Semua Bab รักสุดท้ายของอาชา: Bab 51 - Bab 60

เขาได้ไปพบกับดารินที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งเพราะดารินขอร้องและต้องการจะพบเขาเขาตัดสินใจไปพบดารินผู้หญิงที่เคยทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดีที่เขาอยากจะเห็นคือเธอจะทำหน้ายังไงเมื่อเห็นว่าเขามีทั้งเงินและอำนาจในเวลานี้"มีอะไรก็รีบพูดมาเวลาของฉันเป็นเงินเป็นทองคงไม่มีเวลามานั่งเสวนากับคนแบบเธอ"อาชาใช้คำพูดเสียดสีใส่ดารินอย่างไม่ไว้หน้า"โถ่ อาชาคะ เรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้วตอนนั้นดารินยังเด็ก อาชาช่วยให้อภัยดารินไม่ได้หรอคะ"ดารินเริ่มดราม่าเล่าความเท็จตีหน้าเศร้าใส่อาชา"น้องเอาแชมเปญมาเสิร์ฟให้หน่อย"ดารินหันไปบอกบริกรข้าง ๆ บริกรถือแชมเปญมูลค่าสูงเปิดและรินให้กับอาชาและดาริน โดยที่ก่อนหน้านี้ดารินได้แอบทายาบางอย่างไว้ที่ขอบแก้ว"ทำไมล่ะคะไม่กล้ากินหรอ รังเกียจดาขนาดนั้นเลยหรอคะ"ดารินหมุนแก้วแชมเปญเบาๆแล้วกระดกทีเดียวจนหมดอาชาไม่ตอบอะไรเขากระดกแชมเปญทีเดียวหมดแก้วเช่นกัน พร้อมกับวางเงินค่าแชมเปญเอาไว้บนโต๊ะลุกขึ้นเต็มความสูงปลายตามองดารินเพียงหางตา"อาชาคุณจะไปไหนคะ ได้โปรดอยู่คุยกับดารินก่อน อาชาคะ อาชา..!"ดารินพยายามดึงรั้งอาชาเอาไว้เพราะเธอมีแผนอยากจะได้อาชากลับมาอีกครั้งเพราะผู้ชายที่เธอเคยคว

เหมยขยับตัวอย่างเชื่องช้า ความเจ็บปวดระบมแล่นแปลบขึ้นมาจากกลางลำกาย ย้ำเตือนถึงเรื่องราวเร่าร้อนเมื่อคืน เธอพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นจากเตียงอย่างทุลักทุเล ทุกท่วงท่าดูเชื่องช้าและเต็มไปด้วยความระมัดระวัง ดวงตาหวานกวาดมองไปรอบห้องที่ยังคงอบอวลด้วยกลิ่นกายของอาชาทันทีที่สองเท้าแตะพื้น เหมยก็ตรงรี่ไปยังกองเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น หยิบมันขึ้นมาสวมใส่อย่างเร่งรีบ ไม่สนใจว่ามันจะยับยู่ยี่เพียงใด ในใจของเธอมีเพียงความคิดเดียวคือ ต้องรีบออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เธอไม่อยากเผชิญหน้ากับอาชาอีกต่อไปเธอหลุบตาต่ำ พยายามหลีกเลี่ยงการสบตากับอาชาที่ยังคงหลับใหลอยู่บนเตียง ใบหน้าหวานซีดเผือด ไม่หลงเหลือร่องรอยของความสุขสมจากเมื่อคืน ความรู้สึกผิดหวังและเจ็บปวดถาโถมเข้ามาในใจ เหมยรู้ดีว่าเธอไม่ควรปล่อยให้เรื่องราวเกินเลยไปถึงเพียงนี้ และเธอจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นอีก"เหมยขอโทษนะค่ะคุณอาชา"เหมยคิดในใจเพราะเรื่องนี้ไม่ได้อยู่ในหัวของเธอและเธอก็ไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้น ถ้าจะให้เธออยู่สู้หน้าอาชาตอนนี้เธอคงทำไม่ได้เมื่อแต่งตัวเสร็จ เหมยคว้ากระเป๋าของตัวเองอย่างรวดเร็ว ก้าวออกจากห้องนอนใหญ่

