ตอนที่ 8 ไปไม่ลาสักคำ

เวลาต่อมา

17:05 น.

ด้านศิลาที่วันนี้ยุ่งกับงานที่บริษัททั้งวัน พอเคลียร์งานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเขาก็รีบร้อนมาหาหลานสาวของเพื่อนทันที แต่เมื่อมาถึงบ้านเพื่อนก็พบว่าภายในบ้านเงียบเชียบกว่าปกติ โดยไร้วี่แววของร่างเล็กอรชรอ้อนแอ้นที่เขาคะนึงหาและอยากเจอทั้งวัน ทว่าตาคมกริบก็พลันหันไปเห็นเพื่อนตัวเองกำลังนั่งดื่มน้ำสีอำพันอยู่ที่โต๊ะบริเวณริมสระว่ายน้ำ เขาจึงไม่รอช้าสองขายาวๆก้าวเดินไปทางเพื่อนทันที

"น้องเซียล่ะ หรือว่าอยู่บนห้อง" เมื่อเดินมาถึงศิลาก็เอ่ยถามเตชินท์พลางนั่งลงข้างๆเพื่อน

"ไปแล้ว" เตชินท์ตอบแค่นั้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งไม่ต่างจากใบหน้า แล้วยกแก้วใบใสที่มีน้ำสีอำพันอยู่ก้นแก้วกระดกดื่มรวดเดียวหมด จนลูกกระเดือกเคลื่อนขึ้นลงยามกลืนน้ำเมาลงคอ

ด้านศิลาที่ได้ยินเช่นนั้น คิ้วหนาก็ขมวดเข้าหากันยุ่ง รู้สึกใจหายกับคำว่าไปแล้วของเพื่อน เขาจึงถามต่อทันทีด้วยน้ำเสียงร้อนรน

"ไปแล้ว ไปไหนวะ"

"น้องเซียย้ายไปอยู่ใต้กับยายเค้าแล้ว" เตชินท์ก็ยังคงตอบเพื่อนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเช่นเดิม พลางรินน้ำสีอำพันเติมใส่แก้วของตัวเอง แล้วรินใส่แก้วอีกใบไปวางไว้ตรงหน้าเพื่อน

ศิลาที่ได้ยินเช่นนั้นใจแกร่งก็กระตุกวูบ ตัวชาวาบร่างกายอ่อนแรงไปในทันที โดยไม่มีคำพูดหรือคำถามใดๆออกมาจากปากของเขาเลย ดวงตาคมกริบเริ่มแดงก่ำ น้ำใสๆเริ่มเอ่อคลอเบ้าตา ใจแกร่งสั่นระรัวแทบจะกระโจนออกมานอกอก ใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆก้มลงแล้วปล่อยให้น้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่อาจเก็บกลั้นเอาไว้ได้ไหลหยดลงพื้นต่อหน้าต่อตาเพื่อนอย่างไม่นึกอาย จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองเพื่อนด้วยดวงตาแดงก่ำ ก่อนจะเอ่ยถามเพื่อนออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย

"น้องเซียไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วจะไปนานแค่ไหน"

"ไปเมื่อเช้า กูเป็นคนไปส่งน้องเซียที่สนามบินเอง แต่น้องเซียไม่ได้บอกว่าจะไปนานแค่ไหน แต่ถึงขั้นย้ายโรงเรียนแบบนี้คงไปนานเป็นปีแหละ กูเองก็ใจหาย รู้สึกแย่ไม่ต่างจากมึงหรอกที่น้องเซียไปไกลหูไกลตาแบบนี้ แต่ในเมื่อหลานกูตัดสินใจแล้วกูก็ต้องยอมรับ มึงเองก็เหมือนกัน กูหวังว่ามึงคงรู้ใจตัวเองและยอมรับความจริงได้แล้วนะ ว่าคนที่มึงรักคือหลานสาวกูไม่ใช่ขวัญตา" เตชินท์ตอบเพื่อนและพูดร่ายยาวออกมาในขณะที่นั่งควงแก้วเหล้าอย่างใจเย็น แม้จะรู้สึกตกใจอยู่มากที่เห็นเพื่อนร้องไห้ เพราะตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาเขาไม่เคยเห็นศิลาร้องไห้แบบนี้มาก่อนเลย แต่เขาก็เลือกที่จะมองข้ามเพราะไม่อยากซ้ำเติมเพื่อนไปมากกว่านี้

"อือ กูรู้แล้ว กูรู้ซึ้งแล้วว่ะ แม่ง! ทำไมมันเจ็บแบบนี้วะ" ศิลาพูดออกมาด้วยความรู้สึกขมขื่น เด็กสาวไปโดยไม่ลาเขาสักคำ ยิ่งพอคิดว่าต่อไปนี้ไม่มีเด็กสาวร่างเล็กอรชรอ้อนแอ้นคอยมาเกาะแกะเขาแล้วก็ยิ่งรู้สึกใจหาย เหมือนใจมันจะขาดเสียให้ได้

