All Chapters of กระซิบรักฝากหัวใจที่ปลายฟ้า: Chapter 51 - Chapter 60

“อย่ามาพูดเล่นแบบนี้นะคะ” เอรินตอบตะกุกตะกักหน้าแดงก่ำ แต่ชานนท์ไม่ต่อความยาวสาวความยืดมีเพียงสายตาที่มองตรงมายังเธออย่างไม่วอกแวก“เธอจะว่ายังไงถ้าฉันกำลังทวงสัญญาเมื่อหนึ่งปีก่อน”ท่ามกลางเสียงอึกทึกที่ดังรายล้อมรอบตัวไม่ได้ทำให้สองหนุ่มสาวละสายตาไปจากกันได้ เอรินมองสบตาชายหนุ่มด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งสับสน ไม่แน่ใจ แต่ที่แน่ๆ คือหล่อนไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้“เธอคิดว่าไงเรื่องที่ฉันพูดเมื่อกี้” “วะ... ว่าไง อะไรหมายความว่ายังไงคะ” เอรินตอบตะกุกตะกักคิดคำตอบไม่ทันชานนท์เอี้ยวตัวมาประจันหน้าในระยะประชิด เอรินถึงกับสะดุ้งรีบเอาหมวกปีกกว้างปิดหน้า ชานนท์เอื้อมมือมาดึงหมวกออกแล้วถาม “ฉันให้เวลาเธอตั้งปีนึงแล้วนะ นานพอที่เธอจะเห็นความจริงใจของฉันรึยัง” “ยะ... ยัง! คุณเอาหมวกฉันคืนมานะ” “เรื่องอะไร ฉันอยากคุยกับเธอ ไม่ได้อยากคุยกับหมวกเธอซะหน่อย”เอรินยื้อแย่งหมวกกลับมาถือ แต่ชายหนุ่มแกล้งส่ายหมวกไปมาไม่ให้จับได้ไม่พอยังคว้าเอวเล็กมากอดไว้แนบตัวอีกอย่างย่ามใจ“เอาคืนมา!” เอรินเสียงเข้ม เริ่มอายสายตาคน“ตอบมาก่อนสิ... จะว่าไง”“มะ... ไม่รู้ป

“แตปื๊ดแอบเล่านะว่าแขกคนนั้นเป็นญาติกับคุณมินน่าจะไว้ใจได้ระดับนึง แต่มันร้อนใจเป็นห่วงก็เลยรีบมาบอกเผื่อแกจะตามไปช่วยดูแลแขกด้วยไง” “โธ่! ถ้าเป็นญาติกับคุณมินก็ดีสิครับ ผมจะได้หายห่วง เคยเจอครอบครัวนั้นตอนส่งดื้อไปงานแต่งเมื่อปีกลาย น่ารักกันทั้งบ้านเลย”“อ๋อ คงเพราะน่ารักกันทั้งบ้านนี่สินะ หนูเอรินถึงมีท่าทีสนิทสนมจับมือถือแขนกับผู้ชายคนนั้นด้วย เหมือนรู้จักกันมานานมากกว่านายจ้างกับไกด์”“อะไรนะแม่!” กรณ์ทวนคำเริ่มอยู่ไม่ติด สายตาสอดส่ายหาเสื้อผ้าที่ถอดทิ้งขว้างเรี่ยราดบนพื้นก่อนจะคว้ากางเกงมาสวมใส่อย่างทุลักทุเล “แกฟังไม่ผิดหรอก พวกเขาไปกันแค่สองคน เห็นเจ้าปื๊ดบอกว่าหล่อด้วยนะ หนุ่มใหญ่มาดแมน ท่าทางสนิทสนมกันน่าดู ทีแรกเจ้าปื๊ดมันยังเข้าใจว่าเป็นแฟนหนูเอรินซะอีก เห็นจับมือถือแขนกันซะสนิทสนม” “อะไรนะ! จับมือถือแขนกันด้วย ผมจะรีบกลับเดี๋ยวนี้เลย แค่นี้ก่อนนะแม่”น้ำเสียงระล่ำระลักที่จับสังเกตได้หลังจากลูกชายวางหูทำให้พิมพาได้แต่ถอนใจ ลูกชายของหล่อนเป็นประเภทไก่ได้พลอย มีเพชรอยู่ในมือกลับไม่เห็นค่า แจ้นไปหาพลอยราคาถูกจนได้แต่เอือมระอา“นี่ถ้าไม่ใช่หนูเอริน ม

พัชระลืมตา เหงื่อผุดเต็มใบหน้าซีดเผือด อติมามองด้วยความตกตะลึงไม่เคยเห็นท่าทางอย่างนี้ของเขามาก่อน “พ่อเรียกหาลูกซะเสียงดัง มีอะไรรึเปล่า” อติมาโอบกอดสามีเอาไว้แนบแน่นเป็นหลักให้เขาพักพิงกายเอนมาอย่างอ่อนแรง “เป็นห่วงลูกหรือจ๊ะ” “พ่อรู้สึกเป็นห่วงลูกเรายังไงก็ไม่รู้สิแม่” พัชระมองภรรยาด้วยดวงตาสับสนจนหล่อนต้องปลอบ จิตใต้สำนึกที่คอยตามหลอกหลอนมาตลอดกว่ายี่สิบปีที่ผ่านมา นับตั้งแต่นายน้อยหายไปอย่างไร้ร่องรอยเป็นเวลาเดียวกับที่พ่อและแม่ของเด็กหนุ่มเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์อย่างไร้เบาะแส เขาไม่เคยคิดถึงเหตุการณ์นั้นมานาน...แต่ขณะนี้ความทรงจำเหล่านั้นย้อนกลับเข้ามาหลอกหลอนเขาอีกครั้งยามที่มองสบดวงตาคมกล้าของแขกคนใหม่ของบ้านต้นไม้ ลูกทัวร์คนแรกของลูกสาว “แปลก แปลกมาก ลูกไปแค่ใกล้ๆ แต่พ่อกลับห่วงมากกว่าตอนลูกไปเมืองนอกซะอีก” พัชระพึมพำสีหน้าวิตกกังวลจนอติมาได้แต่ปลอบใจในขณะที่เอรินยังคงนอนหลับคุดคู้อย่างมีความสุขในห้องพักภายในวิลล่าเนินเขา ชานนท์เกาะบันไดสระว่ายน้ำหน้าห้องมองหญิงสาวใต้ผ้านวมผืนหนาหลับตาพริ้มหันหน้ามาทางประตู เพราะสระว่ายน้ำเชื่อมสอง

