Semua Bab จังหวะรักมาเฟีย: Bab 11 - Bab 20

เมื่อหนูนาเดินไปที่ส่วนของห้องครัวที่เมื่อวานเธอไม่ได้สนใจมันเลยออกแบบสไตล์โมเดิ้ลโทนดำเงา เหมาะและลงตัวกับห้องนี้จริงๆและที่ท๊อบของครัว หนูนาก็เห็นกระดาษโน๊ตแปะไว้บนฝาครอบอลูมิเนียมสีเงิน“ทานให้อร่อยนะครับ หนูนา” เมื่อเปิดออกเป็นอาหารเช้าแบบอเมริกัน ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นไข่ดาว ไส้กรอก ข้าวกระเทียม เป็นรูปหัวใจจนหนูนาอดยิ้มไม่ได้ ก่อนจะทานก็ขอถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกสักหน่อย เลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บภาพ และลงมือกินอย่างอร่อยเสร็จก็เก็บล้างเก็บเข้าที่เรียบร้อย และเตรียมกำลังจะออกไปจากห้องนี้เพราะเธอต้องเดินทางไปเรียนอีก แต่ก็เหมือนจะนึกได้ว่าแล้วเธอจะออกจากห้องนี้ได้อย่างไร...แต่แล้วสายตาก็ไปเห็นกระดาษอีกใบที่โต๊ะอาหาร“คีย์การ์ดเข้าออกห้องนี้ ใบนี้เป็นของหนูนาและพร้อมรหัสลิฟท์ที่จะพาคุณขึ้นมาที่นี่ จำให้ได้นะ! และสองทุ่มวันนี้ผมจะไปรับที่หอพัก เก็บแต่ของที่จำเป็น และแจ้งย้ายออกจากเจ้าของห้องไปเลยนะ และย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันตั้งแต่วันนี้ไป สองทุ่มนะถ้าเก็บไม่เสร็จเท่าไหร่ก็เท่านั้น   พีท...”       &ld

“งั้นก็มานั่งรอตรงนี้ หนูนาอยากทานอะไร” ปีเตอร์ได้แต่เลิกคิ้วและให้เธอมานั่งเก้าอี้ตรงหน้าท๊อป ถามออกไปแล้วยิ้มมองหน้าเธอรอคำตอบ“อืม...พีท ทำอะไรได้บ้าง” “ก็หลายอย่างยกเว้นอาหารไทย เฉพาะตอนนี้นะ ผมจะฝึกทำอาหารไทยให้    หนูนาได้ทาน แต่ขอเวลาสักหน่อยนะคนดี”“ค่ะ...อะไรก็ได้ค่ะ หนูนาทานได้ทุกอย่าง” ตอบไปและยิ้มกว้างด้วยความดีใจ       “โอเค งั้นรอสักครู่”หลังจากนั้นปีเตอร์ก็เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบของสดออกมาอย่างคล่องแคล่ว หนูนามองภาพนั้นอย่างเพลิดเพลินนี่ก็คงเป็นอีกอย่างในตัวผู้ชายคนนี้“พีท ดูคล่องแคล่วจัง” หนูนาพูดออกไปตามที่เห็นปีเตอร์หันมายิ้มและพูดต่อว่า “ผมชอบทำอาหารกินเอง ไม่ชอบออกไปข้างนอกให้วุ่นวาย ช่วงเวลาหลังจากทำงานผมก็จะกลับมาที่นี่”“ที่นี่? เอ่อ....พีทพูดเหมือนกับว่าที่นี่ไม่ใช่บ้านของพีท”“ไม่ใช่บ้าน แต่ที่นี่เป็นของผม แต่ไม่ใช่บ้าน แล้วผมจะพาหนูนาไปที่บ้านผมนะครับ” เขาบอ

