All Chapters of แค้นรัก: Chapter 21 - Chapter 30

ณดาได้แต่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่บนตักของเขาด้วยความอาย ทั้งที่คนของเขาก็อยู่บนรถด้วยกัน แต่เหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ ซึ่งมันต่างจากเธอ เขากำลังทำให้เธอยิ่งรู้สึกสมเพชเวทนาตัวเองไม่น้อย ที่ต้องมาทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น มือหนาสอดแทรกเข้าไปใต้กระโปรงตัวสวยของเธอ บีบเค้นสะโพกงอนงามอย่างแรง ทั้งริมฝีปากก็เริ่มคลอเคลียกับซอกคอของเธอไม่หยุด ทั้งขบเม้มทั้งตวัดลิ้นไล้เลียจนทั่วลำคอระหงของเธอ "ยกก้นขึ้น" น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบชิดใบหูของคนตัวเล็กบนตัก พร้อมกับใช้มือเพียงข้างเดียวดันให้เธอยกสะโพกขึ้นตามที่เขาบอก ก่อนที่มืออีกข้างของเขาจะรีบจัดการปลดเข็มขัดของตัวเองแล้วปลดกระดุมกางเกงออก ก่อนจะงัดเอาแก่นกายใหญ่ที่กำลังตื่นตัวออกมาจากภายในกางเกงด้วยความรีบร้อน "อ่ะ! คุณอลัน... คนของคุณก็อยู่ด้วยนะ" ส่วนปลายหัวของแก่นกายใหญ่ ที่กำลังถูไถขึ้นลงเบา ๆ ไปกับร่องรักของเธอ ทั้งที่ยังคงมีแพนตี้ตัวน้อยขวางกั้นอยู่ "แล้วไง?" อลันเงยหน้าขึ้นมองพร้อมเลิกคิ้วถามอย่างไม่ใส่ใจ คำพูดของเขามันยิ่งทำให้เธออยากจะกลั้นใจตายไปตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด เขาทำกับเธอเกินไปแล้ว เขาทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงขายตัวท

@คฤหาสน์อลัน รถยนต์คันหรูถูกขับเคลื่อนเข้ามาจอดยังหน้าคฤหาสน์อย่างนุ่มนวล ก่อนที่เดลที่ทำหน้าที่ขับรถจะเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นว่าเจ้านายหนุ่มไม่ยอมขยับลงจากรถสักที ทั้งที่รถจอดสนิทได้นานหลายนาทีแล้ว "เอ่อ...นายครับ ถึงแล้วครับ" คนที่กำลังมัวเมาอยู่กับร่างกายอันหอมหวานของร่างบางบนตัก เงยหน้าขึ้นมองออกไปข้างนอกรถ ก่อนจะขานรับในลำคอสั้น ๆ "อืม" แต่พอหันกลับมามองร่างบางบนตักถึงได้รู้ว่าตอนนี้เธอนั้นหลับไปแล้ว ไม่รู้ว่าหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะเขาเองก็ไม่ได้สนใจ เอาแต่รังแกเรือนร่างของเธอมาตลอดทาง "นายมีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ" ฟาโรห์ที่เดินลงมาเปิดประตูรถให้เอ่ยถามขึ้น เมื่อสังเกตเห็นว่าณดาเหมือนจะหลับไปแล้ว "ไม่ต้อง!" น้ำเสียงดุดันเผลอตวาดใส่ลูกน้องคนสนิทไปในทันที ก่อนที่เขาจะจัดแจงท่าทางให้คนบนตัก และช้อนอุ้มร่างบางขึ้นแนบอกเดินเข้าไปในบ้าน อลันอุ้มณดาเดินตรงไปยังห้องนอนของเธอ ก่อนจะค่อย ๆ วางเธอลงอย่างแผ่วเบา ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้ แต่ที่รู้ ๆ คือเขายังไม่พอ เขายังต้องการให้เธอกลืนกินเขาเข้าไปทั้งลำกาย เพียงแค่คิดร่างกายก็เกร็งกระตุก ปวดหนึบไปทั่วทั้งแก่นกายใหญ่ที่เริ่มจ

05 : 25 น. "อื้ออ~" เสียงหวานครางอื้อในลำคอเบา ๆ ด้วยความงัวเงีย ที่มาพร้อมกับอาการของความเมื่อยขบตามร่างกาย ร่างบางของณดาลืมตาขึ้นมองเพดานห้องภายใต้ความมืดสลัวในเวลาเช้ามืดของวันใหม่ เธอไม่รู้เลยว่าตัวเองหลับไปจริง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาพร้อมกับเช้าวันใหม่แล้ว "อ่ะ!" เสียงหวานเผลอร้องออกมาเบา ๆ ด้วยความเจ็บตรงบริเวณกลางกายสาว ก่อนจะดันตัวเองลุกขึ้นนั่ง และก้มลงมองสำรวจตัวเองภายใต้แสงสลัวที่ส่องผ่านมาจากทางหน้าต่าง สายตาสอดส่องมองไปรอบห้อง ก็ต้องตกใจเมื่อพบกับร่างสูงของคนที่ทำให้เธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่าเช่นนี้นอนอยู่ข้าง ๆ เธอ ด้วยลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเขากำลังหลับสนิทอยู่ในห้วงนิทรา "คุณอลัน" เธอเอ่ยเรียกชื่อเขาเสียงเบา ก่อนจะรีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างร้อนรน แม้ว่าจะเจ็บปวดตรงกลางกายสาวอยู่มากก็ตาม เพราะเธอกลัวว่าซาตานร้ายที่กำลังหลับไหลจะตื่นมารังแกเธออีก ณดารีบจัดการตัวเอง ก่อนจะรีบออกมาจากห้องด้วยความเงียบและรวดเร็วที่สุด กลัวว่าเขาจะตื่นขึ้นมาเจอเธอซะก่อน ทั้งที่…ห้องนี้มันก็เป็นห้องของเธอเองแท้ ๆ "คุณหนู! หิวหรือเปล่าคะ แล้วทำไมตื่นแต่เช้ามืด

