Semua Bab Bad Love คู่ร้าย: Bab 51 - Bab 60

คิระมั่นใจว่าเมารักก็ส่วนหนึ่ง แต่เขาไม่ใช่คนที่กล้าหาญพอจะมีอะไรกับใครโดยที่คนคนนั้นคือภามม์ และที่สำคัญทั้งเขากับภามม์ต่างก็เป็นผู้ชายภามม์กระซิบขณะระดมจูบ จากดวงหน้าลามลงมาที่หน้าอกไล้ลงมากระทั่งสะดือ และตอนนี้มือกำลังไม่รักดีเพราะมันกำลังเลื่อนลงมายังกางเกงของคิระเข้าแล้ว“ฉันจะถอดกางเกงนะ”คิระพยักหน้าแทนคำตอบ ยามนี้เขาจะปล่อยให้ร่างกายได้ทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ ต้องโทษภามม์มากกว่า ที่ทำเหมือนกับเขาเป็นคนไร้เดียงสา หรือไก่อ่อน และอาศัยจังหวะที่เริ่มควบคุมสติตนเองไม่ได้ ระดมจูบจู่โจมอย่างร้อนแรงด้วยรสจูบที่ราวกับเหมือนจะดูดวิญญาณของเขาไป ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากเพียงแค่ต่างเปิดใจ ตอนนี้อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะ เขาไม่ใช่เด็กหนุ่ม โตพอที่จะจูบกับใครสักคนแล้วตามด้วยการทำเรื่องเหลวไหล หลังจากนี้อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดเถอะ!คิระยอมจำนนกับความรู้สึกต้องการภามม์จากส่วนลึกในจิตใจแล้ว ถึงแม้อีกฝ่ายจะเป็นคนที่เรียกว่าเคยเกลียดขี้หน้าและปะทะคารมและอารมณ์กันมาหลายครั้งหลายหน แต่ตอนนี้ประตูหัวใจของภามม์เปิดแล้วและเขาจะก้าวเข้าไปทดลองเต้นรำกับมันดูสักครั้ง “นายม

หนึ่งคืนกับหนึ่งวันผ่านไปที่คิระถูกภามม์จัดหนักทั้งวันทั้งคืน เขารู้สึกดีที่ได้รับการเอาอกเอาใจ ส่วนภามม์ที่นอกจากจะเติมเต็มความรักให้แล้ว ยังสรรหาของอร่อยมาประเคนให้ถึงที่นอน อีกทั้งยังคอยดูแลยามที่คิระระบมชอกช้ำจากการกระทำของเขาจนพิษไข้กำเริบ คิระได้แต่นอนมองการกระทำอ่อนโยนยามที่ภามม์เช็ดเนื้อตัวให้ด้วยแววตาเปี่ยมล้นไปด้วยความรัก เขาเข้าใจแล้วว่าการมีความรักมันดีอย่างนี้เองแต่คิระก็ไม่ลืมว่าภามม์มีภารกิจที่สำคัญกว่า “วันนี้คุณไม่ไปอยู่เป็นเพื่อนแม่คุณเหรอฮะ” “ไปมาเมื่อเช้าแล้วล่ะ ยังซื้อโจ๊กหมูที่แม่ชอบไปให้ด้วย” “แล้วคุณเดวิดเป็นไงบ้างฮะ” ภามม์ชะงักมือที่กำลังบิดผ้าในกะละมังหลังจากเช็ดหน้าให้เขาเสร็จแล้วลุกขึ้นยกออกไปวางบนโต๊ะใกลๆ ก่อนจะกลับมานั่งลงข้างเตียง ก้มลงจูบริมฝีปากคิระเบาๆ ครู่หนึ่งจึงคลายออกตามด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “เขาอาการดีขึ้น คิดว่าน่าจะได้ออกจากไอซียูไปอยู่ห้องพิเศษวันนี้แหละ แต่นายไม่ต้องเป็นห่วงนะ แม่ฉันจ้างพยาบาลพิเศษไว้แล้วล่ะ” “ได้ไงฮะ! เราสัญญากับแม่คุณแล้ว”“ไม่เป็นไรหรอก ยังไงง

แต่ภามม์มาทีหลัง เขาต่างหากที่รักเธอมาก่อนและเด็กก็ยังเป็นลูกของเขา เพราะอยากพาสุจิราหนีไปอยู่ด้วยกัน แต่กรรมที่โกหกหลอกลวงน้องชายตัวเองให้รับผิดชอบชีวิตคนรักเพราะกลัวพ่อผิดหวังในตัวเขา ทำให้รถของเขากับสุจิราและลูกประสบอุบัติเหตุ ทำให้สองชีวิตต้องจากไปตลอดกาล เขารู้สึกผิดกับภามม์ไม่หาย นึกอยากจะชดเชยให้แต่ภามม์ก็ไม่เคยญาติดีด้วยอีกเลย ไม่ว่าจะทำยังไง นี่คือผลกรรมของคนขี้ขลาดแท้ๆ คิดแล้วภัทรก็กระดกแก้วไวน์เพียวๆ หมดแก้ว “เฮ้ย! ว่าแต่พ่อ แกเองก็เบาๆ หน่อย อาหารยังไม่เสิร์ฟ น้องแกก็ยังไม่มาเลย แกจะเมาก่อนฉันไม่ได้เว้ย” ภัทรที่ออกอาการมึนเล็กน้อยจึงได้แต่พยักหน้า ภูมิถอนใจเหนื่อยหน่ายยกแก้วเหล้าฤทธิ์แรงขึ้นจิบอีกตามด้วยเหล่าเครือญาติ ที่ดูแปลกตามากที่สุดคือสตรีสูงวัยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับภูมิที่ปลายโต๊ะ เธอเป็นหญิงผมสีเทาอ่อนบ่งบอกช่วงวัยแต่ยังจัดทรงสวยงามตามวัย “แล้วคุณภามม์ยังไม่มาอีกเหรอคะคุณลุง” พรรณาราเอ่ยถาม ภูมิส่ายหน้า สีหน้าแสดงความอึดอัดก่อนพยักหน้าให้แม่บ้านนำอาหารออกมา “ขอโทษที่ให้รอนาน ผมว่าเรารับประทานอาหารกันก่อนเลย คงไม่ต้

