Lahat ng Kabanata ng ปมแค้นอสูรกายร้ายพ่ายนารี NC18+: Kabanata 41 - Kabanata 50

พอมาถึงห้องครัวชายหนุ่มขยับขึ้นมาสองฟอง พร้อมกับสมาร์ตโฟนเครื่องแพง จิ้มเข้าไปในกูเกิล เพื่อดูส่วนผสมและขั้นตอนของวิธีการทำไข่เจียว นักรบขะมักเขม้นอย่างตั้งใจทำ ไม่นานไข่เจียวกับข้าวสวยก็พร้อมเสิร์ฟ เขาไม่ลืมที่จะรินน้ำใส่แก้วขึ้นไปให้เธอด้วย เมื่อเขาถือข้าวไข่เจียวเดินเข้ามาในห้อง กลิ่นของมันชอบหอมชวนให้นารีนั้นอยากจะลุกขึ้นไปกินให้เกลี้ยงชาม แต่เวลานี้เธอต้องพยายามข่มใจเอาไว้ เพราะยังไม่หายงอนผู้เป็นสามี นักรบวางแก้วน้ำไว้ที่โต๊ะ ก่อนจะถือจานข้าวเดินตรงไปหานารี "หนูนา ลุกมาทานข้าวได้แล้วครับ ผมจะไปอาบน้ำก่อน กลัวคุณจะบ่นว่าเหม็นอีก รีบลุกมาทานมันจะเย็น" นักรบพูดพร้อมกับเอามือสะกิดที่ต้นแขนของนารีเบาๆ เธอจึงทำเป็นค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ก่อนจะหยิบจานข้าวจากมือของนักรบ ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยไม่พูดไม่จา และก็ไม่ได้กล่าวคำขอบคุณเขาสักคำ ก่อนเดินไปนั่งรับประทานที่โซฟา รสชาติของไข่เจียวค่อนข้างจะเค็มไปนิดหนึ่ง แต่ก็พอรับประทานได้ หรือเป็นเพราะว่าเธอหิวด้วยก็ไม่รู้ นารีจัดการซะเกลี้ยงเล

นักรบโอบนารีเดินลงบันไดมา ในขณะที่ทุกคนกำลังทานอาหารเช้าจวนจะอิ่มแล้ว รวีชำเลืองมองไปที่น้องสาวด้วยหางตาที่ไม่ค่อยชอบใจ เพราะยิ่งนับวันนับรบกับนารีก็ยิ่งผูกพันและดูเหมือนทั้งสองนั้นจะรักกันปานจะกลืน "รู้สึกว่าน้องจะทำตัวติดสามีเกินไปหรือเปล่านารี แล้วเดี๋ยวนี้เดินเองไม่ได้เลยเหรอ ถึงต้องคอยให้คุณอาร์มันโด้โอบขึ้นลงบันได ไม่สบายหรือสำออยกันแน่" รวีพูดพร้อมกับทำหน้าทำตาเบ้ปากออกมา เมื่อเห็นว่าน้องสาวเริ่มจะทำตัวให้อาร์มันโด้เอาอกเอาใจ จนเธอนั้นรู้สึกหมั่นไส้และริษยาที่นารีนั้นกำลังมีความสุขมากกว่าตัวเอง "พอดีว่านาอยากสำออยให้สามีเอาใจ ที่สำคัญวันนี้คุณนักรบต้องคอยดูแลเทคแคร์นา คุณเจสันไปทำงานคนเดียวนะคะ นาขอพาสามีออกไปหาอะไรทานชิลๆ นอกบ้านก่อน" นารีไม่พูดเปล่าเธอเอามือไปคล้องแขนของนักรบเอาไว้ พร้อมกับซบใบหน้าลงไปที่กล้ามมัดใหญ่ของเขา จากนั้นคนทั้งคู่ก็ได้เดินออกจากบ้าน "ว้าว! วันนี้อะไรเข้าสิง

