ห้องสมุด
ค้นหา
หน้าหลัก / Romance / Maid in Manila, Loved in Secret / บทที่ 31 - บทที่ 40

บททั้งหมดของ Maid in Manila, Loved in Secret: บทที่ 31 - บทที่ 40

84

CHAPTER 30

(Mariz POV)Umaga na. Pero pakiramdam ko, parang hindi ako nakatulog. Magdamag kong iniisip ang nngyari kagabi.. ung mismong oras na nakita ko si Gabriel na may kasamang babae. Yung mismong iglap na nagtagpo ang mga mata namin bago niya ito hinalikan sa harapan ko.Parang paulit-ulit na nagre-replay sa utak ko ang eksena. At sa bawat rewind, mas lalo akong nahihirapan huminga.Tahimik akong bumaba mula sa kwarto. Wala akong balak kumain, pero naisip kong magtimpla ng kape para kahit papaano ay may magawa ang mga kamay ko. Ayokong makita siya, ayokong marinig ang boses niya. Habang naglalakad ako dala ang tasa ng kape, napansin ko si Sir GabrelNakatayo siya sa malaking bintana ng sala, nakamasid sa hardin na parang may kung anong mabigat na iniisip. Tahimik. Para bang nag-iisa sa sarili niyang mundo.At sa ilang segundo, hindi ko napigilang tumigil. Tinitigan ko lang siya mula sa di kalayuan. At sa kabila ng lahat ng ginawa
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-27
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 31

(Mariz Pov)Pagmulat pa lang ng mga mata ko, ramdam ko na agad ang bigat sa dibdib. Parang may nakadagan na hindi ko maalis, kahit anong gawin ko. Ang liwanag na pumapasok sa kurtina, dapat sana ay nagbibigay sigla, pero sa akin parang dagdag bigat lang.Hinawakan ko ang unan na basa pa ng luha. Napatawa ako ng mahina, pilit at mapait.Tumayo ako at humarap sa salamin. Doon ko nakita ang namumugto kong mga mata, parang saksi sa kahinaan na pilit kong tinatago. Pinisil ko ang pisngi ko, sabay ngumiti. Pilit na buo. Pilit na masaya.“Good morning, Mariz,” bulong ko sa sarili, halos nanginginig pa ang boses.“Dapat masaya ka. Dapat maligaya ka. Hindi pwedeng makita nilang durog ka. Hindi nila pwedeng mahalata na may nagbago sayo.. hindi pwede.”Pagbaba ko sa kusina, sinalubong agad ako ng amoy ng sinangag. Naroon si Ate Linda at Aling Berta, parehong abala sa paghahanda ng almusal.“Abaaa.. mukhang nakita mo na yung ngti mo na i
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-28
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 32

(Mariz POV) Abala kami sa kusina, Naghuhugas ng pinagkainan at naglilinis. Si Ate Linda, si Aling Berta, at kahit si Gisiell ay naroon. Nagkakatuwaan pa kami dahil natapon ko ang konting tubig sa sahig at halos madulas si Gisiell, ayun, bardagulan na naman. Pero biglang bumukas ang pinto, at si Ate Linda ay tinawag ng isang kasambahay mula sa hallway. “Ate Linda, pinapapunta ka ni Sir Gabriel.” Napalingon agad kami. “Ay, bakit daw?” tanong ni Aling Berta. Tinapik ni Ate Lnda sa balikat si Aling Berta at ngumiti samin bago lumabas. Maya-maya, bumalik si Ate Linda, medyo nagtataka. “Si Sir Gabriel, gusto ng kape sa study room. Pero may dagdag siyang bilin.” Napataas ang kilay ni Gisiell. “Ano na naman? Gusto ng imported beans?” nakacrossed arm pa ito. Umiling si Ate Linda. Tumitig siya sa akin. “Ang gusto niyang maghatid n
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-28
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 33

