บทที่ 21

ณดาได้แต่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่บนตักของเขาด้วยความอาย ทั้งที่คนของเขาก็อยู่บนรถด้วยกัน แต่เหมือนว่าเขาจะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำ ซึ่งมันต่างจากเธอ เขากำลังทำให้เธอยิ่งรู้สึกสมเพชเวทนาตัวเองไม่น้อย ที่ต้องมาทำเรื่องแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น

มือหนาสอดแทรกเข้าไปใต้กระโปรงตัวสวยของเธอ บีบเค้นสะโพกงอนงามอย่างแรง ทั้งริมฝีปากก็เริ่มคลอเคลียกับซอกคอของเธอไม่หยุด ทั้งขบเม้มทั้งตวัดลิ้นไล้เลียจนทั่วลำคอระหงของเธอ

"ยกก้นขึ้น" น้ำเสียงแหบพร่ากระซิบชิดใบหูของคนตัวเล็กบนตัก พร้อมกับใช้มือเพียงข้างเดียวดันให้เธอยกสะโพกขึ้นตามที่เขาบอก ก่อนที่มืออีกข้างของเขาจะรีบจัดการปลดเข็มขัดของตัวเองแล้วปลดกระดุมกางเกงออก ก่อนจะงัดเอาแก่นกายใหญ่ที่กำลังตื่นตัวออกมาจากภายในกางเกงด้วยความรีบร้อน

"อ่ะ! คุณอลัน... คนของคุณก็อยู่ด้วยนะ" ส่วนปลายหัวของแก่นกายใหญ่ ที่กำลังถูไถขึ้นลงเบา ๆ ไปกับร่องรักของเธอ ทั้งที่ยังคงมีแพนตี้ตัวน้อยขวางกั้นอยู่

"แล้วไง?" อลันเงยหน้าขึ้นมองพร้อมเลิกคิ้วถามอย่างไม่ใส่ใจ

คำพูดของเขามันยิ่งทำให้เธออยากจะกลั้นใจตายไปตรงนี้ให้รู้แล้วรู้รอด เขาทำกับเธอเกินไปแล้ว เขาทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงขายตัวท