All Chapters of ล่ามรักมาเฟีย: Chapter 61 - Chapter 70

คาสิโนดรากอน'ก๊อก ก๊อก ก๊อก'"เข้ามา" ผมเอ่ยอนุญาตแล้ววางยาดมไว้บนโต๊ะ ก่อนจะมองไปที่ประตูที่บอดี้การ์ดเปิดเข้ามา แล้วต้องขมวดคิ้วกับกล่องของขวัญใบใหญ่ที่ผูกไว้ด้วยริบบิ้นสีแดง"กล่องอะไรวะ?" "กล่องจากนายหญิงครับนายท่าน" มันว่าจบก็วางกล่องไว้บนโต๊ะทำงานผม ก่อนที่ผมจะลุกขึ้นยืนสำรวจรอบๆกล่อง และยกขึ้นเช็คน้ำหนักด้วยตัวเองไม่หนัก ไม่น่าจะใช่ระเบิด แต่แทนขวัญทำอะไรแบบนี้เป็นด้วยเหรอ?"แน่ใจใช่ไหมว่าจากนายหญิงของมึง""แน่ใจครับ""ถ้าไม่ใช่ มึงตาย""ครับนายท่าน ผมเอาหัวเป็นประกัน จากนายหญิงแน่นอนครับ" ผมพยักหน้าแล้วหยิบยาดมมาสูดแรงๆ พักนี้ผมต้องแพ้ท้องแทนเมียแน่ๆ เพราะแค่ยืนขึ้นก็เวียนหัวแล้ว แถมยังติดของเปรี้ยวจนแทบจะกินแทนข้าวแต่เมื่อผมดึงริบบิ้นเปิดกล่องออกมา ผมก็ต้องรีบเก็บยาดมและสนใจของในกล่องทันที ในนั้นมีเม็ดโฟมหลากสี และมีกล่องของขวัญแบบเดียวกันเล็กๆอีกหลายกล่องจะแกล้งอะไรผมรึเปล่า?"ในนี้คืออะไร?" ผมถามบอดี้การ์ด ถ้าต้องแกะทุกอันผมจะเอาเวลาที่ไหนไปทำงานหาเงินให้เมียใช้"ผมไม่ทราบเลยครับเพราะนายหญิงไม่ได้บอก นายท่านคงต้องแกะเองครับ" ผมลอบถอนหายใจ ก่อนจะตัดสินใจล้วงเข้าไปในกล

"พอจะเสียไป ก็สำคัญขึ้นมาทันทีเลยนะ"(ไม่ใช่เวลามาย้อนนะแก ทำไงดีอยากกลับไทย แต่ฉันต้องถ่ายโฆษณาอีกเป็นเดือนเลยอ่ะ)ฉันมองพี่องศาแว๊บนึง พอเห็นว่าเขาไม่สนใจมัวแต่นั่งเช็คงาน ก็ปิดสปีคเกอร์โฟนและป้องปากกระซิบกับปลายสาย"เอาตามแผนที่วางไว้ก็ได้ เจ้โทรไปเกริ่นกับเจ้ซีลีน สิ ฉันจะเกลี้ยกล่อมอีกที"(ได้ เดี๋ยววางจากแกฉันบอกเลย ตะ...แต่แกอย่าให้มันหิ้วพี่พิชญ์เข้าห้องนะแทนขวัญ!)ฉันเริ่มรู้แล้วล่ะว่าเจ้อลินเครียดจริง ประโยคสุดท้ายเสียงสั่นเชียว "เฮ้อ ฉันไม่รู้จะช่วยยังไง ถ้าโอเคเมื่อไหร่และอยู่ในช่วงปลอดภัยฉันจะจัดการให้นะ เจ้ก็อย่าเครียดมากล่ะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี"(ขอบใจน้องรัก...แกโตขึ้นมากเลย)"เพราะชีวิตฉันไม่ต้องการอะไรมาก ขอแค่มีคนเข้าใจและรับได้ในสิ่งที่ฉันเป็น มันเลยอยู่ตัวต่างหากเจ้"(อื้ม เหลือแค่ฉันกับซีลีนสินะ อยากลงเอยเหมือนแกจัง)"ฉันรอไปงานแต่งเจ้กับพี่พิชญ์นะ" เจ้อลินเงียบไปทันที แถมยังถอนหายใจเฮือกด้วย"เป็นอะไร เงียบทำไม"(ก่อนที่จะโทรหาแก ฉันโทรหาเขาตั้งห้าสาย เขาไม่รับเลย) มิน่าล่ะถึงนอยและฟุ้งซ่านขนาดนี้"ช่วงนี้พี่พิชญ์ติดต่อไม่ค่อยได้ ไม่ค่อยเจอเพื่อน แต่ฉันว่าไม่

