Semua Bab หวงรักแฟนเก่า : Bab 31 - Bab 40

เรนเดียร์..."ยังไงปีนี้แกก็ต้องเรียนให้จบไม่งั้นฉันจะตัดหางปล่อยวัดแก" คำพูดของลุงราชันที่บอกกับลุกชายเพียงคนของท่านทำให้ทุกคนในห้องทานข้าวเงียบกันไปหมด"ก็เอาที่พ่อสบายใจ" คิงเองก็ใช่ย่อยต่อปากต่อคำพ่อของตัวเองก่อนจะเดินหนีกลับขึ้นไปบนห้อง"ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับมันดี""คุณก็ใจเย็นๆ นะคะอย่าไปดุแกมากเลย""คุณก็เหมือนกันอย่าเข้าข้างมันให้มากทุกวันนี้มันก็ใช่ว่าจะนับถือคุณ""ฉันเข้าใจตาคิงนะคะฉันไม่เคยโกรธอะไรแกเลย""เรน เรนเรียนจบบริหารใช่ไหมลูก""เอ่อค่ะคุณลุงแต่ก็จบมาหลายปีแล้วค่ะ""ถ้าลุงจะขอให้เรนช่วยติวให้ตาคิง ช่วยทำให้มันเรียนจบจะได้ไหมเหลืออีกแค่เทอมเดียวเท่านั้น""เอ่อจะดีเหรอคะคุณลุงคือว่า...""ถือว่าลุงขอร้องนะเรนนะช่วยลุงหน่อย""คุณพ่อพูดเหมือนตาคิงจะยอม หญิงมั่นใจว่ามันไม่ยอมทำตามที่พ่อบอกแน่""เราเป็นพี่ถ้าช่วยอะไรน้องไม่ได้ก็เงียบปากไปเลย""ก็มันจริงนี่คะนิสัยคิงมันเป็นยังไงใครๆ ก็รู้ หึ ลูกไม่มีแม่คอยอบรมสั่งสอนก็เป็นแบบนี้นี้แล่ะ""หญิง!!!!! ""ก็หรือไม่จริง ตั้งแต่เราพาคิงมาอยู่ที่นี่มันเคยทำตัวดีๆ ให้พ่อกับแม่ไม่ลำบากใจบ้างไหม แม่ก็เหมือนกันทำดีกับคิงมันทุกอย่างแต่ม

เรนเดียร์...."เธออยู่ไหนวะทำไมยังไม่กลับบ้าน!!! ""เออคือวันนี้พี่พาลีโอมาสัครเรียนน่ะ""นี่มันทุ่มกว่าโรงเรียนที่ไหนเขาให้ไปสมัครกันเวลานี้วะ!!! " เสียงตวาดที่ไม่ลดระดับลงเลยแม้แต่น้อยแต่ฉันก็ต้องทำใจเย็นพูดกับเขากลับไปเพราะฉันผิดเองที่ลืม"คือเรื่องเรียนเสร็จนานแล้วล่ะแต่พอดีว่าพ่อของลีโอพาลีโอมาที่บ้านของเขาน่ะพี่ก็เลยต้องตามมาด้วย พี่ขอโทษนะที่ไปสอนหนังสือเราไม่ทันไว้พรุ่งนี้พี่จะชดเชยเวลาให้นะ"""อ่อไปกับผัวเก่าว่างั้น""คิง" เขากลัาดียังไงมาพูดแบบนี้กับฉันเขาเด็กกว่าฉันตั้งหลายปีเลยนะ"ทำไมวะฉันพูดผิดตรงไหน""มันไม่ผิดแต่มันไม่มากไปหน่อยเหรอพี่มีหน้าที่แค่สอนหนังสือคิง ไม่ได้หมายความว่าคิงจะมาก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของพี่ได้นะ""แต่เธออย่าลืมว่าเธอมาอาศัยบ้านพ่อฉันอยู่ นั่นก็เท่ากับว่าเธอเป็นคนในบ้านเพราะฉะนั้นในฐานะที่ฉันก็เป็นเจ้าของบ้านคนนึงฉันย่อมมีสิทธิ์" ฉันถึงกับถอนหายใจเหนื่อยหน่ายกับนิสัยของคิง"แล้วคิงจะให้พี่ทำยังไง""กลับมาตอนนี้เดี๋ยวนี้ถ้าไม่กลับมาต่อไปฉันก็จะไม่ให้เธอสอนอีก""อย่าทำตัวเป็นเด็กได้ไหมคิง""ใครเด็กวะ พูดให้มันดีๆ ""ก็จะใครล่ะ เอาล่ะพี่ไม่อยากทะเลาะกั

