All Chapters of หลงเพื่อน: Chapter 21 - Chapter 30

ไม่รู้ยังไง สุดท้ายเราก็มานั่งดูหนังอย่างว่าด้วยกันในห้องนอนของชูใจ... สองต่อสองเลยผมกลัวใจตัวเองว่ะ ตอนนี้กำลังจะเปิดหนัง AV ที่ผมดูประจำเพราะนางเอกหนังคล้ายชูใจ ร่างเล็กนั่งหน้าแดงจัดอยู่บนเตียงตอนที่ผมยกโน๊ตบุ้คเธอมาตั้งไว้บนพื้นเตียง ซิงค์โทรศัพท์เข้าดูประวัติการเข้าชมที่ผมเคยเข้าไปดู“... โหนทะลึ่ง” ชูใจพึมพำเสียงเบา ผมเองก็อายดิ ไม่อายได้ไง ปกติเคยทำอะไรทำนองนี้กับชูใจที่ไหน ก่อนหน้านี้ใครจะเชื่อว่าเราเป็นเพื่อนกันเออ ก็เคยนี่หว่าครั้งนั้นไง ที่เราเมาเบียร์กันทั้งคู่แล้วผมเผลอ... ช่างเหอะหนังเริ่มดำเนินไปเรื่อยๆ เพราะผมเคยดูแล้วถึงได้แต่นั่งท้าวคางมองเฉยๆ ในขณะที่เหลือบไปสังเกตการณ์อาการของชูใจ แล้วก็เห็นว่าเธอนั่งตัวเกร็ง หน้าซีดจัดไอ้แก่พุงพลุ้ยเริ่มนัวเนียสาวญี่ปุ่นที่อยู่ในหนัง ถอดชั้นในเธอออกจนโนบรา ยอดอกสีชมพูโผล่ออกมาในขณะที่มันเริ่มดูดอย่างกระหาย ผมรู้สึกสยิวนิดๆ ตรงหว่างขา ในขณะที่เหลือบไปมองคนข้างๆ บ้างผมเห็นชูใจกัดปากตัวเอง อาการเธอเปลี่ยนไปพอเจอฉากนี้ ในขณะที่ผมก็นึกขึ้นได้ ตอนที่เมาเบียร์แล้วเผลอลวนลามเธอครั้งแรกเรื่องที่ว่าเธอชอบ... ให้ผมดูดนมให้ ใช่ปะนึกแ

“มึงคิดไงแดกน้ำผลไม้เนี่ย”ผมเงยหน้าขึ้นมาจากกล่องน้ำทิปโก้มองไปทางไอ้พัน มันนั่งดูดบุหรี่อยู่อีกทางนึง หลังจากค้างที่ห้องชูใจ วันต่อมาพอตื่นมาอาบน้ำกับเธอ (ก็เคยเห็นกันแล้วปะ) ไปส่งเธอที่มหาลัย ผมก็มานั่งที่ร้านเหล้าประจำเพราะพวกไอ้พันเรียก มันทักมาในแชทเฟสว่าจะชวนมาแดกเหล้าแต่... ก็อย่างว่า ผมจำได้ดีว่าเมื่อวานชูใจบอกว่าน้ำผมมันคาวแต่บอกให้พวกมันฟังไม่ได้“กูเบื่อเบลนด์” ผมตอบส่งๆ ตอนที่กระดกน้ำส้มลงคอ“เบื่อเหี้ยไร เห็นแดกอยู่ทุกวันกับพวกกู อยู่ดีๆ จะมาเบื่อได้ไงถ้าไม่มีเรื่อง” เพื่อนวิทยาลัยช่างที่แซวเรื่องสีหัวตอนนั้นผมโพล่งขึ้นมา มันคงไม่สบอารมณ์ที่คนคอแข็งอย่างผมพลาดการดวลกับมันในคืนนี้ เพราะนอกจากผมที่คอแข็งที่สุดในรุ่น ก็มีมันนี่แหละว่ะ เราเลยดวลคอทองแดงกันบ่อยๆ“บอกพวกมึงไปไม่ได้เหี้ยไรหรอก” ผมพูดแล้วใช้ไม้จิ้มสัปปะรดขึ้นมาเอาเข้าปากแล้วเคี้ยวลงคอ ก็เคยได้ยินกันว่าสัปปะรดเป็นผลไม้ที่ทำให้น้ำมันหวาน ไม่คาว ผมก็ซื้อมาแดกดิ ถูกปะ “สัปปะรดเปรี้ยวชิบหาย มึงไปซื้อมาจากร้านไหนวะ”“กูชวนมึงมาแดกเหล้าไอ้โหน ไม่ใช่มานั่งแดกผลไม้” ไอ้พันพูดแล้วพ่นควันบุหรี่ออกมา มันเป็นคนไปซื้อสัปปะร

