All Chapters of ทัณฑ์ร้ายนายมาเฟีย: Chapter 1 - Chapter 9

ขอแนะตัวละคร “เฮียเดย์” หนุ่มลูกครึ่งไทย- สวีเดน อายุ 27 หุ่นสูงใหญ่หน้าหล่อ เอวดี หำ 62+ เขาคือลูกบุญธรรมของโรสริน สาวนักฆ่าที่มาจากเรื่อง "กำราบเมียลับมาเฟีย" โรสมีลูกสาวที่แท้จริงหนึ่งคนชื่อว่าอลิซ และความโชคร้ายของโรสคือลูกชายบุญธรรมกับลูกสาวตัวเองแอบชอบกัน ผู้เป็นแม่จึงพยายามทำให้สองพี่น้องแยกออกจากกัน จนกระทั่งเฮียเดย์ได้แต่งงานกับลูกสาวของท่านรอง และทั้งสองครอบครัวก็เกี่ยวข้องกัน แต่คนที่โดนบังคับคือเฮียเดย์เขาจึงลงทัณฑ์เธอแบบไม่ปราณี “คณินทร์” ลูกสาวคนโตของท่ารอง นิสัยเธอน่ารักและพูดเพราะ อายุ 19 ปี กำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง คณินทร์แอบชอบเฮียเดย์ตั้งแต่ตอนเด็กๆจนกระทั่งโตเป็นสาว คณินทร์ยังตามตื้อตามง้อคถยกับเฮียเดย์มาตลอดจนกระทั่งวันนั้นถูกเขาทำร้าย และทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น เธอได้แต่งงานอยู่กับเขา ทำให้เขายิ่งเกลียดเธอมากกว่าเดิม เขาพยายามทำทุกอย่างให้เธอเกลียดจนสุดท้ายเขาเป็นคนที่แพ้ภัยตัวเอง ทัณฑ์ร้ายนายมาเฟียบทนำเสียงดนตรีไพเราะดังขึ้นในร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งทั้งสองครอบครัวกำลังนั่งรับประทานอาหารร่วมกันคุยกันสนุกเฮฮาทั้งเด็กๆ และคนโตมีเพียงหนึ่งคน

บทที่ 2 เขาพาเธอกลับมาที่บ้านด้วยสภาพที่เนื้อตัวมอมแมม เสื้อผ้าที่เปรอะเปื้อนและถูกฉีกขาด แต่ยังไม่ทันได้ขับรถเข้าบ้านน้องคณินเธอหันไปจับแขนของเฮียเดย์ไว้"เฮียคะอย่าพึ่งพาน้องคณินเข้าบ้านในสภาพแบบนี้ได้ไหมคะ ถ้าป๊ากับหม่าม๊าเห็นทั้งสองคนต้องตกใจมากแน่ๆเลยค่ะ" เขาคิดตามในคำพูดของเธอและถ้าพาเธอเข้าไปในบ้านสภาพนี้พ่อกับแม่ของเธอต้องไม่พอใจอย่างแน่นอนที่ปล่อยให้ลูกสาวของเขาถูกทำร้ายเฮียเดย์จึงขับรถวนกลับ แต่ฝนนั้นก็ยังไม่เป็นใจยังตกแรงและมีพายุเข้าในขณะนั้นเสียงมือถือของเฮียเดย์ดังขึ้นเขาจึงจอดรถข้างทางเพื่อรับสายของผู้เป็นพ่อ"ครับป๊าเจอแล้วปลอดภัยดีถ้าฝนหยุดผมจะพาน้องไปส่งป๊าช่วยโทรบอกกับคุณพ่อคุณแม่ของคณินด้วยนะครับ" เขาวางสายจากพ่อของเขาและโยนมือถือลงด้วยความไม่พอใจ "ฝนก็ตกขนาดนี้ดึกก็ดึก" "หนูขอโทษที่ทำให้เฮียต้องลำบาก" "เออโคตรทำให้ลำบากเลยจะบอกไว้ให้ทำตัวเป็นภาระทำตัวจุ้นจ้านกับชีวิตของฉัน แม่ง! เราจะทำยังไงวะ" เธอสะดุ้งก้มหน้าลงด้วยความกลัวที่เขาตะเบ็งเสียงใส่หน้าเธอและว่าให้กับเธอส่วนเขานั้นยังหาทางคิดว่าจะทำไง "ฮึ๊ก""โอ้ย!! ร้องเข้าไปร้องอยู่นั่นแหละควรที่จะช่วยกันคิดว่าจ

