Semua Bab รักเรากี่ซีซี (NC 18+): Bab 41 - Bab 50

“เดี๋ยวมันใส่ยาเสน่ห์ให้บี๋กิน พี่เลยสละตัวเองกินเอง” ลักษณ์พูดอย่างยียวน“ระวังเขาใส่ยาเบื่อ ตายขึ้นมาไม่รู้ด้วย” ศศิตาปากยื่นให้คนตัวโต“ขอดูดปากหน่อย ถ้าเป็นยาเบื่อจะได้ตายด้วยกัน” ลักษณ์ยื่นหน้าให้เธอจูบเขา เสียงหัวเราะของศศิตาดังขึ้นเพราะคอยหลบคนที่กำลังจะจูบเธอ ไม่อยากแต่งหน้าใหม่งานกำลังจะเริ่ม แล้วดูสิผู้จัดการส่วนตัวอะไร แทนที่จะช่วยนักแสดงกลับสร้างปัญหาให้นักแสดง“ปล่อยเลย ไม่ต้องยื่นหน้ามา ได้เวลาต้องไปออกรายการแล้ว เดี๋ยวคนเข้ามาเห็น” ศศิตาตีแขนคนชอบแกล้ง พร้อมทั้งลุกจัดเสื้อผ้า จากนั้นก็ชวนเขาไปนั่งรอที่ห้องอัดรายการพิธีกรวันนี้เป็นพิธีกรดัง เรียกได้ว่าพิธีกรจอมแฉและมีการพูดนอกสคริปต์ค่อนข้างบ่อย วันนี้การสัมภาษณ์เป็นรายการสด ทำให้ทั้งชยากรและศศิตาค่อนข้างเกร็ง ส่วนมากที่จะพูดคุยตามสคริปต์คือเรื่องของผลงานที่กำลังออนแอร์“สวัสดีค่ะ ท่านผู้ชมวันนี้รายการ แฉตลอดรายการของเรา ขอต้อนรับ น้องเบียร์ ชยากร และน้องศิตา ศศิตา พระนางจากเรื่อง เมียบังเอิญ”พิธีกรเชิญพระนางนั่งลง ทั้งสองยิ้มให้กล้อง ลักษณ์ขมวดคิ้วขึ้นทันที เมื่อเห็นกระโปรงของหญิงสาวร่นขึ้นไปถึงเนินขาอ่อน รู้สึกหงุดหง

“อีกตั้งนาน แล้วพี่ต้องอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ อีกนานแค่ไหน อยากกอดเมียก็ไม่ได้กอด อยากจูบเมียก็ไม่ได้จูบ อยากบอกใครก็บอกไม่ได้” คนในความลับตัดพ้ออย่างเหนื่อยใจ เขาไม่อยากเป็นผู้ชายลับ ๆ เขาอยากให้คนทั้งโลกรู้ว่าเธอเป็นของเขา และเขาเป็นของเธอ “ทนมาได้ตั้งสามปี ทำไมตอนนี้ อีกไม่กี่เดือน ทำไมทนไม่ได้ล่ะคะ” ศศิตาเอ่ยถามคนขี้งอน “ทนมาได้ตั้งนานก็ต้องใช้ความพยายามมากแล้ว ยังต้องให้ใช้ความอดทนเพิ่มอีกเหรอ” คนงอนคลายอ้อมกอด หันหลังให้เธอทันที “อะไรเนี่ยเพิ่งจะหายงอน นี่งอนใหม่อีกแล้วเหรอ” ศศิตากอดเอวคนขี้งอน “ไม่ต้องมากอด กลับห้องไปเลย” ลักษณ์ดึงมือของศศิตาออก พร้อมทั้งไล่เธอกลับห้อง ศศิตากลอกตารอบหนึ่ง คนขี้งอน ขี้งอนแบบนี้ไงนิสัยผู้หญิงแบบนี้ไง เธอถึงคิดว่าเขาเป็นเกย์มาตลอดสามปี “ไม่ต้องมาจับ” เธอยื่นมือไปกอบกุมตัวตนของเขา แต่คนเล่นตัวก็ยังเล่นตัวเหมือนเดิม “จับนิดหนึ่งนะ คิดถึง น้อนหนาวหรือเปล่า” น้อน ที่เธอหมายถึงก็คือน้องชายเขานั่นเอง “ไม่ต้องมายุ่ง” เวลานี้ความแมนแทบไม่เหลืออยู่มีเพียงความสะดีดสะดิ้ง อย่างกะเทยพันธุ์แท

ไม่รู้ว่าผีห่าซาตานที่ไหนสิงใจเธอตอนนั้น ให้คิดเห็นแก่ตัวและคิดร้ายกับลูกได้ขนาดนั้น ยิ่งคิดยิ่งเสียใจ เสียใจจนไม่กล้ากลับไปหาลูก แม้ว่าตัวเองจะลำบากแค่ไหน แต่เพราะคิดไว้แล้วว่าจะตั้งใจทำงาน เก็บเงินแล้วก็ฝากไว้ในบัญชีของลูก“แล้วตอนนี้เจอกันแล้ว ยังอยากจะทิ้งลูกอีกไหม” ศศิตาถามอย่างตัดพ้อ ในชีวิตนี้มีแค่แม่เท่านั้นที่อยู่กับเธอมาตั้งแต่เด็ก เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ว่าในตอนนั้นแม่ตัดสินใจ ทำอย่างนั้นทำไม และทำได้อย่างไรเข้าใจว่าแม่คงรักผู้ชายคนนั้น บางทีความรักก็ทำให้เราตาบอดได้ไม่ยาก เหมือนอย่างที่ตอนนี้เธอหลงรักลักษณ์หัวปักหัวปำ หลงเขาชนิดที่ว่ามาถ่ายงานยังไม่อยากมา เพราะไม่อยากอยู่ห่างเขาแม้สักนาที “แม่ยังไม่กล้ากลับเมืองไทย ตอนนี้ให้เวลากับแม่หน่อยได้ไหม” ศรีพรรณไม่อยากกลับไปอยู่เมืองไทย เพราะไม่อยากเจอคนรู้จัก ไม่อยากเจอแฟนคลับของศศิตาด่าว่า ตอนนี้เธอมีงานทำแล้ว ที่นี่ถึงจะลำบากกายแต่ก็สบายใจ ถ้าเทียบกันกับเมืองไทย เธอขออยู่ที่นี่ดีกว่า“แต่แม่ จะทำงานเป็นแม่บ้าน อย่างนี้ไปตลอดไม่ได้นะ” ศศิตาเอ่ยแย้งเพราะแม่ของเธอ มีปัญหาเรื่องความดัน ถ้าให้อยู่คนเดียวยิ่งเสี่ยงมากกว่าเดิม