[พาร์ท : โหน]รู้สึกแปลกๆ นะว่ามั้ยรู้สึกเหมือนวันนี้ชูใจอ้อนผมแปลกๆ“ยังไม่ได้ถูสบู่ตรงนี้ให้เค้าเลย” เธอพูดตอนที่ยื่นแขนมาต่อหน้าผมที่เปลือยล่อนจ้อน สายตาผมไม่ได้มองไปที่แขนเธอ แต่มองต่ำกว่านั้น “โหน”“วันนี้เป็นอะไรรึเปล่าวะชูใจ” ผมถามเธอตอนที่ถูกดึงสติ ตอนนั้นคว้าแขนเธอขึ้นมาถูสบู่เรียบๆ ปกปิดความคิดเหี้ยๆ ของตัวเอง “อาบน้ำเองไม่ได้เหรอ ต้องให้เค้าอาบให้อ่ะ”“ทายดูสิ” ใบหน้าเล็กทำหน้าทะเล้นออกมา“ดูดนม?” ผมเลิกคิ้วถามโดยไม่ต้องคิด เธอหน้าตึงขึ้นมาทันที ผมเลยแค่นหัวเราะออกมา “ชอบให้ดูดนมจริงๆ ว่ะเธออ่ะ ไอ้ทะลึ่ง”ชูใจสาดน้ำใส่ตัวผมทันที“ไม่ใช่นะ!” เธอโวยวาย “ก็แบบว่า... วันนี้โหนจะค้างที่นี่รึเปล่า”“...” ผมชะงักไป เมื่อสบตาเธอแล้วก็เห็นว่ามันสื่อออกมาอย่างชัดเจน“ก็ถ้าจะค้างที่นี่... เผื่อเราจะได้ช่วยติวหนังสือให้ไง”เวรเอ้ยตั้งแต่ประโยคนั้นก็ทำใจให้มองเธอเป็นผู้หญิงใสซื่อไม่ได้อีกเลย นี่ผมแม่งไปปลุกอะไรในตัวชูใจเข้าวะ หรือเพราะเธอรู้สึกอะไรกับผม เธอถึงได้ยั่วใจผมได้ขนาดนี้ผมกุมใจที่เต้นแรงอยู่ในอก แม่งเต้นตั้งแต่ได้เห็นตัวเธอที่เปลือยด้วยกันในห้องน้ำ แต่ผมพยายามสะกดกลั้นอารมณ

