All Chapters of Maid in Manila, Loved in Secret: Chapter 1 - Chapter 10

(MARIZ “IZZY” VILLORIA)Minsan, ang mga pangarap ay parang bituin—maliwanag pero mailap. At kung minsan, kailangan mong suungin ang dilim bago mo makita kung alin ang talagang para sa ’yo.“Hoy, ’Nay! Seryoso ka ba talaga dito? katulong? Sa Maynila pa?” reklamo ko habang bitbit ang maleta kong halos mas malaki pa sa akin.Si Nanay, kunot-noo pero may halong tawa, “Oo, anak. At ’wag ka ngang maarte. Basta’t trabaho, kahit katulong, malinis na hanapbuhay. Pambili ng bigas, pambili ng load, pambili ng shampoo mo na special pa!”Napangiwi ako pero ngumiti rin. Tama si Nanay. Para sa pamilya naman ’to. Kahit maid ako sa Maynila, maid with dignity naman! Charot.“Grabe, parang ibang planeta pala talaga ’to,” bulong ko sa sarili ko habang nasa jeep. Kaliwa’t kanan ang mga ilaw, ang daming tao, tapos may Grab, may Angkas, may hindi ko maintindihang mga app na ginagamit nila. Sa probinsya kasi, ang pinakamasosyal naming transpo ay padyak!Kung merong award para sa “Pinakamalaking Bag na Nadala

“Hoy, Mariz! Ang aga-aga, daldal ka na naman!” sigaw ni Aling Berta mula sa kusina habang nag-aayos ng almusal.Ayun na. First thing in the morning, sermon agad. Pero syempre, hindi pwedeng mawalan ng energy si Mariz a.k.a ako. Ang motto ko sa buhay, Kung hindi mo kayang maging maganda, edi manggulo ka nalang, at least mapapansin ka pa rin.“Nay Berta, positive vibes lang tayo, baka malas kapag tahimik ako sa umaga!” sagot ko habang todo linis sa sala.“Kung hindi ka lang bago rito, baka nasandok na kita.”Napangiti ako. Ganyan kami ka-sweet dito. Everyday may threat, pero with love.Nagwawalis lang ako nang biglang… muntik na akong mabangga. As in literal na face-to-chest collision. At hindi lang basta dibdib kundi dibdib na naka-mamahaling suit, may hawak pang briefcase na parang mas mahal pa sa tuition ko nung college, kaya di ko na itinuloy.“Oh my gosh! Sorry po, Sir!” halos matapon ko yung basurahan sa kamay ko.Dahan-dahan siyang tumingin mula sa cellphone niya. Nakakunot ang

(MARIZ POV)Alam niyo yung feeling na kahit wala kang ginagawa, parang kasalanan mo pa rin?Yun yung buhay ko dito sa mansion ni Sir Gabe.Minsan nga naiisip ko, baka dapat “Sir” na lang pangalan niya. Kasi kahit anong gawin ko, para siyang robot na naka-program sa dalawang salita lang, Stop talking.Kahapon lang, grabe yung tingin niya sa’kin nung binati ko siya ng “Welcome home!” Eh sorry na, gusto ko lang naman maging hospitable. Sa baryo kasi, automatic yun. Dumating ang kapitbahay, “Kain tayo!” Dito pala, dapat tahimik lang, parang multo.E di wow.---Pagkagising ko kinabukasan, nagdesisyon ako, hindi ako pwedeng ma-intimidate. Hello? Probinsyana ako pero hindi ako pwedeng lamunin ng katahimikan ng mansion na ‘to. Kung si Sir Gabe walang balak maging tao, edi ako na lang.Nasa kusina ako, nagluluto ng sinangag. Favorite ko kasi yun sa umaga. Habang kumukulo ang kawali, bigla kong naisipAno kaya kung ipagluto ko si Sir?Kaso, sure akong hindi niya kakainin. Baka sabihin pa niyan

(MARIZ POV)Kung teleserye lang ang buhay ko, swear! Yun na yung slow-motion moment ko.Imagine nakatapak na ako sa hagdan, dala ang tray, then boom! muntik na akong sumemplang, pero ayun siya si bossing, si Sir Gabe, ang supladong walang ngiti, biglang naging knight in shining… polo shirt.As in, nahawakan niya ako. Sa braso. Mahigpit. Mainit. At parang tumigil ang mundo.“Are you okay?” sabi niya.Woaaah, may boses pala siya! Hindi pala automatic “hmp” lang o “focus” lang. At ang soft ng tone. Hindi yung parang teacher na nagagalit kasi wala kang assignment.At syempre, ang lola niyo, napa-“O-opo… I mean, yes, Sir! Okay lang ako. Hindi pa po oras para ma-ospital.”Napakagat ako ng labi habang binabalikan yung eksena. Ay Diyos ko. Sino bang maid ang nagiging leading lady sa ganitong set-up? Ako lang yata.---Pagbalik ko sa kwarto, hindi ako mapakali. Nagpaikot-ikot ako parang turumpo. Nakatitig ako sa ceiling, tapos sa pader, tapos bumagsak ako sa kama, hawak yung unan.“Mariz, wha

(MARIZ POV) “Mariz! Ikaw na naman ang inuutusan ni Ate Linda? Baka mapagod ka,” si Aling Berta iyon, sabay abot ng tuwalya habang pawis na pawis akong nagpunas ng sahig sa gilid ng hallway. Napangiwi ako. “Ay, naku ‘Nay Berta, sanay na ‘to. Para ngang exercise lang, oh.” Nagpa-split ako ng konti, kunyari gymnast. Syempre, napahagalpak ng tawa si Ate Linda na katabi niya. “Susmaryosep, babae! Baka mabalian ka diyan,” sabay kamot sa batok ni Aling Berta. “Eh ano naman, Nay? Libre therapy din ‘to. Tsaka baka pag nakita ako ni Sir Gabe, isipin niya sporty ako. Ay wow, plus ganda points,” pabiro kong sagot, sabay kindat. “Ambisyosa!” sigaw ni Ate Linda na natatawa. “Hoy, maid ka lang dito, huwag kang umasa na mapapansin ka ng amo natin.” Napapout ako. “Eh, ewan. Malay niyo, ako pala ang susunod na leading lady sa teleserye niya.” Nagtawanan silang dalawa, at habang busy pa kami sa tawanan, biglang bumukas ang pinto ng library. At doon, lumabas ang tao na ayaw kong makita habang paw