Lahat ng Kabanata ng สะใภ้ขัดดอก: Kabanata 41 - Kabanata 50

“เดี๋ยวก่อนสิ...” โฉมฉายร้องเรียก เมื่อนิดากำลังจะเดินเลี่ยงไปอีกทาง“อะไรอีกคะ...” นิดาชะงักเท้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก“คุณลุงสิงห์ท่านให้ฉันมาตามเธอ ไปหาท่านก่อนแล้วจะไปไหนก็ไป...” แววตาซึ่งถูกแต่งแต้มมาอย่างปราณีตตวัดมองอย่างดูแคลน ถึงจะรู้สึกขัดใจและอยากให้ผู้หญิงตรงหน้าออกไปให้พ้นๆไร่นี้เร็วๆ แต

“เรื่องส่วนตัว พ่อจะรู้ไปทำไม ก็ยกให้แล้วไม่ใช่ไงล่ะ ผมถือว่าเขาเป็นของๆผม พ่ออย่ามายุ่งดีกว่า เรื่องของหนุ่มสาว แก่แล้วก็อยู่ส่วนแก่ไป เอาไว้ถ้าขาหายแล้วจะพาไปเที่ยวนะ...” น่านพยัคฆ์สวนกลับบิดาเสียงห้วน ใช้สายตาขู่บังคับไปยังหญิงสาวให้ลุกขึ้นมายืนข้างๆเขา ไม่ใช่ไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่แทบเท้าของ

(ต่อ)หนูนิครับ...คือว่า..." "ฮือ...ฮือ...ฮือ..." ยิ่งเมื่อได้ยินเสียงของเขา นิดาก็ยิ่งสะอึกสะอื้นหนักไปกว่าเดิม เมื่อความคิดของเธอมันได้แต่คอยย้ำเตือน เขาคงเห็นว่าเธอเป็นของใกล้มือ อยากจะหยิบจับฉวยมาทำอะไรเมื่อไหร่ก็ได้ตามอำเภอใจ เขาคงเห็นเธอหมดทางไป จึงตกปากรับคำมาทำงานกับเขาง่ายๆ ทั้งที่อยู่ต่

“คุณไม่ใช่ผู้ชายคนแรกของฉัน...”“อย่ามาทำตัวก๋ากั๋นกับพี่นะหนูนิ...แล้วจะหาว่าพี่ไม่เตือน” น่านพยัคฆ์ข่มขู่ เขาโกรธจนลมออกหู แต่ก็ต้องหักห้ามอารมณ์ร้ายของตัวเองเอาไว้ บทเรียนเมื่อเช้าทำให้เขาต้องคอยย้ำเตือนกับตัวเอง สิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดและทุกข์ใจนั้นก็คือหยดน้ำตาของแม่เมียตัวหอมของเขา และเขาก็ไม่อ

“ตามสบายนะหมอ ลุงต้องขอบใจอีกครั้ง...”“ครับ...ผมลานะครับคุณลุง” นายแพทย์หนุ่มยกมือขึ้นไหว้บิดาของเพื่อนรักก่อนจะหิ้วกระเป๋าเครื่องมือของตัวเองเดินออกจากห้องไป“เดี๋ยวสิพี่หมอ จะรีบไปไหนนักหนานะ...” โฉมฉายที่เดินตามออกมาด้วยรีบดึงแขนของพี่ชายเอาไว้ เธอจะขอตามเขาไปด้วยเพราะอยากรู้เรื่องที่พี่ชายจะไปค