“ได้” ทางนั้น ฟู่ซือเหยียนไม่รู้ว่าอย่างไร จู่ ๆ ก็ก้มหน้าลงหัวเราะ ก่อนจะพูดว่า “งั้นก็ตอนบ่ายเถอะ”เสิ่นชิงซูตอบทันที “ค่ะ บ่ายสองโมงถึงตรงเวลา”“อื่ม”เสิ่นชิงซูวางสายเธอให้ลู่เสี่ยวหานเรียกขนส่งในเมืองมา แล้วส่งของขวัญเหล่านี้กลับคฤหาสน์หนานซีจากนั้นเธอก็เข้าห้องบูรณะเลยเสิ่นชิงซูทำงานถึงเที่ยงจึงออกมาจากห้องบูรณะน้าฉินมาส่งอาหารตรงเวลา ทั้งยังกำชับให้เธอต้องกินยาบำรุงครรภ์เมื่อเสิ่นชิงซูกินข้าวและกินยาเสร็จก็ตั้งนาฬิกาปลุกไปนอนพักผ่อนนอนถึงบ่ายโมงครึ่ง นาฬิกาปลุกก็ปลุก เธอตื่นขึ้นมาล้างหน้า หยิบกระเป๋าแล้วออกเดินทางไปยังสำนักงานเขตเสิ่นชิงซูถึงสำนักงานเขตในเวลาบ่ายโมงห้าสิบนาทีเสิ่นชิงซูหยิบเอกสาร ลงจากรถแล้วเดินเข้าสำนักงานเขตท้องฟ้าอึมครึม หมู่เมฆรวมตัว ไม่นานก็มีหยาดฝนโปรยปรายจากนั้นหิมะที่สะสมอยู่ในเมืองก็ละลายไป เมืองเป่ยรับกับฤดูฝนพรำเสิ่นชิงซูนั่งอยู่บนเก้าอี้รอเรียกในโถงสำนักงานเขต ดูนาฬิกาบนผนังแวบหนึ่งสองโมงตรงเธอคิดว่าฟู่ซือเหยียนน่าจะใกล้ถึงแล้ว......รถเมย์บัคจอดอยู่หน้าสำนักงานเขตเส้าชิงเห็นรถบีเอ็มดับเบิลยูสีขาวจอดอยู่ข้างหน้า จึงหั
Read more
LOGIN
