Semua Bab รักเรากี่ซีซี (NC 18+): Bab 21 - Bab 30

ลักษณ์อาบน้ำสระผมให้เธอ เขาไม่ได้ทำอะไรมากกว่านั้น จากนั้นก็ห่อเธอด้วยผ้าขนหนู อุ้มมาวางตรงโซฟาในห้องแต่งตัวใช้ไดร์เป่าผมเธอจนแห้งสนิท เขาหยิบชุดนอนออกมาจับเธอใส่ชุดนอนเรียบร้อย ชุดนอนผ้าไหมสีน้ำเงินเข้มแขนยาวขายาว ดูออกว่าไม่ใช่ของเขาแน่นอน“ของบี๋นั่นแหละ เราซื้อไว้ให้” เขาพูดพร้อมทั้งเป่าผมตัวเองจนแห้งจากนั้นก็ใส่ชุดนอนแบบเดียว สีเดียวกับเธอ อุ้มเธอออกจากห้องแต่งตัวไปยังห้องนอนใหญ่“เรารู้ว่าบี๋อยากทำงาน เราเลยไม่อยากให้ลูกมาทำให้ความฝันของบี๋สะดุด” ลักษณ์อธิบายให้เธอฟังถึงเหตุผลที่เขาฉีดยาคุมให้เธอ“..” ศศิตาเงียบไม่พูดอะไรเธอได้แต่เม้มปากแน่น เพิ่งรู้ตัวว่าตอนนี้เขาเรียกเธอว่า บี๋ ทุกคำ เห็นใบหน้าง้ำงอนั้นแล้ว เขาก็อยากจะแกล้งขึ้นมาอีก“ถ้าบี๋อยากมีลูก เดี๋ยวอีกสามเดือนไม่ต้องฉีดก็ได้ แล้วเราค่อยทำลูกกัน”“บ้า ท้องได้ไงฉันยังมีถ่ายละครอีกตั้งสองเรื่อง” ก็เพราะอย่างงี้ไงเขาถึงได้พาเธอไปฉีดยาคุม“ที่เราไม่ได้บอกว่ายาคุม เพราะพยาบาลเป็นคนฉีดให้บี๋ใช่ไหมละ ถ้าเราบอกว่ายาคุมแล้วคนอื่นจะมองบี๋ว่ายังไง” ลักษณ์อธิบายถึงเหตุผล ศศิตาคิดว่าถ้าคนอื่นรู้ว่าเป็นยาคุมกำเนิด คนพวกนั้นคงเอาไปเมาท

อีกห้องเขาคงเก็บไว้เป็นห้องนอนของรามหรือวิศรุตก็แล้วกันเผื่อพวกมันอยากมาพักผ่อน ไม่รู้ว่าเธอจะยังจำได้ไหม ว่าเคยพูดว่าอยากได้บ้านแบบนี้ และจะรู้ไหมว่าที่เขาซื้อเพราะเธอ เพราะอยากอยู่กับเธอ คนแกล้งหลับสุดท้ายก็หลับจริง ๆ เธอเป็นคนหลับง่ายอยู่ง่าย เพราะการออกกองถ่ายแต่ละครั้งทั้งเหนื่อยและทำงานกันดึกดื่น มีเวลาว่างเพียงเล็กน้อยพวกเธอก็ต้องหลับพักผ่อน คุณหมอหนุ่มยังไม่ดับเครื่องยนต์ เขาเข้าไปในตัวบ้านเปิดแอร์สักพักให้อากาศเย็น ก่อนจะกลับลงมาอุ้มคนตัวเล็กขึ้นไปยังห้องนอน“รอง” เสียงคนงัวเงียอยู่ในอ้อมกอดเอ่ยขึ้น เขากำลังอุ้มเธอเดินขึ้นชั้นสองของตัวบ้าน ตอนนี้เวลาเกือบหนึ่งทุ่มรอบข้างมืดหมดแล้ว อาหารเย็นวันนี้เขาต้องลงไปดูก่อนว่ามีอะไรให้กินบ้าง จริง ๆ เขาก็สั่งแม่บ้านไว้แล้วว่าให้ซื้อของสดมาใส่ตู้เย็นไว้“ตื่นแล้วเหรอ”“อือ ถึงแล้วเหรอทำไมไม่ปลุก อุ้มมาทำไมเราตัวหนัก”“อืม หนักจริงด้วย” คนโดนอุ้มถึงกับหน้างอ เธอพูดแบบนี้เขาควรจะบอกสิ ว่าไม่หนัก ทำไมพูดบอกว่าหนักแบบนี้ไม่น่ารักเลย“มีงอนด้วย ไม่หนักเลยครับ บี๋ ไม่หนักเลยสักนิด กินช้างเข้าไปอีกตัวก็ยังไม่หนักเลยครับ เราอุ้มบี๋ได้