หลังจากทักกันหลังจากนั้น ฉันก็รอโหนตากผ้าปูที่นอนที่โซฟาอย่างว่าง่าย แถมยังยืมเสื้อเขามาใส่ด้วย... โดยที่ไม่ใส่บรา เพราะปวดหน้าอกนิดหน่อยเพราะแรงขยำของโหนเสื้อโหนหอมน้ำยาปรับผ้านุ่ม เป็นกลิ่นที่ละมุนไม่เข้ากับเขาเลยโหนเดินเข้ามาหลังจากที่ฉันแอบดมฟุดฟิดอยู่กับเสื้อยืดของเขาไม่กี่นาที ฉันรีบทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ทำเป็นไม่ได้ดมเสื้อเขาแล้วทำท่าทางปกติ ในขณะที่หน้าแดงตอนที่เห็นว่าเขาล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงบ็อกเซอร์ ร่างกายโหนที่เปลือยท่อนบนทำให้ฉันนึกไปถึงเรื่องที่เรา...แง“เหม็นกลิ่นบุหรี่มั้ยวะ” เขาเดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้า มือก็ไล่กลิ่นควันบนตัว“เหม็น” ฉันตอบ แล้วเอานิ้วปิดจมูก “คนตัวเหม็น”“ไอ้นี่” เขาพูดขำๆ แล้วขยี้หัวฉันไปหนึ่งทีด้วยความเอ็นดู “แต่ก็ไม่เท่าคนที่เสียวจนฉี่ราดหรอกมั้ง”พอเขาพูดถึงเรื่องนี้หน้าฉันก็หงอยสนิทใจ ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบตาเขา“... รังเกียจเหรอ”“ว่าไงนะ” โหนย้อนถามเมื่อเห็นว่าฉันพูดเสียงเบา ฉันเลยเบ้หน้าออกมา“หะ... โหนรังเกียจใช่มั้ยอ่ะ ก็เราฉี่ราดใส่โหนตอนที่มีอะไรกัน” ฉันพูดแล้วก็น้ำตาคลอ เพราะขายหน้าเกินทน โหนคงชอบฉันไม่ลงแล้วล่ะ พอได้เห็นฉันทำตัวน่าเ

“สามวันที่เค้าหายไป เธอทำไรลงไปบ้างชูใจ”“...”“คงไม่ได้ไปมีอะไรกับมันต่อจากมีกับเค้าใช่ปะ” ผมสบถ พ่นคำหยาบคายใส่เธออย่างทนไม่ได้พอเห็นว่าเธอได้แต่ยืนอึ้งไม่ตอบเหี้ยอะไร “มันโดนใจใช่ปะ มันดีกว่าเค้าใช่ปะ”เพี้ยะชูใจตบหน้าผมทันที นี่เป็นครั้งแรกที่เธอตบผมหลังจากที่เราคบกันมาหลายปี มันไม่แรง แต่ก็ทำให้ผมรู้สึกได้“พะ... พูดแรงไปแล้วนะโหน”“...”“เค้ากลับกับพันจริงๆ แต่นั่นก็เพราะว่าโหนไม่มาเจอเค้าไม่ใช่เหรอ” ผมแค่นหัวเราะออกมาเสียงดังทันที แค้นใจชิบหาย สุดท้ายเธอก็เลือกมัน“ถ้าเธอเลือกจะไปกับมัน”“...”“ก็ยอมเป็นของเค้าอีกคืนได้ปะ” ผมหันกลับมามองตาเธอ คราวนี้แววตาผมวาววับไปด้วยแรงอาฆาต “แต่คราวนี้... เค้าจะปล่อยใน”[จบพาร์ท : โหน]เพี้ยะฉันตบโหนไปอีกที ตบเพราะเขาพูดคำว่าจะปล่อยในเพราะโกรธที่ฉันกลับกับพันแต่ฉันพูดอะไรไม่ได้ ในเมื่อหลักฐานมันคาตา ฉันคุยกับพันลับหลังเขา มันอาจดูเหมือนนอกใจนะ แต่ฉันไม่ได้มีเจตนาจริงๆ ฉันก็แค่ปรึกษาพันเรื่องที่เขาหายไปสามวันเต็ม พันตอบกลับมาว่าเห็นเขาไปกับผู้หญิงคนอื่นฉันยังไม่ปักใจเชื่อ เพราะโหนรักฉันมานานขนาดนั้น แล้วก็ไม่เคยเห็นเขาจะนอกลู่นอกทางจากฉัน