อาชาพยักหน้าช้าๆ เขาเข้าใจดีว่าเธอต้องการเวลา “ได้ครับเหมย ผมจะให้เวลาคุณ แต่ได้โปรด อย่าหนีผมไปอีกเลยนะครับ ผมขอร้อง”เขาลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ แล้วหยิบนามบัตรของเขาออกมาจากกระเป๋าสตางค์ “นี่เบอร์โทรศัพท์ของผม และนี่คือเบอร์โทรศัพท์มือถือที่ผมใช้ส่วนตัว ถ้าคุณต้องการอะไร หรือเมื่อคุณพร้อมที่จะคุยกับผม ได้โปรดโทรหาผมนะครับให้คุณพราวโทรมาหาผมก็ได้”เหมยรับนามบัตรมาถือไว้ในมืออย่างสั่นเทา เธอไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี อาชาโค้งคำนับเล็กน้อย แล้วหันหลังเดินจากไปอย่างเงียบเชียบอาชาเดินออกมาจากบ้านพักตากอากาศของพราวด้วยความรู้สึกที่ปะปนกันไปหมด เขารู้สึกโล่งใจที่ได้เจอเหมยและได้อธิบายเรื่องราวบางส่วน แต่ก็ยังคงกังวลกับท่าทีของเธอที่ยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวด“นายครับ เป็นยังไงบ้างครับ” เสือรีบเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง“เธอไม่เป็นอะไรมาก แต่ก็ยังไม่พร้อมที่จะคุยกับฉัน” อาชาตอบเสียงเหนื่อยหน่าย เขามองย้อนกลับไปยังบ้านพักตากอากาศ เขารู้ว่าการตามหาเหมยเป็นเพียงจุดเริ่มต้นของการแก้ไขทุกอย่าง สิ่งที่ยากที่สุดคือการทำให

วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ความสัมพันธ์ระหว่างเหมยและอาชาก้าวหน้าไปอย่างช้า ๆ แต่เต็มไปด้วยความมั่นคง อาชาพิสูจน์ให้เหมยเห็นถึงความจริงใจ ความรับผิดชอบ และความรักที่เขามีให้เธอทุกวัน เหมยเองก็เปิดใจยอมรับอาชามากขึ้นเรื่อย ๆ โดยมีลิลลี่เป็นเหมือนกาวใจที่เชื่อมโยงความสัมพันธ์ของทั้งสองให้แน่นแฟ้นขึ้น"คุณครูขา...วันนี้ดอกกุหลาบบานแล้วนะคะเราไปดูดอกกุหลาบตอนเช้ากันไหมค่ะ"วันนี้หนูน้อยวัย 4 ขวบตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้าโดยให้ป้าแจ่มแม่บ้านเป็นคนไปปลูกเพราะเธออยากจะพาคุณครูเหมยสุดที่รักของเธอและคุณลุงอาชาไปดูดอกกุหลาบผลงานที่เธอตั้งใจปลูกไว้รอเหมยกลับมา"จริงหรอคะ งั้นเราทานข้าวเช้า แล้วเราไปดูดอกกุหลาบบานตอนเช้ากันดีกว่านะคะ"เหมยทำท่าทางดีใจและจูงหนูน้อยลิลลี่ไปที่โต๊ะอาหาร โดยที่มีอาชานั่งคอยอยู่ดั่งเช่นทุกวันนับตั้งแต่วันที่เหมยกลับมาสอนลิลลี่และอาศัยอยู่ภายในบ้านพักตากอากาศสุดหรูในไร่ชาพรหมเทพ"อรุณสวัสดิ์ครับสองสาวยิ้มดีใจอะไรกันฮึ.." อาชาเดินออกมาแล้วเดินมาอุ้มหนูน้อยลิลลี่มาที่โต๊ะอาหาร"วันนี้ดอกกุหลาบของเราสองคนที่ปลูกไ

วันนี้อาชากลับมาถึงที่บ้านด้วยความเหนื่อยอ่อนแต่ก็ยังดีใจที่เจอเหมยและลิลลี่เปรียบเสมือนครอบครัวที่สมบูรณ์แบบรอคอยให้อาชากลับมาที่บ้านพักตากอากาศนี้จากที่เคยเงียบเหงาก็มีชีวิตชีวาและรอยยิ้มของลิลลี่กับเหมยทำให้ที่นี่มีสีสัน"คุณเป็นอะไรมากไหมครับ เหมยรู้สึกอึดอัดกับคุณธงอยู่หรือเปล่า" ธงที่กำลังนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเปิดทีวีและเห็นเหมยกำลังนั่งเหม่อลอยคิดอะไรบางอย่างอาชาเป็นห่วงความรู้สึกของเหมยเพราะรู้ตั้งแต่ต้นสายปลายเหตุและยิ่งธงทำตัวแบบนี้อาชายิ่งรู้สึกโกรธแค้นแทนเหมย"ไม่หรอกค่ะ พี่ธงเขาก็เป็นคนแบบนี้แหละแล้วคุณอาชาล่ะคะวันนี้เป็นไงบ้าง"เหมยที่ได้ยอมรับหัวใจของตัวเองนานแล้วหลังจากที่มีความสัมพันธ์ทางกายและผูกพันทางใจกับอาชาภายในเวลาอันรวดเร็ว"วันนี้ลูกค้าที่ไร่ชาไม่ค่อยเยอะครับ ส่วนที่ มหาลัยก็มีคุณครูปริมคอยดูแลจัดการทุกอย่างโอเคมาก...อาชาพูดเว้นจังหวะ "แต่ผมคิดถึงเหมยนะ"อาชายังไม่วายจะหยอดคำหวานใส่เหมยทุกครั้งที่มีโอกาส"คุณอาชาไม่ต้องมาหยอดคำหวานใส่เหมยเลยนะคะ"เหมยแอบเขินจนหน้าแดงอาชาที่เห็นแบบนั้นก็รีบล