เขาให้เธอควบคุมอาหารการกินจะตาย แล้วยังบังคับเธอออกกำลังกายวันละเกือบชั่วโมง แล้วยังชมตัวเองอีก ว่าดีแค่ไหนแล้วที่มีเทรนเนอร์เป็นคุณหมอหนุ่มหล่อขนาดนี้ตอนเขาพูดเธอก็อยากจะเถียงใจจะขาด แต่ก็เถียงเขาไม่ได้ก็หลักฐานเขามันอยู่บนใบหน้าหล่อนั่นแล้ว คนอะไรทั้งหล่อ ทั้งเก่ง ทั้งฉลาด“อร่อยใช่ไหม” ลักษณ์ถามย้ำอีกครั้ง คำชมของเธอทำให้เขาใจฟูเสมอ“อร่อย อร่อยมาก ไม่เคยกินกะเพราเนื้อที่ไหนอร่อยเท่าของแก แล้วไข่เจียวนี้อีกอร่อยมาก ไม่มีไข่ที่ไหนอร่อยเท่าไข่แกเลย” ศศิตาชี้ไข่เจียวสีเหลืองน่ากิน“ถ้าไข่เราจริง รับรองอร่อยกว่านี้ วันหลังเธอต้องลองกินดู หรือจะวันนี้ก็ได้นะ”“บ้า” ศศิตาปั้นปากว่าเขา เป็นเสียอย่างนี้ คุยไปเรื่องอื่นตั้งเยอะตั้งแยะแต่กลับมาที่เดิมคือเรื่องอย่างว่า“ไม่เคยชิม แล้วจะตัดสินใจได้ไงว่าไม่ดี ของอย่างนี้มันต้องลอง ทีเรายังเลียให้เธอทุกซอกทุกมุม”“แค้ก ๆ” เสียงไอเพราะสำลักทั้งข้าวทั้งน้ำลายของศศิตาเรียกรอยยิ้มของคนชอบแกล้ง เป็นเสียอย่างนี้ เรื่องบนเตียงเอามาพูดเล่น ตลอดสามปีที่รู้จักกันมาไม่เคยเป็นแบบนี้ ก่อนหน้านี้คือภาพลวงตาใช่ไหม “รอง เดี๋ยวเราก็สำลักตายหรอก ทำไมชอบแกล้ง

