All Chapters of ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี: Chapter 11 - Chapter 20

นับตั้งแต่วันที่นางได้เข้ามาอยู่ในโลกของนิยาย ฟู่เหยาเหยาก็ตั้งใจจะปฏิวัติเนื้อเรื่องใหม่ นางจะไม่เป็นนางเอกที่ถูกนางร้ายเช่น ฟู่ลี่อิ๋งรังแกทำร้ายเด็ดขาดไม่ว่าอย่างไรก็ตาม อีกไม่นานตัวละครที่สำคัญก็จะทยอยโผล่หน้าออกมาให้นางเห็นน่าเสียดาย!!ตามเส้นเรื่องของนิยายเรื่องนี้ นางจะเป็นผู้ไปพบกับอ๋องน้อยบุตรชายที่เป็นแก้วตาดวงใจของเว่ยอ๋อง แต่กลายเป็นว่าสตรีนิสัยเสียผู้นั้นเป็นผู้ไปพบเขาเข้าเสียก่อน ร้อยวันพันปีนางไม่เคยได้ย่างก้าวออกจากบ้าน แต่ไฉนเลยวันนี้นางถึงได้ออกไป“คุณหนูเจ้าคะ” หญิงรับใช้ของฟู่เหยาเหยาเข้ามารายงานในสิ่งที่ตนเองทราบ“ได้ความว่าอย่างไรบ้าง”“จริงอย่างที่คุณหนูคาดเดาเอาไว้ไม่ผิด คุณหนูใหญ่ได้ไปพบกับเว่ยอ๋องมาจริง ๆ บุรุษที่พูดคุยกับท่านโหวเมื่อตอนก่อนฟ้ามืดก็เป็นองครักษ์ของเขาเจ้าค่ะ” เสี่ยวเชี่ยนเล่า“ถึงว่า ข้าถึงไม่เห็นเว่ยอ๋อง” ฟู่เหยาเหยารู้สึกอารมณ์เสีย นี่เป็นครั้งแรกที่การคาดเดาของนางผิดพลาดอุตส่าห์ตั้งใจจะออกไปพบกับเว่ยเจิ้งหยาง ตั้งใจจะทำให้เขาประทับใจ แต่กลายเป็นว่าบุรุษผู้นั้นได้ไปพบกับสตรีเช่นนาง น่าหงุดหงิดเป็นที่สุด“บ่าวยังได้ยินมาอีกว่า คุณหนูใหญ่เกื

  หลังจากที่เขาปล่อยนางลง ฟู่ลี่อิ๋งก็มุ่งหน้าไปที่โต๊ะดูดวงในทันที แต่เมื่อมาถึงก็ต้องพบกับความว่างเปล่า“เกิดอะไรขึ้น หมอดูล่ะ” คนตัวเล็กเกาหัวแกรก ๆ นางอุตส่าห์เสี่ยงตายปีนบันไดขึ้นมาหาเขา แต่กลับพบแต่ความว่างเปล่า“เจ้ามาดูดวงกับท่านหมอดูเหรอ” ผู้ดูแลศาลเจ้าเอ่ยทักเมื่อเห็นสตรียืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ตรงจุดที่เคยเป็นร้านหมอดู“เจ้าค่ะ ข้าน้อยมาดูดวง”“แย่จัง ท่านหมอย้ายไปตั้งแผงที่อื่นแล้ว” บุรุษอาวุโสที่น่าจะเป็นผู้ดูแลศาลเจ้าบอกแก่นาง“ตั้งแต่เมื่อไหร่”“ตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน”หลายวันก่อนคงไม่ใช่วันที่นางถูกจับตัวหรอกใช่ไหม“ท่านพอจะรู้หรือไม่ว่าท่านหมอดูไปตั้งร้านที่ไหน” นางถาม“บนเขาหลังศาลเจ้า” ผู้ดูแลชี้นิ้วไปยังทางขึ้นเขา ดวงตากลมตามองตามนิ้วมือของผู้ดูแลศาลเจ้าที่ชี้ไปทางเชิงเขา บุรุษวัยกลางคนยิ้มแป้นแล้วค่อย ๆ กวาด