"สงสัยจะมีข่าวดีละมั้ง" ป้านวลพูดออกมาด้วยสีหน้าและแววตาที่เปี่ยมสุข เมื่อนึกถึงทายาทตัวน้อยของนักรบ "ข่าวดีอะไรครับป้า การที่นารีปากร้ายและขี้วีน มันก็ดีอยู่หรอกที่เธอรู้จักตอบโต้คนอื่นบ้าง แต่นั่นไม่เท่ากับที่เธอเอาแต่ใจแล้วก็ชอบร้องไห้ ผมอยากให้เธอเป็นผู้หญิงที่มีเหตุผลเหมือนเดิมมากกว่าครับป้านวล" นักรบไม่ได้เอะใจในสิ่งที่ป้านวลบอกมา เมื่อเขานั้นกำลังเป็นกังวลและเป็นห่วงอาการของนารี "งานนี้มีเซอร์ไพรส์แน่ค่ะคุณหนู แต่ว่าช่วงนี้คุณหนูห้ามขัดใจคุณนารี เธออยากทานอะไร อยากทำอะไร อยากได้อะไร ต้องตามใจเธอทุกอย่างเข้าใจไหมคะ" ป้านวลพอจะเดาออกถึงอาการของนารีที่เป็นอยู่ แม้หญิงสูงวัยจะไม่เคยมีประสบการณ์ เพราะนางนั้นโสดสนิทจนวัยล่วงเลย แต่ก็ไม่เคยคิดที่จะมีใคร เพราะชีวิตนี้ต้องการแค่ได้อยู่ดูแลนักรบ และทายาทตัวน้อยของเขาสืบไป ในช่วงบั้นปลายของชีวิตแค่นี้ป้านวลก็พอใจแล้ว "ผมขอตัวไปดูคุณหนูนารีของป้าก่อนนะครับ และถ้าเขาเอาตู้แช่ไอศกรีมมาส่ง ป้านวลก็จัดการหาที่วางตามความเหมาะสมได้เลย" พูดจบนักรบก็เดินขึ้นห้องไป

พรึ่บ!! เจสันสอดมันเข้าไปในรูสวาทของเธอได้อย่างง่ายดาย แต่ยังคงมีความคับแน่นอยู่มาก เพราะขนาดของความเป็นชายเขานั้นมันใหญ่กว่าชายทั่วไป "อ้า..อ๊ะ!! ทำไมไม่ใส่ถุงฉันไม่เคยเอาสดกับใคร" รวีท้วงติงออกมา ในขณะที่เนื้อนูนอูมเบ่งตอดรัดมังกรยักษ์อย่างเต็มใจ "ผมก็ไม่เคยเอาสดกับใคร ถือว่าเราจะเจ๊ากัน พร้อมนะ! วันนี้ผมจะจัดให้ยับไปเลย อย่าแม้แต่จะคิดร้องขอชีวิต เพราะมันไม่มีประโยชน์" พูดจบเจสันก็บรรเลงจัดการซอยสะโพกเข้าออกถี่ๆ อย่างช่ำชองและชำนาญ ไม่แพ้หญิงสาวที่นอนอยู่ใต้ร่างเลยสักนิด "อ้า ใส่ถุงก่อนได้ไหม... อืม" หญิงสาวพูดจาปนเสียงกระเส่าออกมา ในขณะที่ร่างกายมีความต้องการเกินกว่าจะยุติทุกอย่างลงได้ แต่สมองของหล่อนนั้นก็มีความกังวลอยู่มาก เพราะหากทุกอย่างผิดพลาดนั่นหมายถึง เธออาจจะตั้งครรภ์ได้ และรวีเองก็ไม่เคยคาดคิดที่จะมีลูกกับใคร เพราะเธอไม่ชอบเด็ก แม้ว่าจะเกิดจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอก็ตามที "อ้า อ๊ะ จะใส่

เมื่อคาวีถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน นารีได้เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องหลายรอบ เวลานี้เธอกระวนกระวายใจเป็นที่สุด เพราะดูจากสภาพของพี่ชายแล้วอาการค่อนข้างจะหนัก เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง คาวียังอยู่ในห้องฉุกเฉิน นารีจึงเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้หน้าห้อง เธอนั่งรอสักพักใหญ่ก็มีพยาบาลเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน นารีจึงรีบลุกเดินเข้าไปถาม แต่แล้วเธอกลับรู้สึกหน้ามืด จนทรุดลงไปกองกับพื้น "อ้าว! คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ใครอยู่แถวนี้ช่วยด้วยค่ะคนเป็นลม" และแล้วนารีก็ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินอีกคน แต่เมื่อคุณหมอตรวจดูอาการแล้วกลับเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากกว่า เพราะร่างกายของเธออ่อนเพลีย และเป็นกังวลมากไป จึงทำให้หน้ามืดวูบลงไปแบบนั้น "ฉันเป็นอะไรคะ แล้วพี่ชายฉันเป็นยังไงบ้าง" นารีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะเอ่ยถามนางพยาบาลขึ้น แต่มีหมอหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาหาเธอที่เตียงผู้ป่วย "ยินดีด้วยนะ