All Chapters of หวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ: Chapter 51 - Chapter 60

หวังเหล่ยรับไม่ได้ที่เกือบทำให้ลูกต้องตายด้วยน้ำมือตนเอง และเกือบจะสูญเสียภรรยาอันเป็นที่รักไปเช่นกัน ระหว่างที่อันหนิงต้องนอนนิ่ง ๆ พักรักษาตัว ชายหนุ่มก็เฝ้าไม่ห่างตามที่ลั่นวาจาไว้จริง ๆ ข้าวปลากินได้น้อยพักผ่อนไม่เพียงพอ บางครั้งก็ทำเอาตัวเขาเองวูบหลับในไปเสียดื้อ ๆทุกคนต่างก็เป็นห่วงคนทั้งคู่ คนหนึ่งก็ถูกห้ามทำอะไรเด็ดขาดให้นอนนิ่ง ๆ ด้วยเพราะเพิ่งผ่านช่วงอันตรายมาหยก ๆ ครรภ์ยังไม่มั่นคง อาจเกิดการแท้งได้ทุกเมื่อ อีกคนก็เอาแต่กล่าวโทษตัวเอง ปล่อยปละละเลยไม่ใส่ใจผอมซูบลงถนัดตา หนวดเคราหรือก็ขึ้นครึ้มรกรุงรังดูไม่ได้เอาเสียเลยแม้ผู้ใดจะเข้ามาผลัดเปลี่ยนเวรยามช่วยดูแลอันหนิงหวังเหล่ยก็ยังดื้อดึงจะทำเองให้ได้ จนผู้คนรอบข้างต่างก็กลัวว่าจะไม่ไหวล้มป่วยไปอีกคน เดือดร้อนฮูหยินหลี่ต้องเตือนสติให้ว่าที่บิดาคิดได้เสียที“อาเหล่ยเจ้าน่ะพักผ่อนเสียบ้าง ทำเช่นนี้ไม่ห่วงลูกกับเมียบ้างหรือ” ฟางเหนียงตบไหล่บุตรเขยเบา ๆ พลางเตือนให้เขาได้สติ การจะดูแลคนอื่นได้จะต้องดูแลตนเองให้ดีเสียก่อน ไม่เช่นนั้นพานจะทำให้คนป่วยทุกใจไปด้วย“ข้าอยากดูแลอันหนิงให้ดีขอรับ ถ้าไม่เป็นเพราะข้าอารมณ์ร้อนเกินไป ถ้าไ

ร่างเล็กของเด็กชายวัยสี่ขวบเอาแต่หลบอยู่หลังบิดา แม้หวังรุ่ยพยายามดึงตัวบุตรชายให้ออกมาด้านหน้าอย่างไรก็ไม่สำเร็จ หวังเหล่ยบุตรชายที่แสนจะขี้อายแบบปลอม ๆ ในสายตาของผู้เป็นพ่อ พามาเยี่ยมเยียนบ้านสหายเมื่อใดเป็นเช่นนี้ทุกที ทั้งที่อยู่จวนดื้อรั้นไม่มีใครเกิน“เอ้า! เป็นอะไรออกมาได้แล้ว เจ้าอยากมานักมิใช่หรือ พ่อก็พามาแล้วอย่างไร” ผู้เป็นบิดาได้แต่ส่ายหน้า ตอนอยากมากับตอนมาถึงแล้วต่างกันราวกับคนละคนเด็กชายถูกดึงให้ออกมายืนด้านหน้าเท่าไรก็เอาแต่ขืนตัวอยู่อย่างนั้น สุดท้ายผู้เป็นบิดาท้อใจปล่อยบุตรชายซุกอยู่ด้านหลังตนเช่นเดิมแต่ใครเลยจะรู้หวังเหล่ยในความเอียงอายของเด็กชาย เขาเอาแต่แอบมองเด็กน้อยวัยหนึ่งขวบตาไม่กะพริบ น้องสาวตัวขาวอวบน่าฟัดกำลังนั่งกินข้าวแก้มตุ่ย เด็กอะไรช่างน่ารักน่าชังเหลือเกิน โดยเฉพาะดวงตากลมโตของนางที่กำลังจับจ้องมาที่เขา ดึงดูดความสนใจได้ไม่ยากน้องสาวแสนน่ารักอยากขอท่านน้ากลับไปเลี้ยงที่จวนบ้างจัง ดูปากเล็กอมชมพูนั่นสิ ยามนางเคี้ยวข้าวมันช่างน่ามันเขี้ยวนัก แก้มกลม ๆ นั่นก็ช่างน่าหยิกน่าดึงเหลือเกิน“ใย” อันหนิงเด็กน้อยวัยฟันน้ำนมชี้หาพี่ชายแปลกหน้า ก่อนจะแหงนหน้าค

