Semua Bab ลวงเงารัก: Bab 41 - Bab 50

ร่างสูงใหญ่เดินวนไปเวียนมาอยู่หน้าห้องฉุกเฉินไม่คิดจะนั่งลงบนเก้าอี้แม้แต่นิด เพราะถึงอย่างไรก็นั่งไม่ติด เพื่อนรักของเขายังอยู่ในห้องที่ทั้งหมอและพยาบาลต่างก็พากันหายเข้าไปนานมากแล้วก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าจะมีใครออกมา ตติยะไม่อาจรู้ได้ว่าเพื่อนของเขาอาการหนักแค่ไหน แต่ดูจากความบอบช้ำภายนอกแล้ว สำหรับเขาบอกได้เลยว่า...มากในที่สุดเวลาที่ชายหนุ่มรอคอยก็มาถึง เมื่อประตูถูกเปิดออกแล้วก็มีเจ้าหน้าที่เข็นเตียงคนไข้ออกมา ใบหน้าหวานมีรอยช้ำและซีดเผือดทำให้เขาห่วงแสนห่วง ร่างสูงใหญ่ถลาเข้าไปหาคว้ามือบางมากุมไว้พร้อมเดินตาม“แซนด์...”ตติยะเรียกเธอ แต่เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังนอนนิ่งเขาก็เริ่มใจเสีย จึงหันมาถามกับนายแพทย์สูงวัยที่เดินตามมาด้วยความร้อนใจ“ทำไมเพื่อนผมยังไม่ฟื้นล่ะครับคุณหมอ”“หมอให้ยานอนหลับครับ ไม่ต้องห่วงนะครับ อาการคนไข้ไม่หนัก เพียงแต่ต้องพักผ่อนเยอะๆ เท่านั้น ตอนนี้หมออนุญาตให้ย้ายออกไปพักที่ห้องพักผู้ป่วยได้แล้วครับ คุณต้องการห้องแบบไหนติดต่อกับทางเจ้าหน้าที่ได้เลยครับ”ชายหนุ่มปล่อยมือหญิงสาว ก่อนจะทำสีหน้าลำบากใจแต่ก็ต้องเอ่ยถาม เพราะมันเป็นเรื่องสำคัญอย่างมาก“เอ่อ...ผมเห็น

ประตูห้องคนไข้พิเศษถูกเปิดขึ้นอีกครั้งเมื่อเวลาหกโมงเย็นของวัน พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของตติยะก้าวเข้ามา วันนี้แม้เขาอยากอยู่กับเอื้อมทรายแต่จำต้องไปดูแลทุกอย่างแทนเรฟกับอานินท์เพราะทั้งสองคนยังต้องพักอยู่ที่นี่อีกคืน ชายหนุ่มตรงเข้ามาหาหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงด้วยความเป็นห่วง พยาบาลพิเศษที่ถูกจ้างมาดูแลเงยหน้าขึ้นมองเขาก่อนจะพูดกับคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง“คุณคะ คุณผู้ชายกลับมาแล้วค่ะ”ไร้เสียงและปฏิกิริยาตอบกลับจากหญิงสาวที่นอนตะแคงหันมองออกไปนอกหน้าต่าง พยาบาลสาวยิ้มจืดเจื่อนให้ชายหนุ่ม เขาขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ แต่คิดว่าเอื้อมทรายอาจจะไม่พอใจที่เขาทิ้งเธอไปเมื่อเช้าทั้งที่เธอขอให้อยู่เป็นเพื่อน ง้อนิดเดียวหญิงสาวก็ยิ้มได้เหมือนเดิมนางพยาบาลสาวเห็นว่าทั้งสองอาจจะต้องการความเป็นส่วนตัวจึงขอตัวออกไป“เอ่อ...งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ”ลับร่างของพยาบาลสาว ชายหนุ่มเอ่ยเรียกเพื่อนรักด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มที่ติดจะอ้อนในทีตามแบบฉบับของตนเอง เวลาที่ต้องใช้กลยุทธ์ในการงอนง้อเธอ“แซนด์...ใจคอจะไม่ทักติวหน่อยเหรอ”เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังเงียบก็พูดต่อ“ว้า...แซนด์โกรธใช่ไหมเนี่ย ติวขอโทษนะที่เมื่อเช้าทิ้

ตติยะกำลังอยู่ในเวลเลโอ แบล็ก ทิว ใบหน้าของชายหนุ่มขึงขังด้วยความขุ่นเคืองกับสิ่งที่เพิ่งได้ฟังมาจากเลขาของเขาซึ่งไปรับเขากับเรฟที่ลงเครื่องที่สนามบินเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ตติยะโดนผู้เป็นพ่อเรียกตัวไปเยอรมนีด่วนด้วยเรื่องที่เกิดขึ้นกับเรฟ เนื่องจากเหตุการณ์ที่พี่ชายของเขาถูกไล่ประกบยิงนั้นไม่ใช่เพียงอุบัติเหตุธรรมดา หากเรฟกับอานินท์ไม่ได้ให้การกับตำรวจถึงจุดนี้เพราะคนร้ายยังไม่ทันได้ลงมือ รวมทั้งเรื่องรถที่มีข้อผิดพลาดซึ่งวิชัยเป็นผู้รายงานให้กับมิสเตอร์เจอเซ่ได้ทราบ เพราะเลขาหนุ่มใหญ่สงสัยว่าสองเรื่องนี้เกี่ยวข้องกัน และเป้าหมายที่แท้จริงก็น่าจะอยู่ที่ตติยะ ขณะที่ตัวตติยะเองยังติดปัญหาของเอื้อมทรายอยู่ แต่เมื่อถูกผู้เป็นพ่อออกคำสั่งสายฟ้าแลบมา เขากับเรฟจึงต้องรีบกลับไป หลังจากพบพ่อและเขากับเรฟตอบคำถามท่านทุกอย่าง ก็ลงความเห็นไปในทางเดียวกันว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นน่าจะมีสาเหตุมาจากการเข้ามาบริหารงานอย่างเต็มตัวของตติยะ หากยังไม่แน่ชัดว่าคนบงการเป็นคนในประเทศไทยเองหรือว่าประเทศอื่นๆ ในเอเชีย มิสเตอร์เจอเซ่ให้สองหนุ่มตัดสินใจว่าจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของท่าน หรือพวกเขาจะจัดการทำให้บอร์ดบริห

