All Chapters of ปมแค้นอสูรกายร้ายพ่ายนารี NC18+: Chapter 11 - Chapter 20

"ฉันไม่คิดว่าพวกคุณจะมาพลอดรักกันที่นี่ วันนี้เป็นวันพระใหญ่ ยังไงก็ควรมีจิตสำนึกของความเป็นมนุษย์ ที่มีจิตใจสูงกว่าสัตว์หลายเท่า ควรจะไปทำอะไรที่มันบัดสีในที่ลับตาคน" นารีพูดออกมาโดยที่เธอนั้น ไม่ได้ขุ่นเคืองใจในสิ่งที่อาร์มันโด้ทำ แต่เธอไม่ชอบที่เขามาทำอะไรแบบนี้ ในขณะที่เธอนั้นกำลังร้อยมาลัยไหว้พระ "ปากดี เธอเปรียบฉันกับคุณอาร์มันโด้กับสัตว์เหรอ" ลูเซียพูดพร้อมกับตรงเข้ามาที่นารี เพล้ง!! ลูเซียผลักนารีอย่างแรงจนดอกไม้กระจัดกระจายไปทั่ว "โอ๊ย! .." นารีร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อเข็มร้อยมาลัยทิ่มลงไปที่แขนของเธอ แผลฉีกลึกจากแรงกระแทกกับพื้น ทำให้มีเลือดซึมออกมา "นารี! .." อาร์มันโด้ร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะวิ่งเข้าไปดูแผลที่แขนของหญิงสาว ที่เวลานี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใย และรู้สึกเจ็บใจที่คิดทำอะไรให้เธอนั้นต้องเจ็บตัว"ป้านวลขอสำลีผ้าก๊อซแอลกอฮอล์หน่อย" อาร์มันโด้ตะโกนออกไปเสียง

เวลาผ่านไปสองชั่วโมง นารีตัดสินใจเดินขึ้นไปบนบ้าน เธอเปิดประตูเข้าไปในห้องของนักรบ จากนั้นได้วางมาลัยลงบนที่นอนของเขา ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง แล้วจ้องมองไปที่รูปถ่ายของชายหนุ่ม เธออยากให้เขาปกป้องและดูแล แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ เพราะนับจากวันพรุ่งนี้ ทุกอย่างระหว่างเธอกับเขาจะกลายเป็นแค่ทางเส้นขนาน ที่ไม่สามารถมาบรรจบมาพบกันได้อีกเลย นารีหย่อนก้นนั่งลงที่เตียงนอนของชายหนุ่ม ความรู้สึกที่มีได้โหมกระหน่ำเข้ามาภายในใจของเธอ เมื่อหญิงสาวกำลังคิดว่า จะไม่ได้เจอหน้าเขาอีกแล้ว ทั้งที่ความเป็นจริงเธอกับเขาเป็นแค่คนรู้จักกัน แต่ทำไมส่วนลึกของใจถึงต้องการอยู่ใกล้ผู้ชายคนนี้ด้วยก็ไม่รู้ เธอเองก็ไม่สามารถตอบเสียงหัวใจกลับไปได้ แกร๊ก!! เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำให้นารีรีบหันไปมอง ทันใดนั้นชายร่างกำยำก็เดินเข้ามาในห้อง สายตาของเขาแดงก่ำจับจ้องมองมาที่นารีด้วยความสงสัย ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบเฉยจนยากที่จะคาดเดา เขาเดินมาที่หญิงสาว ในขณะที่เธอนั้นทำตัวไม่ถูก เพราะไม่คิดว่านักรบจะกลับบ้าน