"แต่รู้ตัวตอนนี้มันก็สายไปแล้วว่ะ เพราะคนอย่างน้องเซียเป็นคนรักมากก็เกลียดมาก ถ้าวันไหนที่น้องเซียกลับมาแล้วน้องเซียไม่เหมือนเดิมกับมึง มึงจะทำยังไงวะ"

คำถามแทงใจของเตชินท์ทำเอาศิลาจุกอกไม่น้อย ก่อนจะเอ่ยตอบเพื่อนออกไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"กูจะง้อจนกว่าน้องเซียจะยอมยกโทษให้กู"

"ก็ดี มึงทำให้ได้อย่างที่ปากมึงพูดแล้วกัน" พูดจบเตชินท์ก็ยกแก้วเหล้ากระดกดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ไม่ต่างจากศิลาที่นั่งมองแก้วเหล้าที่เพื่อนรินตั้งไว้ให้ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นมากระดกดื่มรวดเดียวหมดแก้วเช่นกัน 

"แล้วมึงจะเอายังไงกับขวัญตา ในเมื่อมึงไม่ได้รักมึงยังจะคบต่ออีกไหมวะ"

คำถามต่อมาของเตชินท์ทำให้ศิลารู้สึกหนักใจไม่น้อย เขาจึงชั่งใจคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยตอบออกไป

"กูสงสารขวัญว่ะ เธอไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าจะให้กูบอกเลิกตอนนี้มันดูใจร้ายกับเธอเกินไป กูคงต้องคบต่อว่ะ" ด้วยความที่ขวัญตาเป็นผู้หญิงที่ดีมากคนหนึ่ง เรียกได้ว่าทั้งสวยทั้งแสนดีไม่มีที่ติเลย ศิลาจึงไม่อาจใจร้ายกับเธอด้วยการบอกเลิกเธอทั้งที่เธอไม่ได้ผิดอะไร แม้เขาจะไม่อยากคบต่อแล้วก็ตาม เพราะในใจเขามีแต่หลานสาวของเพื่อนอยู่เต็มหัวใจ

"กูเข้าใจมึงนะ แต่การที่มึงคบกับขวัญตาเพราะความสงสาร มึงคิดว่ามันดีกับขวัญตาแล้วเหรอวะ มึงไม่คิดบ้างเหรอถ้าขวัญตารู้ว่าที่มึงคบกับเธอเพราะความสงสาร เธอจะเสียใจแค่ไหน อีกอย่างมึงอย่าลืมนะว่าที่มึงคบกับขวัญตาตั้งแต่แรกเป็นเพราะน้องเซีย แล้วมึงคิดเหรอว่าผู้หญิงที่ฉลาดอย่างขวัญตาจะดูไม่ออก" เตชินท์พูดกับเพื่อนประหนึ่งเตือนเพื่อนไปในที เขาเองก็รู้จักขวัญตาอยู่พอสมควร เพราะขวัญตาเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับพวกเขาสมัยเรียนมหาลัย แต่ตอนนั้นไม่ได้สนิทอะไรกันมาก พอโตมาก็มีโอกาสได้กลับมาเจอกันอีกครั้งเมื่อปีที่แล้ว จับพลัดจับผลูด้วยเหตุผลที่ว่ากล่าวไปแล้ว ศิลาจึงคบกับขวัญตามาจนถึงปัจจุบันก็เกือบปี

"ถ้าขวัญรู้แบบนั้นเธออาจจะเกลียดกูแล้วบอกเลิกกูเองก็ได้ มันคงดีกว่าที่กูบอกเลิกเธอ อย่างน้อยถ้าขวัญเกลียดกูขวัญจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจให้กับคนเห็นแก่ตัวอย่างกูไงวะ" ศิลาได้แต่หวังให้เป็นเช่นนั้น เพราะเขาเองก็หนักใจ ถ้าหากจะให้ทำร้ายจิตใจผู้หญิงดีๆคนหนึ่งด้วยการไปบอกเลิกเธอเองเขาคงทำไม่ลง

"กูก็ขอภาวนาให้ขวัญตาเกลียดมึงแล้วบอกเลิกมึงเองแล้วกัน อย่างน้อยผู้หญิงดีๆเค้าจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจให้กับผู้ชายที่เห็นแก่ตัวอย่างมึง" เตชินท์อดไม่ได้ที่จะพูดเหน็บแนบเพื่อนอย่างนึกหมั่นไส้ เพราะตอนเขาเตือนดันไม่ฟัง พอเกิดปัญหาขึ้นมาก็มานั่งคิดหนักอยู่แบบนี้ ไม่รู้เขาคิดผิดหรือคิดถูกที่อยากให้เพื่อนตัวดีลงเอยกับหลานสาวตัวเอง 

เฮ้อ~/เฮ้อ~

ทั้งคู่ถอนหายใจออกมาพร้อมกันอย่างคนปลงตก แล้วก็เป็นศิลาที่เปลี่ยนเรื่องคุยดึงความสนใจกลับมาที่เรื่องของเด็กสาว

"ว่าแต่บ้านตากับยายน้องเซียอยู่จังหวัดไหนของใต้วะ มึงพอจะมีที่อยู่ไหมกูขอหน่อยสิ"