ภามม์ชี้มือไปที่เด็กหนุ่ม สีหน้าตื่นตระหนกพอๆ กันกับภัทร“ใช่จ้ะ เจ้าคิวที่ภัทรกับภามม์เคยอุ้มเล่นตอนแกยังไม่ครบขวบคนนั้นแหละ”“ถึงว่าทำไมผมถึงรู้สึกคุ้นนัก” ภัทรตอบอึ้งๆ นึกถือเด็กน้อยที่เคยอุ้มโยนเล่นแล้วหัวเราะเอิ๊กอ๊ากนั่นเพราะฮิโระเป็นเด็กกำพร้าที่อลิซาเบธกับสามีรับเลี้ยงเมื่อตอนที่ไปทำธุรกิจที่ญี่ปุ่น พอสามีอลิซาเบธโยกย้ายมารับตำแหน่งนักการทูตที่ไทยหลายปีจึงได้พบกับฮิโระซึ่งตอนนั้นยังเป็นเด็กชายวัยไม่ถึงสิบขวบพอโตขึ้นอยู่มัธยมปลายฮิโระจึงรับสอนภาษาอังกฤษและญี่ปุ่นตามบ้าน พ่อของเขาจึงจ้างมาสอนให้เขากับภามม์ และเป็นเพื่อนพี่น้องที่สนิทสนมกันมานับแต่นั้นส่วนภามม์ได้แต่อึ้งหนัก เขาทรุดนั่งอย่างอ่อนแรง ก่อนจะตบหน้าผากตัวเองแรงๆ เรียกสติ ที่แท้คิระคือหนูน้อยที่เขาเคยอุ้มเล่นตอนเด็กๆ หรือนี่!ไอ้ภามม์เอ๊ย! ไอ้ลามก มักมาก! ไอ้แก่ตัณหากลับ!ภามม์ก่นด่าตัวเองในใจด้วยความรู้สึกผิดขึ้นมาทันใด นึกถึงภาพคิระตอนเล็กๆ ที่เขาเคยเล่น นึกถึงฮิโระที่เป็นทั้งเพื่อนและครูของเขา ถึงจะโตกว่ากันหลายปีแต่ฮิโระก็ดีกับเขาและพี่ชายมาก คอยพาไปไหนไปนั่น เทคแคร์ดูแลตลอดตอนที่เขาไปเรียนไฮสคูลที่อเมริกา แล้ว

ภามม์ส่ายหน้าระอาหลังจากได้ฟังสองผัวเมียคุยกันเรื่องเรียกเงินค่าเลี้ยงดู ดีที่ตฤณยังรู้จักสำนึก แต่ทันทีที่ตั้งท่าจะด่าลูกชาย พิมลก็ออกโรงปกป้องทันที“เอ๊ะ! พี่นี่ยังไงเอาแต่ด่าลูกทุกวัน เจ้าชัยมันก็แค่เมาก็เลยทำไปไม่รู้ตัวใช่ไหมลูก” “ช่างเถอะแม่ ผมก็เลวอย่างที่พ่อบอกจริงๆ นั่นแหละ” ชัยพลตัดบท พ่นลมหายใจหม่นหมองก่อนจะมองตามคิระตาละห้อย จนกระทั่งตฤณกับพิมลปลีกตัวไปที่โต๊ะบุฟเฟต์เมื่อมีเสียงประกาศจากพิธีกรบนเวทีนั่นแหละ เขาจึงตื่นจากภวังค์และหันเหความสนใจมาหาคิระตามเคย ผิดกับชัยพลที่เดินหมดอาลัยตายอยากตามไป แต่ไม่ทันไรเขาก็เห็นนักร้องสาวคู่ขาเก่าเจ้านายเดินโซซัดโซเซเข้ามาด้วยชุดเดรสสั้นสีดำสนิทเปลือยไหล่ขับเนื้อหนังที่ขาวจั๊วะอยู่แล้วให้โดดเด่นยิ่งขึ้น ท่ามกลางสายตาหลายสิบคู่ของคนกันเองที่เฝ้ามอง เขาก็เข้าไปหาชาลินีทันที “ทำไมแต่งตัวแบบนี้ครับเนี่ย!” หญิงสาวชะงักงัน ปรือตาเงยหน้ามองหนุ่มร่างสูงครู่หนึ่งจึงยิ้มออก “นึกว่าใคร ที่แท้ก็สุนัขรับใช้คุณภามม์...” “คุณ!” “ทำไม หรือฉันพูดผิดตรงไหน” หญิงสาวตีรวนไม