การผจนภัยในป่าลึก

ชีวิตในวังหลวงของเหม่ยหลินดำเนินไปอย่างราบรื่น เธอได้เรียนรู้เรื่องราวของราชสำนักและปรับตัวเข้ากับวิถีชีวิตใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ลูกๆ ของเธอก็มีความสุขและเติบโตขึ้นอย่างแข็งแรง แต่ลึกๆ ในใจของเหม่ยหลิน ยังคงมีความคิดถึงวันวานที่เธอได้ออกไปหาวัตถุดิบด้วยตัวเอง ได้สัมผัสธรรมชาติ และได้ค้นพบสิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ

วันหนึ่ง ขณะที่เหม่ยหลินกำลังปรุงอาหารอยู่ในครัวหลวง องค์จักรพรรดิก็เสด็จมาเยี่ยมพร้อมด้วยท่าทางที่ดูครุ่นคิด

"ท่านแม่เจียง" องค์จักรพรรดิเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "ข้ามีเรื่องอยากจะปรึกษาท่าน"

"เพคะฝ่าบาท" เหม่ยหลินก้มศีรษะ

"ช่วงนี้ข้ารู้สึกว่าร่างกายของข้าเริ่มอ่อนล้าลงไปบ้าง" องค์จักรพรรดิกล่าว "แม้ซุปแห่งชีวิตอมตะของท่านจะวิเศษเพียงใด แต่ข้าก็รู้สึกว่ามันยังขาดอะไรบางอย่างไป"

เหม่ยหลินครุ่นคิด เธอเข้าใจความรู้สึกขององค์จักรพรรดิ ในบางครั้ง แม้แต่อาหารที่วิเศษที่สุดก็อาจต้องการ "สิ่งพิเศษ" เพื่อเติมเต็ม

"หม่อมฉันเข้าใจเพคะฝ่าบาท" เหม่ยหลินตอบ "บางที...สิ่งที่ฝ่าบาทต้องการอาจจะไม่ใช่ยาบำรุง แต่เป็น 'รสชาติ' ของธรรมชาติที่แท้จริงเพคะ"

องค์จักรพรรดิทรงเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสนใจ "รสชาติของธรรมชาติอย่างนั้นรึ? ท่านหมายความว่าอย่างไร?"

"หม่อมฉันเคยได้ยินเรื่องราวของสมุนไพรและวัตถุดิบล้ำค่าที่ซ่อนอยู่ในป่าลึกเพคะ" เหม่ยหลินกล่าว "พวกมันไม่ได้มีเพียงสรรพคุณทางยา แต่ยังแฝงไว้ซึ่งพลังชีวิตบริสุทธิ์จากธรรมชาติ ซึ่งหาไม่ได้ในตลาดทั่วไปเพคะ"

องค์จักรพรรดิทรงพยักหน้า "ท่านหมายถึง...สมุนไพรที่หายากยิ่งกว่าเห็ดหลินจือสีทองอย่างนั้นรึ?"

"เพคะฝ่าบาท" เหม่ยหลินตอบ "มีตำนานเล่าขานถึง 'เห็ดจันทราพันปี' ที่จะผลิบานเพียงปีละครั้งในคืนพระจันทร์เต็มดวง และ 'ผลไม้แห่งสวรรค์' ที่เติบโตในที่ลับแล ยากจะเข้าถึงเพคะ"

พระเนตรขององค์จักรพรรดิเป็นประกายด้วยความสนพระทัย พระองค์ทรงเป็นผู้ที่รักธรรมชาติและศาสตร์การแพทย์โบราณอยู่แล้ว

"หากเป็นเช่นนั้น" องค์จักรพรรดิมีราชโองการ "ข้าต้องการให้ท่านไปค้นหาวัตถุดิบเหล่านั้นมาให้ข้า! ข้าเชื่อในความสามารถของท่านแม่เจียง!"

คำขอขององค์จักรพรรดิทำให้เหม่ยหลินรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก นี่คือโอกาสที่เธอจะได้กลับไปสัมผัสธรรมชาติอีกครั้ง และใช้ความรู้จากโลกปัจจุบันในการผจญภัยครั้งใหม่

"หม่อมฉันยินดีเพคะฝ่าบาท" เหม่ยหลินตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "แต่การเดินทางเข้าไปในป่าลึกนั้นอันตรายนัก หม่อมฉันขออนุญาตนำบุตรชายและทหารองครักษ์ไปด้วยเพคะ"

"แน่นอน!" องค์จักรพรรดิรับสั่ง "ข้าจะจัดเตรียมทหารองครักษ์ฝีมือดีให้ท่าน และข้าจะให้หลี่เฟยหลงติดตามท่านไปด้วย! และหากท่านต้องการสิ่งใดอีก ก็จงบอกมาได้เลย!"

