Home / รักโบราณ / หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ / บทที่ 43 ข้าวกล่องแสนหวาน [1]

Share

บทที่ 43 ข้าวกล่องแสนหวาน [1]

Author: Tuk Kung
last update Huling Na-update: 2025-07-25 14:11:52

“ขอบคุณผู้มีพระคุณเจ้าค่ะ ข้าม่านหลัวชาตินี้จะไม่ลืมบุญคุณ ให้ตอบแทนด้วยชีวิตข้าก็ยอมเจ้าค่ะ” ม่านหลัวนั่งคุกเข่าต่อหน้าผู้มีพระคุณ นางโขกหัวลงกับพื้นรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้ง ไม่คิดว่าตนเองจะได้รับการช่วยเหลือ ทั้งที่ก่อนหน้าไม่มีผู้ใดกล้าเข้ามาช่วยนางเลยสักคน

“พอแล้วลุกขึ้นเถอะ ม่านหลัวหลังจากนี้เจ้าจะเอาอย่างไร” เสี่ยวถิงถามด้วยความเป็นห่วง หากกลับไปที่เดิมก็ไม่พ้นถูกขายอยู่ดี ครั้งนี้รอดมาได้ครั้งหน้าก็ใช่ว่าจะโชคดี

“....” เด็กสาวส่ายหน้า สุดท้ายไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป สาวน้อยปล่อยโฮออกมาท่ามกลางผู้คนอย่างลืมอาย ไม่มีที่ให้นางกลับอีกต่อไปแล้ว

“ข้าชื่อหลิวเสี่ยวถิงกำลังจะเปิดร้านบะหมี่ ถ้าเจ้าไม่มีที่ไป ไปทำงานกับข้าไหมขาดลูกมือพอดี” เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ จึงชักชวนม่านหลัวมาทำงานด้วยเสียเลย

“ไปเจ้าค่ะ ข้ายินดี ข้าทำงานได้ทุกอย่างเชิญท่านสั่งมาได้” เด็กสาวรีบปาดน้ำตาแห่งน้อยใจในโชคชะตาทิ้ง ตกปากรับคำผู้มีพระคุณอย่างไม่ต้องคิด

“ร้านข้ายังทำไม่เสร็จ ตอนนี้เจ้าก็ไปอยู่กับข้าก่อนก็แล้วกัน”

“เสี่ยวถิงรถม้ามาแล้ว ตอนนี้พี่มีธุระสำคัญไปส่งเจ้าไม่ได้ พี่จะให้นายกองเหวินตามไปส่งเจ้าแทน” ชา
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   ตอนพิเศษ สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ 3 (จบ)

    “เธอ! แพมหรือ” หนิงเซียนคิดว่าตนเองตาฝาด เมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้า มีใบหน้าและรูปร่างเหมือนกับคนที่ตนสวมร่างราวกับเป็นคนเดียวกัน เมื่ออีกฝ่ายพยักหน้ารับก็รู้แล้วว่าตนเองเดาไม่ผิด“ใช่ แล้วเธอล่ะเป็นใคร” แพมถามกลับอีกฝ่ายบ้าง มั่นใจว่าคนตรงหน้ามิใช่คนในโลกมิตินี้อย่างแน่นอน“ฉันชื่อหนิงเซียน ไม่รู้เธอจะเชื่อหรือไม่ ฉันคือตัวละครจากนิยายเรื่องที่เธอเขียนทิ้งไว้ก่อนตายน่ะ”“หนิงเซียนหรือ อ๋อ ฉันนึกออกแล้ว” เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนเองใส่บทบาทอะไรให้หนิงเซียนบาง ทำให้นางรู้สึกผิดเสียไม่ได้ ก็ตนเล่นเขียนบทปู้ยี่ปู้ยำให้ชีวิตหนิงเซียนซะไม่เหลือชิ้นดี “ฉันขอโทษนะ ที่เขียนบทให้เธอแบบนั้น พอดีว่าฉันอกหักน่ะ เพื่อนก็ดันมาหักหลังอีกความแค้นมันจุกอก”“ไม่เป็นไรหรอกฉันไม่โกรธ ฉันเองก็มีเรื่องขอโทษเหมือนกัน ฉันแก้นิยายของเธอไม่เหลือเคล้าโคลงเดิมเลย แล้วก็เอาเงินเก็บเธอมาซื้อบ้านหมดแล้ว” หนิงเซียนเองก็รู้สึกผิดไม่ต่างกัน พอได้มาอยู่ร่างนี้เธอจึงทำอะไรหลาย ๆ อย่างตามใจตนเอง โดยไม่คิดว่าวันหนึ่งเจ้าของร่างจะกลับมาทวงคืน“ไม่เป็นไรดีแล้วที่ทำแบบนั้น เธออยู่ที่นี่สบายดีใช่ไหม มีความสุขหรือเปล่า” นี่คือสิ่งที่เ