"มึงหยุดความคิดของมึงไว้เลย เพราะน้องเซียสั่งกูไว้ว่าห้ามตามไป น้องเซียบอกว่าถ้ามึงกับกูตามไปจะหนีไปให้ไกลไม่ให้ใครตามเจอ มึงรู้ใช่ไหมว่าน้องเซียเป็นเด็กหัวรั้นขนาดไหน ลองมึงกับกูตามไปมีหวังน้องเซียได้หนีไปไกลจริงๆแน่" ด้วยความที่รู้จักนิสัยของหลานสาวดีเพราะเลี้ยงมาเองกับมือ เตชินท์จึงเกรงกลัวกับคำขู่ของหลานสาวอยู่มาก แม้เขาจะรู้ที่อยู่ของบ้านตากับยายเธอแต่เขาก็ไม่คิดที่จะตามไป เพราะกลัวหลานสาวจะหนีเตลิดไปไกล อย่างน้อยเขาอยู่ที่นี่เขาก็ยังรู้ว่าหลานสาวอยู่ไหน ดีกว่าตามเธอไปแล้วเธอหนีไปไกลจนเขาหาไม่เจอ

ฮึม~

ด้านศิลาเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจแรงออกมาอย่างคนหนักใจ ก่อนจะนึกบางอย่างขึ้นมาได้มุมปากหนาก็ยกยิ้มขึ้นมาอย่างคนมีความหวัง ไม่รอช้ามือหนาล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของตัวเอง แล้วหยิบโทรศัพท์เครื่องหรูออกมากดโทรหาเด็กสาวทันที ทว่ากดโทรไปกี่สายต่อกี่สายก็โทรไม่ติด แต่เขาก็ไม่ลดละความพยายาม เขากดเข้าไปในแอปโซเชียลเพื่อจะติดต่อหาเด็กสาว ทว่าความพยายามของเขาก็ศูนย์เปล่า เพราะเด็กสาวบล็อกเขาทุกช่องทางการติดต่อ แอปโซเชียลต่างๆที่สามารถติดต่อหากันได้เธอบล็อกเขาหมด พอโดนเด็กสาวตัดขาดทุกทางแบบนี้ก็ทำให้เขารู้สึกอ่อนแรงแทบทรุดลงกับพื้น ได้แต่คิดน้อยใจกับตัวเองที่เด็กสาวไม่อยากมีเขาอยู่ในชีวิตของเธอ ถึงขั้นตัดขาดเขาขนาดนี้เลยเหรอ

ด้านเตชินท์ก็ได้แต่นั่งมองเพื่อนเงียบๆ เขารู้ดีอยู่แล้วว่าหลานสาวของเขาตัดขาดเพื่อนเขาทุกทาง เพราะเมื่อเช้าตอนที่เขาไปส่งหลานสาวที่สนามบิน เขาเห็นเธอนั่งกดบล็อกเพื่อนเขาทั้งเบอร์ทั้งแอปโซเซียลต่างๆ ซึ่งเขาก็ได้ช่วยพูดห้ามแล้วแต่มีเหรอเด็กดื้อรั้นอย่างซีเซียจะฟังใคร เขาจึงทำได้แค่ปล่อยผ่าน แต่พอเห็นสภาพเพื่อนตอนนี้ก็อดรู้สึกสงสารเพื่อนไม่ได้ เขาจึงเอ่ยแนะนำเพื่อนออกไปเท่าที่เขาจะช่วยได้

"ถ้ามึงอยากรู้ความเคลื่อนไหวของน้องเซียมึงก็แค่สมัครแอคเคาท์ใหม่เอาไว้ส่องน้องเซีย มึงไม่ต้องใส่รูปโปรไฟล์นะ หรือถ้าจะใส่ก็หารูปอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่รูปมึงใส่ๆไป ส่วนชื่อก็ใช้นามแฝงอะไรก็ได้ แต่ส่องอย่างเดียวนะเว้ย มึงไม่ต้องเม้นหรือกดไลค์กดใจอะไร เดี๋ยวน้องเซียจะสงสัยเอา รายนั้นยิ่งฉลาดอยู่ด้วย"

เมื่อได้ฟังคำแนะนำของเพื่อน ศิลาก็ยิ้มบางๆออกมาอย่างคนมีความหวังอีกครั้ง เขาไม่รอช้าลุกพรวดขึ้นแล้วเตรียมจะเดินออกไป ทว่า...

"เดี๋ยว นั่นมึงจะไปไหน" เตชินท์เอ่ยรั้งแล้วถามอย่างนึกสงสัยเมื่อเห็นท่าทีรีบร้อนของเพื่อน

"กูจะกลับบ้านไปสมัครแอคเคาท์ใหม่ให้หมด กูไปล่ะ" พูดจบสองขายาวๆก็รีบก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างไม่คิดจะหันหลังกลับ 

"หึ ไอนี่ เป็นเอามากแฮะ" เตชินท์พึมพำตามหลังเพื่อนที่รีบร้อนเดินออกไป พลางส่ายหน้าเบาๆให้เพื่อนที่ดูกระตือรือร้นจนเกินเรื่องเกินเบอร์มาก