การค้นพบ

เส้นทางสู่ "สรวงสวรรค์" และการค้นพบที่ยิ่งใหญ่

การเดินทางร่วมกับไป๋หู่เป็นประสบการณ์ที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง ไป๋หู่มีความรู้เรื่องป่าอย่างลึกซึ้ง เขาสามารถอ่านร่องรอยของสัตว์ป่า คาดการณ์สภาพอากาศ และที่สำคัญที่สุดคือ เขารู้จักพืชพรรณและสมุนไพรหายากต่างๆ ที่ซ่อนอยู่ในป่าลึก

"ท่านแม่เจียง" ไป๋หู่ชี้ไปที่ต้นไม้สูงใหญ่ต้นหนึ่ง "นั่นคือ 'ต้นหยกพันปี' เปลือกของมันสามารถนำมาทำยาอายุวัฒนะได้"

เหม่ยหลินตื่นเต้นอย่างมาก เธอจดบันทึกทุกสิ่งที่ไป๋หู่บอกอย่างละเอียด เธอได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ มากมายจากการเดินทางครั้งนี้ ซึ่งหาไม่ได้จากตำราใดๆ

หลี่เฟยหลงและเหล่าทหารองครักษ์ก็ชื่นชมในความสามารถของไป๋หู่ เขาทั้งกล้าหาญและชาญฉลาด ทำให้การเดินทางของพวกเขาปลอดภัยและรวดเร็วขึ้นมาก

หลังจากเดินทางมาอีกหลายวัน ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงบริเวณที่ไป๋หู่เรียกว่า "หุบเขาสรวงสวรรค์" มันเป็นหุบเขาที่ซ่อนตัวอยู่ลึกเข้าไปในป่า รายล้อมด้วยหน้าผาสูงชัน และมีหมอกจางๆ ปกคลุมตลอดเวลา บรรยากาศภายในหุบเขาอบอุ่นและชุ่มชื้น พืชพรรณเจริญงอกงามอย่างน่าอัศจรรย์ ราวกับเป็นดินแดนที่ไม่เคยถูกรบกวนโดยมนุษย์

และที่นั่นเอง! พวกเขาก็ได้พบกับ "ผลไม้แห่งสวรรค์" มันเติบโตอยู่บนต้นไม้โบราณขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางหุบเขา ผลไม้แต่ละผลมีขนาดเท่ากำปั้น สีแดงสดใส และเปล่งประกายสีทองออกมาอย่างอ่อนโยน กลิ่นหอมหวานของมันลอยอบอวลไปทั่วทั้งหุบเขา ทำให้รู้สึกสดชื่นและมีพลังงาน

"นี่มัน...สวยงามอย่างไม่น่าเชื่อ!" เหม่ยหลินอุทานด้วยความทึ่ง

ไป๋หู่ยิ้ม "นี่คือผลไม้แห่งสวรรค์ เป็นวัตถุดิบล้ำค่าที่ยากจะหาได้ในโลกภายนอก"

เหม่ยหลินบรรจงเก็บผลไม้แห่งสวรรค์อย่างระมัดระวัง เธอรู้สึกได้ถึงพลังชีวิตอันบริสุทธิ์ที่แผ่ออกมาจากผลไม้เหล่านี้

นอกจากผลไม้แห่งสวรรค์แล้ว พวกเขายังค้นพบวัตถุดิบล้ำค่าอื่นๆ อีกมากมายในหุบเขาสรวงสวรรค์ ไม่ว่าจะเป็นสมุนไพรหายากที่ใช้ในการบำรุงกำลัง เห็ดชนิดใหม่ๆ ที่มีสรรพคุณทางยา หรือแม้กระทั่ง "น้ำผึ้งจากผึ้งป่าโบราณ" ที่มีรสชาติหอมหวานและมีคุณสมบัติในการรักษาบาดแผล

เส้นทางกลับและมิตรภาพที่ผลิบาน

หลังจากเก็บวัตถุดิบได้ตามที่ต้องการ พวกเขาก็เริ่มต้นการเดินทางกลับ ไป๋หู่นำทางพวกเขาออกจากป่าลึกได้อย่างปลอดภัย ตลอดการเดินทางกลับ เหม่ยหลินได้พูดคุยกับไป๋หู่มากขึ้น เธอได้เรียนรู้เรื่องราวชีวิตของเขา และเขาเองก็ได้เรียนรู้เรื่องราวของเหม่ยหลินเช่นกัน

"ท่านแม่เจียง" ไป๋หู่กล่าวในวันหนึ่ง "ท่านไม่เหมือนสตรีคนใดที่ข้าเคยพบเห็น ท่านทั้งกล้าหาญ เฉลียวฉลาด และมีความเมตตา"

เหม่ยหลินยิ้ม "ท่านไป๋หู่เองก็ไม่เหมือนนายพรานคนใดที่ข้าเคยพบเห็น ท่านทั้งแข็งแกร่ง มีไหวพริบ และมีจิตใจที่ดี"

มิตรภาพที่บริสุทธิ์ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นระหว่างเหม่ยหลินและไป๋หู่ ทั้งคู่ต่างรู้สึกเคารพและชื่นชมในอีกฝ่าย

เมื่อพวกเขากลับมาถึงเมืองหลวง องค์จักรพรรดิทรงดีพระทัยเป็นอย่างมากที่เห็นเหม่ยหลินและหลี่เฟยหลงกลับมาอย่างปลอดภัย พร้อมด้วยวัตถุดิบล้ำค่ามากมาย พระองค์ทรงชื่นชมในความกล้าหาญและความสามารถของเหม่ยหลิน และทรงประทานรางวัลตอบแทนอย่างงาม

เหม่ยหลินได้นำเห็ดจันทราพันปีและผลไม้แห่งสวรรค์มาปรุงเป็นอาหารถวายองค์จักรพรรดิ รสชาติที่หอมหวาน ล้ำลึก และสรรพคุณที่ช่วยบำรุงร่างกายของวัตถุดิบล้ำค่าเหล่านี้ ทำให้องค์จักรพรรดิมีพระพลานามัยที่แข็งแรงและมีชีวิตชีวามากยิ่งขึ้นกว่าเดิม

ส่วนไป๋หู่ เขาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าพรานหลวง มีหน้าที่ดูแลป่าและจัดหาสมุนไพรหายากให้แก่ราชสำนัก เขายังคงเป็นมิตรที่ดีของเหม่ยหลินและครอบครัว และมักจะแวะมาเยี่ยมเยียนพวกเขาเสมอ