@คฤหาสน์อลัน ทันทีที่รถจอดเทียบสนิท ร่างสูงของอลันก็ก้าวลงจากรถเดินเข้ามาในบ้านด้วยใบหน้าเคร่งขรึมทันที สายตาคมสอดส่องมองไปรอบบ้าน เพื่อหาคนที่ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดได้ทั้งวันแต่ก็ไร้ซึ่งวี่แววของเธอ "คุณอลันจะรับของว่างก่อนไหมคะ" แม่บ้านวัยกลางคนเดินมารับเสื้อสูทจากเขา ก่อนจะเอ่ยถามเพราะตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาอาหารเย็น "ไม่ ณดาอยู่ไหน" "อยู่ในครัวค่ะ กำลังเตรียมอาหารเย็นอยู่" "ออกไปให้หมด ถ้าฉันไม่ได้เรียกห้ามใครเข้าใกล้บริเวณนั้นเด็ดขาด" เสียงเข้มเอ่ยสั่งกับแม่บ้าน เมื่อเขาคิดว่าตัวเองคงทนต่อไม่ไหวแล้ว เขาหงุดหงิดทั้งวัน เพราะฉะนั้นเขาต้องได้ผ่อนคลายตอนนี้ และเดี๋ยวนี้ด้วย! "ค่ะ คุณอลัน" แม่บ้านวัยกลางคนก้มหัวให้เขา ก่อนจะเดินออกไปสั่งให้ทุกคนออกจากบริเวณห้องครัวตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่มผู้เลือดร้อน อลันก้าวเดินต่อไปยังห้องครัวทันที ก่อนจะหยุดยืนมองร่างอรชรอยู่หน้าห้องครัว ท่าทางคล่องแคล่วหยิบนั่นจับนี่ของเธอ ถูกจดจ้องจากเขาไม่วางตา แล้วไหนจะเวลาที่เธอก้ม ๆ เงย ๆ อยู่นั้นอีก มันยิ่งทำให้เขาอยากจะเข้าไปกระชากเธอมาขย้ำให้จมเขี้ยวเดี๋ยวนี้เลย แค่เห็นเรียวขาสวย ๆ ของเธอ ความใหญ่โตภาย

@คาสิโนไบรอันต์ "กูนัดมึงกี่โมง แล้วนี่กี่โมงแล้ว?" ทันทีที่อลันก้าวเข้ามาในห้องประชุมลับภายในคาสิโนของไบรอันต์ เจ้าของคาสิโนก็เอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียทันทีที่เขาดันมาสายเอาป่านนี้ "กูติดธุระสำคัญ เริ่มเลย" คนที่มาสายตอบอย่างไม่สะทกสะท้านอะไร ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งประจำที่ตัวเอง ทั้งไบรอันต์ แดเนียล และคริสเตียน ต่างก็มองหน้ากันอย่างสงสัย ทั้ง ๆ ที่พวกเขามีนัดกันก่อนแล้วแท้ ๆ แล้วไอ้เพื่อนตัวดีอย่างอลันมันจะไปติดธุระสำคัญที่ไหนอีกได้ นอกเสียจากติดคนที่บ้าน "ปากก็บอกว่าเกลียดเขา แต่ดูเหมือนมึงจะขาดน้องเขาไม่ได้เลยว่ะ หึ!" แดเนียลเอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง ๆ "หุบปาก! ถ้าไม่คุยกูจะได้กลับ!" คนที่ถูกเพื่อนพูดจี้จุดถึงกับอารมณ์เสียขึ้นมาทันที ทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังอารมณ์ดีอยู่แท้ ๆ "มาสายไปเกือบสองชั่วโมงยังไม่สำนึกอีกนะมึง" ครั้งนี้เป็นคริสเตียนที่พูดขึ้นมาบ้าง แม้ว่าเขาจะเป็นคนอารมณ์ดีขี้เล่น แต่พอเวลางานเขาก็จริงจังไม่น้อย และไม่เคยที่จะทิ้งงานหรือไปสายสักครั้ง "พอ! พวกกูคุยกันแล้ว ครั้งนี้มึงต้องไปว่ะอลัน" ไบรอันต์เอ่ยขึ้นเสียงเข้ม ก่อนจะจ้องมองมาที่อลันนิ่ง ๆ หลังจากที่พูดจบ "ทำไมต้องเป็นกูคน