(Gabriel’s POV) Tahimik ang buong mansion, ngunit sa bawat tawa na naririnig ko mula sa kusina, para akong tinatamaan ng pako sa dibdib. Sa unang tingin, masaya siya. Puno ng ingay, puno ng kalokohan, gaya ng dati. At lahat ng tao sa paligid ay naniniwala. Lahat sila nakikisabay sa halakhak niya, lahat sila natutuwa na bumalik na raw ang “dating Mariz.” Dating Mariz. Pero sa mga mata ko, wala. Hindi ko nakikita ang totoo. Ang nakikita ko ay isang mukha na pilit ngumingiti, at sa tuwing naririnig ko yung pilit na tawa niya, imbes na matuwa ako, lalo akong nagagalit. masyado siyang mahusay magpanggap. Masyado siyang mahusay itago na parang wala lang sa kanya ang lahat. Parang wala lang sa kanya yung nakita niya. Parang wala lang sa kanya na may ibang babae ako. Alam kong nakita niya kami. Nakita ko kung paanong natigilan siya sa may pasilyo
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-29
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 34

(Mariz POV)Mabigat ang talukap ng mata ko nang magising ako kinabukasan. Ang totoo, halos wala akong tulog kagabi. Ilang beses akong nagbalik-balik sa eksenang nangyari sa study,, yung malamig na tanong ni Sir Gabriel, yung matalim na titig niya, at yung mga salitang binitiwan kong kahit ako mismo hindi ko alam kung totoo."Bagay ba kami ni Clarisse? Masaya ka ba para sa amin?"Parang may bato sa dibdib ko habang inuulit-ulit iyon sa isip ko. Ang dali-daling sagutin ng oo, pero sa bawat “oo” na pinilit kong bitawan kagabi, pakiramdam ko ay unti-unti akong namamatay.Huminga ako nang malalim at pinilit bumangon. Sa salamin, nakita ko ang namumugto kong mga mata. Agad kong tinapik ang pisngi ko at ngumiti pilit na ngiti, pero kailangang ipakita ko ulit yung masayahin kong mukha. Kailangan kong buuin ng masaya ang panibago kong araw.Pagbaba ko, nadatnan ko si Ate Linda at Aling Berta na abala sa ginagawa nila.“Ayan na p
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-30
อ่านเพิ่มเติม

Chapter 35

(Mariz POV)Pagmulat ko ng umaga, naramdaman ko agad ang kakaibang gaan sa paligid. Hindi dahil magaan ang pakiramdam ko. Kundi dahil araw ng sahod. Araw na hinihintay ng lahat dito sa mansion. Sa ganitong araw, parang lahat ay masigla, mas maingay, mas mabilis ang kilos. Ang mga kasamahan ko, abala na agad sa kani-kanilang trabaho, sabay sabay na parang sabik na matapos ang lahat para sa  sandaling iabot na ang sobre na puno ng pawis at pagod ng isang buwan.Ako rin, sabik. Hindi lang dahil sa sweldo, kundi dahil iyon ang tanging pagkakataon na kaya kong iparamdam sa sarili kong may halaga rin ang ginagawa ko dito. Na may kapalit kahit paano. Habang inaayos ko ang mga plato sa kusina, naroon na sina Ate Linda at Aling Berta na parehong masigla. “Hay naku, buti na lang sahod ngayon,” sabi ni Ate Linda, sabay buntong-hininga na parang sa wakas makakahinga ng maluwag.“’Yan ang araw na kahit gutom ako buong linggo, sulit naman pag-uwi ko
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-30
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 36

(Mariz POV)Alas-diyes na ng gabi nang marinig ko ang tunog ng sasakyan. Kasunod ang pagkaluskos ng gulong sa driveway, at sa ilang sandali, bumukas ang malaking pinto ng mansion.Pumasok si Sir Gabriel. Maluwag ang coat na nakasampay sa balikat, may bahagyang gulo ang buhok, at may bahid ng amoy alak na agad sumalubong sa akin. Hindi siya lasing, pero halata sa bawat galaw niya ang bigat ng iniinom niya.Tumayo ako agad mula sa sofa, pilit na pinapakalma ang sarili. “G-good evening, Sir Gabriel,” bati ko, mahina pero malinaw.Hindi siya sumagot. Hindi man lang tumingin sa akin. Dumiretso siya sa bar area, kinuha ang isang baso, at binuksan ang bote ng alak. Pero imbes na siya mismo ang magbuhos, ibinaba niya iyon sa mesa at humarap sa akin.“Mariz,” tawag niya.Parang nakuryente ako sa tunog ng pangalan ko sa bibig niya. Tumigil ang lahat ng iniisip ko at ang tanging nagawa ko lang ay lumapit. “Yes, sir?”Tini
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-31
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 37