คิดได้ดังนั้นคนในความคิดถึงก็เดินเข้ามา“ดีขึ้นไหม ออกไปซื้อยาไมเกรนมา เจอรถติดอีก นานเป็นชั่วโมงเลย เหงาไหม” ลักษณ์พูดพร้อมทั้งลูบผม จูบตรงหน้าผากอย่างห่วงใย ความรู้สึกของเธอหวิวหวามเพราะเขาออกไปซื้อยาให้เธออย่างนั้นเหรอ“ไปซื้อยามาเหรอ”“อือ ร้านขายยาไม่ไกลแต่รถติด ไม่คิดว่าจะนาน” คุณหมอหนุ่มนอนลงบนที่นอนเดียวกัน พร้อมทั้งกอดคนในอ้อมกอดแน่นเขาดึงเธอให้นอนพิงบนอกของตัวเอง“ทำไมไม่บอก นึกว่าทิ้งกันแล้ว” ศศิตาบ่นออกมาน้ำตาก็ซึมอีกครั้ง เพิ่งรู้สึกตัวตอนนี้ ว่าอะไรที่เกี่ยวกับเขาทำให้เธอหวั่นไหวง่ายขึ้น“ใครจะทิ้งคนสวยอย่างศิตาได้ครับ” ลักษณ์ลูบหลังอย่างเอาใจคนตัวเล็กในอ้อมกอด“ก็เห็นจะมีแต่คนแถวนี้แหละ ที่ทิ้งไปตั้งนาน” ศศิตาเบ้ปากให้คนปากหวาน แต่ยอมทิ้งให้เธอนอนอยู่บ้านคนเดียวตั้งหลายชั่วโมง“ไปซื้อยาไง มีแต่พารากลัวไม่ดีขึ้น หายไปตั้งนานแล้วไม่ใช่เหรอไมเกรน ทำไมกลับมาเป็นอีก” ลักษณ์ถามอย่างเป็นห่วง เห็นตาแดง ๆ ของเธอแล้วเขาก็ใจไม่ดีเลย ไม่อยากให้เจ็บไม่อยากให้ป่วย ตัวก็เล็กนิดเดียว“ไม่รู้ทำไมกลับมาเป็นอีก” คนแกล้งป่วยไม่กล้าสบตา แต่น้ำตายังคงรื้นด้วยความหลากหลายอารมณ์ ส่วนหนึ่งคงเพร

“บี๋ พี่เสียวมาก” คำเรียกขานที่เขาชื่นชอบ อยากเรียกเธอแบบนี้ทั้งคืนทั้งวัน ทำไมกันนะ ทำไมกัน“อื้ม!” เสียงร้องของชายหนุ่ม ดังแข่งกับความแรงและความเร็วของเอวสอบ เธอหลับตารับรู้ถึงแรงกระแทก นี่ใช่ไหม ที่ลลิตาชอบพูด‘การเลือกผู้ชายมีแค่ไม่กี่ข้อ ใหญ่ ยาว เอาดุ เอวดี ลีลาเด็ด’ ศศิตาหลับตาให้คะแนน คนที่กำลังโชว์สเตปเอวขั้นเทพอยู่บนร่างเธอ ใหญ่ ยาว เธอให้ผ่านตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว ถ้าใหญ่ยาวกว่านี้เธอคิดว่าเธอคงรับไม่ไหวเอวดี ลีลาเด็ด เธอยอมรับตั้งแต่ครั้งที่สอง เพราะเธอร้องครางแทบขอชีวิตเอาดุ นี่ต้องยอมรับเลยว่าวันนี้ เธอได้ประจักษ์แล้ววันนี้ วันนี้เขา เอาดุ จริง ๆ เผียะ! เสียงฝ่ามือหนาตีลงแก้มก้นของหญิงสาว เขาพลิกให้เธอนอนคว่ำตั้งแต่ตอนไหนกัน“อ๊ะ อ๊า” เสียงร้องติด ๆ กันของเธอ เสียงแรกตกใจเพราะแรงตีตรงแก้มก้น แสบคันยิบ ๆ แต่ซาบซ่านดีเหลือเกิน ส่วนเสียงร้องครางอีกเสียงดังติดกันเพราะเขากระแทกตัวตน ใหญ่ ยาว อย่างที่เธอนิยามเข้ามาจนสุดความยาว เสียงหน้าขากระทบกับแก้มก้นดังถี่ ๆสองมือหนาจับเอวเธอไว้แน่น เธอหันมองด้านข้าง เงาสะท้อนในกระจกบานใหญ่ข้างเตียงนอน มีกระจกตรงนี้ตอนไหนกัน สายตาทั้งคู่