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   ตอนพิเศษ สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ 2

    ‘นางหนู’ “นั่นใครเรียกข้าน่ะ” เสียงเรียกอันน่าขนลุกทำเอาเสี่ยวถิงสะดุ้งตื่น ทว่าภาพตรงหน้ามันกลับมิใช่เรือนของตนเอง แต่กลับเป็นสถานที่ไม่รู้จัก รอบ ๆ ไม่มีสิ่งใดมีเพียงแสงที่สาดส่องขาวโพลนไปหมด“ข้าเอง”“ข้าไม่อยากเจอท่านเลยเจ้าค่ะท่านเทพ เรียกข้ามามีธุระอะไรหรือเจ้าคะ” ร่างบางยืนกอดอกทำหน้าเบื่อหน่ายเสียเต็มประดา เมื่อรู้ว่าคนที่เรียกตนเองมาเป็นผู้ใด“ที่เรียกเจ้ามา ข้าแค่อยากให้เจ้าช่วยอะไรข้าสักหน่อยน่ะ” เทพดวงชะตาทำเสียงอ่อนเสียงหวาน รู้ตัวดีว่าอีกฝ่ายยังคงไม่พอใจกับเรื่องที่ตนก่อไว้เมื่อคราวก่อน“ไม่เจ้าค่ะ” ไม่ต้องใช้เวลาคิดให้มาก นางตอบได้ทันทีเสียงดังฟังชัดเชียวล่ะ“นะนางหนูช่วยข้าหน่อยเถอะ เช่นนี้ดีหรือไม่ถ้าเจ้ายอมช่วย ข้าจะทำตามคำขอเจ้าหนึ่งข้อ”เสี่ยวถิงถึงกับหูผึ่ง ข้อแลกเปลี่ยนมันก็น่าสนใจไม่น้อย ตลอดเวลาที่ผ่านมานางมีสิ่งหนึ่งที่ยังค้างคาใจ คิดอยู่เสมอว่าถ้ามีโอกาสสักครั้งก็อยากจะเห็นด้วยตาตนเองถึงจะวางใจ“แน่นะเจ้าคะ” หญิงสาวหรี่ตามองเทพดวงชะตาอย่างไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าคราวนี้มีเรื่องอะไรถึงได้มาขอร้องให้นางช่วย“แน่สิ ขอเพียงเจ้ายอมช่วยข้าหนึ่งอย่าง ข้า

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   ตอนพิเศษ สิ่งที่ติดค้างอยู่ในใจ 1