เตรียมพร้อมสู่ป่าอาถรรพ์

การเดินทางครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ เหม่ยหลินรู้ดีถึงความอันตรายของป่าลึก เธอปรึกษาหารือกับหลี่เฟยหลงและท่านราชครูจ้าว เพื่อวางแผนการเดินทางอย่างรอบคอบ

"ท่านแม่! ป่าแห่งนี้อันตรายมากนะขอรับ!" หลี่เฟยหลงกล่าวด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง "มีสัตว์ป่าดุร้าย และบางครั้งก็มีกลุ่มโจรป่าด้วยขอรับ"

"แม่รู้ดีลูก" เหม่ยหลินตอบ "แต่แม่ก็เชื่อในความสามารถของพวกเรา และในความคุ้มครองของธรรมชาติ"

ชิวลี่ฮวาและหลี่เฟยหยางก็แสดงความกังวลเช่นกัน แต่เมื่อเห็นความมุ่งมั่นของเหม่ยหลิน พวกเขาก็ให้กำลังใจเธอเต็มที่

"ท่านแม่ต้องระวังตัวนะเจ้าคะ!" ชิวลี่ฮวากล่าว

"ท่านแม่ต้องเอาของป่าอร่อยๆ กลับมาฝากลูกด้วยนะขอรับ!" หลี่เฟยหยางเอ่ยขึ้นอย่างน่ารัก

เหม่ยหลินยิ้ม "แน่นอนลูก แม่จะนำของป่าอร่อยๆ กลับมาฝากทุกคนแน่นอน"

เหม่ยหลินเตรียมตัวอย่างพิถีพิถัน เธอศึกษาตำราสมุนไพรโบราณและแผนที่เก่าแก่ที่ได้จากห้องสมุดหลวง เพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับชนิดของพืช สัตว์ และสภาพภูมิประเทศของป่าลึก นอกจากนี้ เธอยังเตรียมอุปกรณ์จำเป็นสำหรับการเดินทาง เช่น เสื้อผ้าที่ทนทาน มีดสั้น ยาบำรุง และอุปกรณ์ปฐมพยาบาล

หลี่เฟยหลงในชุดองครักษ์เต็มยศ ตรวจสอบอาวุธและจัดเตรียมกำลังพล เขาได้รับมอบหมายให้เป็นผู้นำขบวนคุ้มกัน และเขาก็ไม่ทำให้เหม่ยหลินผิดหวัง

เข้าสู่ใจกลางพงไพร

ในที่สุด วันเดินทางก็มาถึง ขบวนของเหม่ยหลินประกอบด้วยทหารองครักษ์ฝีมือดีสิบกว่านาย นำโดยหลี่เฟยหลง พวกเขาออกเดินทางจากเมืองหลวงมุ่งหน้าสู่ป่าลึกที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตก

ยิ่งลึกเข้าไปในป่า บรรยากาศก็ยิ่งเงียบสงัดและร่มรื่น ต้นไม้ใหญ่สูงเสียดฟ้าปกคลุมจนแสงอาทิตย์ส่องลงมาไม่ถึงพื้นดิน ทำให้ป่าดูมืดสลัวและลึกลับ เสียงนกร้องและเสียงแมลงป่าดังก้องไปทั่ว ราวกับเสียงดนตรีจากธรรมชาติ

เหม่ยหลินเดินนำหน้าขบวนด้วยความมั่นใจ สายตาของเธอสอดส่ายมองไปรอบๆ เพื่อสำรวจพืชพรรณและสัตว์ป่าที่เธอไม่คุ้นเคย เธอหยุดเป็นระยะๆ เพื่อเก็บสมุนไพรบางชนิดที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อนในตลาด และจดบันทึกสรรพคุณของพวกมันลงในสมุดบันทึกของเธอ

"ท่านแม่! ท่านรู้ได้อย่างไรว่าสมุนไพรพวกนี้มีประโยชน์ขอรับ?" หลี่เฟยหลงถามด้วยความทึ่ง

"ประสบการณ์สอนแม่มาลูก" เหม่ยหลินยิ้ม "และตำราโบราณที่แม่ศึกษามาก็ช่วยได้มาก"

พวกเขาเดินทางลึกเข้าไปเรื่อยๆ สภาพภูมิประเทศเริ่มซับซ้อนขึ้น มีทั้งเนินเขา ทางลาดชัน และลำธารเล็กๆ ที่ต้องข้าม พวกเขาเผชิญหน้ากับสัตว์ป่าหลายชนิด แต่ด้วยฝีมือของหลี่เฟยหลงและเหล่าทหารองครักษ์ พวกเขาก็สามารถผ่านพ้นไปได้โดยปลอดภัย