All Chapters of ตัวร้ายอย่างข้าต่อไปนี้จะเป็นคนดี: Chapter 11 - Chapter 16

นับตั้งแต่วันที่นางได้เข้ามาอยู่ในโลกของนิยาย ฟู่เหยาเหยาก็ตั้งใจจะปฏิวัติเนื้อเรื่องใหม่ นางจะไม่เป็นนางเอกที่ถูกนางร้ายเช่น ฟู่ลี่อิ๋งรังแกทำร้ายเด็ดขาดไม่ว่าอย่างไรก็ตาม อีกไม่นานตัวละครที่สำคัญก็จะทยอยโผล่หน้าออกมาให้นางเห็นน่าเสียดาย!!ตามเส้นเรื่องของนิยายเรื่องนี้ นางจะเป็นผู้ไปพบกับอ๋องน้อยบุตรชายที่เป็นแก้วตาดวงใจของเว่ยอ๋อง แต่กลายเป็นว่าสตรีนิสัยเสียผู้นั้นเป็นผู้ไปพบเขาเข้าเสียก่อน ร้อยวันพันปีนางไม่เคยได้ย่างก้าวออกจากบ้าน แต่ไฉนเลยวันนี้นางถึงได้ออกไป“คุณหนูเจ้าคะ” หญิงรับใช้ของฟู่เหยาเหยาเข้ามารายงานในสิ่งที่ตนเองทราบ“ได้ความว่าอย่างไรบ้าง”“จริงอย่างที่คุณหนูคาดเดาเอาไว้ไม่ผิด คุณหนูใหญ่ได้ไปพบกับเว่ยอ๋องมาจริง ๆ บุรุษที่พูดคุยกับท่านโหวเมื่อตอนก่อนฟ้ามืดก็เป็นองครักษ์ของเขาเจ้าค่ะ” เสี่ยวเชี่ยนเล่า“ถึงว่า ข้าถึงไม่เห็นเว่ยอ๋อง” ฟู่เหยาเหยารู้สึกอารมณ์เสีย นี่เป็นครั้งแรกที่การคาดเดาของนางผิดพลาดอุตส่าห์ตั้งใจจะออกไปพบกับเว่ยเจิ้งหยาง ตั้งใจจะทำให้เขาประทับใจ แต่กลายเป็นว่าบุรุษผู้นั้นได้ไปพบกับสตรีเช่นนาง น่าหงุดหงิดเป็นที่สุด“บ่าวยังได้ยินมาอีกว่า คุณหนูใหญ่เกื

  เมื่อได้อยู่เงียบ ๆ ตามลำพังฟู่ลี่อิ๋งดันหวนคิดถึงเหตุการณ์ในปีนั้น ในปีที่นางอายุแค่เพียง 9 ขวบ ครอบครัวมีสุขพร้อมหน้า แต่แล้ววันหนึ่งในวันที่อากาศหนาวจัดหิมะโปรยปราย จนทั้งลานบ้านอาบไปด้วยสีขาวบริสุทธิ์ของหิมะนั่นเป็นวันที่นางได้พบหน้ากับน้องสาวต่างมารดาเป็นครั้งแรก ฟู่ลี่อิ๋งในวัยเด็กไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น นางเห็นสีหน้าของมารดาเต็มไปด้วยความผิดหวัง เสียใจและทุกข์ระทม คงเป็นเพราะไม่ได้คาดคิดว่าสามีที่นางรักสุดหัวใจจะเป็นบุรุษเช่นนั้นนางหวีดร้องโวยวายและทำร้ายฟู่เหยาเหยาจนเลือดตกยางออก ตอนนั้นเอง ที่ฝ่ามือของบิดาฟาดลงมาที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของนางในวัยแค่เพียง 9 ขวบ ผู้ที่ถูกบิดาทะนุถนอมมาตลอดชีวิตฟู่โหวตบหน้านาง ความเจ็บปวดร้าวลึกไปยังก้นบึ้งของหัวใจ บิดาที่เคยรักนางเป็นที่สุด ผู้ที่ไม่เคยลงไม้ลงมือกับนางเลยสักครั้งตั้งแต่นางเกิดมา แต่วันนั้นท่านพ่อเป็นผู้ลงมือตบหน้านาง เพียงเพราะต้องการปกป้องฟู่เหยาเหยา ฟู่ลี่อิ๋งจำรอยยิ้ม ของฟู่เหยาเหยาได้ดี นางลอบยิ้มและตั้งใจให้มีแค่เพียงฟู่ลี

  เว่ยเจิ้งหยางรู้สึกว่าตัวเองตัดสินใจไม่ผิดที่ตามนางขึ้นมาด้านบนด้วยกัน นางอายุเท่าไหร่กันแล้ว ได้ยินว่าปีหน้าก็ครบ 18 ไม่ใช่สตรีวัยเยาว์อีกต่อไปแล้ว เหตุใดจึงไม่รู้จักระวังเนื้อระวังตัว ซ้ำยังขึ้นมาบนที่เปลี่ยว ๆ เช่นนี้ หากมีผู้ที่คิดไม่ดีขึ้นมา สตรีตัวแค่นั้นจะเอาแรงที่ไหนไปสู้แค่เดินขึ้นภูเขาเตี้ย ๆ แค่นี้นางก็หมดแรงแล้ว ไหนเลยจะไปต่อต้านผู้อื่นได้ แค่เป่าเทียนนางจะเป่าดับหรือเปล่าเถอะ แล้วพูดก็พูดนางอายุเลยวัยออกเรือนไปแล้วหลายปี สาเหตุที่ยังไม่แต่งงานคงเพราะนิสัยร้ายกาจของนางกระมัง  ใช้เวลาอยู่ราว ๆ ครึ่งชั่วยาม ฟู่ลี่อิ๋งก็ขึ้นไปจนถึงชั้นบนสุดของยอดเขา เจ้าของร่างเล็กแบบบางหันไปมองหน้าบุรุษที่เดินนำหน้านางขึ้นมา ‘เว่ยอ๋องช่างแข็งแรงนัก’ เดินขึ้นมาตั้งหลายร้อยขั้นเหตุใดเขาจึงดูไม่เหนื่อยเลยสักนิด ผิดกับนางที่แทบจะเป็นลมตายอยู่แล้ว ถ้าไม่เพราะอยากดูดวงนางไม่ขึ้นมาบนนี้ให้เสียเวลาชีวิตหรอกคนตัวเล็กไม่ได้มีสติจะหันไปม