    จวนแม่ทัพแดนเหนือบัดนี้มิได้เงียบเหงาดั่งเช่นเก่าก่อน ในทุกวันจะมีเสียงเจื้อยแจ้วของเด็ก ๆ หยอกล้อพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน อีกทั้งยังมีบ่าวไพร่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวเจ้าของจวนอย่างไท่ฟงนอกจากจะดำรงตำแหน่งแม่ทัพแดนเหนือแล้ว เขายังมีอีกหนึ่งตำแหน่งที่แสนจะเต็มใจนั่นก็คือบิดาผู้ใจดี คอยตามใจบุตรชายและบุตรสาว เป็นผู้อยู่เบื้องหลังของการให้ท้ายอยู่เสมอ กลายเป็นว่ามารดาอย่างเสี่ยวถิงต้องรับบทเป็นนางมารร้ายอยู่เสมอแต่ถึงเสี่ยวถิงจะรับบทเป็นมารดาผู้ใจร้ายอย่างไร เด็ก ๆ ก็ยังคงรักมารดาของพวกเขามากอยู่ดี โดยเฉพาะในยามที่นางไม่สบาย มีหรือพวกเขาจะกล้าปล่อยให้มารดาอยู่ตามลำพัง“ท่านแม่หลับอยู่พวกเจ้าห้ามเสียงดังกันนะ” ไท่เสี่ยวหลิงพี่สาวคนโตวัยหกหนาวกล่าวเตือนบรรดาน้อง ๆ มิให้เล่นกันเสียงดัง เพราะยามนี้มารดากำลังพักผ่อน เกรงว่าจะรบกวนท่านแม่“พี่ใหญ่พวกเรายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะขอรับ” ไท่ปู่อี้ขัดขั้นทันควัน พวกเขาทำเพียงแค่ยืนมองเฉย ๆ เท่านั้น ยังไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำ“พี่รองท่านลดเสียงลงหน่อยขอรับ เห็นหรือไม่ท่านแม่ขยับแล้ว” ไท่ฉีหมิงต่อว่าพี่ชาย พร้อมกับยกนิ้วชี้แตะไว้ตรงปากตนเอง เพื่อเตือนให้พี่ชาย

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   บทที่ 91 สมาชิกใหม่ตระกูลไท่ [2]

    สงครามระหว่างสองแคว้นที่ยืดเยื้อกันมานานในที่สุดก็ถึงจุดสิ้นสุด ทั้งที่มีความได้เปรียบในหลายด้าน แต่แคว้นฉู่กลับพ่ายแพ้สงครามอย่างไม่น่าเชื่อ หลังจากแพ้อย่างราบคาบได้สวามิภักดิ์ยอมอยู่ใต้อาณัติแคว้นฉินอย่างไม่มีข้อแม้ ทำให้แคว้นอื่น ๆ ต่างก็มองแคว้นฉินเปลี่ยนไป ไม่อาจดูแคลนทั้งด้านฝีมือการรบและการบริหารบัญชาการ รวมไปถึงความเชื่อใจเป็นน้ำหนึ่งอันเดียวกันจากการแพ้สงครามในครั้งนี้ แคว้นฉู่จะต้องส่งเครื่องบรรณาการ พร้อมกับภาษีที่ต้องจ่ายให้แคว้นฉินเป็นจำนวนมหาศาลในทุกปีราษฎรที่ได้รับผลกระทบจากการสู้รบ องค์ฮ่องเต้ได้สั่งละเว้นการเก็บภาษีเป็นเวลาสองปี รวมไปถึงการมอบเงินเยียวยาแก่ครอบครัวทหารผู้เสียสละชีพเพื่อบ้านเมืองในสนามรบ นอกจากนี้ยังได้มีการปูนบำเหน็จให้กับผู้ที่นำชัยชนะอีกด้วยหลิวเสี่ยวถิงฮูหยินแม่ทัพแดนเหนือ ได้สละทรัพย์สินส่วนตัวเพื่อสนับสนุนกองทัพ อีกทั้งยังมีความดีความชอบอันใหญ่หลวง โดยใช้ตนเองเข้ารับอันตรายเพื่อปกป้องชินอ๋องอย่างไม่กลัวตาย องค์ฮ่องเต้พอพระทัยเป็นอย่างมาก จึงทรงร่างราชโองการประกาศสถาปนาให้เป็นวีรสตรีคนสำคัญ พร้อมกับได้มอบป้ายทองอภัยโทษให้แก่ครอบครัวตระกูลไท่ เพ

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   บทที่ 90 สมาชิกใหม่ตระกูลไท่ [1]

