Semua Bab หวงรักแฟนเก่า : Bab 21 - Bab 30

เรนเดียร์....ตั้งแต่วันนั้นก็ผ่านมาหลายวันแล้วที่ฉันได้แต่เก็บเอาสิ่งที่เสือพูดเกี่ยวกับพี่ภัทรมาคิดทั้งที่ตอนแรกคิดไว้ว่าจะไม่สนใจว่าพี่ภัทรจะทำการทำงานอะไรเพราะไม่ว่ายังไงเขาก็ดีกับฉันมาตลอดแต่ฉันก็ไม่เคยคิดว่าเขาจะทำอะไรที่มันร้ายแรงขนาดนี้คือถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ฉันคงรับไม่ได้ แต่จะให้ถามเขาตรงๆ ว่าจริงไหมก็คงไม่กล้าฉันเลยได้แต่เก็บมันไว้ข้างในไม่พูดไม่บอกกับใครแม้แต่พ่อกับแม่ส่วนเสือตอนนี้เขาไม่อยู่เห็นบอกว่าจะกลับไปเคลียร์งานที่บริษัทเพราะเกิดปัญหาซึ่งฉันก็ไม่ถามหรอกนะแต่เขาเป็นคนบอกฉันเองคือไม่รู้ว่าจะบอกทำไมจะไปจะมาวันไหนเมื่อไหร่ก็เรื่องของเขาทีเมื่อก่อนตอนที่คบกันเขาจะไปไหนเขายังไม่เคยบอกฉันเลย เท่านั้นยังไม่พอก่อนไปเขาก็ย้ำนักย้ำหนาว่าไม่ให้ฉันกับลีโอไปไหนมาไหนกับพี่ภัทรถ้าเขารู้เขาจะมาจัดการกับฉัน เขาก็ดีแต่ขู่ ขู่ ขู่ คิดว่าฉันต้องเชื่อเขาหรือยังไงกันไทเกอร์...."เสือกลับมาแล้วเหรอไหนบอกจะไปแค่ไม่กี่วันไงคะ" ผมมาถึงคอนโดก็เจอกับเคทที่รออยู่ที่ห้องเพราะเธอรู้ว่าผมจะกลับมาวันนี้"ฉันติดธุระน่ะก็เลยไปนานเธอมีอะไรหรือเปล่า""ก็ไม่มีอะไรหรอกเคาแค่คิดถึงเสือเราไม่ได้เจอกันห

ไทเกอร์..."ฉันพูดจริงหรือเธอไม่เชื่อ" คือสายตาของกวางที่มองผมเหมือนเธอจะไม่เชื่อกับคำพูดของผม"ถ้าบอกว่าไม่เชื่อล่ะ""เรื่องนี้มันเรื่องใหญ่ใครจะปล่อยเธอไปได้วะไอ้ภัทรถ้ามันรู้ว่าเธอรู้เรื่องของมันฉันห่วงความปลอดภัยของเธอ""แล้วนายจะดูแลฉันกับลูกยังไงในเมื่อตอนนี้นายก็มีคนแฟน แล้วนายจะให้ฉันกับลูกไปอยู่คอนโดนายได้ยังไง""ฉันบอกเธอไปแล้วว่าเคทไม่ใช่แฟนเราเป็นแค่เพื่อนกัน""เพื่อนที่นอนด้วยกันมีอะไรกันได้เหมือนกับยัยกระแตใช่ไหม""ฉันยอมรับว่ากับเคทเรามีอะไรกันแต่กับกระแตฉันสาบานได้เลยว่าตั้งแต่เลิกกันแล้วฉันมาคบกับเธอจนถึงตอนนี้ฉันไม่เคยมีอะไรกับกระแต" มันคือเรื่องจริงที่ผมกับกระแตเราไม่ได้มีอะไรกันตั้งแต่เราเลิกกันไปเมื่อตอนนั้น"ฉันคงจะทำใจเชื่อยากแต่ก็ช่างมันเถอะนายจะมีหรือไม่มีอะไรกันมันก็ไม่เกี่ยวกับฉันอยู่แล้วล่ะตอนนี้เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันสถานะของราสองคนตอนนี้มีเป็นแค่พ่อกับแม่ของลูก""แต่เธอต้องเชื่อ""เชื่อแล้วไงเชื่อแล้วนายเอาความรู้สึกที่เสียไปแล้วของฉันกลับมาได้ไหม ความรู้สึกของคนที่ถูกคนรักบอกเลิกต่อหน้าคนทั้งงานนายรู้ไหมว่าฉันทั้งเจ็บทั้งอายแค่ไหนสายตาแต่ละคู่ที่มองมาท