ลักษณ์รู้สึกไม่พอใจขึ้นมาทันที ทำไมต้องขึ้นไปร้องเพลงกับไอ้บ้านั่นด้วย“ไม่ร้องไม่ได้เหรอ” เขากระซิบข้างหูเธอ“มันเป็นงาน” ศศิตาบอกเขาเสียงเรียบ เพราะอย่างนี้ถึงไม่อยากให้มาด้วย“ทำไมต้องร้องกับมันด้วย” ลักษณ์บ่นอย่างไม่พอใจ จนศศิตาต้องแอบมองบน ชยากรไม่ได้แสดงออกจนน่าเกลียด จะมีก็แต่เขานี่แหละ ขี้หวงขี้งอนจนเกินไป“ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ลักษณ์บอกพร้อมลุกขึ้นตรงไปยังห้องน้ำ เมื่อคุณหมอหนุ่มเดินออกไป สองสาวช่างแต่งหน้ากับนางร้ายหน้าสวย รีบถามศศิตาทันที“ทำไมเดี๋ยวนี้ฉันรู้สึกว่า คุณหมอเขาดูไม่เหมือนเกย์เลยแก ออร่าผู้ชายกินดุ ฉายชัดออกมาจังวะแก” พิซซี่ทำสายตาหยาดเยิ้มเวลาที่คุยกับศศิตา“แก จะกินไปซะทุกอย่างเลยเหรอ เก้ง ชะนีก็เว้นบ้าง” ศศิตาว่าเพื่อน ในใจก็แอบคิด เรื่องอะไรจะบอกว่าเพื่อนสาวที่ใคร ๆ เห็นนอกบ้านอย่างลักษณ์ อยู่ที่บ้านเขาคือ คุณสามีระดับห้าดาว“เก้งน่ากินอย่างนี้ ได้กินสักครั้งจะไม่ลืมเลย” พิซซี่ยังพูดเล่นกับเพื่อนเรียกเสียงหัวเราะ ให้คนทั้งสามศศิตามองโทรศัพท์มือถือในมือเห็นข้อความจากคนที่กำลังเป็นหัวข้อในบทสนทนา “เดี๋ยวไปห้องน้ำก่อนนะ” ศศิตาบอกกับเพื่อน ๆ จากนั้นเ

แต่เปล่าเลย เธอไม่เคยรักเขาเลย ที่จะคบเขาตอนนั้นเพื่อมาแทนที่ลักษณ์เท่านั้น และความรู้สึกตอนนี้ วันนี้ของเธอชัดเจนมากว่าเธอต้องการเขาเพียงคนเดียว ถ้าต้องเลือกไม่ว่าใครบนโลกใบนี้ สุดท้ายแล้วเขาคือคนเดียวที่เธอจะเลือก“พี่เบียร์ เมาแล้วใช่ไหมคะ” ศศิตาเลือกที่จะไม่ตอบ สายตาของชยากรบ่งบอกถึงความเสียใจ และตัดพ้อเธอตลอดเวลา“พี่ไม่ได้เมาครับ พี่ยังมีสติ พี่อยากให้ศิตารู้ไว้ว่า พี่รักศิตาเสมอ ถ้าวันไหนศิตาไม่เหลือใคร หรือต้องการให้พี่ช่วยอะไร ให้บอกพี่ได้เลย พี่เต็มใจช่วยเสมอ” ชยากรพูดพร้อมดึงเธอเข้าไปกอด ศศิตาไม่อาจจะผลักเขาออกไปได้ เธอให้เขากอด กอดนี้เหมือนกอดลา“พี่เบียร์เป็น พี่ที่ดีของศิตาค่ะ” สิ้นคำพูดของศศิตา ทั้งสองสาวก็กลับมาพอดี ชยากรขอตัวลุกออกไปอย่างเจ็บปวด เขาไม่มีความหมายอะไรกับเธอเลยจริง ๆ หรือ ตอนนั้นทุกอย่างกำลังดีอยู่แล้ว ทำไมเธอถึงทำแบบนี้กับเขา ทำไมกันงานเลี้ยงจบลงด้วยความเข้าใจของทุกฝ่าย ผู้ช่วยผู้กำกับมาขอโทษศศิตาด้วยตัวเอง พิซซี่รับอาสาจะไปส่งศศิตาเพราะทางกลับทางเดียวกัน โดยพิซซี่ก็มีคนขับรถมารอรับ เพราะต้องดื่มฉลอง ทำให้ดารานักแสดง จะต้องมีคนขับรถมารับกันอยู่แล้ว