    เสี่ยวถิงหลับไปถึงสี่ชั่วยาม เมื่อตื่นขึ้นมาก็พบว่าตนเองได้นอนอยู่ในกระโจมแสนคุ้นตา ความอ่อนเพลียที่ถูกสะสมมาหลายวันทำให้ร่างกายแบกรับไม่ไหว การได้หลับยาวเรี่ยวแรงที่หายไปจึงคืนมา แต่ก็ยังมีอาการอ่อนเพลียอยู่บ้างเล็กน้อย“ตื่นแล้วหรือ เป็นเช่นไรบ้าง ดื่มน้ำแกงสักหน่อยเถิด” ไท่ฟงกลับมาพร้อมกับถ้วยโจ๊กและยาบำรุง เมื่อครู่เขาคิดว่าเมื่อเสี่ยวถิงตื่นขึ้นมานางอาจจะหิว คิดไม่ผิดจริง ๆ ที่ออกไปหาของกินมาเผื่อไว้ก่อน“รู้สึกเพียงเล็กน้อยเจ้าค่ะ ทุกคนปลอดภัยดีหรือไม่” นางจำได้ว่าตนเองสลบไป จึงไม่รู้เหตุการณ์ต่อจากนั้นเป็นอย่างไร ตอนนี้ก็ยังรู้สึกปวดแผลตรงหัวไหล่ นางไม่ได้ตั้งใจจะวิ่งไปรับลูกดอกแทน ร่างกายมันขยับไปเอง ทั้งที่ใจจริงเพียงแค่ต้องการผลักพวกเขาออกเท่านั้น“ทุกคนปลอดภัยดี เด็กโง่ ต่อไปอย่าได้ทำเช่นนี้อีกนะ” กายหนาวางถาดอาหารในมือ นั่งลงข้างกายภรรยา ก่อนจะดึงนางเข้ามากอด “จำเอาไว้ชีวิตเจ้าสำคัญที่สุด ถ้าครั้งนี้เจ้ากับลูกเป็นอะไรไป พี่จะอยู่อย่างไร”“ท่านว่าอะไรนะเจ้าคะ ลูกหรือ ข้าท้องหรือเจ้าคะ” ร่างบางยกมือขึ้นลูบหน้าท้องแบนราบของตนเองทันที ดีใจและเสียใจในคราวเดียว นางช่างโง่เขลานัก

  • หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ   บทที่ 89 เรื่องน่ายินดี [2]

    “น้องหญิง”“เสี่ยวถิง”คนทั้งคู่ร้องออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าเสี่ยวถิงจะกล้าเอาตัวเองเข้ามาบังพวกเขาเพื่อรับลูกดอกอาบยาพิษแทน กว่าจะตั้งสติกันได้ เสี่ยวถิงก็ทรุดฮวบลงสลบไปเสียแล้ว ยังดีที่ไท่ฟงพุ่งตัวเข้าไปรับได้ทัน ไม่เช่นนั้นร่างของเสี่ยวถิงคงกระแทกกับพื้นอย่างจังทหารแคว้นฉู่ทั้งหมดถูกป๋อเหวินและกองกำลังกวาดต้อนจับกุมได้อย่างรวดเร็ว แต่ที่น่าเป็นห่วงมากที่สุดเห็นทีจะเป็นคนในอ้อมแขน แม่ทัพหนุ่มเร่งควบม้ากลับค่ายอย่างรวดเร็ว กรอบหน้างามเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ สีหน้าดูไม่ดีเอาเสียเลย พานทำให้ไท่ฟงใจคอไม่ดีกลัวว่าหากส่งถึงมือหมอช้าเกินไป เขาจะต้องสูญเสียภรรยาไปตลอดกาลค่ายทหาร“ภรรยาข้าเป็นเช่นไรบ้างท่านหมอ” แม้จะถึงมือหมอแล้วก็ตาม ก็ยังไม่สามารถวางใจได้ ชายหนุ่มคอยเฝ้าภรรยาอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง ร้อนใจที่ท่านหมอไม่มีคำตอบให้ตนเสียที“นั่นสิท่านหมอ เหตุใดไม่ฟื้นเสียที นางหลับไปนานมากแล้วนะ” ชินอ๋องเองก็ร้อนใจไม่ต่างกัน หลังจากได้รับรายงานเรื่องพิษที่ปลายลูกดอก พระองค์ได้ตรงดิ่งมากระโจมที่พักทันที โดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตนเองแม้แต่น้อย“กระหม่อมไม่แน่ใจ ขอตรวจอย่างละเอียดดูอ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status