ไทเกอร์.......ผมนอนมองหน้าคนขี้เซาที่ยังไม่ตื่น เธอคงจะเหนื่อยแล้วก็คงจะเพลียเพราะเมื่อคืนผมรังแกเธอทั้งคืน กวางยังเหมือนเดิมทุกอย่างเธอยังคงเป็นของผมเพียงคนเดียวผมมั่นใจ ผมยิ้มด้วยความรู้สึกที่ยากจะบรรยายว่าดีใจแค่ไหนที่เธอไม่เคยให้ใครเข้ามาแทนที่ผม ผมรู้ว่าเธอยังรักยังรู้สึกกับผมแต่เธอยังไม่ยอมให้โอกาสเพราะผมทำเธอไว้เจ็บมากเป็นใครก็คงจะลืมยาก ผมขอโทษเธอในใจไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่เคยทำไม่ดีกับเธอไว้มาก เชื่อใจคนอื่นทั้งที่ผมน่าจะเชื่อใจคนที่ผมรักมากกว่า เรื่องกระแตผมรู้หลังจากที่เลิกกับกวางไปสองปีถามว่าตอนที่รู้ผมโกรธกระแตไหมผมโกรธเธอนะแต่โกรธตัวเองมากกว่าที่โง่งี่เง่าจนเสียคนดีๆ ที่รักผมไปเพราะแบบนี้ผมถึงไม่กล้าที่ตามหากวางทั้งที่รู้ว่าเธอไปอยู่ที่ไหน ผมขี้ขลาดเกินไปผมปล่อยให้เวลามันผ่านมานานเลยคิดว่าปล่อยกวางไปเจอคนที่ดีกว่าผมน่าจะดีกว่าส่วนผมก็ใช้ชีวิตของผมไปแต่แล้ววันนึงพอผมกับเธอได้กลับมาเจอกันในสถานการณ์ที่เธอไม่น่าจะมาเจอ เธอมองผมด้วยความเจ็บปวดนั่นมันเลยก็ทำให้ผมรู้ว่าผมยังรู้สึกกับเธออยู่แม้การกระทำบางอย่างจะแสดงออกว่าไม่ค่อยแคร์เธอสักเท่าไหร่แต่นั่นเป็นเพราะผมหลอกตัวเ

เรนเดียร์........."อย่าทำแบบนี้อีก" ฉันพยายามสงบสติอารมณ์พร้อมกับพูดกับเขา"จะทำใครจะทำไม" คิงพูดแบบไม่รู้สึกผิดอะไรที่ทำแบบนั้นกับฉัน"พี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่คิงจะมาทำอะไรกับพี่แบบนี้ได้นะ""ทีกับผัวเก่านี่ยอมมันได้ คิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเมื่อคืนทำไมเธอถึงไม่กลับ เพราะไปเอากับมันมาไงใช่ไหม""พี่ไปเอากับใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับคิง""เพราะฉันไม่ชอบไงวะ!!! "".......""ฉัน....ฉันชอบเธอ""อะ..อะไรนะ" เขาเมาใช่ไหมถึงพูดแบบนี้ ใช่เขาต้องเมาแน่ๆ"ฉันบอกว่าฉันชอบเธอไงวะ!!!""พี่ว่าคิงน่าจะเมามากแล้วล่ะ""ไม่เมาถ้าเมาฉันจะจูบเธอได้ยังไง""คิง""เธอกับมันเลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงไปกับมันอีกมันทำเธอเสียใจไปมีคนอื่น" ฉันก็ตอบคิงไม่ได้เหมือนกันและก็งงว่าเขารู้เรื่องของฉันได้ยังไง"มันทำให้เธอเสียใจไม่ใช่เหรอ แล้วเธอยังจะโง่กลับไปหามันอีกทำไมวะ""พี่...""เธอมาคบกับฉันได้ไหมเรน""ห๊ะ" เขาบ้าไปแล้วหรือไงที่จู่ๆ มาขอคบกับฉันเขาบ้าไปแล้วแน่ๆ"ฉันชอบเธอแต่ที่ฉันทำเหมือนไม่ชอบขี้หน้าเธอก็เพราะฉันไม่อยากยอมรับตัวเองว่าฉันจะรู้สึกรักใครได้ ในชีวิตของฉันฉันไม่เคยได้รับความรักจากใครนอกจากแม่แค่คนเดียวแม่คื

เรนเดียร์....วันนี้วันเสาร์ฉันกำลังจะออกไปเที่ยวสวนสัตว์ตามที่สัญญาไว้กับคิงแต่ก่อนจะออกจากบ้านฉันต้องโทรไปรายงานให้เสือรู้ก่อนเพราะฉันก็สัญญากับเขาไว้เหมือนกันว่าจะโทรหา รู้ไหมฉันกดโทรหาเขาไม่ถึงสิบวิเขาก็รับสายแล้วเหมือนเขาจะรอฉันโทรไป"นึกว่าจะไม่โทรมาแล้วจะร้องไห้แล้วนะเมียไม่รัก""ใครเมียพูดให้มันดีๆ ""เมียของเสือก็คือแม่กวางน้อยคนนี้ไง""พอละไม่อยากจะพูดด้วยแล้วที่โทรมาก็แค่จะบอกว่ากำลังจะออกไปแล้วถ้าโทรหาแล้วไม่รับก็ห้ามงอนเข้าใจไหม""ไม่ได้ดิโทรหาต้องรับเข้าใจไหมเสือจะได้ไม่ห่วง""แค่ไปเที่ยวสวนสัตว์เองนะจะห่วงทำไม""ก็คนมันห่วงอ่ะต่อให้เดินไปแค่เซเว่นก็ห่วงอยู่ดี""เวอร์อีกแล้วนะ เป็นคนแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่""ก็ตั้งแต่รู้ใจตัวเองว่ารักแล้วก็ห่วงเมียมากขนาดไหนไงล่ะ" ฉันอดยิ้มไม่ได้เพราะเดี๋ยวนี้เสือชอบหยอดคำหวานๆ ให้ฉันเขินได้ทุกครั้งแม้จะไม่ค่อยได้เจอหน้าแต่ก็ไม่มีวันไหนที่จะไมไ่ด้ยินเสียงเขา ถ้าเขาหายไปอีกฉันจะรู้สึกยังไงนะ"ไม่ได้มาเที่ยวที่แบบนี้มานานกี่ปีแล้วนะ" คิงพูดพร้อมกับมองไปรอบๆ เมื่อเราเดินเข้ามาในสวนสัตว์ ฉันรู้ว่าเขากำลังคิดถึงแม่"อาคิงเราไปดูสิงโตกันมั้ยค๊า