“อื้ม...!ช่วย…ด้วย” หนูนาพยายามร้องขอความช่วยเหลือ เธอรู้สึกเหมือนกำลังถูกดูดลงสู่ก้นบึ้งสายธารา หนูนาพยายามจะถีบตัวเองและแวกว่ายขึ้นสู่ผิวน้ำ แต่เหมือนมีบางอย่างเป็นเงามืดกดทับตัวไว้ แล้วจู่ๆบริเวณหน้าท้องก็ร้อนวูบวาบบอกไม่ถูก ทั้งๆที่ตอนนี้เธอกำลังดำดิ่งสู่ความมืดมิดใต้ผิวน้ำ แต่แปลกทำไมใต้น้ำถึงมีฝูงผีเสื้อบินในน้ำได้ และนี้เธอก็จมมาหลายนาทีแล้วทำไมเธอยังรับรู้ถึงความรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว มันควรจะหนาวสิไม่ใช่ร้อนดั่งโดนไฟเผาแบบนี้              “อ๊ะ!!!....” หนูนาตกใจเมื่อทั้งแขนทั้งมือในฝันเธอกำลังแวกว่ายที่กำลังพยายามจะเอาชีวิตรอดกลับกลายเป็นว่ากำลังโอบจับอะไรบางอย่าง หนูนาค่อยๆลืมตาขึ้นที่นี่มันห้องนอนไม่ใช่ใต้ผิวน้ำ และปีเตอร์กำลังคลอเคลียดอมดมบริเวณลำคอของเธอ            “พีท” หนูนาเอ่ยออกไป เมื่อตอนนี้ปีเตอร์กำลังไล่ลงไปที่ดอกไม้ตูมซึ่งกำลัง   ชูชันต้อนรับเขา ปีเตอร์ไม่รอช้าทั้งดูดทั้งกัดเพื

“HAPPY BIRTH DAY” ทันทีที่หนูนาผลักประตูเข้าไปในห้องสตูดิโอ ซึ่งถือว่ามันเป็นสถานที่ทำงานของเธอ  สมาชิกในวงครบทุกคน และเพิ่มสมาชิกอีกสองคนเป็นสาวต่างชาติที่สวยงามกันคนละแบบ            “สาวน้อยจะไม่เอ่ยอะไรสักนิดหรือ?” ไรอัลเดินเข้ามา            “อืม...ขอบคุณค่ะ ทุกคน” พูดออกไปน้ำตาก็มาคลออยู่ที่ดวงตา และเลยไปสบตากับทุกคนไปเรื่อยๆรวมถึงสองสาวที่ตอนนี้เธอยังไม่รู้จักแต่ก็ได้รับรอยยิ้มจากคนทั้งคู่            “Hi...นีน่าเธอน่ารักมากแบบที่จอนนี่เล่าให้ฟังจริงๆด้วย ฉันแคทรีนยินดีที่ได้รู้จัก เธอต้องเป็นสาวน้อยมหัศจรรย์แน่ๆ” ขณะที่พูดก็เหลือบตาไปมองที่ปีเตอร์เป็นการสื่อความหมายในสิ่งที่พูดกับนีน่า            “ค่ะ!...ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” หนูนาตอบกลับออกไปเช่นกันและรู้สึกชอบ   แคทรีน เพราะรับรู้ได้ว่าเธอเป็นคนน่ารักช่างเหมาะกับจ

“ใช่!อาบน้ำกัน” ปีเตอร์เมื่อเดินมาถึงห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนก็ค่อยๆวาง     หนูนาให้หันหน้ามาเผชิญหน้ากับเขา และภารกิจต่อมาก็ดำเนินการทันที เอื้อมมือไปถอดเสื้อตัวนอกของหนูนาออก หนูนาหัวใจเต้นแรงมากและตื่นเต้นมาก“ก็มันยังไม่เคย”ปีเตอร์ถอดเสื้อตัวนอกของเขาออกเช่นกัน ตอนนี้ท่อนบนทั้งเขาและเธอยังมีเสื้อกล้าม แต่หนูนามากกว่าปีเตอร์หนึ่งชิ้นคือบราเซียอีกหนึ่งด่าน และจู่ๆเขาก็หันไปทางกระจกหยิบแปรงสีฟันของหนูนาบีบยาสีฟันให้และส่งให้เธอ และต่อจากนั้นก็ของเขา ปีเตอร์อยากให้หนูนาได้ผ่อนคลาย เพราะเธอดูตื่นเต้นมาก ขยายเวลาให้เธออีกสักนิด “อีกนิดเดียวเท่านั้น” ปีเตอร์บอกกับตัวเองเมื่อภารกิจการแปรงฟันผ่านไปอย่างเชื่องช้าและยาวนานมากสำหรับ  ปีเตอร์ แต่สำหรับหนูนามันช่างจบเร็วเสียจริงๆ “ขอแปรงอีกสักรอบได้มั้ยเนี่ย...ก็คนมันยังไม่...” ยังคิดต่อไม่ทันจบ... ปีเตอร์ใช้แขนข้างหนึ่งโอบรอบเอวเธอไว้อีกมือเชยคางเธอขึ้น เพราะเธอ      ก้มหน้าตลอดเวลา ไม่ยอมมองสบตาเขาเลย ปีเตอร์ค่อยๆโน้ม