บทที่ 10 เปิดร้าน - 60% -

“ยังเลย เห็นตากันต์บอกว่าตำรวจก็ยังพยายามสืบอยู่ แต่มันยากตรงที่แถวนี้มันไม่ค่อยมีกล้องวงจรปิด ส่วนกล้องในร้านก็ถูกถอดสายออก เลยบันทึกภาพไม่ได้”

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนพูดว่า “ก็ยากจริง ๆ นั่นแหละครับ เพราะถ้าจะเรียกผู้ต้องสงสัยแต่ละคนที่น่าจะลงมือก่อเหตุ ผมว่าคงมีหลายสิบคน เพราะอย่างที่รู้กันอยู่ว่าแถวนี้พวกเด็กวัยรุ่นติดยามันเยอะ แต่ผมคิดว่าทางตำรวจเขาก็คงมีผู้ต้องสงสัยอยู่ในใจ และเขาก็คงมีวิธีจัดการในแบบของเขาที่ไม่ได้บอกเรา เชื่อว่าอีกไม่นานก็คงจับได้ครับ”

ขณะเดียวกัน ภัทรมัยที่เดินเข้าไปหลังร้านเพื่อหยิบแก้วก็ต้องแปลกใจ เมื่อไม่เห็นนุ่นอยู่ช่วยหั่นผักกับลูกจ้างรอบเช้าทั้งสามคน จึงหันไปถามแวว

“นุ่นไปไหนหรือน้าแวว”

“ขึ้นไปข้างบนน่ะ เห็นบอกว่าทำสร้อยข้อมือหล่นตอนไปหยิบแกลลอนน้ำปลา ไม่รู้หาเจอรึยัง”

เมื่อได้คำตอบหญิงสาวก็พยักหน้าช้า ๆ ทำทีเป็นไม่สนใจเรื่องนี้ เดินไปหยิบแก้วแล้วเดินออกไปหน้าร้าน คิดในใจว่า เอาไว้อยู่เพียงลำพัง หรือมีโอกาสเมื่อไรค่อยเปิดภาพจากกล้องวงจรปิดดู

“เป็นอะไรครับแก