสบการณ์จากการฝึกฝนการต่อสู้และปีนป่าย

ในขณะที่หลี่เฟยหลงกำลังปีนป่ายขึ้นไปนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงคำรามดังก้องไปทั่วป่า!

โฮกกกกก!

เงาร่างขนาดใหญ่ของ หมีดำตัวมหึมา ปรากฏขึ้นจากพุ่มไม้ มันมีดวงตาแดงก่ำและเขี้ยวแหลมคม มันจ้องมองมาที่เหม่ยหลินและเหล่าทหารองครักษ์ด้วยความหิวโหย!

"ระวัง! หมีป่า!" ทหารองครักษ์คนหนึ่งตะโกน

เหล่าทหารองครักษ์รีบชักอาวุธขึ้นเตรียมพร้อมรับมือกับหมีดำ เหม่ยหลินรู้สึกได้ถึงอันตรายที่กำลังคืบคลานเข้ามา เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมาเผชิญหน้ากับสัตว์ป่าดุร้ายถึงเพียงนี้

หมีดำพุ่งเข้าใส่พวกเขาด้วยความเร็ว แผดเสียงคำรามกึกก้อง ทหารองครักษ์พยายามต่อสู้กับมันอย่างกล้าหาญ แต่หมีดำนั้นแข็งแกร่งและดุร้ายเกินกว่าที่พวกเขาจะรับมือได้ง่ายๆ

ในขณะเดียวกัน หลี่เฟยหลงที่อยู่บนหน้าผาก็กำลังจะเอื้อมมือไปเด็ดผลไม้แห่งสวรรค์ เมื่อเขาได้ยินเสียงหมีคำรามและเสียงต่อสู้ เขาหันกลับมามองด้วยความตกใจ

"ท่านแม่! พวกเรา!" หลี่เฟยหลงตะโกน เขาพยายามจะลงมาช่วย แต่ก็ถูกขัดขวางด้วยความสูงชันของหน้าผา

สถานการณ์เริ่มเลวร้ายลงเรื่อยๆ เหม่ยหลินรู้ว่าเธอต้องทำอะไรบางอย่าง เพื่อปกป้องลูกชายของเธอและทุกคน