v  “ยังไม่หายเหนื่อยเลย ข้ายังไม่หายเหนื่อยเลย” เว่ยเจิ้งหยางอ้าง“จะเหนื่อยอะไรกัน ท่านแข็งแรงจะตายไป ตอนที่เดินขึ้นมา ข้าไม่ได้ยินเสียงหอบหายใจของท่านเลยสักนิด” ใครบ้างไม่รู้ว่าเว่ยอ๋องแข็งแรงขนาดไหน ออกรบสู้ศึกไปทั้งแผ่นดิน เชี่ยวชาญการรบทุกรูปแบบ วรยุทธของเขาย่อมเหนือกว่าคนทั่วไป“แต่ข้าเหนื่อยจริง ๆ นี่นา”พูดจบเขาก็ไปนั่งที่ริมผา หันหน้าออกไปชื่นชมทิวทัศน์ของเสิ่นหนาน โดยไม่ได้สนใจว่าเจ้าตัวเล็กจะทำหน้าเช่นไร“ท่านอ๋อง” น้ำเสียงของฟู่ลี่อิ๋งอ่อนลงอย่างชัดเจน สายตาของนางมองตัวเว่ยอ๋องที่ไปนั่งอยู่ริมผากับทางลงเขา ด้วยอาการสองจิตสองใจเส้นทางที่เคยสว่างไสวเมื่อครู่ถูกเงามืดแห่งรัตติกาลค่อย ๆ ปกคลุมจนมองไม่เห็นขั้นบันได ตอนเสียงกิ่งไม้ร่วงหล่นกระทบพื้น ส่งเสียงดังไปทั่วทั้งพื้นที่ นางจำใจวิ่งไปนั่งข้าง ๆ เขา อย่างน้อยตรงนี้ก็ปลอดภัย พวกผีไม่หลอกเชื้อพระวงศ์หรอกมั้ง เคยได้ยินว่าเชื้อพระวงศ์ทั้งหลายมีเชื้อสายมังกร เทพผียำเกรง&n

  สตรีตัวเล็กสวมชุดเสื้อผ้าสีฟ้าเหมาะสมตามฤดู เส้นผมดำขลับที่ปกติจะปล่อยสยาย ถูกนางมัดด้วยผ้าแพรธรรมดาแล้วรวบเอาไปไว้ด้านหลัง เพื่อป้องกันไม่ให้เส้นผมของตนร่วงหล่นลงไปเกะกะ ใบหน้าที่ไม่ได้แต่งแต้มสีสันเต็มไปด้วยความอ่อนโยน งดงามผุดผ่องดูบริสุทธิ์และน่ารักตอนที่ยังเป็นดาราชื่อดัง นางไม่เคยทำอะไรเช่นนี้ ไม่ใช่เพราะไม่อยากทำ แต่เพราะนางไม่มีเวลาที่จะปลีกตัวไปทำ เมื่อได้มาอยู่ในร่างของคุณหนูรองตระกูลฟู่นางจึงอยากแบ่งปันให้กับผู้ทุกข์ยาก เรื่องหนึ่งที่สำคัญ ชื่อเสียงของนางจากการทำเรื่องนี้จะต้องไปเข้าหูตัวละครสำคัญที่นางคาดหวัง“คุณหนูรอง” เด็กหญิงวิ่งมาดึงกระโปรงของนาง จนฟู่เหยาเหยาที่ยืนอยู่เซถลาไปด้านหลังนางผินหน้าไปดู เห็นว่าเป็นสตรีตัวเล็ก ๆ วัยไม่น่าจะเกินห้าขวบ เสื้อผ้าสกปรกมอมแมม ผมเผ้าดูก็รู้ว่าขาดการดูแล“เจ้านี่” เสี่ยวเชี่ยนทำท่าจะดุแม่นางน้อยที่เขามาทำให้เจ้านายของตนเกือบได้รับบาดเจ็บ“ไม่เป็นไร เสี่ยวเชี่ยน ฟังนางสักหน่อย” ฟู่เหยาเหยาหันไปห้ามป

  สายตาของนางมองหน้าบิดาด้วยแววตาแห่งความว่างเปล่า ที่เขาทำเช่นนี้ก็เพราะไม่เชื่อว่านางไม่ได้ทำจริง ๆ สินะ สตรีที่นิสัยเช่นนาง ต่อให้พูดเช่นไรก็คงไม่มีใครเชื่อ ฟู่ลี่อิ๋งผินใบหน้าไปมองรอบ ๆ ห้อง พ่อบ้านฟู่ บ่าวรับใช้ รวมถึงพี่น้องคนอื่นในเรือนที่มามุงดูเหตุการณ์ ทุกคนต่างก็ไม่มีใครเชื่อนางและดูเหมือนพวกเขาจะลุ้นให้นางถูกบิดาลงโทษโดยเร็วเสียที นางเห็นพวกเขาบางคนลอบยิ้มบาง ๆ บ้างส่งเสียงซุบซิบนินทาเบา ๆ“ข้าไม่ได้ทำ” นางยังคงยืนยันว่าตนเองไม่ได้และไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้“โบยนางจนกว่านางยอมปริปาก” น้ำเสียงของผู้เป็นบิดาเด็ดขาด เขาต้องลงโทษนาง ให้นางรู้สำนึกเสียบ้าง จะได้หยุดนิสัยเอาแต่ใจที่น่าเอือมระอาเช่นนี้เสียที“ต่อให้ท่านโบยข้าให้ตาย ข้าก็จะยังยืนยันคำเดิมว่าไม่ได้ทำ” นางสลัดบ่าวรับใช้ผู้ชายสองคนที่จับแขนนางเอาไว้ออก มองผู้เป็นบิดาด้วยสายตาหยิ่งทระนงพร้อมกับนอนราบลงกับพื้นเพื่อรอการลงทัณฑ์ หญิงสาวกัดแขนเสื้อของตัวเองแน่น นางสัญญากับตัวเองเ