หลังจากน้องน้อยเดินหนีไป หวังเหล่ยที่ยังไม่ทันจะได้มอบของฝากที่เขาตั้งใจหามาถึงกับยืนคอตก มันเกิดอะไรขึ้นเมื่อสองเดือนที่แล้วอันหนิงมิได้เย็นชาใส่เขาถึงขนาดนี้“พี่ใหญ่ไม่ชอบใจแน่เลยเจ้าค่ะ วันหลังข้าไม่อยากได้แล้ว” เพราะเห็นว่าในห้องพี่สาวมีแต่ตุ๊กตาสวย ๆ ทั้งนั้น นางที่อยากได้บ้างเพื่อจะได้เล่นด้วยกัน แต่พอเอาเข้าจริง ๆ กลับทำให้พี่สาวอารมณ์ไม่ดีพานเกลียดชังตนมากขึ้น“ไม่เป็นไร สงสัยนางคงเรียนเหนื่อย เจ้าน่ะกลับเข้าเรือนได้แล้วประเดี๋ยวก็หอบอีกหรอก”อันเล่อพยักหน้ายอมทำตาม กระนั้นก็อดทำปากยื่นรู้สึกเสียดายที่ไม่ได้เล่นด้วยกันสามคนนับแต่นั้นอันหนิงก็เริ่มเปลี่ยนพฤติกรรมไปเรื่อย ๆ กระทั่งเกิดเรื่องราวที่ไม่คาดฝันเมื่อวันหนึ่งอันหนิงถูกเรียกตัวกลับจวนหลังจากไปอยู่กับท่านตากว่าห้าปี เมื่อรู้ว่าที่บ้านกำลังจัดงานมงคลโดยมีหวังเหล่ยเจ้าบ่าว ทำให้อันหนิงขาดสติวางแผนป่วนงานมงคลอุตส่าห์ลงทุนไปตั้งมากจ้างหญิงคณิกาไปหลายตำลึง สร้างสถานการณ์ให้หวังเหล่ยร่วมหลับนอนก่อนวันพิธีแค่วันเดียว เพื่อให้น้องสาวเศร้าเสียใจและผิดหวังในตัวเจ้าบ่าว นางที่รอดูผลงานไฉนเลยตื่นมาในอ้อมกอดแทนด้วยความมึนงงมิหนำซ

ทว่ายังไม่ทันจะได้เอ่ยชื่อชายคนรัก เสวียนเยว่กลับไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้บุตรสาวได้เลือกเลยสักทาง“ข้าไม่สน รีบตั้งครรภ์เสีย แล้วขอเงินห้าพันตำลึงเป็นของรับขวัญ เงินแค่ห้าพันตำลึงไม่ทำให้ไอ้พ่อค้านั่นล่มจมหรอก ข้าให้เวลาสามเดือน ทำอย่างไรก็ได้ให้ตั้งครรภ์กับเซี่ยอวิ๋นซะ หรือไม่ก็หาเงินห้าพันตำลึงมาให้ข้า ไม่เช่นนั้นก็ขาดกัน” ดีแค่ไหนที่ตนหาสามีร่ำรวยให้ หากให้หาสามีเองจะมีปัญญาหรือคงไม่พ้นพวกกุลี หรือไม่ก็บ่าวในเรือน เสวียนหนี่ได้แต่ร่ำไห้น้ำตานองหน้า ได้แต่มองบิดาเดินจากไปไม่แม้จะไต่ถามสารทุกข์สุกดิบ นางจะไปหาเงินมากมายเช่นนั้นมาจากที่ใดได้ แม้แต่สินเดิมที่ได้มาตนก็นำไปขายนำเงินส่วนนั้นให้เสวียนหลันไปหมดแล้ว คราวนี้ท่านพ่อถึงขั้นตัดขาดความเป็นพ่อลูก นางจะทำอย่างไรดี กว่าจะทำให้บิดายอมรับนำชื่อเข้าตระกูลได้ ตนต้องยอมอดทนอดกลั้นพยายามแค่ไหนกว่าจะได้สิ่งนั้นมา จะให้มันพังลงเช่นนี้ไม่ได้สุดท้ายในเมื่อไม่มีทางใดให้เสวียนหนี่ได้เลือก นอกจากยอมนอนกับเซี่ยอวิ๋นสามีที่ตนไม่ได้รัก เพียงแค่หนึ่งครั้งนางก็ตั้งครรภ์ได้อย่างที่ตั้งใจ นับจากนั้นเสวียนหนี่ก็กลับมาทำตัวห่างเหินใส่สามีอีกครั้ง ไม่สนใจห

นั่นยิ่งทำให้เสวียนหนี่รู้สึกว่าตนเองละเลยหน้าที่ฮูหยินมากเกินไป แม้กระทั่งบ่าวไพร่ก็ยังทำตัวเสียมารยาทไม่ให้ความเคารพต่อนายจ้าง การงานหรือก็เกียจคร้านทำอย่างขอไปที หลังจากนี้คงต้องจัดระเบียบใหม่เสียแล้วอย่างไรครั้งนี้นางจะไม่ยอมให้มีจุดจบเช่นเดิมเป็นอันขาด ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนแล้วแต่เกิดขึ้นเพราะความโง่งมของตนเอง ชาติที่แล้วเอาแต่กล่าวโทษคนรอบกาย แต่มิเคยหันกลับมามองตนเองเลยสักครั้ง สิ่งที่ควรเปลี่ยนให้ได้อันดับแรก นั่นคือตนเอง จึงจะหลีกหนีชะตาอันน่าสมเพชนั่นไปได้ในขณะที่เสวียนหนี่ตกอยู่ในภวังค์ความคิดของตนเอง ประตูห้องถูกเปิดออก เซี่ยอวิ๋นเดินเข้ามาด้วยใบหน้านิ่งเฉย ไม่ได้รู้สึกตกใจแต่อย่างใดที่มีคนรายงานเรื่องที่ภรรยาพยายามฆ่าตัวตาย“ก็ดูสบายดีนี่ ดูเหมือนที่ข้าได้รับรายงานคงจะเกินความจริงไปหน่อยกระมัง” กายหนายืนกอดอกพิงเสาเตียง ครั้งนี้นางจะมาไม้ไหนกันแน่เรียกร้องความสนใจเพราะต้องการสิ่งใดจากเขาอีก เงิน ทอง ที่ดิน หรือของมีค่าอย่างอื่น แต่การฆ่าตัวตายมันก็ดูจะเกินไปหน่อยหรือ เอาชีวิตตนเองมาล้อเล่นเช่นนี้มันดีแล้วหรือเสวียนหนี่มิได้โต้ตอบคำพูดแสนเจ็บแสบของสามี เหตุใดเมื่อก่อนนางถ