Chapter 9 นารีผู้น่าสงสาร

บ้านอาร์มันโด้                                                                                                     

เมื่อชายหนุ่มออกจากบ้านไป นารีได้จัดแจงทำงานบ้านงานเรือนทุกอย่าง โดยที่ไม่อิดออดรีรอให้ใครสั่ง จนป้านวลรู้สึกถูกชะตาและเอ็นดูในความน่ารักของเธอ ซึ่งเป็นสตรีคนแรกที่ผู้ชายอย่างอาร์มันโด้พาเข้าบ้าน มิหนำซ้ำยังนอนในห้องของเขาอีกด้วย แสดงว่าเธอต้องเป็นคนพิเศษสำหรับชายหนุ่มอย่างแน่นอน        

"หนูนารี ไม่ต้องทำแล้วนั่นมันหน้าที่ของแม่งามตาเขา ถ้าหนูทำเองทั้งหมด ป้ากลัวว่าใครบางคนแถวนี้จะตกงาน" ป้านวลพูดขึ้นลอยๆ ในขณะที่นารีกำลังนั่งเช็ดจานอยู่ในครัว ส่วนงามตานั้นนั่งมองตาปริบๆ ไม่คิดจะช่วยเลยสักนิด แต่นารีกลับไม่บ่นสักคำ แถมเธอยังทำโน่นนี่นั่นไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย                                       

"เสร็จแล้วจ้าป้า ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง ถือว่าช่วยกัน" นารีพูดพร้อมกับฉีกยิ้มออกมาด้วยใบหน้าที่สดใส แม้จะมองเห็นรอยช้ำอยู่บ้าง แต่มันก็เริ่มจางลงไปมากแล้ว                                                                            

"ใช่แล้วจ้า อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดายปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น สุภาษิตบทนี้ก็ใช้ได้อยู่นะ" งามตาลอยหน้าลอยตาพูดออกมา โดยที่ไม่สะทกสะท้านกับคำพูดของป้านวลเลยสักนิด                                               

"แกนั่นแหละงามตา ควรใช้สุภาษิตบทนี้ ขึ้นไปทำความสะอาดชั้นบนได้แล้ว" ป้านวลเอ็ดงามตาออกมาเสียงดัง เมื่อนางนั้นกำลังรู้สึกไม่พอใจกับท่าทีของเด็กในบ้าน ที่ไม่ให้เกียรตินารีเลยสักนิด

"โธ่ป้า ไปก็ได้บ่นจริง" พูดจบงามตาก็ถืออุปกรณ์ทำความสะอาดขึ้นไปด้านบนของบ้าน ทำให้ป้านวลได้มีเวลาที่จะคุยกับนารีเป็นการส่วนตัว                                                                                                                   

"มานั่งนี่สิหนูนารี ป้ามีอะไรจะถามสักหน่อย" หญิงสูงวัยเรียกนารีมานั่งข้างๆ ที่โซฟากว้าง เพราะนางดูจากลักษณะท่าทางผิวพรรณกิริยามารยาท นารีคงไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน                

"ป้ามีอะไรจะถามนาเหรอคะ" นารีเอ่ยขึ้นหลังจากนั่งลงข้างๆ หญิงสูงวัย                                          

"หนูเป็นลูกเต้าเหล่าใคร แล้วทำไมถึงมากับคุณนักรบได้" คำถามของป้านวลทำให้นารีมีใบหน้าสงสัย เธอขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยท่าทางที่มึนงง และแปลกใจ                                                                                            

"ใครคะป้าคุณนักรบ" นารีเอ่ยถามป้านวลออกไป พร้อมกับใบหน้าที่สงสัย                                         

"อ้าว! ก็คุณอาร์มันโด้ไงค่ะ ทุกคนในบ้านส่วนมากจะเรียกคุณอาร์มันโด้ว่านักรบ" คำบอกเล่าของป้านวล ยิ่งทำให้นารีรู้สึกแปลกใจ อาร์มันโด้จะใช่คนเดียวกันกับที่บิดาของเธอนั้นเคยพูดถึงหรือเปล่า

"คือนา...นาวิ่งตัดหน้ารถ แล้วคุณนักรบก็เลยพามาบ้านหลังนี้ค่ะป้า ตอนนี้นาไม่มีที่ไป เพราะถูกพ่อแม่บังคับให้แต่งงานกับชายแปลกหน้า นาเลยหนีออกมาจากบ้านค่ะ" นารีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา พร้อมกับก้มหน้ามองลงต่ำราวกับคนที่สิ้นหวังในทุกสิ่ง                                               

"โถ..แม่คุณ! ทำไมชีวิตถึงโชคร้ายแบบนี้ คนไม่รักกันจะแต่งงานกันได้ยังไง สรุปแล้วหนูเป็นลูกเต้าเหล่าใครป้าพอจะรู้จักไหม" หญิงสูงวัยพูดพร้อมกับกุมมือนารีเอาไว้ อย่างห่วงใยแม้เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่กี่ชั่วโมง

"หนูชื่อนารี กสิเทพพาณิชย์ เป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน ที่ดูเหมือนจะ.." นารีพูดออกมาแค่นั้นน้ำตาของเธอก็ร่วงไหลรินอาบแก้มสองข้างราวกับสั่งได้ เมื่อความเป็นจริงแล้วเธอไม่ต่างอะไร กับเด็กในบ้านที่มีหน้าที่รับใช้และปรนนิบัติทุกคน                                                                                               

