All Chapters of ปมแค้นอสูรกายร้ายพ่ายนารี NC18+: Chapter 1 - Chapter 10

บ้านกสิเทพพาณิชย์ ธุรกิจที่ตระกูลนี้ได้ทำสืบทอดกันมา คือการส่งออกเพชรพลอย โดยมีนายศรเทพผู้เป็นบิดาคอยควบคุมดูแล ด้วยนิสัยที่เขาไม่ค่อยไว้ใจใคร เมื่อครั้งหนึ่งนั้นเขาเคยได้ทำในสิ่งที่น่าละอายต่อวงศ์ตระกูล ด้วยการทุจริตทางการค้า หวังให้ตระกูลได้หลุดพ้นจากการล้มละลายมาได้ เพราะการบริหารที่ผิดพลาดของเขาเอง จนทำให้บริษัทของเพื่อนสนิทได้ล้มละลายแทน เพราะกลโกงของเขา แม้จะรู้สึกผิดบ้างแต่ก็ไม่รู้ว่าเพื่อนย้ายไปอยู่ที่ไหน นับตั้งแต่วันนั้นก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย วันนี้ทุกคนในบ้านกำลังวุ่นวาย เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นงานวันเกิดของลูกสาวคนรอง ซึ่งบ้านกะสิเทพพาณิชย์ มีลูกทั้งหมดสามคน พี่ชายคนโตชื่อคาวีอายุสามสิบปี เรียนจบปริญญาโทจากเมืองนอก ลูกสาวคนรองชื่อรวีอายุยี่สิบแปดปี เรียนจบปริญญาตรีจากเมืองนอกเช่นกัน ทั้งสองโพรไฟล์ดีมีหน้ามีตาทางสังคม ซึ่งเป็นที่รู้จักในแวดวงไฮโซ ส่วนน้องคนสุดท้องชื่อนารีอายุยี่สิบหกปี เรียนจบปริญญาตรีด้วยเกรดนิยมอันดับอันดั

วันเกิดของรวีพิเศษกว่าทุกปี เนื่องจากวันนี้ มีแขกคนสำคัญมาร่วมงานด้วย เขานั้นคืออาร์มันโด้นักธุรกิจหนุ่มที่รวีนั้นหมายมั่นปั้นมือจะเอาชายหนุ่มมาเป็นคู่นอนให้ได้ แขกที่มาร่วมงานต่างก็แต่งองค์ทรงเครื่องมาประชันโฉมกันอย่างไม่มีใครยอมใคร โดยเฉพาะเจ้าของวันเกิดที่ใส่ชุดราตรีเกาะอกสีแดงโชว์เต้าขาวอวบ เปิดแผ่นหลังโชว์เนื้อหนังมังสา จนใครต่อใครต่างก็ชื่นชมในความงามและเซ็กซี่ของรวี "สุขสันต์วันเกิดนะรวี" พิงค์เพื่อนสนิทของรวี และผองเพื่อนอีกหลายคน เดินเข้ามาในงานที่มีสาวสวยสุดเซ็กซี่ยืนต้อนรับแขกอยู่หน้างาน ก่อนที่พิงค์จะชะเง้อชะแง้มองหาใครบางคน ที่หวังว่าจะเจอเขาในค่ำคืนนี้ "ขอบใจมากนะพิงค์ ไม่ต้องมองหาหรอก พี่คาวีไม่อยู่บ้าน คงจะออกไปทำตัวเจ้าสำราญอยู่ที่ไหนสักแห่ง ขอบใจทุกคนนะเชิญด้านในเลยจ้า" รวีหยิบของขวัญจากเพื่อน ก่อนจะเชื้อเชิญทุกคนเข้าไปในงาน โดยมีคนนำทางพาไปนั่งในที่จัดไว้ให้สำหรับแขกแต่ละโซน ในขณะที่ทุกคนสนุกสนานสรวลเสเฮฮา มีความสำราญรื่นรมย์ใจ คงไม่มีใครรู้ว่านารีลูกสาวคนเล็กของบ้าน กำลังวุ่นอยู่กับการจัดแจงทุกอย่างภายในงานให