หลายวันต่อมา.........ไทเกอร์"พ่อว่าเรนกับลีโอไปอยู่กรุงเทพสักพักก่อนก็ได้นะลูก" ผมยิ้มออกมาอย่างดีใจที่พ่อของกวางคิดแบบนั้นเพราะหลังจากที่คนของผมเอาหลักฐานทุกอย่างที่พอจะหาได้มาให้ทุกคนได้ดูทุกคนก็ถึงกับพูดไม่ออก"พ่อคะแต่ว่า.........." แต่อะไรอีกผมไม่เข้าใจแล้วเธอก็หันมามองหน้าผม"ไปเถอะพ่อจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง""เรนไปก็ได้ค่ะถ้าทำให้พ่อกับแม่สบายแต่ว่าเรื่องที่อยู่เรนคิดว่า""ไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นลูกเพราะพ่อกับแม่ไม่ได้จะให้เรนไปอยู่กับผู้ชายไร้ความรับผิดชอบอย่างเจ้าหมอนี่อย่างแน่นอน" ตอนแรกผมดีใจที่พ่อของกวางจะยอมให้กวางไปกรุงเทพกับผมแต่พอท่านชี้หน้าผมเท่านั้นแล่ะ............"เอ็งอย่าคิดว่าข้าจะยอมให้ลูกกับหลานข้าไปอยู่กับคนอย่างเอ็งไอ้เสือ...ถึงเอ็งจะเอาเรื่องตาภัทรมาบอกแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ข้าไว้ใจหรือเห็นว่าเอ็งเป็นคนดีขึ้นมาเพราะยังไงเอ็งก็คือคนที่ทำให้ลูกข้าเสียใจข้าจะไม่ยอมให้ลูกข้าเสียใจเพราะคนอย่างเอ็งอีกเป็นครั้งที่สอง""แต่ว่าเรนกับลูกจะไม่มีใครดูแลนะครับ" ผมพยายามหาเหตุผลเพื่อให้พ่อของกวางยอมให้กวางไปอยู่กับผม"เอ็งรู้ได้ไงว่าไม่มี ข้ากับแม่นังเรนคิดกันมาหลายวันแล้วถ้าลู

เรนเดียร์.......ยิ่งฉันมองหน้าพี่ภัทรฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก น้ำเสียงและแววตาที่เขามองฉันมันไม่เคยเปลี่ยนไปเลยไม่ว่าจะตอนที่ฉันยังไม่รู้ความจริงจนถึงตอนนี้"ก่อนที่เราจะไม่ได้เจอกันเรน..ฮึก....เรนขอกอดพี่ภัทรได้ไหมคะในฐานะพี่ชาย""ได้สิ เรนอยากได้อะไรพี่ให้ได้ทุกอย่าง" พี่ภัทรยิ้มให้ฉันด้วยความจริงใจ ฉันกลั้นน้ำเสียงที่สั่นไหวพร้อมกับพุ่งเข้าไปกอดเขา ผู้ชายที่ดีกับฉันมาตลอดเสมอต้นเสมอปลาย ทำไมนะทำไมฉันถึงไม่รักเขา เพราะถ้าฉันรักเขาต่อให้เขาจะทำเรื่องเลวร้ายกว่านี้ฉันก็พร้อมที่จะให้อภัย"ฮึก ฮึก พี่ภัทร""พี่จะรอวันที่เรนกลับมานะ รีบกลับมานะครับ" พี่ภัทรกอดฉันพร้อมกับลูบผมฉันอย่างแผ่วเบาและทะนุถนอม อ้อมกอดของเขามันอบอุ่นมากจริงๆ ฉันไม่ได้รู้สึกกลัวเลยแม้แต่น้อยที่ต้องกอดผู้ชายอันตรายแบบเขาเพราะสำหรับฉันเขาคือผู้ชายที่ไว้ใจได้เขาจะไม่มีวันทำร้ายฉันฉันมั่นใจไทเกอร์...ผมมองดูทั้งสองคนที่กอดกันอยู่อย่างซาบซึ้งใจ ทั้งสองคนพูดอะไรกันผมได้ยินหมดทุกคำทุกประโยค กวางคงไม่หวั่นไหวไปกับมันหรอกนะ ทำไมผมถึงรู้สึกเจ็บที่ใจเมื่อเห็นกวางกอดกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผม อ้อมกอดและรอยยิ้มนั้นมันคว

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา.......หลังลงจากเครื่องตอนนี้ฉันกำลังนั่งรถแท็กซี่มาที่บ้านของลุงราชันเพื่อนสนิทของพ่อที่พ่อจะให้ฉันมาอยู่ด้วย ถามว่าฉันจะอยู่ที่กรุงเทพนานไหมก็ยังไม่รู้ค่ะพ่อว่าไงฉันก็ว่างั้น แต่ฉันคิดว่าอาจจะอาศัยอยู่ที่บ้านลุงราชันไม่นานเพราะเกรงใจท่านคือเอาจริงๆ เราก็ไม่ได้สนิทกันมากเท่าไหร่แต่พ่อให้มาอยู่ฉันก็มาตามที่ท่านต้องการฉันคิดไว้แล้วว่าอาจจะหาบ้านเช่าเล็กๆ อยู่กับลูกชายมันน่าจะสบายใจกว่า ก่อนนี้ที่ไม่ได้บอกพ่อเพราะเกรงว่าท่านจะไม่อนุญาตฉันเลยคิดว่ารอเวลาสักพักค่อยหาเหตุผลโทรไปบอกกับพ่อว่าฉันจะขอย้ายออกมาอยู่ข้างนอก ส่วนเสือเหรอคะตอนนี้เขาก็กำลังขับรถตามฉันมาค่ะเขาอยากรู้ว่าฉันกับลูกไปอยู่ที่ไหนซึ่งตอนแรกฉันไม่อยากให้เขาตามมาหรอกนะแต่ลีโอน่ะสิไม่ยอมบอกถ้าลุงเสือไม่ตามมาลุงเสือก็จะไม่รู้แล้วอาจจะมาหาแกไม่ได้ อย่างที่บอกลีโอติดเสือมากจริงๆ แกร่าเริงและมีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับเสือเสียงหัวเราะของแกรอยยิ้มของแกทำให้ฉันมีความสุขตามไปด้วยเพราะแบบนี้ฉันเลยไม่อยากขัดความสุขของลูก และเมื่อมาถึงหน้าบ้านของลุงราชันตามที่พ่อให้แผนที่มาฉันก็ให้เสือเขากลับไปก่อนตอนแรกเขาไม่ยอมค่ะบอก