"กสิเทพพาณิชย์.." ป้านวลพูดทบทวนนามสกุลของนารี เมื่อนางกำลังคิดว่ามันคือโชคชะตาฟ้าลิขิตหรืออย่างไร นารีถึงได้หนีเสือปะจระเข้แบบนี้ เมื่อหญิงสูงวัยรู้ดีถึงแผนการของนักรบ ที่เขาพร้อมจะทำทุกอย่างให้ตระกูลกะสิเทพพาณิชย์ล่มจม แม้แต่หญิงสาวผู้น่าสงสารที่นั่งข้างๆ อยู่ตรงนี้ ป้านวลเองก็ไม่รู้ว่านักรบนั้นจะละเว้นเป็นเธอหรือไม่ ทุกอย่างที่เขาแสดงออกอาจจะทำไป เพื่อตบตานารีเท่านั้น                                                          

"หนูมีพี่สาวไม่ใช่เหรอ เธอสวยไหม" ป้านวลทราบประวัติของครอบครัวนี้ดี เพียงแค่ไม่เคยเห็นหน้าค่าตา และตอนนี้ทำให้นางเริ่มสงสัย ว่าทำไมนักรบถึงเลือกนารีเป็นเจ้าสาว เพื่อล้างแค้นในครั้งนี้                               

"ทำไมป้ารู้ว่าหนูมีพี่สาวล่ะค่ะ" นารีปาดน้ำตาออกจากแก้มสองข้าง พร้อมกับนิ่วหน้าขึ้นมาด้วยความสงสัย เมื่อเธอนั้นกำลังรู้สึกแปลกใจ รู้สึกว่าคนที่บ้านหลังนี้จะรู้ประวัติของเธอดี                                

"เอ่อ..ทำไมป้าจะไม่รู้จักล่ะ ตระกูลกะสิเทพพาณิชย์ดังจะตาย มีลูกสาวสวยตั้งสองคน ลูกชายคนโตก็หล่อเหลาคมคาย วงการไฮโซเขาร่ำลือกัน ป้าดูข่าวในทีวีบ่อยๆ ก็พอจะรู้บ้าง" ป้านวลรีบพูดเฉไฉ เพราะกลัวว่านารีนั้นจะสงสัย ในคำพูดของนาง                                                   

"เหรอคะป้า" นารีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา พร้อมกับเช็ดน้ำตาออกจากอก้มสองข้าง เมื่อความเป็นจริงนั้น แทบจะไม่มีใครรู้เลยว่าเธอเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน                                                                   

"ยังไงป้าก็อยากให้หนูรับรู้เอาไว้ คุณนักรบไม่ใช่คนใจร้ายอะไร มิหนำซ้ำภายใต้ร่างกายและรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูบึกบึนแข็งแรง แต่หัวใจอาจจะอ่อนแอกว่าใครๆ ก็เป็นได้ ยังไงหนูนารีก็อย่าตัดสินคนแค่การกระทำ ที่บางครั้งมันอาจจะตรงข้ามกับหัวใจ" ในเวลานี้คำพูดของป้านวลยิ่งสร้างความสงสัย ให้กับนารีเป็นร้อยเท่าพันเท่า เมื่อหญิงสูงวัยแน่ใจว่าหากคุณนักรบของนางไม่มีใจให้กับนารีแล้วไซร้ คงไม่พาเข้าบ้านแล้วให้ไปอยู่ในห้องส่วนตัว ของเขาแบบนั้นทั้งคืนอย่างแน่นอน เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องคราวนั้น นักรบไม่เคยพาผู้หญิงเข้าบ้าน มีแต่ผู้หญิงที่คอยวิ่งตามเขาอยู่เป็นขบวน แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจ หรือแยแสใครสักคน แม้จะมีหญิงสาวหลายคนที่คอยติดตามเป็นเงา แต่นักรบก็ไม่มีท่าทีแสดงออกว่าชอบใครเลยสักราย

หลายวันผ่านไปนารีก็ยังคงอยู่ที่บ้านของอาร์มันโด้ เพียงแค่เธอนั้นได้ย้ายไปนอนกับป้านวลตั้งแต่คืนที่สอง ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร เขาชอบใจด้วยซ้ำ ที่เธอนั้นไม่เหมือนผู้หญิงคนไหน เมื่อใครๆ ต่างก็อยากเข้าใกล้เขาแต่นารีกลับพยายามตีตัวออกห่าง ทั้งที่เธอนั้นมีโอกาสที่จะสานสัมพันธ์กับเขาได้ไม่ยากเลย แต่ดูเหมือนนารีนั้นจะไม่ต้องการให้ทุกอย่างระหว่างเขากับเธอเกินเลยไปมากกว่าที่การเป็นแค่คนรู้จัก              

"เชิญค่ะคุณนักรบ" ป้านวลกล่าวเชื้อเชิญชายหนุ่มนั่งประจำที่โต๊ะอาหาร ในเช้าของวันใหม่ ดูเหมือนว่าเวลานี้สายตาของเขาได้มองมายังนารีอย่างมีเลศนัยนั้น ทำให้หญิงสาวที่นั่งหยุดฝั่งตรงข้ามของโต๊ะอาหาร มองเขากลับไป พร้อมกับรีบหลบสายตาคมกริบ ที่จ้องมาอย่างไม่กะพริบตา                                                         

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่านารี ทำไมถึงดูมีท่าทีแปลกๆ ผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า หลายวันมานี้ ดูเหมือนคุณพยายามหลบหน้าผม" อาร์มันโด้เอ่ยถามนารีออกไป ทั้งที่เขานั้นรู้อยู่แก่ใจ ว่าเธอเป็นผู้หญิงประเภทไหน แต่ก็อยากถามเพื่อหยั่งเชิง