Semua Bab State Red Sun ร้ายซ่อนรักฉบับโหด: Bab 121 - Bab 130

เขาวางฉันลงบนเตียงแล้วถอดเสื้อผ้าฉันออกหมดทุกชิ้น หยาดน้ำตาไหลผ่านรวงแก้มอย่างไร้เสียงสะอื้น หลับตาลงไม่อยากรับรู้อะไรทั้งสิ้น ได้ยินเสียงชิ้นผ้าหล่นกระทบพื้นเบาๆ ริกกี้คงถอดเสื้อตัวเอง ไม่นานหลังจากนั้นน้ำหนักจากร่างสูงก็ทาบทับลงมา เรียวขาฉันถูกจับแยกออก นิ้วเกลี่ยไล้วนอย่าง

“เพนนี? เกิดอะไรขึ้นคะ”น้ำเสียงของพ่อฟังดูร้อนใจผิดปกติจนฉันไม่มีเวลาหาข้อแก้ตัวให้ตัวเอง ถามกลับอย่างสงสัย(เพนนีกรีดข้อมือเอง อาการสาหัสตอนนี้ยังอยู่ในห้องฉุกเฉิน)“อะไรนะคะ!?”ฉันหันขวับไปมองหน้าริกกี้อย่างไม่ได้ตั้งใจ หมอนั่นมองตอบสายตาของฉันด้วยสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยราวกับอ่านออกว่ามีเรื่องไม

“ฉันบอกว่าจะกลับ....” “เดี๋ยวไปส่ง!” น้ำเสียงเย็นยะเยือกสวนออกมาทันควัน ฉันเงียบกริบ มองใบหน้าเรียบนิ่งของริกกี้อย่างพูดไม่ออก เขาไม่ได้เปิดประตูให้ฉันแค่มองด้วยสายตาออกคำสั่งก่อนเดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับ ฉันมองตามร่างสูงไปด้วยสายตานิ่งๆ แต่ในใจร้อนรนบอกไม่ถูก ทำไมเขาต้องวุ่นวา

“แถวนี้ร้านไหนอร่อย” “ไม่รู้” “ไม่รู้ งั้นไปกินแถวคอนโดแล้วกัน” “เดี๋ยวสิ! รู้ก็ได้....” ฉันเม้มริมฝีปากแน่น รีบตะโกนหยุดริกกี้ที่ทำเหมือนจะหักรถเลี้ยวออกสู่ถนนใหญ่ หมอนั่นกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที ฮึ่ยยย “ร้านราดหน้าหมี่กรอบตรงหัวมุมนั่นก็อร่อย”

“รูปแม่ฉันเอง” “หน้าเธอดูไม่เหมือนแม่นะ” “อืม ใครๆ ก็ว่าฉันเหมือนพ่อมากกว่า” ริกกี้ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาเดินมาทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงฉันอย่างถือวิสาสะ “เฮ้ยนี่ลุกขึ้นมาเลยนะ” ฉันตะโกนบอกอย่างเป็นเดือดเป็นร้อน เพิ่งรู้ตัวว่ามีผู้ชายอยู่ในห้องนอน กระวนกระวาย