All Chapters of รักสุดท้ายของอาชา: Chapter 61 - Chapter 70

คำพูดของอาชาในวันนั้นยังคงก้องอยู่ในหัวของ ธง ราวกับคมมีดกรีดลึก "คุณกำลังล้ำเส้น และผมไม่ชอบให้ใครมาล้ำเส้นของผม" คำพูดที่ตอกหน้าเขาอย่างจังต่อหน้า เหมย ผู้หญิงที่เขาต้องการและปรารถนา มันไม่ใช่แค่ความอับอาย แต่มันคือการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเขาอย่างไม่ไว้หน้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขากลายเป็นเพียงพนักงานฝึกหัดภายใต้การปกครองของอาชา ตำแหน่งผู้ช่วยผู้จัดการช่างซ่อมบำรุงที่ เสือ เป็นผู้ควบคุม มันเหมือนกับการตอกย้ำว่าเขายังด้อยกว่าอาชามากแค่ไหน "พี่ธงเป็นอะไรหรือเปล่าเห็นยืนเหม่อตั้งนาน" เมื่อมีรุ่นน้องช่างซ่อมบำรุงคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาธงที่กำลังยืนดูการทำงานของเครื่องซีลถุงชา "เออไม่มีอะไรว่ะ พอดีคิดอะไรเพลิน ๆ แล้วนี่ไอ้ต้นหนาวมันไปไหนวะ ไม่เห็นมันมาเลย"ธงหันมาถาม "พอดีวันนี้มันหยุดวะ พี่นี่ก็ใกล้เลิกงานแล้วผมนัดกับมันไว้ว่าจะไปเที่ยวบาร์ในตัวเมืองเชียงใหม่กัน พี่ไปป่ะล่ะ"ไอ้เต้รุ่นน้องช่างซ่อมบำรุงในสาขาแผนกเดียวกันเอ่ยปากชวนธง "เออไปดิวะเบื่อ ๆ เหมือนกัน แถมพรุ่งนี้ก็วันอาทิตย์แล้วด้วยคืนนี้ก็ตี้สักหน่อยก็ดีเดี๋ยวกูเลี้ยงเอง..!"ธงที่อาสาเป็นคนเลี้ยงเหล้ารุ่นน้องในแผนกเพราะ

หลังจากที่ธงได้ควงหญิงสาวปริศนาก็เหมือนวันเวลาผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น ธงเดินหน้าจีบเหมยอย่างหนักข้อขึ้นทุกวัน ทุกการกระทำของเขาแฝงไปด้วยความท้าทายต่ออาชา เหมยสอนลิลลี่เสร็จแล้วก็พาลิลลี่มานั่งเล่นที่คาเฟ่ในไร่ชาของพรหมเทพจุดประจำของลิลลี่และเหมยคือมุมเล็กๆที่มีห้องนั่งเล่นอาชาให้จัดเอาไว้เป็นโซนส่วนตัว "คุณครูขาอันนี้เป็นขนมชิ้นใหม่ใส่สตอเบอรี่ข้างบนโรยช้าด้วยค่ะ คุณครูอยากลองชิมไหมคะ" หนูน้อยลิลลี่ที่รักเหมยมากๆมักจะสรรหานู่นนี่นั่นมาให้เหมยได้กินอยู่เสมอแม้จะเป็นวัยเพียงแค่สี่ขวบแต่เธอก็รู้จักเอาอกเอาใจและรู้ว่าควรทำอย่างไรที่จะให้เหมยรักและเอ็นดูเธอ "วันนี้คุณครูไม่ทานของหวานแล้วนะคะ ลิลลี่ทานเถอะ วันนี้คุณครูทานกาแฟเป็นเพื่อนลิลลี่นะค่ะ" เหมยที่วันนี้รู้สึกไม่ค่อยสบายตัวสักเท่าไหร่เหมือนจะเป็นวันนั้นของเดือน "ก็ได้ค่ะคุณครู งั้นเดี๋ยวเรารอคุณลุงอาชาทำงานเสร็จ แล้วเรากลับไปที่บ้านกันนะคะเมื่อเช้านี้ลิลลี่ตัดดอกไม้ดอกกุหลาบไว้ให้คุณครูด้วยนะค่ะ" ลิลลี่ที่ให้ป้าแจ่มช่วยตัดดอกไม้เอาไว้ให้กับเธอเพราะเธออยากจะให้กับครูเหมยด้วยมือของเธอเอง "เรานี่นะน่ารักขึ้นทุกวัน ขอบคุณนะคะ" เหมย

