Todos los capítulos de ทะลุมิติเรื่องนี้แถมฟรีพ่อของลูก: Capítulo 51 - Capítulo 60

ปรานเดือนฟ้าหอบลูกน้อยวัยขวบเศษมาด้วย เธอมานั่งระบายกับธารตะวัน หลังขาดการติดต่อกับน้องสาวคนนี้ไปนาน พอได้รู้ว่าทำงานอยู่ที่นี่ เธอก็รีบมาขอความช่วยเหลือจากทันทีแต่กว่าจะแบกหน้ามาได้...เธอก็จมอยู่กับความเศร้ามานานเหลือเกิน“ฮึก... ตะวันช่วยพี่ได้ไหม” คนที่นั่งตรงข้ามอ้อนวอนกัน ลูกน้อยในอ้อมอกก็ส่งเสียงกระจองอแง ให้คนเป็นแม่โคลงตัวปลอบเช่นกัน“ให้ตะวันช่วยอะไรคะ”“พี่อยากหย่ากับ... สามี”หย่าเหรอ...ธารตะวันถึงกับมุ่นคิ้วเครียด สามีภรรยาที่สมฐานะกันอย่างคู่นี้ จะมีวันที่ได้หย่ากันด้วยเหรอ ในนิยายภาคก่อนเห็นรักกันดีจะตายเกิดคำถามในหัวคุณผู้ช่วยมากมาย ทว่าภายในห้องรับแขกมีแค่เธอกับพี่สาว ที่ตอนนี้ร้องไห้จนหน้าแดงก่ำไปหมดแล้ว คงอยากหย่ากับสามีอย่างที่พูดจริงๆ แค่ยังไม่รู้เหตุผลเท่านั้นเองอะไรทำให้เลิกรากัน...ต้นตอของชีวิตคู่มันพังตรงไหนกันแน่“ใจเย็นก่อนนะคะ สามีพี่เขา... ทำอะไรเหรอ” เธอตะล่อมถามแบบใจเย็น ไม่ซักไซ้ให้คนที่กำลังอ่อนไหวตื่นตระหนกทว่า เด็กน้อยไม่รู้ประสีประสา อาจจะตื่นคนและเสียงร้องของแม่เกินไป ถึงได้ส่งเสียงร้องไห้ออกมา ให้ปรานเดือนฟ้าต้องแสร้งทำเป็นเข้มแข็ง เพื่อกล่อ

สวนสาธารณะหลังจบเรื่องราววุ่นวายที่ชั้นศาล ประธานธันย์ก็พาธารตะวันมาผ่อนคลาย นั่งเล่นกันบนพื้นหญ้าใกล้ริมสระน้ำความจริงก็เหนื่อยกันมาสักพักใหญ่ โชคดีที่ปรานเดือนฟ้าหลักฐานแน่น การลากสามีไม่รักดี มาฟาดกันด้วยหลักฐานกลางศาล จึงไม่ใช่เรื่องยากสักเท่าไหร่จะยากก็แค่สงสารเด็กน้อยแม่ของลูกก็เจ็บปวดไม่ต่างกันเรื่องนี้มันสอนให้ธารตะวันรู้ ชีวิตคู่ไม่ง่ายอย่างที่คิด การมีลูกกับใครสักคนเป็นเหมือนบททดสอบใหญ่ ทั้งบทบาทการเป็นพ่อแม่ บททดสอบของความอดทนครั้งยิ่งใหญ่อีกต่างหาก“คุณธันย์คิดว่าเราจะได้กลับโลกเดิมไหมคะ”ระหว่างที่นั่งกอดเข่า เหม่อมองน้ำพุใจกลางสระ เธอก็นึกขึ้นได้ว่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้น ทุกอย่างที่เป็นอยู่ในโลกใบนี้มันเป็นแค่นิยายภาคต่อเท่านั้น...“ไม่รู้สิ คุณถามทำไมเหรอ”เธอผินใบหน้าหันมาสบตาเขา พลางวาดโค้งรอยยิ้มจางๆ ที่มุมปากอยู่ดีๆ หัวใจมันก็วูบโหวง เมื่อจิตใต้สำนึกตอกย้ำกัน ให้นึกขึ้นได้ว่าแสงที่ตกกระทบผิวน้ำตอนนี้ สายลมที่พัดโชยปะทะแก้ม หรือแม้มือเธอที่สัมผัสต้นไม้ใบหญ้าทุกอย่างล้วนเป็นของปลอม...เป็นเพียงแค่มิติในโลกนิยายเท่านั้น“ถ้าเราสองคนทะลุมิติกลับไป เรื่องราวความรัก