ร่างได้สัดส่วนสวยงามในชุดเสื้อตัวโคร่งกับกางเกงขาสั้นชะงักเท้า เมื่อเห็นความผิดปกติที่หน้าบ้านครึ่งตึกครึ่งไม้หลังใหญ่ คิ้วเรียวสวยแบบไม่ต้องตกแต่งขมวดมุ่น เพราะรถซึ่งเธออาศัยเดินทางมาเมื่อคืนยังจอดนิ่งสงบอยู่หน้าบ้านแน่นอนว่าหลังจากจูบอันแสนเร่าร้อนนั้นผ่านไป ชายหนุ่มก็กลับไปเย็นชาเหมือนเดิม ส่วนเธอก็ได้แต่เก็บความรู้สึกเจ็บลึกของตัวเองกลับไปนอนร้องไห้ในห้อง ทั้งยังก่นด่าตัวเองนับครั้งไม่ถ้วนที่เจ็บแล้วไม่เคยจำ ย้ำกับใจดวงน้อยกี่ครั้งว่าอย่าไปสนใจทว่าเพียงได้พบกันหลังจากเขาหายไปนาน เธอก็กลับไปโง่เง่ายอมให้เขาเอาเปรียบได้เหมือนเดิม“สิบโมงกว่าแล้ว ยังไม่ไปทำงานอีกเหรอ”ชินานางรำพึงแล้วก็ต้องด่าตัวเองที่ไม่อาจละความสนใจจากเขาได้อีกแล้ว ใบหน้างามสะบัดหนีพยายามคิดว่าไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แล้วนั่งลงที่ซุ้มเฟื่องฟ้าเปิดหนังสือนิยายอ่านไปเรื่อยๆ สลับกับหยิบฝรั่งในจานที่ถือมาด้วยขึ้นกัด เพราะวันนี้เธอเข้าเวรดึกจะออกไปทำงานประมาณบ่ายแก่ๆ จึงไม่ต้องเร่งรีบมากนักครึ่งชั่วโมงผ่านไปรถคันเดิมยังไม่ขยับ คนตัวโตสูงใหญ่ก็เงียบหาย บ้านยังปิดสนิท หญิงสาวชักเอะใจทั้งที่ไม่อยากให้ความสนใจ ทว่าสมองน้อยๆ

การทานอาหารกลางวันเป็นไปอย่างอึดอัด บนโต๊ะมีเพียงภรวีคนเดียวเท่านั้นที่พูดมากที่สุดเพราะเจ้าหล่อนพยายามเอาใจชายหนุ่ม ตักนั่นนี่ให้เพื่อแสดงให้เห็นถึงความสนิทสนมระหว่างตนเองกับตติยะข่มผู้หญิงอีกสองคน ส่วนชายหนุ่มแม้อยากจะพูดคุยกับเพื่อนสาวของตัวเองก็พูดไม่ออกเมื่ออยู่ต่อหน้าบุคคลที่สามสี่ ทั้งมันยังเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างคนสองคนอีกด้วย จึงได้แต่นั่งมองใบหน้าหวานที่ค่อนข้างซีดสลับคุยโต้ตอบกับภรวีบ้างในบางครั้ง กระทั่งทานเสร็จแล้วบรรดาสาวๆ เริ่มขอตัวไปเข้าห้องน้ำเขาก็ยังไม่มีโอกาสได้พูดกับเพื่อนสักคำ คนร่างสูงใหญ่ได้แต่นั่งนิ่ง พยายามทำสีหน้าให้ปกติที่สุด ในสมองคิดหาโอกาสที่จะได้อยู่ตามลำพังเพื่อพูดคุยกับหญิงสาวที่หน้าห้องน้ำภรวีก้าวออกมาก่อนเป็นคนแรก ปกติแล้วเธอต้องใช้เวลาอยู่ในนี้นาน ดูความเรียบร้อยและเติมสีสันที่อาจจะลดลงเพิ่มลงไปบนใบหน้า หากแต่ตอนนี้จิตใจร้อนรนจนทนต่อไปไม่ได้อีกแล้ว หลังจากพยายามสะกดตัวเองไม่ให้สติแตกแล้วยังสงบมาจนถึงตอนนี้ได้ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว ร่างอวบอัดก้าวออกไปหลบมุมหนึ่งของร้าน มองซ้ายมองขวาจนมั่นใจว่าแถวนี้ไม่มีใครก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรออก เมื่ออีกฝ่ายรับ