ธงเริ่มปฏิบัติการตามแผนของดารินอย่างเคร่งครัด เขายังคงส่งของขวัญและดอกไม้ให้เหมยเช่นเคย แต่คราวนี้มาพร้อมข้อความที่ดูเหมือนจะเข้าใจและเห็นอกเห็นใจเหมยมากยิ่งขึ้น เช่น "รู้ว่าเธอเหนื่อย พักผ่อนบ้างนะ" หรือ "หวังว่าดอกไม้ช่อนี้จะทำให้วันของเธอสดใสขึ้นมาบ้าง" ซึ่งเป็นข้อความที่ดารินแนะนำให้ใช้เพื่อสร้างความรู้สึกผูกพันทางอารมณ์"พี่ส่งดอกไม้ให้ครูเหมยทุกวันเลยอ่ะผมเป็นครูเหมยนี้ผมละลายหมดแล้วนะ"ไอ้เต้เดินมาแซวธงเมื่อเห็นว่ายังคงใช้ให้เต้ไปส่งดอกไม้"มันก็ต้องขยันหน่อยเว้ย.!!อยากได้เขากลับมาก็ต้องเอาใจเขาบ้าง"ธงพูดลอยๆ"คราบพี่" ไอ้เต้กับไอ้ต้นหนาวถึงกับหลุดหัวเราะในขณะเดียวกัน ธงก็เริ่มหาโอกาสพูดคุยกับเหมยมากขึ้น โดยอาศัยสถานการณ์ที่พบกันโดยบังเอิญในที่ทำงาน หรืออ้างเรื่องงานเข้ามาพูดคุย "อรุณสวัสดิ์ครับเหมย" ธงที่มาคาเฟ่แต่เช้าเพื่อมาดักรอเหมยและลิลลี่ที่จะมานั่งในห้องประจำเพื่อเรียนหนังสือเปลี่ยนบรรยากาศไม่ใช่ภายในบ้านพักตากอากาศ"อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่ธง"เหมยยิ้มให้อย่างเป็นมิตรช่วงนี้เธออาจจะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

หลังจากผ่านพ้นเรื่องของดารินไปอาชาสั่งห้ามบอดี้การ์ดทุกคนห้ามให้ดารินกลับมาเหยียบไม่ว่าจะเป็น มหาวิทยาลัยทุกพื้นที่ของตระกูลเขา ห้ามดารินเข้ามาก้าวก่ายโดยเด็ดขาด "ไอ้เสือบอกบอดี้การ์ดทุกคน ถ่ายทอดคำสั่งของกูลงไป ห้ามให้ดารินเหยียบเข้ามาทุกพื้นที่ของตระกูลกู แม้แต่เงาก็ห้ามให้มาใกล้..! อาชาเขารู้ว่าผู้หญิงอย่างดารินทั้งอันตรายและเจ้าเล่ห์จึงเลือกที่จะปกป้องเหมยและลิลลี่ให้ออกห่างจากผู้หญิงอย่างดาริน "ครับนายผมจะรีบถ่ายทอดคำสั่งของนายทุกคำออกไปในกลุ่มบอดี้การ์ดของเราครับนาย" "คืนนี้ผมว่าเป็นคืนที่ดีนะครับนาย" "มันเป็นคืนที่ดียังไงวะ" อาชาสงสัยเล็กน้อยเมื่ออยู่ๆเสือก็พูดขึ้นมา "เพราะคืนนี้นายธงมักจะออกไปทุกคืน วันเสาร์และกลับมาในวันจันทร์เช้า เพื่อทำงาน ผมอาจจะใช้โอกาสทองและจังหวะนี้" "ในการหาข้อสงสัยของผมเพราะมีบางอย่างไม่ชอบมาพากลที่ผมสัมผัสได้" เสือรายงานบางอย่างให้กับอาชาได้ฟังเพราะเขาก็แอบสงสัยพฤติกรรมของธงมานานแล้ว "ดีกูเองก็ไม่ไว้ใจมัน มันจงใจปล่อยข่าวเสียหายให้กับเหมย เรื่องของมันกับเหมยในอดีตกูคงจะยอมง่าย ๆ ไม่ได้หรอก" อาชาเองก็ไม่ได้ละทิ้งเรื่องพวกนี้แต่เขาให้มันเป็นเพี

เมฆินทร์ที่กลับจากการทำธุระของตัวเองก็คิดถึงเหมยไม่แพ้อาชาหรือธง วันนี้เขาตั้งใจจะเข้าไปเจอเหมยที่คาเฟ่และซื้อของมากมายกลับมาฝากเธอ “ถังลี่ วันนี้กูจะเข้าไปที่ไร่ชาพรหมเทพ จะเอาของที่กูซื้อไปฝากคุณเหมย มึงให้เด็กเอาของขึ้นรถให้กูด้วย” เมฆินทร์หันไปสั่งบอดี้การ์ดคู่ใจ “ผมจัดการให้นายเรียบร้อยแล้วครับ นายจะไปเลยไหมครับ” ถังลี่หันมาถามผู้เป็นนาย เมฆินทร์พยักหน้า เขาลุกออกจากห้องนั่งเล่นในคฤหาสน์หรูแล้วก้าวขึ้นรถสไตล์ยุโรป ใจของเขาอยากจะเจอหน้าสวย ๆ ของเหมย และเขาก็อยากจะเข้าไปสืบหาเรื่องราวของอาชาที่จะทำการเซ็นสัญญากับมิสเตอร์จางเพื่อตัดหน้าบริษัทของเขาด้วย “ได้ครับนาย แต่ว่านายมั่นใจเรื่องที่ดินที่เราซื้อไว้ให้มิสเตอร์จางจริง ๆ ใช่ไหมครับ” ถังลี่รู้สึกว่าอาชามีความเงียบผิดปกติ “มีอะไรหรือเปล่าวะ” เมฆินทร์หันมาถามขณะกำลังดูตารางงานอยู่ด้านหลังรถ “ผมว่าบอดี้การ์ดของไอ้อาชาและตัวมันเงียบผิดปกติ เพราะโครงการนี้มันเคยคิดจะสู้กับเราหลายหน ทำไมมันถึงเงียบหายไป” ถังลี่รู้สึกถึงความผิดสังเกต “มันก็จริงอย่างที่มึงพูด ส่งคนของเราจับตาดูมันทุกฝีก้าว ลองดูว่ามันจะบินไปสิงคโปร์เมื่อไหร่