(Gabriel's POV)Her lips crashed against mine, desperate and trembling, yet bold enough to answer the fire that had been eating me alive for weeks. I didn’t even remember who moved first, if it was me pulling her in, or her surrendering to my anger, but the moment her mouth opened under mine, nothing else existed.Her taste..sweet, laced faintly with the sting of wine drove me mad. I devoured her like I’d been starved, my hand tangled in her hair, the other gripping her waist so tightly she gasped into the kiss. That sound… Tangina! i love to hear that soundI pressed her back against the bar counter, the glasses rattling from the force. My lips trailed down, biting into the soft skin of her jaw, her neck, sucking hard enough to leave a mark. She shuddered in my arms, her hands clutching at my shirt na para bang hindi  niya alam kung itutulak ako palayo o hihilain niya ako palapit.“Gabriel…” ungol niya, my name breaking on her lips.
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-08-31
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 38

(Gabriel's POV)Nagising ako nang mas maaga kaysa sa inaasahan ko. Tahimik pa ang buong mansyon, tanging malumanay na ugong ng aircon at huni ng mga ibon sa labas ang gumigising sa paligid. Nakahiga pa ako, nakayakap kay Mariz, habang siya'y mahimbing pa rin ang tulog.Ang ganda niyang tingnan. Yung buhok niya nakakalat sa unan ko, yung labi niya bahagyang nakaawang, at yung dibdib niyang mahinahong tumataas-baba sa bawat paghinga. Ang fragile niya sa mga sandaling ito, ang layo sa totoong siya kapag gising..Dahan-dahan kong inalis ang braso ko mula sa pagkakayakap, umupo sa gilid ng kama. Habang inaayos ko yung sarili ko, napatingin ako sa kobre kama...At doon ko nakita.There, the blood on the bed..Napako yung mga mata ko roon. Hindi agad gumalaw ang katawan ko. Para bang sa isang iglap, lahat ng nangyari kagabi ay bumalik sa isipan ko..yung kaba, yung init, yung pagsuko niya sa bawat halik, yung paraan ng pagtitig niya na p
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-01
อ่านเพิ่มเติม

CHAPTER 39

(Mariz POV)Mainit. Mabigat, yun ang unang naramdaman ko pagkadilat ng mga mata ko.Saglit akong napapikit ulit, iniisip na baka nananaginip lang ako kagabi. Pero nang tuluyan kong idilat ang mata ko, bumungad agad ang liwanag mula sa malaking bintana ng silid. At higit sa lahat, ang presensya ni Gabriel.Nandoon siya, nakasandal sa headboard, nakatingin lang sa akin na para bang kanina pa nag-aabang. May tray ng pagkain sa gilid, amoy kape, amoy bacon.Nanuyo bigla ang lalamunan ko. Hindi ko alam kung dahil sa gutom o dahil sa bilis ng tibok ng puso ko."Good morning," mahina niyang bati.Hindi ko alam kung paano tatanggapin iyon. Good morning ba talaga? Paano naging "good" ang umaga na ito kung gulong-gulo ako sa sarili ko?Bakit ba ganito? Bakit parang ang dali-dali niyang umakto na normal lang? Ako lang ba ang nag-o-overthink? Ako lang ba ang nakaramdam ng bigat sa lahat ng nangyari kagabi?Inilapit niya ang
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-09-01
อ่านเพิ่มเติม
ก่อนหน้า
1234569
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status