บนรถยนต์ที่ขับเคลื่อนอยู่บนท้องถนน สร้างความประหม่าในใจให้คุณผู้ช่วยอย่างมาก เมื่อระยะทางไปบ้านเขา เริ่มใกล้ลงทีละนิด อีกแค่ไม่ถึงสองแยกไฟแดง เราทั้งคู่ก็จวนจะถึงหมู่บ้านเขาแล้วหมู่บ้านหรูสุดอลังการ ราคาเหยียบเก้าหลัก ในโครงการมีเพียงไม่กี่หลังเท่านั้น และใครได้ครอบครอง มันก็บ่งบอกถึงชาติตระกูล“อ่า... คุณแวะปั๊มได้ไหมคะ ฉันอยากเข้าห้องน้ำค่ะ”“คุณตื่นเต้นจนฉี่แตกเลยหรือไงตะวัน”“มันตื่นเต้นนี่คะ”“แต่เราเพิ่งแวะปั๊มเมื่อกี้เองนะ”ประธานธันย์คลี่ยิ้มมุมปาก พลางจับมือเธอมากุมไว้ ไม่ให้ประหม่ากลัวเกินเหตุเสียก่อนถึงคุณหญิงหยาดเพชรจะดูร้าย เหมือนแม่ผัวในละครหลังข่าว แต่ที่เขาสัมผัสมากับตัว ภายในจิตใจของผู้หญิงคนนี้อ่อนโยนมาก แค่บางทีอาจจะใช้คำพูดหรือพะวงเรื่องลูกเกินไปอยากเลือกสิ่งที่ดีให้ลูกชาย จนเผลอล้ำเส้นชีวิตโดยไม่รู้ตัว“มือคุณเย็นมากเลยตะวัน”“ใจฉันโดนแช่แข็งไปแล้วค่ะ”ธารตะวันมีอาการหนาวสั่น คล้ายกับคนเป็นไข้ ไม่ก็มีวิญญาณกำลังจะสิงสู่ ให้เธอนั่งก้นแทบไม่ติดเบาะรถ เขย่าขาแล้วยุกยิกตัวไปมาตั้งแต่นาทีก่อน“คุณแม่ท่านไม่ใจร้ายกับคุณหรอก”“คุณธันย์พูดจริงเหรอคะ”“จริงสิ อย่ากังวลม

สองสาวต่างวัย อายุห่างกันราวสองทศวรรษ หลบมุมนั่งพักที่เก้าอี้ตัวยาวใกล้บันไดเลื่อน ของที่จะซื้อกลับเต็มสองไม้สองมือ แต่ก่อนจะแวะพักคือซื้อชานมไข่มุกคนละแก้วคุณหญิงหยาดเพชรหวานน้อย ส่วนธารตะวันสั่งหวานร้อยเต็มความแตกต่างระหว่างวัยที่เข้ากันได้...“เผลอแปปเดียวเกือบ 4 ชั่วโมงแล้วเหรอคะ” เธอพูดขึ้น หลังหยิบมือถือขึ้นมาเปิดดูเวลาแม่ประธานธันย์ที่นั่งดูดชานม หันมองแล้วขำไหล่สั่นเบาๆ เล่นสนุกจนลืมอายุไปเลย“นั่นสิ ฉันสนุกจนลืมเวลาไปเลย... วันนี้หายเบื่อเลยจริงๆ”“ไว้วันหลังถ้าคุณหญิงเบื่อๆ ชวนตะวันได้นะคะ”หญิงรุ่นแม่พยักหน้าปนยิ้ม สาวรุ่นลูกก็พลอยยิ้มตาม เหมือนได้มาละลายพฤติกรรมกันและกัน ให้รู้ว่าฉากหน้าก็แค่บทละคร ตัวตนของคนต้องดูให้ลึกมากกว่านี้อย่าตัดสินกันแค่ภายนอกเลย...การที่ธารตะวันได้ใกล้ชิดคุณหญิง มันทำให้เธอรู้ ว่าอีกฝ่ายก็เป็นแค่แม่ที่หวังดีกับลูก และยังมีหญิงสาววัยแรกแย้มอยู่ลึกๆ ในใจ“ตะวัน”“คะ”“สิ่งที่คนเป็นพ่อแม่ห่วงที่สุด รู้มั้ยว่าคืออะไร”หัวข้อสนทนาดูตึงเครียดขึ้นมา พลอยทำให้ธารตะวันมุ่นคิ้วจริงจังเธอกลอกตาคิดตาม ก่อนส่ายหน้าช้าๆ หลังหาคำตอบไม่ได้ พลางคลี่ยิ้มเพื่

ใบหน้าคมคร้ามหลุบตามองต่ำ มือหนาลูบไล้ที่แผ่นหลังบาง ลามลงไปเคล้นคลึงสะโพกผาย ก่อนจะบีบขยำบั้นท้ายอวบอัด พลางฟาดตีเต็มแรงจนร่างบางกระตุกรับธารตะวันที่ก้มต่ำ กำลังรูดชักลำกายแท่งโต หยอกเย้าให้แข็งตัวสู้มือ จนกระทั่งมันผงาดองอาจตรงหน้า“ไม่ไหวแล้วตะวัน...”ธันย์ธาราพ่นลมหายใจหอบหนัก เขาสั่นกระสันไปทั้งร่าง เมื่อรู้สึกได้ถึงริมฝีปากนุ่มนิ่ม กำลังค่อยๆ อ้าอมแท่งร้อน“อึก”“ไหวนะ”“อื้อ...”ธารตะวันบิดเบ้ใบหน้า มือใหม่ไร้ประสบการณ์กำลังเรียนรู้ วิธีการปรนเปรอ บำเรอกามให้แฟนหนุ่ม แต่เพราะมือใหม่นี่แหละ ทำเขาตื่นเต้น จนปลายเอ็นกระตุกรับในโพรงปากอุ่น“ระวังฟันนะตะวัน”“อื้อ”“ไม่ต้องรีบ อ่า... อืม”ธันย์ธาราขมวดคิ้วเครียด ทิ้งศีรษะพิงเบาะแล้วเกร็งท้องรับ เมื่อริมฝีปากของเธอ อ้าอมแก่นกายเข้าครึ่งลำธารตะวันหยุดไว้กลางทาง หยาดน้ำตาคลอระเรื่อ ใต้ตาแดงก่ำหลังถูกความคับใหญ่เล่นงาน จนไม่กล้าขยับหัวให้กดลงลึกมากกว่านี้ เกรงว่ามุมปากจะฉีกจนเลือดกบปากได้ใหญ่จนคับแน่นในปากสุดๆเหมือนขอบปากมันจะฉีกเลย“อ่อก... อึก”“ระวังสำลัก”“อื้อ- อึก”ความรู้มีเต็มหัว...แค่อ่อนประสบการณ์เท่านั้นเองนักอ่านตัวยงง