เมื่อเชิดลากธันวาออกไปทำให้ผู้บิดาเดินเข้ามาใกล้นารี พร้อมกับมองจ้องไปที่ใบหน้าของลูกสาวคนเล็ก สายตาของชายสูงวัย ไม่มีเยื่อใยของความผูกพันให้เธอเลยแม้แต่น้อย "อย่าคิดหนีไปอีก เพราะคราวหน้าเธอได้เจ็บตัวแน่นารี" คำพูดที่เรียบเฉยแต่แอบแฝงไปด้วยความเย็นชา ที่นารีนั้นสัมผัสได้จากบิดา โลกกว้างใบนี้ช่างไร้ความยุติธรรมให้เธอเหลือเกิน บ้านหลังนี้ที่เธอนั้นอาศัยตั้งแต่เล็กจนโต ช่างไร้สุขมันเต็มไปด้วยความทุกข์ เมื่อบิดามารดานั้นเลือกที่รักมักที่ชัง เวลานี้บิดาเห็นเธอเป็นเพียงแค่ตัวแปร ที่จะนำพาเงินเข้าตระกูลเธอมีค่าแค่นั้นเองสำหรับชายสูงวัย "คุณพ่อควรจะบอกคุณอาร์มันโด้ เรื่องที่นังนารีหนีตามผู้ชายไป เผื่อเขาเปลี่ยนใจเลือกเจ้าสาวคนใหม่ที่ไม่ใช่นางนารี” รวีพูดพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา ภายใต้ดวงตาที่ฉายแววร้ายกาจ เมื่อหล่อนนั้นอยากเป็นเจ้าสาวของอาร์มันโด้จนตัวสั่น "นาขอตัวนะคะ" นารีพูดพร้อมกับเดินลงเรือน เพื่อตรง

วันแต่งงานที่ผู้หญิงทุกคนต่างก็ปรารถนา จะให้เป็นวันดีๆ ที่น่าจดจำไปตลอดชีวิต แต่สำหรับนารีเธอไม่รู้เลยว่าจุดเริ่มต้นมันมาจากไหน เจ้าบ่าวของเธอต้องการอะไร จุดหมายปลายทางของชีวิตอยู่แห่งหนใด แล้วจะมีใครมาเข้าใจเธอ ในวันที่จำใจต้องแต่งงานกับผู้ชายคุ้มดีคุ้มร้ายอย่างอาร์มันโด้ หรือที่เขามีชื่อไทยว่านักรบ "เจ้าสาวมาแล้วค่ะ" รินพูดขึ้นเสียงดัง จนทำให้อาร์มันโด้นั่งคุยอยู่กับแขกผู้ใหญ่ประมาณสิบคน หันมามองนารีที่กำลังเดินพ้นธรณีประตูเข้ามา ด้วยใบหน้าและท่าทางที่สง่างามในชุดไทยสไบสีชมพู ใบหน้าที่แต่งแต้มเอาไว้เพียงนิด กลับสวยสะดุดตาผิดกับรวีที่จัดเต็ม "เชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวประจำที่ได้แล้ว อย่างน้อยก็ควรทำให้ถูกต้องตามประเพณี" นั่นคือเสียงของป้านวล ที่ดูเหมือนว่าบิดามารดาของนารีจะไม่ค่อยชอบใจหญิงสูงวัย ที่เป็นแม่นมของอาร์มันโด้สักเท่าไหร่ เพราะนางนั้นเจ้ากี้เจ้าการสั่งให้ชายหนุ่ม ทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามประเพณี นั่นหมายถึงต้องมีการรดน้ำสังข์ด้วย แล้วถึงจะมีการผูกข้อไม้ข้อมือ

"เอ่อ..คือว่า นาพลั้งมือตีหัวคุณนักรบแตกค่ะ" คำบอกเล่าของนารีทำให้ป้านวลถึงกับเอามือกุมไว้ที่อกด้วยความตกใจ "หนูว่าอะไรนะ แล้วคุณนักรบเป็นอะไรมากหรือเปล่า ต้องไปเย็บแผลไหม" ป้านวลถามออกมาด้วยความห่วงใย และรู้สึกแปลกใจที่นักรบนั้นยอมนารีได้ถึงเพียงนี้ "นาก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ พอดีว่านาบอกคุณนักรบไปอาบน้ำล้างตัว แล้วก็รีบลงมาเอากระเป๋ายา เลยไม่ทันได้ดูแผลค่ะป้านวล" คำพูดของนารีกลับทำให้หญิงสูงวัยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ผู้ชายอย่างนักรบที่แข็งนอกอ่อนในคงกำลังจะแพ้ใจให้กับนารีเป็นแน่ "หนูนารีรีบขึ้นไปดูคุณนักรบเถอะ ถ้าต้องเย็บแผลก็รีบลงมาบอกให้เจสันขับรถให้ จะได้ไปโรงพยาบาล" "ค่ะป้านวล นาขอตัวไปดูคุณนักรบก่อนนะคะ" พูดจบนารีก็รีบเดินขึ้นบันไดไปทันที เธอรู้สึกเป็นห่วงเขาไม่น้อย เมื่อตัวเองนั้นเป็นสาเหตุให้ชายหนุ่มต้องเจ็บตัว