บทที่ 4 รถขับเข้ามาจอดในบ้าน ผู้เป็นพ่อและผู้เป็นแม่รีบวิ่งออกมาด้วยความเป็นห่วงลูก เธอได้เพียงแต่นั่งกุมแขนของตนเองไว้เพราะถูกเข็มขัดฟาดจนเป็นลอยและกลัวว่าพ่อกับแม่ของเธอนั้นจะเห็นจึงยังไม่กล้าลงจากรถ"เธอจะนั่งอยู่ทำไมลงไปแล้วทำตัวปกติ" เขาก้มมองที่แขนของเธอนั้นเป็นรอยเข็มขัดเขาจริงๆและเป็นหลายที่ เขาจึงถอดเสื้อของตนเองโยนให้กับเธอได้สวมใส่ "คณินหนูไปไหนมาลูก" เธอสวมใส่เสื้อคลุมของเขาลงจากรถถึงแม้ว่าผมจะไม่ยุ่งเหยิงเพราะเธอจัดมาเรียบร้อยแต่สภาพของเธอซึ่งไม่เหมือนลูกสาวของเขาที่น่ารักคนเดิม ผู้เป็นแม่นั้นจ้องมองด้วยความสงสัยและสลับมองผู้ชายที่มาส่งลูกสาวตนเอง"เกิดอะไรขึ้นทำไมหนูถึงเป็นแบบนี้" ท่านรองรีบเดินมาจับไหล่ของลูกสาว เธอฉีกยิ้มพยายามทำตัวให้ปกติและร่าเริงให้พ่อกับแม่ของเธอนั้นไม่สงสัย"เกิดอะไรขึ้นกับน้องเฮียเดย์" ท่านรองปล่อยมือออกจากตัวของลูกสาวและเดินตรงมาหาเฮียดิที่ยืนอยู่ด้านข้าง"ป๊าคะฮ่าๆไม่มีอะไรหรอกค่ะพอดีว่าคณินแวะเข้าไปเที่ยวที่สนามเด็กเล่นของสวนสาธารณะแล้วติดฝนจึงทำให้ทุกคนวุ่นวายตามหาตัวไม่เจอ เฮียเขาไปเจอก็เลยพาคณินไปเปลี่ยนชุดค่ะอีกอย่างฝนตกแรงก็เลยยังไม่ทัน

บทที่ 6อลันและโรสพาลูกชายคนโตของเขามาที่บ้านของท่านรองเพื่อคุยเรื่องแต่งงานระหว่างทั้งสองคน เขานั้นรู้ความจริงหมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้นเพราะเฮียเดย์ยอมรับว่าตนเองกับน้องคณินเกินเลยกันไปแล้วส่วนอลิสเธอเสียใจและไม่ขอมา"น้องคณินยังไม่ลงมาเหรอ" ลรินส่ายหน้าไปมา ส่วนท่านรองนั้นโกรธมากที่เด็กทั้งสองคนเกินเลยกัน แต่ท่านรองก็ไม่โวยวายเพราะว่าลริน เธอคุยและเจรจากับสามีตนเองทำให้เขาอารมณ์เย็นลงและนั่งคุยกันอยู่ระหว่างห้องรับแขก"ยังไงเฮียเดย์อยากจะรับผิดชอบน้องไหมหรือว่าไม่เต็มใจ" ท่านรองเอ่ยถามเฮียเดย์ต่อหน้าซึ่งเขาไม่กล้าที่จะมองหน้าท่านรองด้วยซ้ำ"จริงๆ ฉันไม่อยากให้เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเลยนะเว้ย" อลันเองก็เครียดที่ลูกชายของตนเองทำแบบนั้น"แต่เด็กทั้งสองคนเขาก็เกินเลยกันไปแล้ว เราเป็นพ่อเป็นแม่ก็ควรที่จะทำให้มันถูกต้อง" โรสเอ่ยขึ้นและหันมองหน้าทุกคนที่นั่งอยู่"เฮียเดย์ไปดูน้องไป" เขาพยักหน้าให้กับพ่อของเขาที่เอ่ยให้ลูกชายในขึ้นมาดูน้องคณินบนห้องและลุกขึ้นเดินมาทั้งๆ ที่เขาไม่เต็มใจ เฮียเดย์เองก็รู้สึกแย่ที่เรื่องนี้เกิดขึ้นถ้าเขาย้อนเวลากลับไปได้เขาจะไม่ทำแบบนั้นอย่างแน่นอน"ก๊อกๆๆ""ฮึ๊ก" หญ

บทที่ 8เมื่อถึงร้านชุดตามแผนที่เขาจะต้องมาลองเขาก็เดินลงจากรถโดยที่ไม่สนใจเธอ เตรียมที่จะเข้าไปในร้านแต่ต้องเดินกลับมาที่รถเพราะน้องคณินไม่ยอมลงไปด้วย เขาส่ายหน้าไปมาเริ่มอารมณ์เสียและเปิดประตูด้านข้างของคณินทันที"ต้องให้ฉันมาเชิญเธอลงใช่ไหม" เธอเงยมองหน้าเขาและก้มดูที่หน้าอกของตัวเองซึ่งเขาฉีกเสื้อของเธอจนกระดุมมันหลุดออกไม่มีกระดุมติดเสื้อให้มิดชิดได้ถึงแม้ว่ามันจะขาดเพียงแค่ 2 เม็ดแต่มันก็ดูโป๊เพราะเห็นบราด้านใน"จะให้หนูลงไปยังไงคะ" "ก็ลงมาแบบนั้นแหละมันไม่มีใครอยากดูของเธอหรอกไม่ได้หน้าพิศวาสอะไรขนาดนั้น" สิ้นสุดคำพูดที่ดูถูกเขารีบหันหลังและก้าวขาเข้าไปยังหน้าร้าน "เฮ้อ" น้องคณินถอนหายใจก่อนที่จะหันไปเจอผ้าผืนหนึ่งอยู่ในรถจึงหยิบมาคุมหน้าอกของตัวเองและเดินเข้าไปในร้านซึ่งพนักงานและเจ้าของร้านต้อนรับเขาทั้งสองคนเป็นอย่างดีเพราะเขารู้ว่าสองคนนี้เป็นลูกของใคร"สวัสดีค่ะ คุณคณินคะทางคุณแม่ของคุณได้โทรมาบอกกับดิฉันให้ดูแลคุณอย่างใกล้ชิดไม่ทราบว่าคุณชอบผ้าแนวไหนคะในตอนนี้ทางร้านมีผ้าของต่างประเทศหนึ่งผืนซึ่งถ้าต้องการให้ตัดทางร้านสามารถเร่งรัดและลัดคิวให้ได้เลยค่ะ""ไม่ต้อง!!เธอไม่