ในขณะที่นารีกำลังหมองหม่นในชีวีต ซึ่งเธอไม่คาดคิดว่าจะต้องมาเจอกับเรื่องแบบนี้ การแต่งงานที่เกิดจากเงื่อนไขบ้าบอนั่น คงจบสิ้นกันต่อไปคงไม่แคล้วที่เรือนกายนี้จะต้องโดนย่ำยี ทั้งที่นารีไม่เคยคิดจะมีใคร แล้วทำไมผู้ชายคนนั้นต้องเอาเธอไปผูกมัดกับพันธสัญญา ทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตากันมาก่อน "นารี! นังนารี" เป็นอะไร แล้วร้องไห้ทำไม ชีวิตของแกเกิดมา เพื่อใช้น้ำตาหรือไง ถึงได้ร้องไห้ทุกวี่ทุกวันไม่รู้จักเบื่อแบบนี้" คาวีพูดออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อเขานั้นกำลังจะใช้ให้นารีไปหยิบเหล้ามาให้ "พี่คาวี" นารีพูดพร้อมกับโผเข้าไปกอดพี่ชาย คาวียังคงมึนงงกับการกระทำของน้องสาว เมื่อเขานั้นไม่เคยเห็นนารีเป็นแบบนี้มาก่อน เธอจะร้องไห้จนตัวโยน แต่ก็ไม่เคยโผกอดเขาแบบนี้ "เป็นอะไร ทำไมร้องไห้ยังกับเด็กแบบนี้ หยุดร้องได้แล้ว และไปหยิบเหล้ามาให้พี่หน่อย" แม้คาวีจะปากร้าย ในยามเมามายมักจะกลายเป็นคนละคน แต่ในยามที่เขานั้นไม่ดื่ม คาวีก็คือพี่ชายที่แสนดี เพียงคนเดียวสำหรับนารีที่มีในบ้านหลังนี้

ภายในห้องที่เงียบสงัด เสียงหัวใจของนารีเริ่มเต้นแรงและไม่เป็นจังหวะ จนอาร์มันโด้สัมผัสได้ เมื่อหญิงสาวร่างเล็กตรงหน้า พยายามเก็บอาการตื่นเต้นซ่อนเร้นเอาไว้ แต่ในทางกลับกันเธอนั้นกำลังแสดงความตื่นเต้นออกมาทางสีหน้าและแววตาอย่างชัดเจน จนชายหนุ่มอดที่จะฉีกยิ้มให้กับความไร้เดียงสาของเธอไม่ได้"สนใจนอนซบที่อกของผมสักคืนไหมครับคุณนารี" อาร์มันโด้พูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้เธอ ทำให้นารีลุกขึ้นเดินถอยกรูดอย่างเร็วไว จนหลังของเธอนั้นติดกับผนังของห้อง ในขณะที่ชายหนุ่มนั้นก็ไม่ได้ลดละความพยายาม เมื่อเขานั้นยังคงเดินหน้าเข้าหาเธอ พร้อมกับเอามือยันที่ผนังเอาไว้ โดยมีนารีอยู่ตรงกลางระหว่างแขนทั้งสองข้าง เวลานี้ใบหน้าของเธอแทบจะแนบชิดกับแผ่นอกของเขา "นี่! ถอยออกไปเลยนะ!" นารีพูดตะคอกออกมา ในขณะที่หลับตาเล็กตาน้อยไม่กล้ามองออกไปตรง ๆ พร้อมกับใช้มือเรียวดันอกแกร่งของเขาเอาไว้ แต่สัมผัสนั่นกลับทำให้ใจของเธอเต้นแรง และไม่เป็นจังหวะมากขึ้น เมื่อฝ่ามือเรียวแตะลงไปที่มวลกล้ามของชายตัวโต "กลัวอะไร..ผมไม่ทำ

บ้านอาร์มันโด้ เมื่อชายหนุ่มออกจากบ้านไป นารีได้จัดแจงทำงานบ้านงานเรือนทุกอย่าง โดยที่ไม่อิดออดรีรอให้ใครสั่ง จนป้านวลรู้สึกถูกชะตาและเอ็นดูในความน่ารักของเธอ ซึ่งเป็นสตรีคนแรกที่ผู้ชายอย่างอาร์มันโด้พาเข้าบ้าน มิหนำซ้ำยังนอนในห้องของเขาอีกด้วย แสดงว่าเธอต้องเป็นคนพิเศษสำหรับชายหนุ่มอย่างแน่นอน "หนูนารี ไม่ต้องทำแล้วนั่นมันหน้าที่ของแม่งามตาเขา ถ้าหนูทำเองทั้งหมด ป้ากลัวว่าใครบางคนแถวนี้จะตกงาน" ป้านวลพูดขึ้นลอยๆ ในขณะที่นารีกำลังนั่งเช็ดจานอยู่ในครัว ส่วนงามตานั้นนั่งมองตาปริบๆ ไม่คิดจะช่วยเลยสักนิด แต่นารีกลับไม่บ่นสักคำ แถมเธอยังทำโน่นนี่นั่นไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย "เสร็จแล้วจ้าป้า ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง ถือว่าช่วยกัน" นารีพูดพร้อมกับฉีกยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่สดใส แม้จะมองเห็นรอยช้ำอยู่บ้าง แต่มันก็เริ่มจางลงไปมากแล้ว "ใช่แล้วจ้า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดายปั้นวัวปั้