1[อลิน x พิชญ์]จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ของดาราสาวสวยกับหนุ่มฮ็อตเนิร์ดก็เพราะฉันอยากมีเซ็กส์ แต่หาผู้ชายที่เก็บความลับและพร้อมจะเป็นคู่นอนในความลับนั้นมันยากลำบาก ใครก็อยากโอ้อวดว่าได้นอนกับดารา และยิ่งดาราที่กำลังดังเป็นพลุแตกทายาทตึกZER ตระกูลธุรกิจหมื่นล้านอย่างลินอลิน บอกเลยว่ามันขายข่าวเรียกเงินเข้ากระเป๋าได้สบายบางทีความลับฉันอาจจะแตกตั้งแต่ดีลไปร่วมเตียงแล้วก็ได้... แต่วันนี้น้องสาวสุดที่รักก็ได้นำพาเป้าหมายใหม่มาให้ฉัน แฟนคลับผู้เรียบร้อยแสนดีและหล่อมาก! ฉันยังไม่ได้รู้จักถึงพื้นเพแต่มองปราดเดียวก็รู้ว่ารวย นาฬิกา เสื้อผ้า กางเกง รสนิยมดีๆแบบนี้ไม่ใช่ไก่กาอาราเล่จะใส่ได้ส่วนจะดีลได้ไหม...หึ...ฉันขอประเมินจากการวางตัวของเขาก่อนนะ ใช้มาตรฐานและเซนส์ของตัวเองในการวัดนี่แหละ"คุณอลินจะกลับเมื่อไหร่ครับ ผมจะได้ไปส่ง" ฉันยิ้มตอบบางๆ แต่มือแรดไปแตะที่ต้นขาเขา"จริงๆแล้วอยากนั่งอยู่แบบนี้ก่อนค่ะ..." เขาจับมือฉันออกจากขาแล้วประสานกุมมือไว้แทน ก่อนที่จะใช้มืออีกข้างเกาเบาๆที่ฝ่ามือ และจ้องมองตา ค่ะ... มืออุ่นมาก และตาคมกริบที่อยู่หลังแว่นก็เกินจะคาดเดาจริงๆ แต่เขาไม่ใช่หนุ่มเ

พอฉันพยักหน้าตอบ นิ้วยาวก็ตั้งท่าจะถอนออกทันที แต่ฉันรีบจับไว้ และเงยขึ้นมองเขาตาละห้อย มาถึงขนาดนี้แล้ว จะหยุดไม่ได้นะ"ไม่หยุดได้ไหม""ทำไมทำแบบนี้ครับ? คุณอยากวันไนท์สแตนด์ทั้งที่ไม่เคยมาก่อนได้ยังไง?" พี่พิชญ์ถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ฉันดูออกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ไม่เอาเปรียบผู้หญิง และที่สำคัญคงคิดว่าตัวเองกำลังเตือนสติที่ขาดผึ่งของฉันอยู่แต่สติฉันอยู่ครบค่ะ ฉันรู้ว่าตัวเองทำอะไร ฉะนั้นฉันไม่ถอยง่ายๆหรอก อยากเสียตัวให้ผู้ชายชื่อพิชญ์เรื่องนี้อลินไม่เคยล้อเล่น"ฉันคิดว่าเซ็กส์เป็นเรื่องธรรมชาติ และมันก็ไม่ผิดถ้าฉันจะหาความสุขให้ตัวเองบ้าง" เขาเงียบไปสักพัก ก่อนจะถามขึ้นมาอีกครั้งด้วยน้ำเสียงจริงจัง"แน่ใจแล้วใช่ไหมครับ...ว่าครั้งแรกเป็นผม" ฉันพยักหน้าแล้วยกมือโอบแก้มเขา สิ่งที่เขาถามมาตลอดทางจนถึงตอนนี้ ไม่ว่าเขาจะพยายามเตือนสติหรืออะไรก็ตาม แต่เซนส์ฉันมันบอกได้ว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา ไม่ใช่นิสัยหรือฐานะ แต่เป็นบางสิ่งบางอย่างที่เก็บซ่อนภายในต่างหาก หลังแว่นสายตาที่เขาใส่...อาจจะกำลังปกปิดตัวตนบางอย่างไม่ให้ใครรับรู้อยู่ก็ได้ เช่น 'รสนิยมบนเตียง'จนฉันตัดสินใจถามขึ้นมา"ทำไม

ไม่ได้... ตอนนี้ฉันยังคบใครไม่ได้ ฉันมีโปรเจกต์ใหญ่ที่ต้องไปทำที่จีน ความสัมพันธ์ของเราควรจำกัดแค่นี้ ฉันต้องการแค่คู่นอนที่เป็นแค่เพื่อนร่วมเตียงเท่านั้น ไม่ได้อยากสร้างสัมพันธ์จริงจังกับใครแต่นั่นเป็นสิ่งที่ผู้ชายหลายคนต้องการไม่ใช่เหรอ ทำไมเขาถึงอยากผูกมัดกับฉันล่ะ?"เอ้อ ลืมบอกไป เมื่อกี้แม่ของคุณบอกให้เข้าบริษัทค่ะ ถ้างั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ" เมื่อฉันเลี่ยงที่จะให้คำตอบ เขาก็ไม่ได้พูดอะไรกลับมา และไม่สนใจด้วยซ้ำว่าฉันจะทำอะไรต่อ เอื้อมไปหยิบมือถือที่อยู่บนเตียงก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปด้านนอกใช่ ฉันกำลังถูกเมินอย่างจริงจัง... พอเดินหาเสื้อผ้าตัวเองได้และเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำ ออกมาก็ไม่เจอพี่พิชญ์แล้ว ฉันจึงออกมาขึ้นรถตัวเองที่จอดหน้าห้องเขาขับเข้าไปในลิฟต์ และรีบเปิดเก๊ะหยิบแมสก์ขึ้นมาใส่ทันที ซึ่งระหว่างที่รอลิฟต์เคลื่อนลง...ในหัวมีแต่ความคิดที่ถกเถียงกับตัวเองเขาเป็นอะไรวะ? ฉันลินอลินนะ! เมินฉันได้ไง อาศัยอยู่บนยอดตึกไม่เห็นเหรอว่าฉันดังแค่ไหน ตึกไหนที่มีป้ายโฆษณา ก็มีแต่รูปฉันที่เป็นพรีเซนเตอร์สินค้าทั้งนั้นฉันขับรถออกจากตึกที่พี่พิชญ์อยู่มาจอดติดไฟแดงที่สี่แยก ก่อนจะลอบถอน