แล้วชานนท์ก็ทำตัวห่างเหินสมใจอยากจนได้ เมื่อเอรินต้องมานั่งอยู่คนเดียวในมุมหนึ่งของบาร์ด้วยความหงุดหงิด ชานนท์ที่ตอนแรกว่าจ้างรถของรีสอร์ตให้มาส่งที่บาร์ในตัวเมืองแถวหาดทรายรีตอนค่ำต้องเปลี่ยนแผนเพราะถนนกลางคืนเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวต่างชาติขาแดนซ์ที่นิยมมาเที่ยวบาร์ผู้หญิง เขาจึงเลี่ยงพาเอรินมาที่นี่แทนสตาร์ไลท์บาร์ตั้งออยู่บนอ่าวจันทร์สมเป็นร้านอาหารกึ่งผับมีทั้งส่วนบาร์สำหรับแดนซ์และมุมนั่งชมวิวพระอาทิตย์ตกยื่นไปในทะเล มองไกล ๆ เหมือนรูปเรือ ที่นั่งเป็นตั่งและมีเบาะนั่งกับพื้นไม้อย่างดี ไฟทางสีส้มรายล้อมให้บรรยากาศโรแมนติก สองหนุ่มสาวนักละเลียดอาหารดื่มด่ำบรรยากาศอยู่ดี ๆ ก็มาเจอเข้ากับชาลีสาวสวยลูกครึ่งคนเดิมโดยบังเอิญ สองหนุ่มสาวพากันออกไปเต้นสโลว์ซบกลางวงคนนั่งล้อมโดยไม่สนใจคนรอแม้แต่น้อย “เฮ้อ... ดีแล้วละ เอริน เธอปลอดภัยแล้ว เขาไม่ได้รักเธอซะหน่อย จะทำอะไรยังไงก็ไม่เกี่ยวกับเธอ เป็นอย่างนี้แหละดีแล้ว” เอรินพร่ำบ่นกับตัวเองแล้วกระดกไวน์สัญชาติยุโรปราคาแพงที่ชานนท์สั่งมาไว้ที่โต๊ะยังไม่ทันจะดื่มก็เจอเข้ากับชาลีสาวสวยเสียก่อน“ฉันจะกินให้หมดเลย เต้นกันไปใ

“ฉันขอโทษ” เอรินเสียงสั่นสะอื้นจนน้ำตาเปียกหัวไหล่ชายหนุ่มชานนท์ลูบผมหล่อนพร้อมกับพยายามชันตัวลุกขึ้น เอรินรีบลุกมาช่วยพยุงร่างกำยำที่ค่อยทรงตัวและขึ้นนั่งบนรถมีเอรินขึ้นซ้อนท้ายตาม“เกาะเอวแน่นๆ ต้องเร่งเครื่องให้พ้นเนินตรงนั้นถึงจะขึ้นแนวถนนได้”ชานนท์จับกระชับมือเอรินไว้ให้เกาะเอว ก่อนจะสตาร์ทรถติดโดยง่าย ชานนท์ถอนหายใจโล่งอกก่อนจะเร่งเครื่องเสียงดังสนั่นจนรถขึ้นพ้นป่ารกมาสู่ถนนดินแดง แต่สองหนุ่มสาวถึงกับชะงักเมื่อชีวินยืนดักอยู่ตรงหน้า“จะรีบไปไหน” “แกต้องการอะไรอีก รีบไปซะให้พ้นไม่อย่างนั้นฉันจะแจ้งความ” ชานนท์ขู่และเร่งเครื่องเสียงดัง ชีวินยักไหล่และเบี่ยงตัวหลบมายืนริมถนน“ก็ไม่ได้ต้องการอะไร ก็แค่จะบอกว่าเล่นซ่อนหาสนุกดี”“อะไรนะ! แกบอกว่าเล่นหรือ”ร่างกำยำจะลงจากรถไปเอาเรื่องคนทำหน้ายียวน แต่เอรินดึงเสื้อชายหนุ่มไว้แล้วห้ามเสียงสั่น“อย่าค่ะ อย่าไปแลกเรากลับกันเถอะ”“แต่...” ชานนท์ฮึดฮัด“นะคะ”ถึงยังไงหล่อนก็ต้องยื้อชานนท์ไว้เต็มกำลัง เพราะดูท่าทีชีวินไม่ได้จะเข้ามาทำร้าย เหมือนกับแค่ยั่วให้โมโห ซึ่งหล่อนก็ไม่เข้าใจว่าเขาทำทำไม“ก็ได้ ถอยไป!” ชานนท์รับปากเอรินแ